The Heart เพราะหัวใจรักใครไม่เป็น...

            เพราะไม่เคยรักใคร ถึงไม่มีหัวใจ เพราะไม่เคยใส่ใจถึงไม่เคยเข้าใจว่าความรักจริงๆสักที แล้วเขาก็เข้ามาพร้อมกับสิ่งที่ เรียกว่า “หัวใจ”

The Heartเพราะหัวใจรักใครไม่เป็น...

INTRO

            ความรักคืออะไร...ฉันเคยสงสัยนะว่า ความรักมันเกิดขึ้นได้ยังไง มันจากไหน แล้วมาได้ยังไง นั้นเป็นคำถามที่ฉันสงสัยมาตั้งแต่เล็กยันโต ความรักคือความรู้สึกหลากหลายที่ผสมกันและมันก็อยู่คั้นกลางระหว่างความรู้สึกสองอย่างที่ชัดเจนคือ”ความสุข”และ”ความทุกข์” ไม่มีใครรู้ว่าความรักจะมอบอะไรให้เรา ทุกครั้งไปความรักมักจะเซอร์ไพรส์ทุกครั้งที่เราเจอ และต่อให้สิ่งที่ได้มาจะแสนสาหัสแค่ไหน ผู้คนก็ยังศรัทธาในความรักนั้นไม่เปลี่ยนแปลง

            และนั้นเป็นจุดเริ่มต้น ความสงสัยของตัวฉันได้ผุดคำถามขึ้นมา หากความรักคือความรู้สึกของคนสองคน แล้วคนเรารักกันได้ยังไง ใครเป็นคนทำให้รัก และ ใครเป็นคนสร้างให้เราทั้งคู่มารักกัน ฉันถามแม่อย่างนั้นทุกครั้ง และทุกครั้งที่ท่านตอบ ท่านก็จะตอบไม่เคยซ้ำ

            “เมื่อไหร่ที่ลูกโตเป็นผู้ใหญ่ลูกจะเข้าใจในความรัก” นั้นเป็นคำตอบแรกที่แม่บอกฉัน ซึ่งตอนนั้นฉันยังเด็กยังไม่ประสีประสาอะไรมากจึงไม่ใส่ใจ รอให้โตตามที่แม่ว่า

            “ถ้าเกิดลูกชอบใครสักคน ลูกจะเข้าใจเอง” นั้นเป็นครั้งต่อมาที่แม่ตอบฉัน ฉันก็ยังไม่เข้าใจในสิ่งที่แม่ฉันบอกมา ถ้าเกิดชอบใครสักคนเรียกว่า”รัก” นั้นแสดงว่าที่ฉันรักแม่เนี่ยแสดงว่าฉันแอบชอบแม่ว่างั้น  บ้าไปแล้ว! ความคิดเริ่มตีกันในหัวสมองจนฉันต้องปล่อยให้มันผ่านพัดไปอีกครั้ง ช่างมัน ขึ้นมัธยมเมื่อไหร่ก็รู้เอง

            “หากลูกถูกชะตากับใครแล้วอยากจะอยู่กับเขาไปนานๆนั้นแหละเขาเรียกว่ารัก” ครั้งนี้เริ่มไม่ไหวล่ะ เหอะโตยันเป็นหนุ่มเอ๋ยสาว ฉันก็ยังสงสัยว่าจริงๆคนเรารักกันได้ยังไงขนาดถามเพื่อนก๊วนตัวแสบของฉันมันยังตอบไม่ได้เล้ย แล้วอยากอยู่กับใครไปนานๆเนี่ยมันบอกยากอ่ะ เพราะฉันก็ถูกชะตาเขาไปทั่ว ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนหญิงเพื่อนชาย รุ่นน้องรุ่นพี่ คุณครู บลาๆๆๆ โอ้ว เยอะค่ะ

            “ม๊าพูดอะไรอ่ะ แก้วไม่เห็นเข้าใจเลยสักนิด” ฉันบึนปากอย่างเซ็งๆพลางขยี้ผมจนหัวฉันยิ่งกว่ารังนกเสียอีก โอยอยากจะงัดเอาความโง่ออกจากสมองตัวเองจริงๆเผื่อความฉลาดจะเข้าหัวฉันบ้าง แม่ก็ยิ้มส่ายหน้าขำฉัน แม่ใจร้ายอ่ะที่ยิ้มแบบนี้จะบอกว่าฉันโง่จริงๆสินะ T^T งอนแม่แว้ว

            “จะไปเข้าใจได้ไง เราทำตัวยังกะทอมตัดผมสั้น ผู้ชายที่ไหนเขาจะมาชอบ” แม่อ่ะ นี้แก้วเป็นผู้หญิงนะไม่ใช่ทอมสักหน่อย แต่ก็ไม่แปลกหรอกถ้าให้บอกทั้งโรงเรียนฉันมีแฟนคลับเป็นผู้หญิงเยอะมาก ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองไปทำอะไร แต่ก็ดีนะมีคนคอยเอาหนมมาให้ กินฟรีตลอดงานแก้วชอบ เห้ย แต่ ฉันไม่ใช่ทอมน้า!!!

            “ก็มันร้อนนี้น้า รุงรังด้วยต้องมานั่งมัดหัวทุกวันสู้ผมสั้นไปเลยดีกว่า สบายสระผมง่ายอีก” ฉันคิดแบบนั้น แม่ก็โยกหัวฉันเบาๆหลังหวีผมให้ฉันเสร็จ

            “แล้วลูกคิดว่าความรักคืออะไรสำหรับลูก” อ้าวแม่ ก็หนูถามแม่เพราะหนูไม่รู้ไง O_O!? แล้วแม่เล่นถามฉันกลับฉันจะตอบยังงายยยยยยย

            “เอ่อ เหมือนสายลมมั่ง” พูดบ้าไรเนี่ย ก็ฉันไม่รู้จะตอบไงดีจำได้เหมือนเคยเห็นในเว็บบอกว่างี้ ก็เลยตอบไปตามที่เขาว่า

            “แล้ว” แม่ย้ำกลับเหมือนอยากให้ฉันขยายความ ตายแง่มอีแก้ว ในเว็บก็บอกแค่นี้ที่เหลือคงต้องพึ่งสกิลจอมแถเสียแล้ว = =+

            “ก็ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ไม่เคยอยู่กับที่ไม่รู้วันเวลาที่มาและเวลาที่ไป แค่ผ่านมาให้รู้สึกหนาวบ้าง ร้อนบ้าง อบอุ่นบ้าง อยากจะรั้งไว้ก็รั้งไม่ได้เพราะนอกจากจับต้องไม่ได้ก็ยังมองไม่เห็นอีกด้วยประมาณนี้ล่ะมั่ง” ฉันแถไปตามที่ฉันคิดแล้วขึ้นมานั่งบนโซฟากับแม่ จะว่าไปที่ฉันพูดก็น่าคิดหรือว่าสิ่งที่ฉันพูดมันคือความหมายของความรักกัน O O!? ไม่มั่ง

            “อ้าว ลูกก็เข้าใจนิแล้วทำไมถึงยังสงสัยอีกล่ะหืม” แม่ลูบหัวฉันเบาๆฉันก็กอดแม่แน่นพลางคิดก่อนจะพูดสิ่งที่ฉันคาดไว้กับตัวเอง

            “อาจเป็นเพราะ หนูยังไม่เคยรักใครหนูถึงยังไม่เข้าใจว่าที่จริงความรักมันเป็นยังไงกันแน่” อึ้งล่ะสิ ไม่แปลกฉันยังอึ้งเลยว่าฉันจะเป็นคนพูด คมสลัดผัก

            “ไว้แกเป็นผู้หญิงเมื่อไหร่ บอกฉันนะฉันจะพาผู้ชายดีๆมาแนะนำแกเอง” นั้นไงใครขัดฟิลกัน กำลังซึ้งอยู่ไม่เห็นเรอะไอ้พี่บ้า

            “ไรอ่ะ พี่กิ่ง แก้วเป็นผู้หญิงนะไม่ใช่ทอมทำไมไม่มีใครเชื่อกันบ้าง” ฉันลุกวิ่งไปไล่จับพี่สาวตัวดีที่กล้าว่าฉันอย่างเร็ว แม่ของเราทั้งสองก็เลยลุกเข้าไปห้ามก่อนที่พี่กิ่งจะวิ่งไปหลบหลังแม่สลับกับฉันที่จะซ้ายทีขวาทีจะจับพี่ หึ่ย กล้าว่าอีแก้วเรอะ หึๆ

            “โอย พอแล้วทั้งสองคนแม่มึนหัว” แม่โวยออกมาฉันจึงจำเป็นต้องหยุดและพี่กิ่งก็หยุดตามด้วยความที่กลัวแม่หน้ามืดเพราะเราสองคน

            “ใช่ๆ เห็นไหมยัยแก้วแกเลิกไล่พี่สักที นี้ฉันหวังดีนะเนี่ยไม่อยากให้แกเป็นทอม” ปรี้ดแตกสิคะ ไอ้พี่กิ่งตายแน่ แต่จังหวะที่ฉันคิดพี่กิ่งก็ฉวยโอกาสเผ่นแน่บชิงตัดหน้าไปก่อน ฉันจึงรีบวิ่งตามพี่สาวไปอย่างเร็ว

            “อย่าหนีนะพี่กิ่ง!!!”

LOVE STORY เรื่องแรกลองหัดแต่งดู ยังไงก็ฝากผลงานฝากติดตามด้วยนะ ฝากเม้นด้วย