heartrhythmTheUglyDucklingจังหวะหัวใจยัยเป็ดขี้เหร

#ตอน1กับตอน2สลับกันนะค่ะ ^^ 

 

 

EP:2

 

 

….“แอบชอบ”… (เชือกวิเศษ)

 

 

 

“เอาละนะค่ะ ต่อไปพี่จะให้เชือกไปมัดข้อเท้าของตัวเองและก็คู่ของตัวเองนะค่ะ พี่ๆแจกเลยค่ะ”

หึ เล่นผูกขนาดนี้ใครจะไม่ฟิน O-O

 

 

 

พอร์ชที่ก้มลงไปมัดเชือกที่ข้อเท้าของเขาและเธอต่างมีคนกรี๊ดกร๊าดเต็มไปหมดแต่เจ้าตัวก็ยังคงกอดออกเชิดหน้า ‘ ในใจก็เขินอ่ะนะแต่ทำไงได้ หงุดหงิดก็หงุดหงิดนิ ‘

 

 

 

ฟางที่กำลังจะก้มไปผูกเชือกรองเท้าแต่ป๊อปปี้ทักไปซะก่อน

 

 

 

“เดี๋ยวพี่มัดเอง”ป๊อปปี้ที่พูดแล้วหยิบเชือกมาจากมือฟางก่อนจะก้มลงไปมัดเชือกกับข้อเท้าตัวเอง อ๊ายหล่อแล้วยังสุภาพอีกใครไม่ชอบก็บ้าแล้ว –เขิน-…

 

 

 

“นี้นายไม่มัดรีไง”แก้วที่พูดกับชายหนุ่มที่กอดอกอยู่

 

 

 

“ฉันไม่ทำอ่ะ เธอมัดเองดิ”ชายหนุ่มที่พูดออกไปอย่างหมั่นใส้ ‘หื่มสุภาพบุรุษมากๆเลยค่า ไอ้ตุ๊ดหน้าหวาน’ไปชมมันทำไมเนี้ย!!!

 

 

 

“พี่อ่ะเอาไงจะให้หนูผูกหรือพี่จะผูก”เฟย์ที่กอดอกแล้วพูด

 

 

 

“หึ” เขื่อนที่แสยะยิ้มก่อนจะก้มลงไปผูกเชือกข้อเท้าของทั้ง2 เฟย์ที่เบือนหน้าแล้วยิ้มออกมาอย่างน้อยพี่ก็ สุภาพบุรุษนะ ^^

 

 

 

“เอาละค่ะมัดเรียบร้อยแล้วนะ กติกามีอยู่ว่าทั้ง4คู่จะต้องเดินไปถึงขอบสนามตรงนั้น” ‘เฮือก ขอบสนามใกล้ก้ดีซิอยู่คนละฝังเลยอ่ะ’

 

 

 

“แล้วก็ไปเอาธงทั้ง4สีมาให้ครบโดยน้องเฟิร์นสีฟ้า น้องฟางสีชมพู น้องเฟย์สีแดงและน้องแก้วสีส้มนะค่ะ” ธงที่พี่ให้ไปเอามันอยู่คนละเส้นทางกับจุดที่พวกหนูยืนอยู่เลยนะเนี้ย เฮ้อ-_-

 

 

 

“เอาแล้วนะค่ะ 1 2 เริ่ม ปรี๊ดดด”เสียงนกหวีดบอกสัญญาณทั้ง4คู่เริ่มเดินออกไปพร้อมกันโดยคู่ของโทโมะแก้วและพอร์ชเฟิร์นอาจจะมีตีกันหน่อยแต่ทุกคนก็ร่วมมือกันอย่างดี

 

 

 

 

“นี้เป็นไรไหวรึเปล่า”ป๊อปปี้ที่เห็นฟางเริ่มขาล้าก็ถามด้วยความเป็นห่วงแต่ฟางก็เลี่ยงไม่ตอบ ใครจะไปตอบเขินก็เขิน

 

 

 

“เป็นใบ้ไงไม่ตอบ”ป๊อปปี้ที่พูดดุ

 

 

 

“เปล่า ไปต่อเหอะ”ฟางที่พูดแล้วป๊อปปี้ก็จับมือฟางมาคล้องเอวของเขาแทน ฟางที่มองหน้าแต่ป๊อปปี้ก็ได้แต่ยักคิ้วให้

 

 

 

"นี้พี่ตุ๊ดนายเดินเร็วๆหน่อยสิ"แก้วที่แขวะโทโมะ

 

 

 

"ใครบอกให้เรียกฉันยังงี้ห๊ะ ยัยทอม"โทโมะที่หงุดหงิดก็ว่าคืน

 

 

 

"เอ้า แล้วพี่มาว่าฉันเป็นทอมทำไมละ ฉันไม่ใช่ทอม"แก้วที่พูดแล้วเขม็งตาใส่

 

 

 

"หึ ทอมอวดดี"โทโมะที่พูดไปลอยๆแก้วที่ได้ยินก่อนสบัดอารมณ์ก่อนจะจำใจเดินไป

 

 

 

"นี้พี่ค่ะ เดินช้าหน่อยก็ได้เฟิร์นเจ็บข้อเท้า"ใบเฟิร์นที่บอกแต่สีหน้าที่ดูหงุดหงิดมากๆเพราะตัวของชายหนุ่มที่สูงและตัวของเธอที่ออกจะตัวเล็กบอบบาง

 

 

 

"ใครให้เกิดมาตัวเท่านี้ล่ะ ยัยหลักกิโลเอ้ย^^"พอร์ชที่พูดแซวใบเฟิร์น ใบเฟิร์นที่ได้ยินก็เคืองทันที

 

 

 

"นี้พี่ยาว ไอ้พี่เสาไฟฟ้า ถ้าไม่พูดไม่มีใครว่าเป็นใบ้หรอกนะ  เดินไปเลย"ใบเฟิร์นที่บอกก่อนจะเดินนำหน้าพอร์ชไป พอร์ชที่มองดูแล้วโอบที่คอใบเฟิร์นก่อนจะส่ายหน้า

 

 

 

"ตั้งแต่เดินมานี้ไม่คิดจะพูดหน่อยรึไง"เขื่อนที่พูดกับเฟย์

 

 

 

 

"ก็ไม่มีอะไรจะพูด"เฟย์ที่พูดแล้วพยายามเบือนหน้าหนี

 

 

 

"ยัยเหล็กดัดเอ้ย-_-"เขื่อนที่พูดก่อนจะขยี้หัวของเฟย์

 

 

 

 

"นี้ผมเสียหมดแล้ว เดินเร็วๆเดี๋ยวเขาก็แซงหรอก"^O^ เฟย์ที่เก็บอารมย์ เขื่อนที่ยิ้มกับอาการเขินของหญิงสาว^^

 

 

 

 

“ปรี๊ดดดด เอาโอโห้ดูหมดแรง”พี่สตาฟพูดเพราะแต่ละคู่ที่สภาพเดินกลับมา

 

 

 

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”เสียงกรี๊ดยิ่งกระหน่ำเพราะภาพที่พวกเขาเดินมา ฟางและเฟิร์นที่ถูกสองหนุ่มให้ขี้หลังส่วนเขื่อนก็ถือรองเท้าให้เฟย์และโทโมะที่ดูนิ่งๆก็มีประคองแก้วและถือรองเท้าให้แก้วเช่นกัน (น่ารักนะเนี้ย -_-)

 

 

 

 

“เอาเป็นว่าเกมส์นี้น้องๆชนะค่ะ”เสียงของพี่สตาฟตะโกนบอก

 

 

 

 

“เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”เสียงรุ่นน้องตะโกนลั่น เฮ้อจบสักทีรับน้องอยากกลับไปห้องอยากไปเจอรูมเมทจะแย่แล้วววว

 

 

 

 

 

“ว่าแต่รูมเมดจะเป็นใครกัน///”ทั้งสี่พูดออกมาพร้อมกันแต่อยู่คนละที่

 

 

 

“ว่าแต่รูมเมดจะเป็นใครกัน///” By 4สาว

 

……………………………………………………………………………………………….

 

แม้ว่าเธอนั้นไม่รู้จักฉันสักหน่อย แต่ฉันก็แอบชอบเธอไม่ใช่น้อย….

 

 

THE END EP:2

 

 

มาอัพแล้ววววว เย้ๆตามเม้น จะเป็นไงต่อติดตามนะค่ะ ส่วนเรื่องเก่าเดี๋ยวไรท์จะรีบอัพให้จบแห๊ะๆ

 

ขอเม้นเหมือนเดิมค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา^^