you&i
เขียนโดย 
merie
วันที่ 3 กันยายน พ.ศ. 2558 เวลา 10.56 น.
แก้ไขเมื่อ 3 กันยายน พ.ศ. 2558 11.18 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2) No.2 New fater
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"นี่....ดึกป่านนี่ไม่กลับบ้านหรอ" คาเรนถาม
"บ้าน่าเราไม่มีแล้วไปกันต่อเถอะ"คีเซล่ารีบเดินเร็วเข้าไปอีก
"พี่...หนูหิว..หนาวมากด้วย"คาเรนพูดก่อนที่จะหยุดเดินและนั้งลงกับพื้น
"พี่ก็เหมือนกัน.."คีเซล่าพูด
"อ้าวว่าแล้วกลิ่นแวมไพร์ที่ไหน ที่แท้ก็พวกเธอนี่เอง"มนุษย์หมาป่าตนหนึ่งเดินเข้ามาทางคีเซล่า
"คาเรนหนีเร็ว!!"คีเซล่าจับมือคาเรนไว้แน่น
"อ้ะ อ้ะ จะไปไหนเนื้อแวมไพร์เด็กคงจะนุ่มมากสินะลองดูคงไม่เสียหาย"มนุษย์หมาป่าตรงเข้ามาเพื่อจะขย่ำแวมไพร์เด็กทั้งสองอย่างรวดเร็ว
"ปั้ง........."เสียงปืนดังลั่นสนั่นพร้อมกับร่างของมนุษย์หมาป่าที่ล้มลงนอนแน่นิ่ง.....
"เป็นอะไรมั้ย..บาดเจ็บหรือเปล่าว"เสียงทุ้มต่ำของผู้ชายวัยกลางคนดังขึ้นข้างคีเซล่าที่กอดคาเรนไว้แน่นเธอกลัวจนหลับตาปี๋กลัวจนตัวสั่นเทาไม่มีแม้แต่เสียงที่จะพูด
"ตัวสั่นเชียว หนาวหรอ" เสียงนั้นยังดังอยู่ข้างๆ
คีเซล่ารู้สึกอุ่นๆเหมือนมีผ้าห่มคลุมเอาไว้
"นี่...มันตายแล้วปลอดภันแล้วน่าไม่ต้องกลัว"
คีเซล่าเริ่มลืมตามองไปรอบๆก่อนที่จะมาเห็นชายคนหนึ่งนั้งอยู่ข้างหน้าแจ็กแก็ตตัวใหญ่ของเขาคลุมกันลมหนาวให้กับเธอ
"ไง..."เขาพูดกับเธอก่อนจะยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
".......แง้ๆๆๆพี่อ้า~" คาเรนร้องไห้
"...อย่าร้องสิ"ชายคนนั้นยื่นมือมาปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของคาเรน
"บ้านอยู่ไหนล่ะ เดี๋ยวไปส่ง"ชายคนนั้นยิ้มให้อย่างออ่นโยน
"ไม่มีบ้าน"คาเรนตอบ
"แล้วพ่อแม่ล่ะ"ชายคนนั้นถามต่อ
"ตายหมดแล้ว"คีเซล่าพูด
"........แล้วพ่อกับแม่เธอชื่ออะไรหรอ"ชายคนนั้นถามต่ออีก
"หนูไม่เคยเห็นหน้าพ่อหรอก...อยู่กับแม่..แม่ชื่อว่า เชคีต้า"คำพูดของคีเซล่าทำให้เขาอึ้งไป
"...เชคีต้า"ชายคนนั้นทวนคำพูดของคีเซล่าแล้วเหมือนนึกอะไรได้บางอย่าง
"ทำไมทำหน้าเศร้าอย่างนั้นล่ะ" คีเซล่าถาม " เปล่าวนี่...ฉันไม่เป็นอะไรสักหน่อย"ชายแปลกหน้ากลบเกลื่อน
"โกหก มีน้ำตาไหลออกมาด้วย"คีเซล่าชี้ไปที่หน้าของเขา
"นี่ๆเรื่องนั้นไว้ทีหลังเถอะแล้วเธอจะเอายังไง จะอยู่ที่นี่หรือจะไปกับฉัน"เขาพูดต่อ
คีเซล่ามองคาเรนทีอ่อนล้าเต็มที เธอเองก็อยากจะพักบ้างเช่นกัน
"อืม...หนูจะไปด้วย"เธอตอบอย่างไม่รีรอ
"งั้นเธอสองคนชื่ออะไรกันล่ะ?"
"คีเซล่า นี้น้องหนูคาเรน"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ เอาล่ะนับตั้งแต่วันนี้ เธอสองคนเรียกฉันว่า...."
"พ่อ.."คาเรนแทรกขึ้น
"อ้า ใช่เลยคุณพ่อ คุณพ่อ คลาวด์ ดีมั้ย"คลาวด์ยิ้มกว้างให้แวมไพร์น้อยทั้งสอง
"ค่ะ คุณพ่อ"ทั้งสองวิ่งเข้าไปซุกในอ้อมกอดอุ่นๆ
แม้นมันจะไม่อุ่นเท่าอ้อมกอดของแม่แต่พวกเธอก็รู้สึกปลอดภัย
"เอาล่ะหิวมั้ย ??? หรือว่าอยากจะนอนแล้ว"คลาว์ดถาม
"หนูง่วงแล้วอยากนอนมากเลย บ้านของคุณพ่ออยู่ไหนค่ะ??"คีเซล่าตอบ
"ไม่ไกลหรอแล้วพ่อจะพาไปนอนที่นอนนุ่มๆเอามั้ย"
"เอาค่า~"คาเรนรีบตอบ
"งั้นไปกันเลย"คลาว์ดจูงมือลูกบุญธรรมทั้งสองไปยังบ้านหลังใหม่
"ไม่ต้องห่วงนะ..เชคีต้า...หลานของพี่พี่จะดูแลให้ดีที่สุดไม่ต้องห่วง"คลาว์ดพูดพลางมองเด็กน้อยทั้งสอง
"คีเซล่า.....เหม่ออะไรอยู่???"เสียงของคลาว์ดทำให้คีเซล่าสะดุ้เล็กน้อย
"ออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ คุณพ่ออ่ะชอบทำให้ตกใจอยู่นั้นแหละ"คีเซล่าทำหน้าบึ้งใส่
"โอ๋ๆ ขอโทษคร้าบ ยังไม่หิวใช่มั้ยเนี่ยแรงบ่นเยอะจัง"คลาว์ดพูด
"หิวสิ ทำไมช้าจัง"คีเซล่าวีน
"บังเอิญมีเคส ผ่าตัดเล็กๆนิดหน่อยน่ะเลยช้า...ว่าแต่เมื่อกี้นี่เหม่ออะไรอยู่หืม??~"คลาว์ดถาม
"อืม...ละรึกความหลังเล็กน้อยคะ คีเซล่าตอบก่อนที่จะคว้าเอาเลือดในมือของคลาว์ดมากิน
"..ความหลังหรอ???..นี่แอบนินทาพ่ออยู่หรือเปล่าวเนี่ย"คลาว์ดแซวเล่นๆ
"นั้นมันคาเรนแล้วค่ะ หนูไม่เคยนินทาคุณพ่อนะ"คีเซล่า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
