ยกโทษให้ฉันได้ไหมที่รัก

ณ ห้างสรรพสินค้า

เซ็ง!!! เครียด!!! กินไอศกรีมมม!!! T^T 

หึ้ย ตอนนี้ฉันกำลังนั่งกินไอศกรีมช็อกโกแลต ปกติฉันชอบมาเลยนะเวลากินแล้วรู้สึกแฮปปี้สุดๆไปเลยแหละ แต่นี่อะไร ช็อกโแลตมันขมเพราะว่าคนที่นั่งตรงข้ามฉันคือ ป๊อปปี้!!!

เขื่อนนั่งตรงข้ามเฟย์ ฉันนั่งตรงข้ามป๊อป แก้วนั่งตรงข้ามโทโมะและเคนตะนั่งหัวโต๊ะ-.-

ทุกคนก็ชวนคุยสนุกๆ แต่ฉันเนี่ยสิ นั่งอมทุกข์อยู่เนี่ย

"ฟาง แกเป็นไรของแกวะ นี่เรามาเลี้ยงฉลองเปิดเทอม เปิดโลกใหม่ แกทำท่าอย่างกับอึไม่ออก"เคนตะพูดขึ้นมาทันทีที่เห็นว่าฉันเงียบ

"ฉันไม่ได้อึไม่ออกย่ะ ฉันแค่เบื่อไอศกรีม!!!"ฉันพูดกระแทก

"อะไรกันเมื่อกี้บอกว่าจะมากินไอศกรีม ตอนนี้เบื่อซะเเล้ว ผู้หญิงนี่เอาใจยากแฮะ"โทโมะพูดอย่างหัวเสีย ไม่พูดก็ไม่มีใครหาว่าเป็นใบ้นะ

"นี่ดูเฟย์กับแก้วดิ กินกันไป3ถ้วยละ แก้มนี่ย้วยจะเป็นหมูตอนละ5555"เขื่อนชี้ไปทางเฟย์กับแก้ว

"เออว่ะ นี่ถ้ามีถ้วยที่4นะ ฉันว่าไม่ใช่คนละ5555"เคนตะหัวเราะชอบใจ

"เป็นหมูตอนแล้วมันหนักหัวนายรึไงวะ"แก้วพูดขึ้นแล้ก็ก้มลงกินต่อ เชื่อเลยจิงๆ

"ใช่ ฉันน่ะกินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วน เพอร์เฟค^^"เฟย์ยิ้มอย่างภูมิใจ

"ค้าบบบ แม่คนสวย"เขื่อทำท่าอ้อล้อ

"ไปฟาง ไปกับฉัน"ป๊อปปี้ถือวิสาสะมาจับมมือฉัน

"ห้ะ ไปไหน"ฉันดึงมืออก แต่มือใหญ่แข็งแรงเกินกว่าที่ฉันจะชักมืออกมา โอ้ยย ทรมานT^T

"ฉนจะไปซื้อขนมไปฝากที่บ้าน ถ้าเธอเบื่อไอศกรีมก็ไปซื้อขนมกับฉัน แล้วก็เดินเล่นรอพวกนี้^^"ป๊อปปี้พยายามกึ่งดึงกึ่งลาก

"ไปเหอะฟาง ฝากดูขนมมาฝากฉันกับยัยแก้วด้วยนะ เอาไว้กินตอนกลางคืน"เฟย์พูดอย่างเห็นแก่กิน ทึ่งจิงๆเพื่อนฉัน-0-

"เออ ฝากซื้อขนมปังไส้หมูหยองลูกเกดมาด้วย เอาอันใหญ่ๆให้ป๊อปออก เคนะป๊อป"แกหันไปถามป๊อป แต่ละคน!!!

"ไม่มีปัญหา^^"อีตานี่ก็เก๊กอยู่ได้

"โว๊ะ ยัยพวกนี้เห็นแกกิน เอาขนมมาฝากฉันด้วยนะป๊อป อ้อแล้วก็ของไอโมะ ไอเคนเอาป่ะ"นายเขื่อนพูดขึ้น ทำไมมีแต่คนเห็นแกกินเอ่ย

"เอาขอเค้กละกันนะไอป๊อป"เคนตะพูดขึ้นพร้อมกับตักไอศกรีมเข้าปาก

"ฉันเอาไรก็ได้ซื้อมาเหอะ"โทโมะพูดพลางกดโทรศัพท์

"เอ่อ...แต่ว่า..."ฉันไม่รู้จะหาข้อแก้ตัวยังไงละ

"ไปเหอะน่า ไปช่วยป๊อปถือของ มันอุตส่าพามาเลี้ยงนะ"โทโมะสนับสนุนเต็มที่

"อืม ไปก็ไป"ป๊อปปี้จับมือฉันแล้วเดินออกไปทันที

"อุ้ย จับไม้จับมือกันด้วย ฉันว่าไม่ใช่เพื่อนธรรมดาละ"เฟย์พูดขึ้น

"พวกนายรู้รึป่าวว่าระหว่างสองคนนั้นมีอะไรนอกจากเพื่อนป่าว"แก้วชี้หน้าหนุ่มๆทั้ง3

"สองคนนั้นเคยเป็นแฟนกัน..."โทโมะเงยหน้าจากโทรศัพท์

"แต่เกิดอะไรรขึ้น..."เขื่อนพูดต่อ

"บอกไม่ได้!!!"ทั้ง3พูดพร้อมกัน ทำให้แก้วกับเฟย์อยากจะกระทืบนัก

PF..<3

"นี่นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย"ป๊อปปี้ลากฉันมา เจ็บแขนจังT^T

"ไปซื้อของ"เขาตอบห้วนๆ

"ร้านเบเกอรี่อยู่ทางนู้นไม่ใช่หรอ นายมาผิดทางนะ"ฉันพยายามบอก เหนื่อยจังเลย

"ฉันไม่ได้จะไปซื้อขนม แปปนึงน่า ฉันทำธุระก่อนนะคนดี"ป๊อปปี้กระซิบข้างหูฉันอย่างแผ่วเบา ทำให้ฉันขนลุกไปทั้งตัว ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ

"เอ่อ..อืม ฉันรอตรงนี้นะ"ฉันพูดเสียงสั่น แล้วเขาก็เดินเข้าไปในร้านขายเครื่องประดับ

"หู้ววว เป็นอะไรนะเรา"ฉันจับหัวใจตัวเองอย่างไม่เข้าใจ

5นาทีผ่านไป

"มาแล้วๆ"เขาสะกิดหลังฉัน

"อ้อ ไปซื้อขนมให้พวกนั้นกัน"ฉันเดินนำแต่เขาจับต้นแขนฉันไว้

"เดี๋ยวก่อน ฉันมีอะไรจะให้"เขาเปิดกล่องเครื่องประดับนั้นขึ้น

"ฉันให้เธอใส่ มันเหมาะกับเธอมาก"เค้าชูสร้อยรูปนางฟ้า มันสวยมากๆเลยล่ะ มีคริสตันตรงกลาง ฉันเห็นมันฉันก็หลงรักแล้ว ว่าแต่ เขาจะมาให้ฉันทำไมล่ะ

"นายจะมาให้ฉันทำไม ดูท่าทางน่าจะแพงนะ ฉันรับไว้ไม่ได้หรอก"ฉันโบกมือไปมาว่าไม่เอา

"ไม่แพงหรอก เกือบแสนเอง เอาน่ามาเดี๋ยวฉันใส่ให้"เค้าจับตัวฉันเข้ามาใกล้มาก จนจมูกเราแทบจะแตะกันอยู่แล้ว ใส่สร้อยใส่ด้านหลังก็ได้นี่นา หัวใจเต้นแรงอย่างกับแร๊บแล้วเนี่ย

เขาก้มลงใส่ให้ฉันแล้วมองหน้าฉันอย่างอ่อนโยน แล้วใบหน้าของเราก็ใกล้กันเรือยๆ เรื่อยๆ...

จุ๊บบ

 ริมฝีปากเราสัมผัสกันอยากไม่ทันตั้งตัว ฉันยืนตัวแข็งทื่อ กับการที่เขาจูบฉันอยากไม่ทันตั้งตัว ริมฝีปากเขาอ่อนนุ่ม ลีลาการจูบไม่ธรรมดาเลย เขาเร่งการจูบให้ร้อนแรงขึ้น จนฉันหายใจไม่ออก แล้วฉันก็ผลักเขาออกไปทันทีที่ได้สติ

"นี่นายทำอะไรน่ะ!!! คนอื่นเขามมองกันเต็มเลย นายจูบฉันทำไม!!!"ฉันโวยวาย

"ขอโทดนะ อยู่ใกล้ๆเธอแล้วฉันอดใจไม่ไหว :)"เขาพูดหน้าตาเฉย

"อดใจไม่ไหวเรอะ ได้ ต่อไปนี้เราไม่ต้องคุยกัน ฉันไม่ไว้ใจความเป็นเพื่อนของนายอีกต่อไปแล้ว!!!"ฉันวิ่งออกมาแล้วเข้าห้องน้ำที่อยู่ใกล้ที่สุดทันที

และแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ฉันควรจะรู้สึกยังไงกับเขา ฉันไม่ได้รังเกียจจูบเขาหรอกนะ แต่เราเป็นเพื่อนกันแล้วเรื่องของเรามันก็จบไปแล้ว จะให้มายืนจูบกับเพื่อนตัวเองแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันคงทำไม่ได้...

ช่วยบอกว่าฉันมีสิทธ์เจ็บอีกเมื่อไหร่..~~~

ฉันกดรับโทรศัพท์แล้วพยายามทำเสียงให้เป็นปกติ

"ฮัลโหลยัยแก้วมีไร"

(นี่ยัยฟางแกตกส้วมตายไปแล้วหรอยะ เห็นป๊อปบอกว่าแกไปเข้าห้องน้ำนานแล้ว ท้องเสียเรอะ)

"เอ่อ.. คือคนต่อแถวยาวมากเลย เนี่ยกว่าจะได้เข้ารอนานมาก พวกแกไปรอกันหน้าห้างเลยนะเดี๋ยวตามไป"

(เออๆเร็วๆด้วย) ตื้ดด แล้วสายก็ตัดไป

ฉันรีบเช็ดน้ำตาแล้วทำสีหน้าให้เป็นปกติ เต็มแป้งนิดๆก็โอเคแล้ว

แล้วฉันก็เดินมาหน้าห้าง ทุกคนมายืนรอกันครบ ฉันมองป๊อปนิดๆ เขาก็มองมาทางฉันสีหน้าเดาไม่ถูกเลยว่าเขาคิดอะไรอยู่

"ไปๆ กลับกันเหอะ เจอกันวันจันทร์นะทุกคน"เขื่อนพูดโบกมือลาทุกคน

"เจอกัน"/ทุกคน

ขอเม้นหน่อยน้า เป็นไงบ้าง