ยกโทษให้ฉันได้ไหมที่รัก

ในห้องเรียน... ม.6/2

ตอนนี้ทุกๆคนต่างก็วิ่งกรูกันเข้าห้อง จับจองที่นั่งกัน เม้าท์มอย อวดนั่นอวดนี่ อวดแฟน บลาๆ

ฉันนั่งโต๊ะรองจากข้างหลังคู่กับยัยแก้ว ส่วนข้างหลังสุดยัยเฟย์นั่งคนเดียวแต่เห็นครูบอกว่าจะพาใครมานั่งด้วย...หรือว่าจะเป็นป๊อปปี้

ไม่อาวววววT^T ถ้านายนั่นมานั่งข้างหลังนะ ฉันต้องอึดอัดแย่แน่ๆ วันๆนึงนี่คงไม่ต้องได้เรียน เสียวสันหลังจะตาย

"สวัสดีค่ะนักเรียนทุกๆคน วันนี้เปิดเทอมวันแรกคาบนี้เป็นคาบโฮมรูมนะคะ พวกเราก็มาทำความรู้จักเม้าท์มอยกัน แต่ที่สำคัญครูมีเพื่อนใหม่มาแนะนำ ภานุ เข้ามาได้จ้ะ"ครูผายมือไปที่ร่างสูง ภานุ...ชื่ออันแสนคุ้นหู เขามาแล้ว!!!

"แนะนำตัวให้เพื่อนๆรู้จักกันหน่อยจ้ะ"

"สวัสดีครับเพื่อนๆทุกคน ผมชื่อภานุ จิระคุณ ชื่อเล่นชื่อ ป๊อปปี้ หรือเรียกป๊อปอย่างเดียวก็ได้ครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค้าบบ^^ ผมได้เจอเพื่อนๆมาแล้วตอนเข้าแถว ผมคิดว่า เพื่อนผู้หญิงในห้องนี้...น่ารัก"ไอคำว่าน่ารักนี่ เขาหันมามองหน้าฉันแล้วยิ้มที่มุมปาก แต่เอ๊ะ ห้องนี้เหลือที่ว่างที่เดียวคือข้างหลังยัยเฟย์นะ งั้นก็แปลว่า...

"ไปนั่งกับพรประวีณ์นะภานุ ทุกๆคนดูแลเพื่อนด้วยนะ"นั่นงายยยยยT^T

เขาเดินมาอย่างสง่า ต้องยอมรับว่าเขาหล่อขึ้นมากจริงๆ ไม่ว่าจะมองจากมุมไหน มองเหนียงยังหล่อเลยย อ้าาา><

"หวัดดีนะป๊อป^^" ยัยเฟย์ทัก แหม แก้มจะปริแล้วจ้าาาา

"หวัดดี.. น่ารักจัง"เขายิ้มกรุ้มกริ่มแล้วเหล่มาทางฉันนิดๆ คิดจะทำอะไรนะ

"นี่ พึ่งเข้ามาใหม่ๆก็อ่อยสาวแล้วนะ อ่อยถูกคนซะด้วยสิ ดูหน้ายัยเฟย์สิแดงอย่างกับมะเขือเทศ"เคนตะหล่อที่สุดในห้องของเราแล้วถ้าไม่มีป๊อปปี้เข้ามา คงจะไม่ชอบล่ะสิโดนแย่งตำแหน่งไปน่ะ เคนตะอยู่ชมรมบาส ซึ่งชมรมนี้นะมีแต่คนหล่อๆ พวกชะนีน้อยคอยรักชอบไปนั่งเชียร์บาสล่ะ ในชมรมนั้นนะ มีทั้งโทโมะจากห้องม.6/5 แล้วก็เขื่อนจากม.6/7 น่ารักอ้ะ><

"ไม่ได้อ่อยนะ ผู้หญิงห้องนี้น่ารักจิงๆนี่ เนอะ ฟาง :)"ฉันสะดุ้งเฮือกเมื่อร่างสูงเปล่งชื่อฉันออกมา

"เอ่อ..อ..อืม"กว่าจะเปล่งเสียงออกมายากไหมให้ทายยยยT^T

"อ้าว ยัยฟาง แกรู้จักกับตานี่ด้วยหรอ ยังไงๆปิดเพื่อนหรอ บอกมานะ!!!"ยัยแก้วทำถ้าขู่

"เอ่อ..คือ..."โอ้ยย วันนี้ฉันเป็นอะไรนะ

"เคยรู้จักกันเฉยๆน่ะ ไม่ได้เป็นอะไรกัน กลัวโดนคนสวย หลอก" เน้นคำว่าหลอกทำไมเอ่ยยยย

"เดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"ฉันวิ่งแจ้นออกมาจากห้องนั้นทันที ไม่อยากจะคิดเลยว่าต่อไปจะเป็นยังไง

"เดี๋ยวมานะเฟย์"ป๊อปปี้รีบตามออกมา

"อะไรของสองคนนั่นวะแก้ว"เฟย์งงกับการกระทำของเพื่อนสาวและเพื่อนใหม่ของเธอ มันต้องมีอะไรแน่ๆ

"ฉันว่าแปลกๆว่ะ สืบม้ะ"แก้วอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาทันที เมื่ออาการมันฟ้องชัดๆ

#Poppy#

ผมวิ่งตามร่างบางมาที่ห้องน้ำ ผมกำลังกอดดันเธอ ทำให้เธออึดอัด แต่แค่นี้มันยังน้อยไป เมื่อสองปีที่แล้วเธอทำให้ผมเจ็บปวดมากจนไม่น่าให้อภัย ทั้งหมดเนื้อหมดตัว ผมจะเอาคืนเธออย่างสาสม!

"นี่เธอ!!!"ผมตะคอกเสียงดัง พร้อมกับกระชากแขนเธอ

"นี่นาย ตามฉันมาทำไม"ดวงตากลมๆเบิกกว้างขึ้นเมื่อรู้ว่าเป็นผม

"ฉันแค่อยากมาหาแฟนเก่าน่ะ^^"ผมส่งยิ้มไปให้ ไม่มีใครทนยิ้มที่บาดใจของผมได้หรอก

"นี่นายคิดจะทำอะไร มายุ่งกับฉันทำไม!"เธอหรี่ตามองผม เพราะคิดว่าการที่ผมตามเธอมาคงไม่เป็นมิตรแน่ แล้วเรื่องอะไรที่ผมจะให้เธอรู้ทันล่ะ!!!

"ฉันแค่อยากกลับมาเป็นเพื่อนน่ะ เธอคิดว่าเธอทำอะไรผิดจนไม่หน้าให้อภัยหรอ ฟาง:)"ผมแขวะเธอ สะอึกล่ะสิ หึหึ

"ถ้าอยากได้ค่าเสียหายน่ะ ฉันจะจ่ายให้ ตอนนนี้บ้านฉันรวยแล้ว กี่บาทว่ามา"เธอทำท่าจะกดโทรศัพท์ ซึ่งคาดว่าหน้าจะโทรขอพ่อนั่นล่ะ

"ไม่ ฉันไม่อยากได้เงิน แต่ฉันอยากได้เธอ!"ผมจับข้อมือเธอแน่น

"ว่าไงนะ!!!"เธอเบิกตากว้างแล้วพยายามสะบัดมือผมออก ผมก็คลายข้อมือเปลี่ยนเป็นจับหลวมๆแทน

"ฉันหมายถึง อยากให้เธอเป็นเพื่อนฉันน่ะ เรื่องอดีตฉันลืมไปหมดแล้ว เรามาเป็นเพื่อนกันนะ^^"ผมยิ้มอย่างเป็นมิตรไปให้

"อยู่ๆนายจะมาเป็นเพื่อน โดยไม่โกรธอะไรเลย มันแปลกๆนะ ฉันพร้อมชดใช้นะป๊อป เงินฉันมีให้"เธอเปลี่ยนมาจับข้อมือผม แล้วทำท่าน่าสงสาร คนหลอกลวงก็หลอกลวงอยู่วันยังคำ ผมคิดว่าม.4เราก็น่าจะพอรู้บ้างล่ะว่ารักคืออะไร การหลอกลวงเป็นยังไง ไม่ใช่เด็กไปอย่างที่พวกผู้ใหญ่คิดน่ะ

"ตอนนี้ฉัมีพร้อมทุกอย่าง หน้าตาก็ดีขนาดนี้ แถมเงินก็มีใช้จนเอามาโปรยเล่นได้อยู่แล้ว ฉันแค่อยากเป็นเพื่อนกับเธอจริงๆนะ"ผมส่งสายตาอ้อนวอนไปให้

"อืม ก็ได้ มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ ฉันจะรู้จักนายในฐานะเพื่อนร่วมห้อง"สีหน้าเธอผ่อนคลายขึ้นเมื่อเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ตายใจไปก่อนเหอะ แค้นนี้ต้องชำระ!!!