เพลิงแห่งรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ จะดูกี่ทีก็น่ารักจริงๆหลานย่าคนนี้”โทโมะที่ไม่ออกไปไหนเดินลงมาเห็นคริสกังนั่งคุยกับคน

สนิทแล้วนั่งดูรูปในไอแพตตัวเองแล้วหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม คิดแล้วก็เสียดายนะคะคุณผู้หญิงที่คุณแก้วไม่ได้เป็นสะใภ้ของเราอีกแล้ว ไม่อย่างงั้นน้อย

คงได้เลี้ยงคุณกอล์ฟลูกของคุณโทโมะกับคุณแก้วแน่ๆ จะดูกี่ทีก็น่ารักจิ้มลิ้มเหมือนคุณโทโมะตอน

เด็กๆไม่มีผิด”น้อยพี่เลี้ยงคนสนิทของคริสพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“ใครกันครับลูกของผมกับแก้ว นี่มันเรื่องอะไรกันครับ”โทโมะได้ยินเช่นนั้นก็รีบเดินเข้าไปถามคริส

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไร ก็ลูกของหนูแก้ว หนูแก้วส่งรูปมาให้ดู”คริสพูดแล้วกดไอแพตต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“ลูกของแก้วกับผมสิครับ งั้นไหนขอผมดูบ้างสิฮะ”โทโมะที่ได้ยินเช่นนั้นบวกกับสิ่งที่เขาได้ยินจาก

น้อยพี่เลี้ยงของตัวเองก็รีบเข้าไปดูด้วยความรู้สึกตะหงิดๆที่ใจ

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกัน เมื่อก่อนไม่เคยจะสนใจเค้านี่อะไรจะมาดูรูปหลานไม่ได้ๆ”คริสรีบยกไอแพตหนีแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่ คุณแม่นี่รูปลูกผมนะขอผมดูบ้างสิ”โทโมะรีบพูดก่อนจะรีบเอาไอแพตมาเอนดูรูปเด็กชายตัว

น้อยที่ยิ้มและหัวเราะอยู่กับแก้ว บางรูปก็เป็นรูปเดี่ยว รอยยิ้มและดวงตาที่เหมือนกับเขาวัยเด็กไม่มี

ผิด โทโมะมองรูปเด็กชายคนนั้นแล้วเผลอยิ้มออกมาไม่มีสาเหตุ

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ถ้าคนแถวนี้เค้าฉลาดรู้จักคิดหน้าคิดหลังสักหน่อย ป่านนี้เราคงจะได้เล่นกับหลานของเรา

แล้วเนาะน้อยเนาะ ไปนอนกันเถอะ”คริสพูดลอยๆก่อนที่จะลุกออกไปทิ้งให้โทโมะนิ่งคิดอะไรบาง

อย่างคนเดียว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะเอี๊ยง นี่จะไปหาหมอเอาวันนี้ อ่ะๆก็ได้ๆ เดี๋ยวฟางไปที่บริษัทนั่นแทนเอี๊ยงก็ได้”ฟางที่นั่ง

เล่นอยู่กับลูกได้รับโทรศัพท์ของสามีหนุ่มที่โทรมาบอกตัวเองว่าไปคุยงานกับป๊อปปี้ไม่ได้และขอ

ให้ฟางไปแทนตัวเองก่อนที่จะรีบบอกว่าหมอเรียกแล้วทำให้ฟางยอมตกลงสามีหนุ่มอย่างเลี่ยงไม่

ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ค่ะคุณแป๋มฟางอยู่ที่บริษัทแล้วค่ะโอเคค่ะเดี๋ยวเราเจอกันที่ห้องทำงานคุณป๊อปเลยแล้วกันนะ

คะ”เมื่อมาถึงบริษัทของป๊อปปี้ฟางก็กดโทรศัพท์โทรบอกอินทีเรียของร้านตัวเองให้มาเจอกันที่

บริษัท

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม มาคุยงานคนเดียวแบบนี้สามีสุดที่รักไม่หึงหรอจ้ะ ที่ปล่อยให้ภรรยาสุดฉาวเอ้ย สุดสวยต้อง

มาคุยงานกับอดีตวัวเคยค้าม้าเคยขี่แบบนี้”ขนมจีนเห็นฟางก็เดินเข้ามาหาเรื่องฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หลีกทางค่ะ วันนี้ฟางไม่อยากมีเรื่อง”ฟางถอนหายใออกมาก่อนจะขอทางเพื่อจะเดินหนีไม่สนใจ

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า จะไปไหนล่ะ หรือว่าหยิ่ง แหมจะหยิ่งทำไมล่ะ คนเคยรุ้จักเคยคุ้นเคยทั้งนั้น ก็เคยไปเป็น

คนใช้บ้านชั้นมาก่อนไม่ใช่รึไง แค่นี้ทำไมต้องทำท่าหยิ่งใส่ล่ะ”ขนมจีนรีบพูดเสียงดังใส่ฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษด้วยนะ เท่าที่ฟางจำได้เนี่ย ฟางไม่เคยเป็นคนใช้บ้านของคุณนะคะ ก็แค่ลูกหนี้มาทำงาน

ใช้หนี้คนหนึ่งเท่านั้น และที่สำคัญก็ดันทำงานถูกใจเจ้านายซะด้วยสิ”ฟางนิ่งและถอนหายใจด้วย

ความรำคาญก่อนที่จะพูดยั่วโมโหกลับ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม ถูกใจไม่ถูกใจก็กินทั้งอาทั้งหลานมาหมดแล้วนี่”ขนมจีนรีบว่าต่ออย่างรวดเร็ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

 

ตอนนั้นเองฟางไม่รอช้า ชกหน้าขนมจีนกลับจนร่างบางล้มคว่ำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด นังฟาง แกกล้าทำร้ายชั้น รปภ อยู่ไหนมาเอาตัวมันออกไปเดี๋ยวนี้”ขนมจีนโวยวายไม่

ยอมฟางและดิ้นไปมากับพื้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หยุดเถอะค่ะ นี่น่ะหรอคะ ผู้ถือหุ้นของบริษัทจิระคุณที่น่าเกรงขามกลับมาร้องวี้ดว้ายขอส่วนบุญ

ทำตัวเป็นผู้หญิงตลาดระรานคนอื่นแบบนี้ มิน่าล่ะให้ท่าคุณป๊อปไปกี่ครั้งเค้าก็ไม่คิดจะชายตาแล

เลย อุ้ย ขอตัวก่อนนะคะ พอดีว่ามีงานมีการต้องทำค่ะไม่ได้ว่างมาเที่ยวระรานชาวบ้านเหมือนใคร

บางคน”ฟางที่เหลืออดว่าขนมจีนไม่ยั้งก่อนที่จะรีบเดินหนีออกไป ทิ้งให้ขนมจีนกรีดร้องอยู่ที่พื้น

เมื่อทำอะไรฟางไม่ได้เลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กะแล้ว เสียงกรี๊ดโวยวายข้างนอกต้องเป็นเธอที่เป็นต้นเหตุแน่ๆ”เมื่อป๊อปปี้เห็นฟางเข้ามาในห้อง

ตัวเองก็พูดขึ้นแล้วแกล้งทำเป็นไม่สนใจแต่ก็แอบยิ้มเมื่อเห็นฟางมาคนเดียว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าชั้นมันตัวปัญหามากงั้นชั้นก็ขอตัว”ฟางหน้าตึงเล็กน้อยก่อนจะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกัน เดี๋ยวนี้ไม่ใช่เด็กแล้วเป็นถึงนักธุรกิจชื่อดังเป็นแม่คนแล้วแท้ๆกลับงอนเป็นเด็กแบบนี้ใคร

จะไปอยากร่วมธุรกิจเล่า”ป๊อปปี้รีบลุกขึ้นเข้าไปห้ามฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าคุณไม่อยากร่วมธุรกิจกับพวกเรา ชั้นก็ขอตัว ยังมีอีกหลายที่ที่ต้องการร้านอาหารของชั้น อ๊ะ

ปล่อยนะ”ฟางพูดแล้วเดินหนีแต่ต้องร้องเมื่อถูกร่างสูงดึงมากอด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ปล่อย ชั้นจะทำธุรกิจร่วมกับสามีเธอ ทำตัวให้น่ารักแยกแยะเรื่องส่วนตัวกับส่วนรวมออกหน่อย

สิ แบบนี้สามีเสียหายไปหลายล้านนะเธอ นี่ถ้าเป็นเมียชั้นแล้วมางอนแบบนี้ล่ะก็ ชั้นจะจับลงโทษ

ในแบบของชั้นเอาให้หายงอนแล้วมานอนครวญครางใต้ร่างชั้นแทนดีกว่า”ป๊อปปี้พูดแล้วโน้มหน้า

เข้าใกล้ฟางที่ตกใจแล้วพยายามบ่ายหน้าหนีร่างสูง ก่อนจะไม่ยอมสบตาเมื่อร่างสูงดันจมูกมาชน

กับจมูกมนของเธอ ลมหายใจร้อนๆของป๊อปปี้ที่ปะทะกับหน้าของเธอทำให้ฟางหน้าแดงใเต้นรัว

คิดถึงคืนนั้นที่ป๊อปปี้เมาแล้วอ้อนให้เธอไปนอนกับเขา

 

 

 

 

 

 

 

“อย่านะคุณป๊อป อย่าทำแบบนี้”ฟางหน้าแดงจัดไม่ยอมสบตาป๊อปปี้ดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดเพื่อ

หาทางหนีแต่ยิ่งดิ้นป๊อปปี้ก็ยิ่งกอดแน่นราวกับจะไม่ยอมให้ฟางหนีไปไหนได้อีก

 

 

 

 

 

 

 

“คุณฟางคะ”แป๋มอินทีเรียของฟางเดินเข้ามาในห้องทำงานป๊อปปี้พร้อมกับเรียกทำให้ทั้งคู่รีบผละ

ออกจากกันทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เรามาคุยงานกันดีกว่านะคะ”ฟางรีบวิ่งไปหาแป๋มก่อนที่จะเปลี่ยนเรื่องแล้วคุยเรื่องงานทันที

โดยระหว่างที่คุยงานกันนั้น ฟางไม่ยอมสบตาป๊อปปี้เลย ผิดกับชายหนุ่มที่จ้องฟางตลอดตาไม่กระ

พริบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นมาหาแก้ว แก้วอยู่ในบ้านใช่มั้ย”โทโมะที่แอบดูจนกว่าแอนะขับรถออกมาจากบ้านก็รีบเข้าไป

กดออดแล้ว บอกให้แม่บ้านของบ้านแก้วพาเขาเข้าไปหาแก้วในบ้าน เขาต้องพูดกับเธอให้รู้เรื่อง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใจจริงสมิธอยากจะพาแก้วกับคุณแม่ไปอยู่ด้วยกันที่บอสตันจริงๆนะ”โทโมะชะงักเมื่อได้ยินเสียง

ของสมิธกำลังคุยอยู่กับแก้ว แล้วเห็นสมิธและแก้วกำลังเอนหลังกอดกันอยู่ที่โซฟาพูดคุยกันอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่แม่แก้วต้องไม่ยอมแน่ๆค่ะเพราะบ้านหลังนี้คุณพ่อสร้างมากับมือ คุณแม่ก็ช่วยคุณพ่อออกแบบ

คุณแม่ไม่ยอมทิ้งบ้านหลังนี้ไปแน่ๆ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นเราแต่งงานเราไปอยู่ด้วยกันที่บ้านย่าของสมิธเถอะนะ ท่านอยู่ที่ซานฟรานตามลำพังไม่มีคน

ดูแล เอาน้องกอล์ฟไปเล่นกับท่านท่านต้องหายเหงาแน่ๆ ย่าของสมิธนะเค้าเป็นคนใจดีชอบทำ

ขนม รับรองแก้วได้ทานขนมอบอร่อยๆของท่านทุกวันแน่ๆ”สมิธพูดออกความเห็นแล้วลูบผมเเก้วอ

ย่างแผ่วเบาด้วยความรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่จะเอาขนมมาล่อแก้วงั้นหรอ นี่แน่ะ งั้นแก้วขอคิดดูก่อนนะ"แก้วยิ้มออกมาก่อนจะทุบสมิธเบาๆ

แล้วพูดก่อนที่สมิธจะแอบหอมแก้มแก้วเมื่อตอนแก้วเผลอทำให้โทโมะหน้าตึงเมื่อเห็นภาพนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กล้ามากเลยนะ นึกอยากจะเอาลูกคนอื่นไปไหนมาไหนก็ได้โดยไม่ขอพ่อ”โทโมะเดินเข้ามาว่า

เมื่อทนไม่ไหวกับความหวานที่สมิธและแก้วมีให้กัน

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อ ใครพ่ออะไร มาพูดอะไรมั่วๆในบ้านคนอื่นไม่ทราบ”แก้วรีบลุกขึ้นแล้วเท้าสะเอวว่าโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาทำเป็นไม่รู้เรื่อง ชั้นรู้เรื่องหมดแล้วว่าเธอน่ะท้องกับชั้นและมีลูกด้วยกัน”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

“แล้วยังไง มีลูกแล้วไง ตอนนี้เราหย่ากันแล้ว นายจะมาเรียกร้องอะไรไม่ทราบ”แก้วว่ากลับ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ในฐานะพ่อของลูกเธอไงล่ะ เธอจะพาลูกของชั้นไปไหนมาไหนกับว่าที่สามีใหม่เธอไม่ได้นะ แล้ว

คนอื่นรู้จะว่ายังไง”โทโมะไม่ยอม

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไร เดี๋ยวนี้สนใจด้วยหรอว่าชั้นจะเป็นยังไง”แก้วเยาะ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ชั้นรู้ว่าเมื่อก่อนชั้นทำร้ายเธอไว้มาก แต่เรื่องลูกชั้นอยากจะขอ”โทโมะถอนหายใจก่อนจะพูด

ดีๆเพราะถ้าจะคุยกับแก้วแล้วอารมณ์ร้ายใส่สุดท้ายยังไงก็กลับเป็นเหมือนเดิม

 

 

 

 

 

 

 

“ขอ ขออะไรโทโมะ โอกาสนั่นมันหมดไปแล้ว ในเมื่อนายไม่สนใจชั้นทำร้ายชั้น หย่ากันแล้ว ชั้นมี

มือมีเท้า บ้านมีอันจะกินไม่ต้องการเรียกร้องให้นายมาดูลูก ชั้นเลี้ยงได้ และสมิธก็รักน้องกอล์ฟ

มากไม่แพ้ที่ชั้นรักน้องกอล์ฟ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดีเนาะ พ่อใหม่หน้าฝรั่งแบบนั้น แต่ตัวเองหน้าเหมือนชั้น ไม่กัวลูกจะคิดมากรึไง”โทโมะเยาะ

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้ากอล์ฟโตชั้นก็จะบอกลูกชั้นเอง ว่าพ่อเค้ามันเลวแค่ไหนยังไงลูกก็ต้องเข้าใจชั้น”แก้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว”โทโมะโมโห กระชากแขนแก้วมาบีบแน่นจนแก้วร้องออกมาเสียงหลงด้วยความเจ็บ

 

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

สมิธที่เห็นโทโมะทำร้ายแก้วก็ไม่รอช้ากระชากโทโมะไปชกหน้าจนล้มคว่ำ

 

 

 

 

 

 

“นี่หย่ากันแล้วแท้ๆแถมยังต่อหน้าผม คุณยังจะมีหน้าทำร้ายแก้วอีกงั้นหรอ”สมิธว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ออกไปจากบ้านชั้นซะ ชั้นไม่มีอะไรจะคุยกับนายโทโมะ ไป๊”แก้วมองหน้าโทโมะแล้วรีบไล่

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ชั้นไม่ไป ชั้นจะไม่ไปไหนทั้งนั้นจนกว่าจะตกลงเรื่องลูกให้รู้เรื่อง”โทโมะไม่ยอม

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ออกใช่มั้ย ออกไป ออกไปเดี๋ยวนี้ พี่อุ้ย ลุงกล้า พาผู้ชายคนนี้ออกไปจากบ้านเดี๋ยวนี้ไม่งั้น

แก้วจะตัดเงินเดือน”แก้วสั่งก่อนที่คนในบ้านของแก้วจะรีบหามโทโมะออกไปนอกรั้วบ้านทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

ซ่า

 

 

 

 

 

 

 

แก้วที่หยิบถังน้ำที่คนใช้กังล้างรถสาดใส่โทโมะที่อยู่หน้ารั้วบ้านจนเปียกไปหมดทั้งตัว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ต่อไปนี้ อย่ามาเหยียบบ้านของชั้นอีก ไม่อย่างงั้น ชั้นจะแจ้งตำรวจ”แก้วพูดเสียงแข็งก่อนที่จะไล่

โทโมะกลับไป ชายหนุ่มฮึดฮัดกลับไปที่รถตัวเองที่จอดไว้แล้วทุบพวงมาลัยเพื่อระบายอารมณ์ตัว

เองแล้วคิดหาทางเอาชนะแก้วให้ได้ในเรื่องลูก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เสร็จธุระแล้ว งั้นพรุ่งนี้แป๋มให้ทีมงานของเราขึ้นไปดูชั้นดาดฟ้าเลยนะ”ฟางพูดแล้วเดินออกมากับ

อินทีเรียของตัวเอง ก่อนที่จะเดินกลับไปที่รถแล้วชะงักเมื่อป๊อปปี้เดินตามตัวเองมาจนถึงรถ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณป๊อปคะ คุณมีอะไรรึเปล่า เดินตามชั้นมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ถ้าจะมาหาเรื่องกันล่ะก็ เชิญนะคะ

ชั้นไม่อยากจะทะเลาะด้วย ชั้นจะกลับไปดูลูก”ฟางหันไปพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

 

 

 

 

 

“ลูกของเราน่ะหรอ”ป๊อปปี้ยักคิ้วกวนๆแล้วย้อนฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาพูดมั่วๆ ลูกของชั้นกับเอี๊ยงน่ะสิคะ อ๋อ ไม่สิ ลูกของชั้นกับโทโมะรึเปล่านะ อย่างที่คุณกับ

คนอื่นๆเข้าใจยังไงล่ะ”ฟางพูดย้อนแกมประชดชายหนุ่มที่เคยตัวเองเมื่อก่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่อย่ามาพูดประชดกันหน่อยน่าฟาง ชั้นรู้ความจริงหมดแล้วว่าเฟิร์สน่ะไม่ใช่ทั้งลูกของเอี๊ยงและ

ของโทโมะ แต่เฟิร์สคือลูกสาวของชั้นกับเธอ”ป๊อปปี้ถอนหายใจกับท่าทียอกย้อนของฟางแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“มั่วแล้ว คุณน่ะทำงานจนเพี้ยนไปแล้วสินะถึงได้มาตู่เอาว่าลูกชั้นเป็นลูกของคุณ”ฟางอึกอักก่อน

จะรีบพูดเถียงป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ความจริงยังไงมันก็เป็นความจริงเธอจะปิดชั้นทำไม สุดท้ายชั้นก็รู้อยู่ดีว่านั่นคือลูกชั้น”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถึงจะใช่แต่มันก็ไม่มีประโยชน์ในเมื่อตอนนี้ชั้นแต่งงานไปแล้ว”ฟางเชิดหน้าตอกกลับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“แต่งได้ก็หย่าได้นิ/ คุณป๊อป”ป๊อปปี้พูดพร้อมยักไหล่อย่างไม่ยี่หระทำให้ฟางรีบสวนกลับทันควัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็จริง ทำไมต้องโกรธ ลูกเมียชั้นชั้นต้องรับผิดชอบสิ นั่นใครไม่รู้ไปแต่งงานด้วยทำไม แต่งได้ก็

หย่าได้”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มเล่ห์

 

 

 

 

 

 

“ทุเรศ คุณนี่จะตามรังควานตามทำร้ายความสุขของชั้นไปถึงไหน ชั้นมีชีวิตใหม่ของชั้นไปแล้ว หนี้

สินทุกอย่างชั้นก็ใช้คืนคุณไปหมดแล้ว คุณก็ปล่อยชั้นไปสิ ชั้นขอเถอะนะคุณป๊อป ปล่อยชั้น2แม่

ลูกไปตามทางของชั้น ชั้นมีสามีของชั้นแล้ว ชั้นไม่สามารถทิ้งเค้าได้ คุณเองก็ควรจะหันกลับไป

มองคนที่เค้ารอคุณมาตลอดอย่างคุณขนมจีนเถอะค่ะ อื้ออ”ฟางรีบพูดออกมายาวเหยียดก่อนที่

เสียงของฟางจะหายไปเมื่อป๊อปปี้ดึงเธอมาบดจูบปิดปากเพราะเขาไม่อยากฟังคำปฏิเสธของเธอ

อีก

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

 

ฟางที่ถอนจูบป๊อปปี้ออกมารีบตบหน้าชายหนุ่มก่อนจะหนีขึ้นรถแล้วรีบขับหนีป๊อปปี้ออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นจะต้องเอาเธอกับลูกกลับมาเป็นของชั้นให้ได้ ฟาง”ป๊อปปี้ลูบแก้มตัวเองที่ถูกฟางตบแล้วพูด

ขึ้นอย่างไม่ยอม

 

 

 

 

 

 

 

พระเอกแต่ละคนนี่ไม่ยอมทั้งนั้นที่จะเอาลูกกลับมา แล้วพระเอกเราจะต้องเจออะไรอีกน้อ

 

 

 

 

อย่าลืมติดตามกันน้าาาาาา