ไม่เคยลืมเธอ...

 

 

 

               เวลาผ่านมาสามวัน ฟางยังไม่มีท่าทีตอบสนองแม้แต่น้อย ตลอดเวลาป๊อบปี้คอยดูแลฟางเช็ดตัว อ่านหนังสือให้ฟางฟัง ร้องเพลง เอาเพลงให้ฟัง คอยชวนพูด ข้าวก็ไม่ยอมกิน รอให้ฟางตื่นขึ้นมา แต่ฟางก็นอนนิ่งไม่ตื่นขึ้นมาซักที 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: ป๊อบปี้ 

 

 

 

ป๊อบ: อ้าวแก้ว โทโมะ 

 

 

 

 

โทโมะ: กินไรยังว่ะ 

 

 

 

ป๊อบ: ไม่หิวว่ะ 

 

 

 

 

แก้ว: ไม่หิว ไม่น่าใช่นะ ดูดิกับข้าวเต็มไปหมดเลย แค่ไม่กี่วันดูซูบลงไปเยอะเลยนะ 

 

 

 

โทโมะ: มึงกินไรบ้างไรบ้างเถอะ

 

 

 

ป๊อบ: กินไม่ลงจริงๆ จะกินได้ยังไง ฟางยังไม่ตื่นเลยอ่ะ 

 

 

 

 

แก้ว: กินข้าวซักนิดก็ยังดีนะ ถ้าเกิดว่าป๊อบเป็นอะไรขึ้นมาตอนฟางตื่นล่ะ คิดดูดีๆนะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: แต่ว่า... 

 

 

 

โทโมะ: กินหน่อยเถอะ นมซักกล่องก็ยังดี

 

 

 

 

 

 

ฟาง: อือ (เสียงฟางค่อยๆครางออกมา) 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง! ฟาง! ฟางตื่นแล้ว ฟางได้ยินป๊อบมั้ย 

 

 

 

ฟาง: อือ (ค่อยๆลืมตาและมองไปรอบๆ) 

 

 

 

แก้ว: ฟาง เป็นไงบ้าง

 

 

 

โทโมะ: เดี๋ยวไปตามหมอให้

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง ฟางตื่นแล้วอ่ะ อึกอึก ป๊อบดีใจที่สุดเลย ฟาง 

 

 

 

 

 

 

 

 

หมอ: ตอนนี้อาการก็เริ่มดีขึ้นแล้วนะครับ ไม่มีอะไรน่าห่วงล่ะ รอให้คนไข้แข็งกว่านี้อีกหน่อยก็กลับบ้านได้แล้วครับ 

 

 

 

ป๊อบ: ขอบคุณครับ 

 

 

 

 

 

 

แก้ว: เป็นไงบ้าง หลับไปตั้งสองสามวันแหนะ 

 

 

 

ฟาง: อืม ก็เมื่อยๆอ่ะ นอนนานก็อย่างงี้แหละ 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง 

 

 

 

โทโมะ: เอ่อ เดี๋ยวโทโมะกับแก้ว กลับก่อนดีกว่า ดูท่าทาง ป๊อบคงจะหลายต่อหลายเรื่องจะคุยกับฟางเนาะ ไปเถอะแก้ว 

 

 

 

 

ฟาง: เอ่อ...ดะ..เดี๋ยวดิ เอาไปซะแล้ว 

 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง เป็นไงบ้าง เจ็บหรือปวดตรงไหนมั้ย 

 

 

 

ฟาง: ไม่เป็นไรแล้วล่ะ 

 

 

 

 

ป๊อบ: ทำไม ฟาง...ฟางไม่บอกป๊อบเรื่อง...เรื่องลูกล่ะ 

 

 

 

ฟาง: ป๊อบกำลังจะแต่งงาน ฟางไม่อยากให้ทุกอย่างจบลง หวายเค้าทำทุกอย่าง เพราะเค้ารักป๊อบมากนะ 

 

 

 

ป๊อบ: ป๊อบรู้ แต่ป๊อบมีอีกอย่าง ที่สงสัย 

 

 

 

ฟาง: อะไรเหรอ

 

 

ป๊อบ: ฟาง ฟางไม่ได้รัก นายริทอะไรนั้นใช่มั้ย

 

 

 

ฟาง: หึหึ ฮ่าฮ่า 

 

 

 

ป๊อบ: หัวเราะอะไรอ่ะ

 

 

ฟาง: ตอนนั้นจนถึงตอนนี้และต่อๆไป หัวใจของฟาง มีผู้ชาย คนเดียวที่อยู่ในนี้ คนคนนั้นก็คือ นาย ภาณุ คนเดียวเท่านั้น 

 

 

 

ป๊อบ: ฟาง (เข้าไปกอดฟาง) 

 

 

 

ฟาง: ปล่อยได้แล้ว หายใจไม่ออก 

 

 

 

ป๊อบ: อือ ป๊อบขอโทษ 

 

 

ฟาง: ป๊อบ แล้วหวายล่ะ เป็นไงบ้าง

 

 

 

ป๊อบ: เอ่อ...คือ ตอนนี้หวาย 

 

 

 

ฟาง: หวายทำไม 

 

 

 

ป๊อบ: หวายอยู่โรงพยาบาล หวายมีอาการทางประสาท ทำให้ต้องรักษาก่อนจะเข้าไปอยู่คุก 

 

 

 

ฟาง: หวายต้องอยู่โรงพยาบาล แล้ว ต้องเข้าคุก ทำไมต้องเข้าคุกอีกอ่ะ

 

 

 

ป๊อบ: จากเหตุการณ์ ต่างๆที่หวายทำ หวายมีคดีติดตัว หวายลักพาตัวฟาง พิม แก้ว หวายทำร้ายร่างกาย ข่มขู่ อีกอย่าง มีอาวุธปืน และคดีเจตนาฆ่าคน หวายถึงต้องไปอยู่ในคุก 

 

 

 

ฟาง: ถ้าฟางจะไม่เอาเรื่องหวายได้มั้ย 

 

 

 

ป๊อบ: คงไม่ได้อ่ะ เพราะตำรวจตัดสินแล้ว 

 

 

 

ฟาง: แต่ฟางสงสารหวาย 

 

 

ป๊อบ: หวายเลือกทำตัวเอง ถ้เค้าไม่คิดแบบนั้นตั้งแต่แรก ทุกอย่างคงไม่เป็นแบบนี้

 

 

 

ฟาง: แต่ว่า.... 

 

 

 

 

ป๊อบ: พักผ่อนเถอะนะ อย่าเพิ่งไปคิดมากเลย เดี๋ยวจะไม่ดีกับลูกในท้องนะ

 

 

 

 

ฟาง: อืม ก็ได้