รวม NC By.momyoda {ฟิคหลัก}

NC2 วิวาห์กำมะลอ

 

“วันนี้มาสร้างความทรงจำกับเล็กที่นี่ได้ไหมฮะ?” ช้อนตาขึ้นมองชานยอล ทั้งแววตาของความเศร้าปนเปกับแววตาของความอ้อนถูกส่งไปให้จนหัวใจของชานยอลเริ่มเต้นแรงจนไม่เป็นจังหวะ

 

            ชานยอลเลือกที่จะไม่ตอบ เพียงค่อยๆก้มหน้าลงไปให้ใกล้กับแบคฮยอนมากขึ้นจนปลายจมูกของทั้งคู่ชนกัน แบคฮยอนเป็นฝ่ายแตะริมฝีปากของตัวเองกับปากอิ่มก่อน ใบหน้าของทั้งสองเอียงให้ได้องศาเหมาะสมพอที่จะมอบความหอมหวานให้กัน

 

            “อื้อ….อื้ม….” เสียงครางในลำคอของแบคฮยอนเรียกให้ชานยอลบดเบียดริมฝีปากเข้าไปอีก ปากบางเผยออกเล็กน้อยเพื่อเป็นการเปิดทาง แต่กระนั้นชานยอลก็ยังไม่ยอมส่งลิ้นของตัวเองเข้าไป ได้แต่ละเลียดชิมรสหวานจากกลีบปากบางของแบคฮยอนอย่างไม่รู้เบื่อ

 

            แบคฮยอนขยับตัวเข้าแนบชิดมากขึ้นจนตัวเองขึ้นไปยืนอยู่บนเท้าของชานยอล วงแขนหนาก็กระชับกอดเข้าให้แน่นมากขึ้น แม้ว่าชานยอลจะแปลกใจอยู่บ้างที่แบคฮยอนเปิดทางให้ก่อนแบบนี้ แต่ก็ไม่คิดอะไรมาก คิดได้แค่ว่า แบคฮยอนคงจะเหนื่อยที่จะหนีและปฏิเสธความรู้สึกของตัวเองเท่านั้น

 

            “อื้อออ” ส่งเสียงอีกครั้งเมื่อแผ่นหลังของนสัมผัสกับที่นอนนุ่มหลังจากที่ชานยอลก้าวเดินให้ตัวเองถอยหลังแล้ววางร่างลงอย่างแผ่วเบาแล้วตามมาคร่อมทับ

 

            มือหนาลูบไล้อยู่ที่ผิวเนียนนุ่มภายใต้เนื้อผ้า ต่างจากแบคฮยอนที่ละมือทั้งสองข้างจากคอไปจับที่ชายเสื้อของร่างสูงแล้วดึงขึ้นพยายามจะถอดออก เจ้าของเสื้อก็ไม่ได้ให้ความร่วมมือเท่าไหร่เพราะมัวแต่หลงใหลอยู่กับความหอมหวานจากปากบาง ลิ้นร้อนส่งเข้าไปช้าๆอย่างนุ่มนวลแต่แฝงไปด้วยความเร่าร้อน เกลียวลิ้นทั้งสองแลกเกี่ยวพันจนหยาดน้ำหวานไหลซึมออกมาที่มุมปากของแบคฮยอน

 

            “อึก…อาห์” ปากบางพยายามเผยออกเพื่อกอบโกยอากาศ แต่ดูเหมือนชานยอลจะไม่เปิดทางให้เสียเลย เอาแต่จูบดูดซ้ำอยู่แบบนั้นจนปากบางบัดนี้บวมเจ่อขึ้น ตัวแบคฮยอนก็หายใจไม่ทันแล้วถึงได้ดันตัวของชานยอลเบาๆเป็นเชิงบอกว่าเขาไม่ไหวแล้ว

 

            “แฮ่ก…” หอบเล็กเมื่อปากเป็นอิสระ ตาคู่สวยคลอน้ำเล็กน้อย ชานยอลมองแล้วใจเต้นไม่เป็นส่ำ นิ้วโป้งยกขึ้นเกลี่ยที่หางตาเบาๆ

 

            “พี่จะสร้างความทรงจำให้เล็ก ความทรงจำครั้งแรกของเรา” กระซิบชิดหูเล็กพลางพรูลมให้อีกคนจั๊กจี้เล่น แบคฮยอนหดคอหนี แก้มขาวขึ้นสีแดงปลั่งอย่างเห็นได้ชัด จมูกโด่งก้มลงสูดความหอมนั้น

 

            แบคฮยอนจับที่ปลายเสื้อของชานยอลอีกครั้งเพื่อเป็นการบอกให้ถอดมันออก ซึ่งคราวนี้ชานยอลก็ยินดีทำตาม ยืดตัวขึ้นถอดเสื้อโค้ดตัวใหญ่แล้วเสื้อยืดที่ใส่ไว้ข้างในออก ในระหว่างที่กำลังถอดเสื้อชานยอลก็ไม่ละสายตาไปจากคนที่นอนราบอยู่กับเตียงเลยแม้แต่นิด มีแต่แบคฮยอนที่หลบสายตาของผู้เป็นสามีด้วยความเขินอาย

 

 

            จะไม่ให้เขินได้ยังไง ก็สายตาที่ชานยอลส่งมามันส่อว่าอยากจะกลืนกินเขาไปทั้งตัวแบบนั้น

 

 

            อีกครั้งที่ชานยอลก้มลงประกบปากอิ่มของตัวเองกับส่วนเดียวกันของแบคฮยอน คราวนี้ส่งลื้นเข้าไปพร้อมๆกับไล้มือไปจนทั่วหน้าท้องแบนราบลามไปถึงหน้าอกบาง นิ้วเรียวสะกิดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีสวยออกทีละเม็ดอย่างใจเย็น แม้ว่าความจริงแล้วอยากจะครอบครองร่างกายนี้มากเหลือเกิน

 

            “อ๊ะ…ฮ่ะ….อ๊า” ครางหวานในลำคอเมื่อปลายยอดหน้าอกถูกใอของอีกคนเขี่ยเล่นพาดผ่านไปมา ชานยอลผละปากออกมาแล้วลากไล้ไปทั่วแก้มขาวที่ขึ้นสี แนวคางสวย แบคฮยอนรู้สึกจั๊กจี้จนต้องเชิดหน้าขึ้น เป้นผลให้ชานยอลสามารถซุกหน้าลงที่ซอกคอขาวนั้นได้อย่างง่ายดาย

 

            “อ๊ะ…” รู้สึกเจ็บจี๊ดเมื่อถูกดูดที่ผิวขาวที่คอจนขึ้นรอยจากฝีปากของชานยอล ไม่ใช่แค่รอยเดียวที่ชานยอลทำไว้ เรียกได้ว่าทั่วลำคอเลยก็ว่าได้ จนแบคฮยอนรู้สึกเจ็บไปหมด น้ำสีใสไหลออกจากหางตา ตาคู่สวยหลับปี๋ลงรอสิ่งที่ชานยอลกระทำ

 

            “อื้มมม” ชานยอลครางออกมาอย่างถูกใจกับร่างกายหอมหวานตรงหน้า เสื้อเชิ้ตของแบคฮยอนถูกร่างสูงถอดออก ตามด้วยกางเกงเข้ารูปที่ใส่ไว้ ตอนนี้ร่างกายของแบคฮยอนเรียกได้ว่าแทบจะเปลือยเปล่าเพราะเหลือเพียงแค่ชั้นในสีขาวที่ติดกายอยู่เท่านั้น

 

            ไม่รอช้าหลังจากที่เปลื้องผ้าของร่างบางออก ชานยอลก็ตรงเข้าทาบทับซ้ำอีกครั้ง แบคฮยอนยกแขนตัวเองคล้องคอของชานยอลไว้ สะดุ้งทุกครั้งทิ่มฝีปากอิ่มลากผ่านไปทั่วร่างกาย ชานยอลจูบไล่ระดับตังแต่หน้าผาก จมูกเชิดรั้น ปางบาง แนวคางสวย และหยุดทำรอยที่ซอกคอและเนินไหล่ที่ตอนนี้เริ่มมีรอยบ้างแล้วประปราย ยอดอกทั้งสองข้างชานยอลก็ไม่ปล่อยให้สะอาดตา เพราะตอนนี้มันเต็มไปด้วยรอยจูบที่เขาทำไว้ก่อนหน้านี้

 

            แบคฮยอนบิดตัวไปมาเพื่อดับอารมณ์ซ่านในตัว เพราะชานยอลจูบเก่งจนเรียกอารมณ์เขาได้ไม่ยาก สังเกตจากส่วนนั้นที่คับพองอยู่ภายในชั้นในสีขาว

 

            “ฮ่ะ…อ๊ะ” เมื่อมือของชานยอลสัมผัสกับส่วนนั้นแบคฮยอนก็ร้องครางออกมา แม้ว่าจะพยายามสะกดกลั้นเสียงไว้แล้ว แต่ความอุ่นร้อนจากฝ่ามือหนาก้ทำให้หลุดครางออกมาจนได้

 

            “อื้อออ พี่…อ๊ะ…พี่ชาน…อ๊ะ!” เพราะชานยอลเอาแต่บีบเค้นไปมา แบคฮยอนถึงได้พูดไม่ได้ศัพท์แบบนี้

 

            “ฮื่ออออ” ก้มลงมองการกระทำของร่างสูงที่ง่วนอยู่กับการถอดชั้นในเขาออก และเมื่อมือหนาสัมผัสกับแกนกายเล็กโดยไม่ผ่านเนื้อผ้าเหมือนก่อนหน้านี้ แบคฮยอนร้องฮือออกมา ขาเรียวพยายามจะหนีบเข้าหากัน แต่ก็ติดมือหนาที่จับไว้แน่นและแยกขาสองข้างออกจากกันเสียก่อน

 

            ชานยอลลุกขึ้นถอดอาภรณ์ทุกชิ้นที่เหลือติดกาย และสิ่งที่ห้อยอยู่ที่คอของชานยอลก็ทำให้ตาของแบคฮยอนรื้นไปด้วยน้ำตาอีกครั้ง ร่างบางลุกขึ้นนั่งแล้วขยับไปหาชานยอลที่ยืนถอดกางเกงอยู่ปลายเตียง คุกเข้ากับที่นอนต่อหน้าร่างสูง มือบางจับไปที่จี้สีเงินดำแสนคุ้นตา

 

            “ยังไม่ทิ้งหรอกหรอ” แบคฮยอนพูดเยงเบา พร้อมๆกับที่น้ำตาที่ไหลลงมา และถ้าแบคฮยอนไม่จับสร้อยคอของเขา ชานยอลก็ไม่ได้สังเกตเลยว่าที่คอของแบคฮยอนก็มีสร้อยและจี้แบบเดียวกันแขวนอยู่ มันต่างกันแค่สีของจี้เท่านั้น

 

            “ของทุกชิ้นที่เล็กให้พี่มา พี่ไม่เคยทิ้งนะ” ลูบแก้มเนียนด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความรัก แบคฮยอนยืดตัวขึ้นให้ใบหน้าอยู่ระดับเดียวกับจี้ของชานยอล ปากบางจูบไปที่จี้ การกระทำของร่างบางเรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากชานยอลได้เป็นอย่างดี ปล่อยให้แบคฮยอนจูบซับไปเรื่อยทั่วแผ่นอกของตัวเอง

 

            มือบางลากผ่านกล้ามเนื้อบริเวณหน้าท้องของชานยอล จูบซับไปทั่วแผ่นอกและหน้าท้องไล่ขึ้นไปจนถึงลาดไหล่ มือทั้งสองข้างจับที่ไหล่ไว้แน่น แล้วเงยหน้าสบตากับคนที่ยืนอยู่ ชานยอลรวบตัวคนน่ารักเข้ามาหาจนทุกสัดส่วนแนบชิดกัน

 

            หลังเนียนสัมผัสกับที่นอนอีกครั้ง คราวนี้ชานยอลจัดการแหวกขาของแบคฮยอนออกแล้วดันตัวเองเข้าไปแทรกกลาง ก้มลงมอบจูบที่เร่าร้อนให้อีกครั้ง พร้อมๆกับมือที่บีบเค้นเนื้อนวลเนียนจบขึ้นรอยแดง แบคฮยอนบิดตัวด้วยความเสียดเสียว เพราะส่วนนั้นของตัวเองกำลังถูไถอยู่ที่หน้าท้องแกร่งของอีกคน

 

            ชานยอลร่นตัวลงเรื่อยๆจนใบหน้าอยู่ในระดับเดียวกับแกนกายเล็กสีหวาน ตั้งใจพรูลมให้ขนอ่อนของคนตัวเล็กลุกชันขึ้น แบคฮยอนกำกลุ่มผมหนานั่นทั้งยังขยุ้มไปมาตามแรงอารมณ์

 

            “ฮ่ะ อ๊า!…” เสียงหวานร้องออกมาเมื่อรู้สึกถึงความอุ่นร้อนจากโพรงปากอิ่มที่ครอบครองแกนกายตัวเองอยู่ ชานยอลครอบครองแค่ส่วนหัวเท่านั้นไปได้ครอบทั้งปากลงไปจนหมด ส่วนที่เหลือชานยอลใช้มือช่วย

 

            ตอนนี้ร่างกายที่เนียนขาวขึ้นสีอมชมพูอย่างน่ารัก แบคฮยอนเชิดหน้าครางหอบ เพราะชานยอลยังคงเล่นอยู่กับส่วนนั้นไม่เลิกจนเขาแทบจะปลดปล่อยออกมาอยู่แล้ว

 

            ลิ้นร้อนขบเม้นแรงๆที่ส่วนหัว ครูดฟันคมไปมาเบาๆหวังสร้างอารมณ์ ส่วนมือก็ขยับเล็กน้อย ทุกอย่างที่เกิดขึ้นชานยอลทำอย่างใจเย็น ค่อยๆเป็นค่อยๆไป เพื่อให้แบคฮยอนประทับใจ และอยากไถ่โทษกับครั้งนั้นที่ได้กระทำรุนแรงไป

 

            “ฮ่ะ….อ๊ะ…อ๊า…อะ….มะ….ไม่…ไหว….ไหวแล้ว ฮื่อออ” พูดออกมาแทบไม่ได้ศัพท์เพราะชานยอลเร่งจังหวะขึ้นเรื่อย มือบางข้างหนึ่งยังคงขยุ้มกลุ่มผมหนา ส่วนอีกข้างก็กำปลอกหมอนแน่นเพื่อระบายความเสียว กลีบปากบางเผยอครงอย่างไม่นึกอาย และแน่นอนมันกระตุ้นอารมณ์ของชานยอลได้เป็นอย่างดี

 

            “พี่…อึก….พี่ชาน…ชะ….ชานยอล อ๊ะ…” เสียงเรียกชื่อของตัวเองที่ดังออกมาจากปากของแบคฮยอนทำให้ร่างสูงเร่งจังหวะขึ้น ตอนนี้แบคฮยอนบิดเร้าตัวพร้อมกระตุกเกร็งไปด้วยความเสียวทั้งยังครางเรียกชื่อของสามีไม่ขาดปาก

 

            “ถะ…ถึง….แล้ว….ฮ่ะ…อ๊า…อ๊า!!!” ทุกหยาดหยดที่แบคฮยอนปล่อยออกมาถูกเก็บไปด้วยปากร้อนของชานยอล ชานยอลกลืนน้ำรักของร่างบางลงไปจนหมดอย่างไม่รังเกียจ

 

            กายสูงแกร่งเคลื่อนตัวขึ้นไปมอบจูบให้คนที่นอนหอบอยู่อีกครั้ง รสชาติฝาดคาวของน้ำรักยังคงเจืออยู่ในปากของชานยอลซึ่งตอนนี้ได้แบ่งมันไปให้เจ้าของมันด้วยแล้ว

 

            ร่างสูงผละปากออกมาจากปางบางของแบคฮยอนแล้วส่งนิ้วเรียวของตัวเองเข้าไปแทน คิ้วสวยขมวดเล็กน้อยแต่ก็ยอมอ้าปากรับนิ้วเข้าไป จากนิ้วเดียวชานยอลก็เพิ่มนิ้วที่สองและสามเข้าไปอีก เสียงดูดนิ้วจากริมฝีปากแดงเจ่อเรียกอารมณ์ดิบในกายอีกครั้ง ใบหน้าคมก้มลงเก็บความหอมหวานจากร่างกายคนใต้ร่างแบบไม่มีเบื่อ ทั้งยังสร้างรอยเพิ่ม

 

            “อึก…อ่า”หยาดน้ำใสไหลตามนิ้วที่ชานยอลดึงออกมา แบคฮยอนหอบหายใจ สุดจมูกเล็กน้อยดวงตาพร่างพราวไปด้วยหยาดน้ำแห่งแรงอารมณ์

 

            “อ๊า! พี่ชานยอล!” ดีดตัวขึ้นมาเมื่อรู้สึกเจ็บที่ช่องทางด้านหลัง เพราะทันทีที่แบคฮยอนปล่อยนิ้วเขาออกจากปาก เป้าหมายของชานยอลก็คือช่องทางรักของแบคฮยอนที่เคยได้สัมผัสด้วยนิ้วมาแล้วหนึ่งครั้ง แต่ครั้งนั้นมันเกิดจากการบังคับ

 

            “ที่นี่ไม่มีเจล พี่จะค่อยๆทำ เล็กจะได้ไม่เจ็บ” ลูบผมนุ่มปลอบโยนและแฝงคำสัญญาไปด้วย แบคฮยอนพยักหน้าแล้วนอนลงตามแรงที่ชานยอลถาโถมมาอีกครั้ง ชานยอลใจเย็นค่อยสอดนิ้วแรกเข้าไปอย่างช้าๆเพื่อไม่ให้ร่างบางเจ็บ แต่จะไม่เจ็บเลยก็คงไม่เป็นไปไม่ได้ เพราะนี่ถือเป็นครั้งแรกของแบคฮยอน อาจจะเจ็บบ้าง

 

            “อ๊ะ…จะ…เจ็บ…เล็กเจ็บ” หางตามีน้ำมีใสไหลออกมา ชานยอลจูบซับมันให้หมดไป แล้วค่อยๆดันนิ้วเข้าอีกครั้งจนนิ้วแรกเข้าไปจนสุด เล็บคมของแบคฮยอนที่จิกอยู่ที่ไหล่เขา บอกได้เป็นอย่างดีว่าแบคฮยอนอดทนกับความเจ็บมากแค่ไหน

 

            “ผ่อนคลายนะ อย่าเกร็ง” นิ้วเรียวร้อนหมุนควงไปมาสัมผัสกับผนังอุ่นร้อนภายในช่องทาง แบคฮยอนกระตุกตัวเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าร่างบางพยายามผ่อนคลายอย่างที่บอก ชานยอลก็ส่งนิ้วที่สองและสามเข้าไปพร้อมกันเพราะน้ำหล่อลื่นจากปากบางก่อนหน้านี้เริ่มจะแห้งหายแล้ว ถ้าช้ากว่านี้แบคฮยอนอาจจะเจ็บมากก็ได้

 

 

            “ฮ่ะ อ๊า…อื้อ” ถูกจูบปิดปากเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจจากอาการเจ็บ ชานยอลระเลงลิ้นในโพลงปากของแบคฮยอนจนอีกคนหายใจไม่ทัน ได้แต่ยกมือขึ้นมาดันอกแกร่งเบาๆ

 

            “แบคฮยอน…” ชานยอลมองสบตาของคนที่อยู่ใต้ร่างพลงเรียกเสียงอ่อน เจ้าของชื่อสบตากลับโดยไม่ขานรับใดๆทั้งสิ้น ได้แต่ยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาแนบแก้มของชานยอลไว้แล้วมองกลับด้วยสายตาที่สื่อความหมายเดียวกัน

 

          “พี่รักแบคฮยอนนะ….”

 

          “ฮึก….รัก…รักเหมือนกันฮะ”

 

            “….”

 

            “แบคฮยอนก็รักพี่ชานยอล ฮือออออ” ปล่อยโฮออกมาหลังจากต่างฝ่ายต่างบอกรักกันเสร็จ ชานยอลอาศัยจังหวะนั้นกดส่วนปลายของแกนกายของตัวเองเข้าไปที่ช่องทางที่ถูกเบิกทางได้ก่อนหน้านี้

 

            “อ๊ะ…อ๊ะ!” แบคฮยอนเชิดหน้าขึ้นเมื่อความเจ็บแล่นริ้วเข้ามาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขากัดปากอดทนเพื่อให้ชานยอลดันกายเข้ามาจนสุด ชานยอลเองก็พยายามไม่น้อยที่จะไม่รุนแรงกับแบคฮยอน เพราะอยากให้ครั้งนี้เป็นความทรงจำที่ดี เลยอยากทำให้เบาที่สุด

 

            กายสูงขยับเข้าออกช้าๆอย่างใจเย็น ช่องทางของแบคฮยอนขมิบถี่ตอดรัดแกนกายเขาอย่างดีจนชานยอลแทบจะทนไม่ไหวขบกรามหากันแน่น มือหนาข้างหนึ่งจับมือของแบคฮยอนลงมาจากการเกาะกุมที่ไหล่แล้วเอามาประสานนิ้วทั้งห้ากอบกุมไว้เอง ใบหน้าหล่อจ้องมองใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์ของคนใต้ร่าง

 

            ใบหน้าที่หวายใสตอนนี้มีความเซ็กซี่และความเย้ายวนเข้ามาเจือปน แบคฮยอนเชิดหน้าครางหวาน แก้มปลั่งมีรอยน้ำตาที่ไหลเป็นทางอยู่ นั่นทำให้แบคฮยอนแลดูน่ามองมากขึ้น

 

            จากการขยับกายช้าๆเนิบๆ ค่อยๆแปรเปลี่ยนจังหวะขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์ของทั้งคู่ ขาเรียวขนขึ้นเกี่ยวไว้ที่เอวสอบที่ยังคงขยับเข้าออก มือข้างที่ไม่ถูกกอบกุมก็ไล้ไปมาทั่วใบหน้าหล่อที่เต็มไปด้วยเหงื่อของคนเป็นสามี ไม่มีซักนิดที่ทั้งสองละสายตาออกจากกัน

 

            “ฮ่ะ…อ๊ะ…อ๊า…อ๊ะ….อ๊ะ…พี่ชาน….ฮ่ะ….” ครางออกมาทั้งๆที่ยังสบตากันอยู่ ตาคู่สวยหรี่ลงเล็กน้อยเพราะรู้สึกเสียดเสียวไปทั่วช่องท้อง

 

            “อ่าห์…” ชานยอลละสายตาแล้วก้มลงดูดดุนที่อกบางของแบคฮยอน ตุ่มไตทั้งสองข้างแดงขึ้นอีกครั้งจากการกระทำของปากอิ่ม แบคฮยอนเชิดหน้าครางอย่างสุขสม ยิ่งชานยอลกระแทกแรงมากเท่าไหร่ก็ยิ่งครางเสียงดังเรียกชื่อของอีกคนดังขึ้นเท่านั้น

 

            “อ๊ะ…อ๊ะ…อ๊า….”

 

            แบคฮยอนเกร็งสะโพกขึ้นยามที่ชานยอลกระแทกกายเข้ามาทั้งยังขมิบถี่ตอดรัดจนอีกคนแทบจะปลดปล่อย มือบางจับใบหน้าของคนรักให้ขึ้นมาจูบอีกครั้ง เอวบางถูกรั้งให้ชิดมากขึ้นจนแกนกายเล็กเสียดสีไปกับหน้าท้องแกร่งจนแทบจะปลดปล่อยออกมาเป็นครั้งที่สอง

 

            “อ่ะ…อ่าห์…แบค…ฮยอน….อืมมห์”

 

            “อ้ะ….อ๊า….อ๊า….”

 

            จังหวะรักหนักขึ้นเรื่อยๆตามแรงอารมณ์ ชานยอลรับรู้ได้ว่าตอนนี้คนใต้ร่างของเขาใกล้จะถึงเต็มทีแล้วถึงได้กระทั้นกายรัวแบบนั้นเพื่อให้ไปพร้อมกัน แบคฮยอนหยัดสะโพกรับแรงกระแทก กายสูงถอนตัวออกจนส่วนนั้นหลุดแล้วสอดใส่ย้ำๆเข้าไปอีกสองสามครั้งแล้วกระแทกตัวหนักๆปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนล้นช่องทางเช่นเดียวกับที่แบคฮยอนปล่อยออกมาเลอะหน้าท้องของตัวเองและหน้าท้องแกร่งของชานยอล

 

            “แฮ่ก….” แบคฮยอนหอบตัวโยนจนอกบางกระเพื่อมขึ้นลง ขาเรียวข้างหนึ่งตกลงจากเอวสอบ ชานยอลยังไม่ได้ถอนส่วนนั้นออกไป ใบหน้าหล่อซบลงที่แผ่นอกบางนั้นตระกองกอดคนตรงหน้าแน่นจนแทบหายใจไม่ออก

 

            “พี่ชาน~” เสียงหวานที่แหบพร่าเรียกคนที่ยังคงนอนทับตัวเองอยู่ ชานยอลเงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อยแล้วส่งยิ้มใจดีไปให้ ริ้วแดงแต้มที่ข้างแก้มอีกครั้ง

 

 

กลับไปเม้นที่บทความ