trouble maker ! รักวุ่นวายเขย่าหัวใจนายเย็นชา

    สายแล้วววว ! -0- ปัดโธ่ ! คิบอมคงด่าฉันอยู่แน่ๆ ตอนนี้ฉันก็อยู่กับเค้าได้แค่
สองวันเท่านั้น แต่เวลาช่างยาวนานราวกับเป็นเดือน T^T
 
"พี่ฮาร่าาา ~ " แงๆอย่าเพิ่งมากอดตอนนี้เลยยยยย พี่รีบอยู่ ~
 
"อ้ะ....พี่ไปก่อนน้าาา " ฉันรีบวิ่งไปที่หน้าบ้านพร้อมกับที่เค้ายืนพิงรถสปอรต์สีดำ
อย่างนิ่งเฉย ไม่สามารถเดาได้ว่าคิบอมกำลังคิดอะไรอยู่ -.....- ฉันรีบเดินไปหา
เค้าทันที แล้วยิ้มหวานให้
 
"รีบขึ้นรถสะ สายแล้ว " เค้าพูดเรียบๆก่อนจะขึ้นรถไป ฉันรีบขึ้นรถตาม
 
"......" เงียบ ดูอึดอัดพิกล เค้ามองก่อนจะเอื้อมมือมาขัดเข็มขัดให้ฉันอย่างระยะ
ประชิด กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ กับผิวขาวเนียนๆนั้น ทำให้ฉันไม่สามารถละสายตาได้
เค้าหันมาสบตากับฉันก่อนจะกลับไปนั่งที่เดิม 
 
"-////- คิบอม...ขอโทษที่ช้าน่ะ " เค้าไม่พูดอะไรก่อนจะขับรถออกไประหว่าง
ทางไม่มีเสียงแม้แต่จะคุยกัน จนเรามาถึงโรงเรียนเข้าเลี้ยวเข้าจอดที่จอดรถ
 
"วันนี้ฉันกลับเอง มีงานกลุ่มหน่ะ ^^ " เค้าพยักหน้าแล้วฉันกับเค้าก็ลงจากรถ
เค้าจับข้อมือฉันแล้วมองหน้าฉัน  ตึก ตึก ตึก ! อะไรกัน
 
"ฉันรอดีกว่า เดี๋ยวพี่สาวเธอจะด่าถ้าฉันดูแลไม่ดี " ฉันส่ายหน้า
 
"มันดึกหน่ะ กลับไปเถอะ  " เค้าปล่อยข้อมือแล้วเดินไป 
 
 
20.00 นาฬิกา ~
 
"กลับก่อนน่ะทุกคน ^^ " ฉันบอกลาเพือนๆในกลุ่มแล้วรีบมาที่ป้ายรถเมล์ จะกลับ
แท็กซี่ดีกว่าาาา ฉันไปนั่งรออยู่พักใหญ่ 
 
"วู้ววว~ น้องสาวกลับด้วยกันไหมจ๊ะ " ฉันหันไปมองก่อนจะทำเป็นไม่สนใจ
 
"แหม่ ! เมินพี่หรอจ๊ะ แบบนี้ต้องลงโทษ " ชายน่าตาน่ากลัวก้าวเท้าเดินมาหาฉัน
ทำให้ฉันรีบลุกแล้วรีบวิ่งหนีทันที ! กรี๊ดดดดด ! อีโรคจิต ! 
 
"หยุดวิ่ง ! "ฉันไม่สนใจแล้วรีบวิ่งอย่างเดียว ก่อนจะสะดุดขาตัวเองล้มลงไป !
โธ่ ! ชีวิตฉันนนนนน ~ ชายแปลกหน้าดึงแขนฉันให้ลุกขึ้น ฉันพยายามดิ้นออก
แต่กลับไม่เป็นผล 
 
"อยู่นิ่งๆเดี๋ยวพี่นะทำให้น้องมีความสุขเอง หึๆ " มันยิ้มกรุ่มกริม ก่อนจะถือมีดมา
จ่อที่คอของฉัน ทำเอาเสียบวาบไปทั้งตัว ! ฮื้ออออ ~ พ่อจ๋าแม่จ๋า !
 
"ฮื้อออ ~ปล่อยหนูไปเถอะ ~ หนูต้องกลับไปเลี้ยงลูกกก ! T^T  " มันถึงกับขมวด
คิ้วก่อนจะยิ้มแล้วเก็บมีด สงสารแล้วใช่ไหมก็ปล่อยสิ !
 
"ก็ดีงั้นก็มีอีกคนไม่เป็นไร " กรี๊ดดดดด ! มันลากฉันไปที่ช่องแคบๆ แล้วต่อยที่
ท้องฉันแรงๆหนึ่งที ทำให้ฉันถึงกับนิ่งไป !! 
 
"มาม๊ะ ~ " มันเริ่มปลดกระดุมทีละเม็ดก่อนจะโยนชุดนักเรียนฉันออกออกเหลือ
เพียงแค่บราลูกไม่สีขาว มันมาซุกแถวซอกคอฉันอย่านัวเนีย ฉันพยายามขัดขืน
แต่ไม่มีกำลังมากพอ !
 
"ปล่อยสิเว้ยย ! เฮือกก ~ " ฉันถึงกลับร้องไห้ ฉันได้แต่หลับตาแล้วปล่อยให้
น้ำตาไหลริน แต่อยู่ดีๆก็เหมือนมีใครกระชากชายแปลกหน้าไปจากฉัน !
 
"โธ่เว้ย ! จะเอาให้ตายไปเลย " ฉันนอนขดที่พื้นแล้วมองชายร่างสูงที่คุ้นตากำลัง
ต่อยกับอีกฝ่ายไม่ยั้ง แถมกระทืบอย่างไม่ใยดี ใช่...คิบอม 
 
"แก ! กล้ามากที่ทำแบบนี้ !! "เสียงคนที่โมโหจนหน้าแดงไปหมด ไม่เคยเห็นเค้า
เป็บแบบนี้เลย คิบอมเหยียบที่หน้าอกชายแปลกหน้าอย่างเลือดเย็น ก่อนจะให้
รอนจัดการต่อทันที !
 
"ฮาร่า ! " เค้ารีบมาประคองฉันแล้วหยิบเสื้อมาส่วมให้ฉันอย่างร็วดเร็ว ฉันร้องไห้
และตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ดีที่เค้ามาทันเวลาไม่งั้น....??
 
"ฮื้อออ ! เฮือกกก คิบอม ! "คิบอมรีบดึงฉันเข้าไปกอดแล้วลูบหัวฉันเป็นเชิง
ปลอบ อ้อมกอดที่อบอุ่นและปลอดภัย ฉันกอดเค้าแน่นเอาหน้าซุกเค้า 
 
"ขอโทษ...ขอโทษ " เค้ามองฉันอย่างรู้สึกผิด ฉันยิ้มฝืดๆแล้วส่ายหน้า
 
"ขอบคุณน่ะ " ฉันยังคงร้องไห้ไม่หยุด เค้าประคองใบหน้าฉันก่อนจะจูบที่
หน้าผากของฉันอย่างอ่อนโยน เค้าลูบหัวฉันแล้วประคองฉันให้ลุกขึ้น
 
"รอนจัดการด้วย " รอนพยักหน้า เค้าประคองฉันมาขึ้นรถเค้า อย่างนุ่มนวล
 
"วันหลังจะกลับดึกบอกฉัน เดี๋ยวจะออกมารับเอง  "เค้าทำสีหน้าเคร่งเครียด 
ไม่เคยเห็นทำแบบนี้เลยแหะ ฉันยิ้มบางๆ
 
"อื้มม ฉันจะระวังมากกว่านี้ " เค้าลูบหัวฉันอย่างอ่อนโยน ก่อนจะปล่อยให้ฉัน
ได้หลับตาลงแล้วลืมเรื่องวันนี้ให้เร็วที่สุด ไม่อยากจดจำเลยสะนิด !!
 
                           ขอบคุณน่ะ.....คิบอม <3