แฟนใหม่

แล้วก็มาถึงานหมั้นเธอก็ตื่นเ้าอาบน้ำแต่งตัวแล้วออกไปที่นัดหมายไว้โดยที่โทโมะไม่รู้ตัวเลยสักนิดเธอก็นั่งแท็กซี่ออกไปที่นัดหมายของเขื่อน

 

 

 

 

ร่างใหญ่ของชายหนุ่มลืมตาขึ้นก็ไม่เห็นฟางก็คิดว่าคงจะอยู่ข้าล่างเลยอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยลงไปที่ห้องนั่งเล่นไปตรงไหนก็ไม่เจอ

 

 

 

 

"ไปไหนนะฟางวันนี้วันหยุดซะด้วยกะว่าจะชวนไปเที่ยวซะหน่อย"แล้วชายหนุ่มก็นั่งดูTVอย่างเบื่อหนายเมื่อไม่มีแฟนสาวข้างกาย

 

 

 

 

 

สถานที่ฟางมาถึง เธอลงมา่ายเงินค่าโดยสารเสร็จก็เดินไปตรงที่ลับๆแล้วก็แอบมองพิธีการหมั้นที่คล้ายานแต่ง

 

 

 

 

 

"โอโห้วันนี้คุณเขื่อนกับคุรเฟย์นี่สวยๆหล่อๆกันทุกคนเลนะค่ะคุณหญิง"แขกของงานวันนี้ก้เอ่ยชมอย่างเป็นทาการ

 

 

 

 

"ขอบคุณครับ/ค่ะ"เฟย์กับเขื่อนขอบคุณพร้อมกันแล้วโทรศัพท์ของเขื่อนก็สั่นขึ้นจึงเอ่ยกับแขกก่อนว่า

 

 

 

 

"เอ่อผมขอตัวไปโทรศัพท์ก่อนนะครับ"เขื่อนก็วิ่งออกไปเฟย์ดูเหมือนว่าจะตามไปแต่แม่ก็ดันบอกซะก่อนว่า

 

 

 

 

"หนูเฟย์ไปรับแขกก่อนเร็ว"แล้วเฟย์พยักหน้ากับไปรับแขกตามเดิม+

 

 

 

 

"ฮาโหลฟาง มาแล้วหรอครับ อยู่ไหนครับ"ฟางพูดในสายว่าอยู่นี่ๆพร้อมโบกมือ เขื่อนพยักหน้ากดว่างสายแล้ววิ่งเข้าไปก่อนฟางทันที

 

 

 

 

"เขื่อนคิดถึงฟางมากเลยครับ"ฟางก็ตอบกลับด้วยความคิดถึงมากมาย

 

 

 

 

"ฟางก็คิดถึงเขื่อนเหมือนกันเรารีบไปเถอะเดี๋ยวมีคนมาเห็น"แล้วทั้งสองคนก็เดินออกไปจากงานอย่างเงียบๆขึ้นแท็กซี่ตามเดิมมุ่งไปยังบ้านของเธอกับแฟนคนใหม่

 

 

 

 

ถึงเวลางานแล้วทุกคนไม่ว่าจะเป็นคนรับใช้หรือคุณแม่หรือแม้แต่เฟย์เอง

 

 

 

 

"นี่ตาเขื่อนไปไหนนะ"แล้วคนรับใช้คนหนึ่งวิ่งเข้ามาบอกว่า

 

 

 

 

"คุณเขื่อนหายตัวไปครับคุณหญิง"แล้วทุกคนก็ฮือฮาตกใจไปหมดคุณหญิงก้ตัดสินใจที่จะยุบงานนี้ไปก่อน

 

 

 

 

"ขออภัยนะค่ะวันนี้จะไม่มีานหมั้นดิฉันขออภัยแขกผู้มีเกรียตทุกท่านด้วยนะค่ะ ส่วนคุณพี่ก็ไม่ต้องเป็นห่วงดิฉันจะพาตัวเขื่อนมาหมั้นให้ได้ค่ะ"ทุกคนก็ค่อยๆทยอยกลับไปเหลือแต่เฟย์กับคุณหญิงเท่านั้น

 

 

 

 

 

แล้วฝั่งหนึ่งฟางก็พามาถึง้านของเธอจนได้เธอเข้ามาพร้อมเขื่อนโทโมะที่ดีใจที่แฟนของเขากลับมาแล้วก็รีบวิ่งเพื่อจะไปรับแต่กลับต้องหยุดนิ่งเมื่อเธอพาชายหนุ่มคนนึงมา

 

 

 

 

"เอ่อโมะนี่เขื่อนนะคงไม่ต้องบอกว่าเป็นใคร'ในหวัของโทโมะก็คิดว่า....นี่น่ะหรอเขื่อนเธอไปพาเขามาทำไมฟาง..ทำไมกัน...

 

 

 

 

"ส่วนเขื่อนนี่โทโมะ...คือ"ฟางลำบากใจที่จะตอบและโทโมะก็ได้แทรกขึ้นมาว่า

 

 

 

 

"ผมเป็นลูกพี่ลูกน้องของฟางครับคุณื่อโทโมะครับยินดีที่ได้รู้จักครับ"เขื่อนก็ยื่นมือจับแสดงความรู้จักฟางก็คิดว่าโทโมะคงจะน้อยใจแต่ตอนนี้ฟางก็บอกไม่ได้ว่าเธอรักใคร

 

 

 

 

"คุณเขื่อนครับถ้าคุณจะพักที่นี่คุณนอนห้องผมก็ได้นะครับ..เดี๋ยวผมจะไปนอนอีกห้องคุณแม่ผมเองครับ"ฟางตกใจไม่คิดว่าเขาจะให้เขื่อนนอนห้องเดียวกับเธอ

 

 

 

 

"ขอบคุณนะครับงั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะครับ"แล้วเขื่อนก็เดินขึ้นไปค้นไปทั่วเพราะไม่รู้ว่าห้อน้ำอยู่ตรงไหน

 

 

 

 

"โมะดีใจด้วยนะที่เขาไม่ได้นอกใจฟางส่วนเรื่องที่เกี่ยวกับเราปิดอย่าให้เขารู้นั้นละให้ฟางแน่ใจก่อนว่ารักใครแล้วค่อยบอกโมะก็ได้โมะไม่ว่านะ งั้นโมะไปย้ายของก่อนนะ"ฟางวิ่งเข้ากอดโทโมะอย่างรู้สึกดี

 

 

 

 

"ขอบคุณนะโมะที่เข้าใจฟาง"ใช่เขาเข้าใจเธอเข้าใจทุกอย่างถึงแม้จะเจ็บก็ตาม

 

 

 

 

แล้วเวลาถึงข้าวเย็นก็มาถึงโทโมะก็กำลังจะไปเคาประตูเพื่อให้เขื่อนกับฟางลงมาทานอาหารมื้อเย็นแต่กลับได้ยินเสียง

 

 

 

 

"เขื่อนไม่เอามันจักกะจี้นะ"โทโมะก็ร้องไห้ทันที...เธอคงมีความสุขนะถ้าได้อยู่กับเขา

 

 

 

 

"ฮาโหลไอเคนคะ มึงวันนี้ไปดื่มกันที่เดิมนะ"แล้วชายหนุ่มก็กดว่างสายก่อนที่จะเขียนโน้ตไว้ตรงจานข้าว

 

 

 

แล้วทั้งฟางแล้วเขื่อนลงมาที่ห้องครัวเพื่อทานข้าวเย็น

 

 

 

 

"แล้วคุณโทโมะไม่อยู่หรอฟาง"ฟางก็งงเหมือนกันว่าเขาไปไหนจนเดินมาเห็นโน้ตตรจานข้าว

 

 

 

 

'โมะออกไปข้างนอกนะ ทานข้าวได้เลยไม่ต้องรอครับ'ฟางก้คิดว่า....เย็นป่านี้แล้วนะจะไปไหนกัน

 

 

 

 

"โมะเขาออกไปข้างนอกทานข้าวกันเถอะ"แล้วทั้งคู่ก็ทานข้าวจนเสร็จก็ขึ้นไปรอโทโมะก้ไม่กลับจนรอไม่ไหวหลับไปทั้งคู่

 

 

 

 

----------------------------------------------------------------------------------

 

 

มาอีกตอนสักหน่อยอิอิ

 

ฝากเรื่องนี้ฝากเม้นหน่อยนะ

 

แล้วเจอกันจ้าาา