วุ่นนัก รักซะเลย

 

 

 

                    เมื่อเสียงเคาะประตูดังมาจากหน้าห้อง และคนเคาะประตูดันเป็นไอ้ป๊อป อีกคนในห้องก็ดันเป็นผู้ชายซะด้วย แถมยังเป็นอริกับมันอีก ชั้ล...ควรจะทำยังไงดี 

 

 

 

 

                    " นี่มันมาทำอะไรที่นี่ ดึกดึกดื่นๆ " หมอนั่นขมวดคิ้วแล้วหันมาจ้องมองชั้ลแปลกๆ  

 

 

 

 

                    " อ้าว เพื่อนกันมาห้องกันไม่ได้หรอ " ก็นั่นสิ แล้วนี่ก็ห้องของมัน ไม่ใช่ห้องของชั้ล

 

 

 

 

                    " นี่จะบ้าหรอ นี่มันเที่ยงคืนกว่าแล้วนะ มาทำบ้าอะไร แล้วเธอก็เป็นผู้หญิงด้วย ไปบอกให้มันกลบบ้านมันไปเลยนะ " แล้วโวยวายเสียงดัง เหมือนคนกำลังโกรธ แต่มันเรื่องอะไรของหมอนี้เนี่ย 

 

 

 

 

 

                    " ไล่ยังไงมันก็ไม่ไป มันตั้งใจจะมานอนทีนี่ " ชั้ลก็พูดไปตามความจริง ที่ไอ้ป๊อปมักจะทำบ่อยๆ 

 

 

 

 

                    " ได้นอนกันหรอ ?? " มันกำต้นแขนชั้ลจนแน่น แน่นจนชั้ลเริ่มจะเจ็บ 

 

 

 

 

                    " อะไรของนายเนี่ย ชั้ลเจ็บนะ " ชั้ลพยายามแกะมือไอ้หมอนี่ออก แต่เหมือนมันจะกำแน่นขึ้นเรื่อยๆ 

 

 

 

 

                    ' แก้ว เปิดประตูดิวะ ' ไอ้ป๊อปก็ตะโกนลั่น จนชั้ลเกรงว่าฟางอาจจะออกมาได้ยิน 

 

 

 

 

 

                    " นาย เดี๋ยวนายไผแอบในห้องครัวก่อนนะ แล้วชั้ลจะพาไอ้ป๊อปเข้าห้อง แล้วนายก็กลับเลยนะ นะนะ " ชั้ลแทบจะยกมือไหว้ขอร้องให้เค้าทำในสิ่งที่ชั้ลต้องการ ฮีแกไม่ตอบอะไร แต่เดินเข้าห้องครัวไปอย่างว่าง่าย หลังจากที่ประตูห้องครัวถูกปิดสนิท ชั้ลรีบเดินไปเปิดประตูให้ไอ้ป๊อป 

 

 

 

 

 

                    " มึงทำอะไรอยู่วะ ทำไมมาเปิดช้านักหละ " โห้ววว เดินเซมาเลยนะนั่น กลิ่นเหล้านี่หึ่งเชียวนะมึง 

 

 

 

 

                    " นี่มึงดืมเยอะไปแล้วนะ กุจะโทรไปฟ้องแม่พรุ่งนี้ " ชั้ลพยุงร่างหนักๆ ของมันไปวางไว้ที่ห้องนอน แต่ยังไม่ทันได้เข้าห้อง 

 

 

 

 

 

                    " กูไม่ไหวแล้ววะมึง กุ ... กุห้ามใจตัวเองไม่ได้ มันไม่ได้เป็นอย่างที่กูคิด " อยู่ๆมันก็งอแงออกแล้วรวบร่างชั้ลไปกอดไว้แน่น 

 

 

 

 

 

                    ในห้องครัว โทโมะ แง้มประตูห้องครัวเล็กน้อย เพื่อให้เห็นเหตุการณ์ในห้องนั่งเล่น เสียงที่ป๊อปพูด เขาได้ยินแล้วทั้งหมด 

 

 

 

 

                    " หึ ! ชั่วกว่ามึงก็ไม่มีใครแล้วหละ ไอ้ป๊อป เลวเหมือนพ่อมันจริงๆ " โทโมะเค้นหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะปิดประตูห้องครัวสนิท 

 

 

 

 

                    ในห้องนอน 

 

 

 

 

 

                    " มึงนอนนี่ก่อนนะ เดี๋ยวกูมา " ชั้ลพาร่างของไอ้ป๊อปมมานอนบนเตียง แล้วปิดประตูห้องจนสนิท ก่อนจะเดินมาหาหมอนั่น 

 

 

 

 

 

                    " ขอบใจนายมากนะ ขับรถดีๆหละ " ชั้ลเปิดประตูห้องครัว แล้วเดินนำไปที่ประตู 

 

 

 

 

                    " ใครว่าชั้ลจะกลับ " มันพูดหน้าตาเฉย แล้วทิ้งตัวนั่งบนโซฟา

 

 

 

 

                    " เห้ย ! จะบ้าหรอ ถ้าไอ้ป๊อปมันเห็นก็แย่สิ " ชั้ลจะบ้าตาย ทำไมชีวิตชั้ลมันวุ่นวายขนาดนี้นี่ฮะ 

 

 

 

 

 

                    " นี่ ! ไอ้นั่นมันเมาเละเทะขนาดนั่น มันไม่ตื่นขึ้นมาดูชั้ลกับเทอหรอกน๊า "

 

 

 

 

                    " ชั้ลไหว้หละ ช่วยกลับไปก่อนเถอะนะ นะ ขอร้องหละ " นี่ชั้ลซีเรียสนะโว้ยยย อย่าลีลาดิ เดี๋ยวไอ้ป๊อปก็ออกมาเห็นหรอก 

 

 

 

 

                    " งั้นขออะไรอย่างดิ " สายตามันที่มามาที่ชั้ลนี่เจ้าเล่ห์มาก แต่คนอย่างชั้ลมันไม่มีทางเลือกออะไรมากนักหรอก

 

 

 

 

 

                    " เออๆ จะเอาอะไรก็ว่ามา แล้วรีบออกไปจากห้องเลยนะ " รู้สึกเหมือนตัวเองถูกมัดมือชกยังไงอย่างงั้น 

 

 

 

 

 

                    ในขณะที่ชั้ลกำลังหันไปมองทางห้องนอน และกำลังจะหันกลับมา 

 

 

 

 

                    จุ๊ฟ 

 

 

 

 

                    O_O จูบอีกแล้วหรอวะ 

 

 

 

 

 

 

                     " กู๊ดไนท์คิสนะ ^^  " มันจุ๊ฟปากชั้ลเบาๆ แล้วยิ้มหวานๆให้กับชั้ล ก่อนจะเดินออกจากห้องไป 

 

 

 

 

 

                    ได้โปรดเถอะโทโมะ อย่าฆ่าชั้ลให้ตายทางอ้อมเลย ชั้ลไม่อยากจะรู้สึกบ้าๆนั้นกับคนอย่างนายนะ TT 

 

 

 

 

                    ห้ามอย่างอื่นมันห้ามได้ แต่ถ้าเรื่องความรู้สึก .... ชั้ลไม่อยากจะพูดเลย ยิ่งหมอนั่นทำแบบนี้กับชั้ลมากเท่าไหร่ เวลาเราอยู่ใกล้กัน ใจชั้ลมันสั่นแรงมากขึ้นท่านั้น 

 

 

 

 

                    อย่าทำให้ชั้ลต้องรู้สึกไปมากกว่านี้เลย .... 

 

 

 

 

 

                    เอี๊ยดดด

 

 

 

 

                    " แก้ว... "  อยู่ๆไอ้ป๊อปมันก็เดินออกมาจากห้อง แล้วมานั่งฟุบอยู่บนโซฟา ดูท่ามันจะอาการหนักมากเลยนะเนี่ย  หน้ามันดูเครียดๆแบบที่ชั้ลไม่เคยเห็นมาก่อน ในฐานะเพื่อนที่ดี  ชั้ลควรจะหันมาสนใจไอ้ป๊อปก่อนในเวลานี้ 

 

 

 

 

 

                    " นี่แกเป็นอะไรวะ ทำไมดูเครียดๆ " ชั้ลนั่งลงข้างๆมัน แล้วมองหน้ามันอย่างจริงจัง 

 

 

 

 

 

                    " วันนี้ชั้ลไปผับมา ชั้ลไปเจอน้องเชอรี่ ชั้ลพาเค้าขึ้นคอนโด ..." ในขณะที่ไอ้ป๊อปยังเล่ไม่จบ ชั้ลก็รีบโวยวายใส่มันทันที

 

 

 

 

 

                    " ไอ้ป๊อป มึงจีบฟางอยู่นะโว้ยย ทำไมมึงทำแบบนี้ ไหนมึงบอกว่าจะจริงจังไง "

 

 

 

 

 

                    " เรากำลังจะได้กันอยู่แล้ว..แต่...หน้าฟางก็ลอยมา ลอยมาเรื่อยๆ ลอยมาเต็มไปหมดเลย กูเห็นฟางร้องไห้ด้วยนะ กูทำอะไรไม่ถูก กูทำอะไรไม่ได้เลยแก้ว กูได้แต่เดินออกจากห้อง แล้วขับรถมาหามึงเนี่ยแหละ มันเป็นแบบนี้สองครั้งแล้วนะ " ป๊อปเหมือนจะร้องไห้ ชั้ลนี่อึ้งไปเลยวะ หรือมันจะรักฟางจริงๆ

 

 

 

 

 

                    " หรือมึง..."

 

 

 

 

 

                    " กูว่ากูรักฟางเข้าจริงๆแล้ววะแก้ว " แล้วไอ้ป๊อปมันก็ร้องไห้พร้อมๆกันโผล่เข้ากอดชั้ล 

 

 

 

 

                    เสือสิ้นลายมันเป็นแบบนี้นี่เองหรอวะ โธ่ ไอ้ป๊อปเอ้ยย 

 

 

 

 

 

                    " แต่มึงจะเสียใจทำไมวะ มึงก็เจอผู้หญิงคนนั้นของมึงแล้วหนิ " เออ จะร้องไห้ทำไม 

 

 

 

 

 

                    " กูเสียใจในความหล่อของกูวะ กูควรจะได้เที่ยวผุ้หญิงมากกว่านี้ กูคิดจะเล่นๆกับฟาง  แต่สุดท้ายกูก็แพ้ทางเค้า TT "

 

 

 

 

                    " โธ่ว ไอ้ลูกหมาเอ้ยยย ก็ดีแล้วนิวะ มึงก้รีบไปบอกรักฟาง รีบขอฟางแต่งงานได้แล้ว กูอยากอุ้มหลานแล้วโว้ยย " ชั้ลนี่ดีใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไอ้ฟางเป็นเมีย นี่โครตของโครตโชคดีเลยนะ 

 

 

 

 

 

 

 

                    เช้าของวันใหม่ ชั้ลตื่นอาบน้ำไปทำงานปกติ โดยที่ไอ้ป๊อปมันยังนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง 

 

 

 

 

                    หลังจากที่แต่งตัวเสร็จ ชั้ลก้เดินลงมาข้างล่าง

 

 

 

 

                    จึก ! ทำไมมันจี๊ดๆวะ ชั้ลมองจากหน้าลิฟต์ออกไปที่ลานจอดรถ ชั้ลเห็นโทโมะกำลังเปิดประตูรถรับฟาง  นี่ตกลงหมอนั้นยังชอบฟางอยู่หรอ ?? แล้วเมื่อคนที่จูบชั้ลหละ ที่หมอนั้นถามชั้ลหละ มันคืออะไร ??  หรือชั้ลคิดไปเอง และชั้ลไม่ควรจะคิดต่อไปสินะ 

 

 

 

 

                    นี่ชั้ลมาถึงจุดนี่ได้ยังไง จุดที่มองรถหมอนั่นวิ่งผ่านหน้าชั้ลไปแล้วรู้สึกเจ็บในใจขึ้นมา 

 

 

 

                    ปี๊นนๆๆ ! เอาเห้ย  นี่ชั้ลกำลังอกหักอยู่นะ อย่ามาบีบแตรไล่สิ 

 

 

 

 

                    " จะโทรหาพอดี ขึ้นรถ เดี๋ยวพาไปกินข้าว " หลังจากที่เจ้าของรถลดกระจกรถลง ก็ทำให้ชั้ลรู้ว่า ' พี่วิทย์มาหาตูคะ ' ชั้ลก้าวขึ้นรถพี่ิวิทย์อย่างมึนๆ เพราะใจมันยังจี๊ดๆอยู่ 

 

 

 

 

 

                    " พี่วิทย์เคย รู้สึกจี๊ดๆ หวิวๆ มึนๆ แบบ เหมือนลอยๆ เหมือนไม่มีสติ เหมือน.. " ชั้ลไม่รู้จะอธิบายอาการบ้าๆนี่ให้พี่วิทย์ฟังยังไงดี คือ มันบอกไม่ถูก แต่ชั้ลแค่ต้องการวิธีแก้ไขให้มันหายไปจากชั้ลให้เร็วที่สุด 

 

 

 

 

 

                    " มันจี๊ดๆตรงไหนวะ " พี่วิทย์คงจะงงกับสิ่งที่ชั้ลพูด ชั้ลเลยยิ้มๆ แล้วก็ใหเรื่องนี้มันจบไป ชั้ลควรจะแก้ไขมันด้วยตัวเอง

 

 

 

 

                    เรานั่งเงียบกันมาตลอดทาง จนมาถึงร้านอาหารร้านหนึ่งใกล้ๆบริษัท 

 

 

 

 

                    จึก ! ให้ตายเถอะ ทำไมต้องพามากินข้าวที่ร้านเดียวกับหมอนั่นด้วยเนี่ย

 

 

 

 

                    "นั่นไอ้โทโมะนิ มากับแฟนหรอ " พี่วิทย์ที่เพิ่งจะหันไปเห็น จ้องมองหมอนั่น ก่อนจะหันมาถามชั้ล ชั้ลยักคิ้ว แล้วก้มลงดูเมนูต่อ

 

 

 

 

 

                    " แก้วเอากุ้งอบวุ้นเส้นนะ " แล้วชั้ลก็ยืนเมนูให้พี่วิทย์

 

 

 

 

 

                    " ไม่เอาต้มยำกุ้งหรอ " พี่วิทย์ถามย้ำอีกครั้ง พี่แกคงงงแหละ เพราะทุกครั้งที่มากินข้าวด้วยกัน ชั้ลไม่เคยสั่งอะไรเลยนอกจากต้มยำกุ้ง 

 

 

 

 

 

                    " ไม่อะ เบื่อแล้ว "ทำไมชั้ลดูเบื่อๆไปหมดวะเนี่ย ขนาดตอนนี้ยังไม่อยากจะเคี้ยวข้าวเลยนะมันเหมือนเพลียๆ ไม่ค่อยมีแรง โอ้ยย บอกไม่ถูกอะ

 

 

 

 

 

                    " เห้ยย ไรวะ แวะไปรับกันด้วยหรอเนี่ยฮะ " ไอ้พี่ดินที่เพิ่งมา เดินโวยวายมาตั้งแต่หน้าประตู จนคนทั้งร้านหันมามอง ชั้ลกับพี่วิทย์ได้แต่ส่ายหน้าไปมา ในความกวนของพี่แก 

 

 

 

 

 

                    " ไอ้หนึ่ง มึงไปนั่งกับพี่วิทย์ กูจะนั่งกับเมีย " พี่ดินผลักเฮียหนึ่งแล้วดึงเก้าอี้ออก ก่อนจะนั่งลงข้างๆชั้ล แล้วเอามือมาพาดที่เก้าอี้เหมือนกำลังโอบชั้ลอยู่ 

 

 

 

 

                    " เมียมึงได้ไง เมื่อคืนยังนอนกับกูอยู่เลย " เฮียหนึ่งนี่ก็ไม่น้อยหน้าคะ เล่นซะชั้ลเหมือนนาวันทองกันเลยทีเดียว

 

 

 

 

 

                    " แก้วอายเค้าา " ชั้ลกระซิบบอกทั้งคู่เบาๆ เมื่อคนในร้านเริ่มหันมามองหน้าชั้ลแบบแปลกๆ พี่ดินกับเฮียก็หันไปมองรอบๆร้าน แล้วหัวเราะใหญ่ 

 

 

 

 

 

                    " เห้ย ! ท่านประธานมาด้วยหวะ แวะไปทักทายดีกว่า " พี่ดินจับจ้องไปที่โต๊ะของหมอนั้น ก่อนจะคว้ามือชั้ลแล้วลากให้ชั้ลลุกขึ้นเดินตามไป 

 

 

 

 

                    ทำอะไรทำไมไม่ปรึกษาชั้ลสักคำ TT ชัลยังไม่อยากเจอเค้าตอนนี้ 

 

 

 

 

                    " แก้ว ไหมโทโมะบอกว่าแก้วเข้าบริษัทไปตั้งแต่เช้าแล้ว " ฟางอึ้งเมื่อเห็นชั้ลยืนอยู่ข้างๆพี่ดินตรงหน้าของเธอ แต่ชั้ลสิ อึ้งยิ่งกว่า เรียกได้ว่าจุก สามครั้งติดๆเลยก็ว่าได้ 

 

 

 

 

 

                    " แก้วเค้าตื่นไม่ไหวหรอกน้องฟาง เมื่อคืนทำงานหนักไปหน่อย 555 " พี่ดินพูดทะลึ่งใส่ฟาง ชั้ลนี่ได้แต่เบือนหน้าหนีไปทางอื่น 

 

 

 

 

                    " พี่ดิน " ชั้ลกระซิบเตือนให้พี่ดินหยุด แต่พี่แกดันเอามือมาโอบเอวชั้ล เหมือนว่าเราเป็นคู่รักกันยังไงยังงั้น 

 

 

 

 

                    " ไอ้ป๊อปนอนอยู่ที่ห้องแท้ๆ เธอก็ยังมีเวลาไปเอากับไอ้ดินอีกนะ " มันพูดหน้านิ่งโดยที่ไม่ได้มองหน้าชั้ลเลย ฟาง อึ้งแล้วเงยมามองหน้าชั้ล ชั้ลนี่อึ้งยิ่งกว่า ไม่รู้จะบอกยังไง 

 

 

 

 

 

                    " อย่าพูดพร่อยๆสิฮะ ท่านประธาน แก้วมันอยู่ห้องผม ท่านประธานเอาอะไรมาพูดฮะ " เหมือนพี่ดินจะโกรธนะกับคำพูดของผู้ชายคนนั้น 

 

 

 

 

                    " ถามแก้วดูสิ ว่าผมเอาอะไรมาพูด " มันเงยหน้ามามองหน้าชั้ล เราจ้องตากันครู่หนึ่ง ก่อนที่ชั้ลจะหละสายตาไปที่ฟาง

 

 

 

 

 

                    " เมื่อคืนแก้วอยู่กับพี่ดินทั้งคืน ป๊อปไม่ได้อยู่กับแก้ว " ชั้ลพุดได้แค่นั้นก็แกะมือพี่ดินออก แล้วเดินจากร้านไปเลย 

 

 

 

 

 

                    " แก้ว แก้ว !! " ดินตะโกนเรียก แก้ววิ่งตามแก้วออกไป หนึ่ง วิทย์ ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ มองตามทั้งคู่ แล้ววิ่งตามออกไป 

 

 

 

 

                    " นี่โมะ ทะเลาะอะไรกับแก้วหรือเปล่า " ฟางมองแก้วที่วิ่งออกไปจนลับตา ก่อนจะหันมาถามโทโมะ 

 

 

 

 

                    " ก็แค่แกล้ง ไม่นึกว่าจะโกรธจริง " เขาพยามปั้นหน้าให้นิ่งที่สุด และเป็นปกติที่สุด 

 

 

 

                    " โมะไปพูดแบบนั้น ถ้าพี่ดินกับแก้วเค้าโกรธกันจะทำยังไงคะ " ฟางไม่พอใจในสิ่งที่โทโมะทำ 

 

 

 

                    " หมายความว่ายังไง " โทโมะอึ้งไป ก่อนจะเอ้ยถามหญิงตรงหน้าด้วยความสงสัย 

 

 

 

                    " ก็พี่ดินเค้าจีบแก้วอยู่นะสิคะ "