ความทรงจำที่เลือนหาย

      NON

     ก๊อก ก๊อก ก๊อก 

     ผมมายืนรอพี่ธีร์หน้าห้อง วันนี้พี่ธีร์ชวนผมไปเที่ยว ซึ่งมันเป็นโอกาศที่ดีในการทำให้พี่ธีร์ได้เห็นความจริงบางอย่าง

   "อ่าวมาแต่เช้าเลยนะมึง"

   "ก็ผมอยากไปเที่ยวกับพี่นี่"

   "อืม แป๊ป"

   "คร้าบ"

   "ปะมึง"

     ตอนนี้พวกผมกำลังเดินเลิกซื้อของไปเรื่อยๆครับ 

     ติ้ง เสียงไลน์ในเครื่องผมดังขึ้น

    "พี่ภูอยู่โซนหนังสือ"

    "แต้งมากไอซัน"

      หลังจากได้ข้อมูลว่าพี่ภูอยู่ไหน ผมก็หันไปดึงความสนใจพี่จากของที่พี่เค้าดูอยู่ 

   "พี่ที่คร้าบ"

   "มีอะไรเออ"

   "ไปโซนหนังสือกันนะ"

   "ก็ได้"

   "เย้~~"

   "นายหน้า"

     ผมลากพี่ธีร์มาจนมุมที่เห็นพี่ภูได้ชัดๆ แต่พี่ภูไม่น่าจะเห็นพวกเรามั้ง หึพี่ภูคราวนี้พี่จะแก้ตัวว่ายังไงในเมื่อหลักฐานคาตาขนาดนี้

     "พี่ธีร์ นั้นพี่ภูนิ"

     "มากับเต้ย"

      สีหน้าพี่ธีร์ดูเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด ผมขอโทษนะที่พามาเห็นภาพทีาไม่น่าดู แต่ถ้าผมไม่ทำแบบนี้เมื่อไหร่พี่จะได้รู้ว่าไอพี่ภูมันเลวขนาดไหน

   "พี่ธีร์เป็นไรปะพี่"

   "ปะปล่าว"

   "เดี๋ยว ผมมานะพี่"

   "ไปไหนอะ"

   "เข้าห้องน้ำ"

   "อื่ม"

     ถึงผมจะพูดว่ามาเข้าห้องน้ำแต่ผมก็ไม่ได้เข้าหรอก ผมแค่มายืนดูสถานการณ์ใกล้ๆ

     PHU

     ผมมาดดินเที่ยวกับเต้ย ผมมีความสะขมากนะครับที่ได้อยู่กับคนๆนี้ แต่ผมก็รู้สึกผิดนะที่ไม่ได้ไปกับไอธีร์ ตอนนี้มุนจะทำอะไรกับใครอยู่นะ ผมมองคนที่มากับผมเลือกซื้อของอยู่หางตาของผมก็สดุดกับ ธีร์ยืนมองผมอยู่ ดวงตากลมกำลังมองมาทางผมด้วยแววตาเศร้าๆ มันกำลังจะหนีผมไปแล้ว

   "เต้ยพอดีเรานึกขึ้นได้ว่ามีธุระอะ"

   "อื่มภูไปเถอะ"

      หลังจากที่ออหมาจากเต้ยแล้วผมก็เดินมาหาธีร์

   "ไอธีร์เดี๋ยว"

   "ภะภูมีไรเหรอ"

   "มึงอย่าเข้าใจผิดนะ"

   "มึงแน่ใจเหรอภูว่ากูเข้าใจผิด"

   "ธีร์"

   "มึงมีอะไรจะพูดป่ว"

   "กูรู้สึกว่ากูชอบเต้ย"

   "ฮึก แล้วกูอะ ฮึก จะทิ้งกูเหรอ"

   "ธะ ธีร์"

   "กูเข้าใจแล้ว ฮึก"

   "เดี๋ยวสิธีร์"

   "พอเถอะภู"

     ธีร์ไปจากผมแล้วจริงๆ ผมอยากจะรั้งธีร์ไว้แต่ก็กลัวมันจะเจ็บ ผมทำให้ธีร์ร้องให้ ตอนที่ผมเห็น้ำตาของธีร์ ผมรู้สึกเจ็บจนจุกอะครับ ระหว่างที่ผมกำลังอยู่ในพวังก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้น

   "พี่ธีร์"

   "..."

   "พี่ร้องให้ทำไม"

   "ฮึก"

   "ไม่เป็นไรนะ ถ้าพี่ไม่อยากเล่าก็ไม่ต้องเล่า แต่ถ้าพี่พร้อม จำไว้นะผมอยู่ตรงนี้เสมอนะ"

     ไอเด็กบ้านั้นกอดไอธีร์ไว้ ผมอยากจะเดินไปกระชากมันออกจากกัน แต่ผมไม่อยากให้ธีร์ร้องให้หนักกว่านี้อีกแล้ว ไอเด็กนั้นหันมามองผมด้วยสายตาเหียดๆ ต่างจากที่มองไอธีร์อย่างสิ้นเชิง เอาเถอะวันนี้ผมจะปล่อยไปก่อนแล้วกัน แต่หลังจากนี้ผมไม่ยอมแน่

.

.

.

.

.

เปนไงกันบ้างค่ะ

นนท์ จะร้ายขึ้นเรื่อยๆแล้วนะค่ะ

อ่านกันเยอะๆน้าาา

เม้นติชมเปนกำลังใจกานบ้าง

รักทุกคนน้าาา