Happy Kaew's day [22/06/58]

- 22:30 น.

 โทโมะกลับบ้านมาก็พบว่าทุกคนในบ้านต่างหลับกันหมดเเล้ว  จึงเดินเข้าไปจุ๊บหน้าผากลูกสาว  เเล้วออกมาเข้าห้องตัวเอง เข้าไปอายน้ำชำระร่างกายเเล้วเข้ามานอนกอดเเก้วเหมือนเคย  เเก้วที่นอนไม่หลับ เเต่เเกล้งทำเป็นหลับเพราะต้องการดูปฎิกิริยาของสามีตัวเอง ว่าเขาจะบอกเธอไหม ว่าเกิดอะไรขึ้น หรือเธอเองจะถามเขาดี เเล้วให้เขาอธิบาย 

ความรู้สึกของเธอตอนนี้มันสับสนไปหมด ใจหนึ่งก็อยากจะเคลียๆ ให้มันจบๆ ไป เเต่อีกใจนึงก็กลัวเหลือเกิน กลัวคำตอบ ถ้ามันไม่ใช่อย่างที่เธอคิด เธอจะทำใจรับมันไหวไหม  น้ำใสๆ เริ่มเอ่อขึ้นมาอีกครั้ง เป็นไม่กี่ครั้งตั้งเเต่เเต่งงานกันมา ที่โทโมะ ทำให้เธอเสียน้ำตาได้ขนาดนี้

- บ้านฟาง

" แก้ว เเกคิดมากไปรึปล่าว จริงๆ มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้ เเล้วเรื่องที่เเกเคยมีปัญหากับยัยเเบมอ่ะ มันก็นานมาเเล้วนะ จนเเก เเต่งงานมีลูกเเล้วเนี่ย  "

" ชั้นก็พยายามคิดอย่างนั้นอยู่  เเต่ไม่รู้สิ พักนี้เหมือนโทโมะ เขามีอะไรปิดบังชั้นอยู่ "

" เเกก็คิดมากอีกตามเคย  เชื่อสิ เดี๋ยววันนี้โทโมะก็กลับบ้านปกติเเหละ "

ไม่รู้จะปรึกษาใครดี จะไปปรึกษาพ่อเเม่ก็กลัวจะเป็นเรื่องใหญ่ ทางเดียวคือเพื่อน จึงรีบขับรถตรงมาหาฟางเพื่อนสนิทของเธอ  เเต่เหมือนจะได้เเค่ระบายออกไปเท่านั้น ปัญหาในครอบครัวมีเเค่คนในครอบครัวเท่านั้นที่จะเเก้ไขได้  คนนอกทำได้อย่างมากก็เเค่เเนะนำ

- 18:00 น.

" ม่าม๊า   วันนี้ป่ะป๊ากลับเร็วค่ะ  ซื้อขนมมาเต็มเลยดูจิ ^^ "

 เจ้าตัวเล็กออกอาการตื่นเต้นดีใจยกใหญ่ที่โทโมะกลับมา ก็เเหงเเหละ น๊านนานทีโทโมะจะกลับบ้านเร็ว

" ทำไมวันนี้กลับเร็วละคะ "

" ชดเชยเมื่อวานน่ะ  โมะอดส่งทามิเข้านอน วันนี้เลยว่าจะเล่านิทานให้เเกก่อนนอนซะหน่อย "

" หรอคะ น่ารักจังคุณพ่อ "

ไม่ใช่เเค่ลูกสาวหรอกที่ดีใจ เธอเองก็ไม่เเพ้กัน  ความรู้สึกขุ่นข้องหมองใจ หายไปจนหมดสิ้น 

" ทามิไปๆ อายน้ำกัน วันนี้ป๊าอาบให้เอามั๊ย ? "

" เอาค่าาาาา  ไปๆ เล่นเรื่อออออๆๆ  "

" ไปๆ ฟรี๊วววว "

ภาพสองพ่อลูกเล่นกันพากันไปอาบน้ำ ทำให้เเก้วมีความสุขไม่น้อยจนเผลอยิ้มออกมา

" คุณเเก้วดูสดใสขึ้นนะคะ "

" อ่อ หรอคะ " ร่างบางหันไปยิ้มให้เเม่บ้าน

" ค่ะ พี่สังเกตตั้งเเต่เมื่อคืนเเล้ว ดีนะคะเนี่ย ที่คุณโทโมะกลับมาง้อทัน 555 "

" 55 ค่ะ  พี่ยกไปตั้งโต๊ะได้เลยนะคะ  เเก้วเหลืออีกสองสามอย่างเองค่ะ "

" โอเคค่ะ "

- 20:00 น.

" เอาเรื่องอะไรดีครับวันนี้ " ร่างสูงถามเด็กน้อยขณะนั่งพิงหัวเตียง  ให้เธอเลือกหนังสือนิทานที่เขาเป็นคนซื้อมา

" เอาๆ ซินเดอเรล่า " 

" อ้าได้ครับ  กาลครั้งหนึ่งนานมาเเล้ว ... ~~ "

ป๊า    ปุ๊ป     ปั๊ป     ป๊า    ปุ๊ป    ปั๊ป  ปา ~~~

" แก้วหยิบโทรศัพท์ให้โทโมะหน่อยสิ  บนโต๊ะทำงานอ่ะ "

ร่างสูงใช้ร่างบางทันที่ที่เธอออกมาจากห้องน้ำ 

>>>  แบม  <<<

" ใครนะ โทรมาตอนป๊าจะอ่านนิทาน "

" ช่ายๆ  "

ทันที่ที่ร่างสูงได้รับโทรศัพท์ เห็นชื่อคนโทรมาก็ หลบออกไปคุยทันที  ทำใ้ห้แก้วมองด้วยความสงสัย  สักพักก็กลับมาเเล้วบอกว่าต้องออกไปธุระ เเล้วรีบออกไปเลย มีเเค่จุ๊บฝันดีน้องทามิเเค่นั้น   ความขุ่นข้องในใจกลับมาอีกครั้ง เเละดูเหมือนครั้งนี้มันจะหนักกว้าครั้งที่เเล้ว ที่เขาทิ้งลูกที่บอกว่าจะมาอ่านนิทานก่อนนอนให้ฟัง โดยที่ไม่ได้สนใจคำทักท้วงของลูกเลย 

" ม่าม๊า  ป่ะป๊าไปไหน ? "

" ไปธุระหน่ะลูก  มาๆ ไหน ซินเดอเรล่าหรอคะ "

" ใช่คะ "

" เดี๋ยวม๊าเล่าให้ฟังนะคะ  กาลครั้งหนึ่งนานมาเเล้วมีเจ้าชาย ... ~~~ "

---------------------------

มาดึกเลยมีใครรอมั๊ย ?  555555

ใครเขาจะไปรอเเก๊   เวลาที่มันไม่ค่อยว่างอ่ะไม่ค่อยอยากอัพเพราะมันไม่ค่อยลื่น  พยายามหาเวลาที่เเบบว่างจริงๆ อัพ อย่าว่ากันน๊าาาาา

ฝันดีรีดที่รัก  ม๊วฟฟฟฟ

23:09

22/06/58

"