ความทรงจำในคำสัญญา

     ป๊อปปี้และฟางต่างมองกันอย่างอึ้งๆด้วยความตกใจนี้มันเรื่องบังเอิญหรืออะไรที่ทำให้เราดันมาเธอกันอีก

"พวกเธอรู้จักกันด้วยหรอ"แก้วถามอย่างสงสัย พลางหันหน้าไปมองเพื่อน

"ไม่/ใช่"ป๊อปปี้ฟางพูดพร้อมกันแต่คนละคำตอบ ฟางหันหน้าไปมองชายหนุ่มอย่างเอาเรื่องแต่ชายหนุ่มกลับไม่กลัวเอาเสียเลยแถมยังทำหน้ากวนๆให้อีก

"มองหน้าทำไมรู้ว่าหล่อ ไม่ต้องมองขนาดนั้นก็ได้ผมก็เขินเป็นนะครับ คนสวย"ชายหนุ่มยักคิ้วให้ฟางอย่างกวนๆ

"นี่นาย อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลยผู้ชายแบบนายนะไม่อยู่ในสายตาของฉันหรอก"

"ไม่อยู่ในสายตา แต่อยู่ในหัวใจใช่มั้ยล้ะ"พูดก่อนจะเอานิ้วไปสะกิดที่คางของฟางอย่างหมั่นใส้ ทำเอาหญิงสาวโมโหขึ้นกว่าเดิมอุส่าลืมเรื่องเมื่อตอนจูบกันไปแล้วนะ ยังจะมากวนกันอีกไอ้ผู้ชายบ้า

"นี่นาย เลิกกวนประสาทฉันทีได้มั้ยห้ะ"แต่ก่อนที่จะทะเลาะกันไปมากกว่านี้โทโมะก็พูดขึ้นมาห้ามก่อน

"นี่พอเลยๆอะไรกันเนี้ยทั้งสองคนเลยเจอกันครั้งแรกแท้ยังทะเลาะกันเป็นเด็กๆไปได้ ไอ้คุณป๊อปครับผมรู้ครับว่าคุณชอบอยากจะจีบสาวฟางแต่ช่วยดูสถานที่และอารมณ์สีหน้าของเขาด้วยนะว่าเป็นมั้ย"คำพูดของเพื่อนทำเอาฟางหน้าแดงเอาไปอีกจากเมื่อกี้แต่ต้องนิ่งกลบเกลื่อนไปก่อนเพราะกลัวเพื่อนๆจะรู้ว่าเธอหวั่นไหวกับคำพูดของโทโมะ

"เอ่อ เฟย์แก้วกลับบ้านกันเถอะครูเขาปล่อยแล้ว ฟางไม่อยากอยู่ที่นี้นานอึดอัด"หญิงสาวชวนเพื่อนกลับก่อนที่จะแสดงอาการไปมากกว่านี้เพราะยิ่งเห็นหน้าป๊อปปี้มันทำให้เธอทั้งโมโหและเขินเมื่อนึกถึงตอนนั้นทีไร แต่ก็ไม่วายที่จะกวนชายหนุ่มกลับคืน

"เครๆกลับก็กลับงั้นเฟย์ไปก่อนนะเขื่อนแล้วเด๋วคืนนี้จะโทรหาจุฟ"คำพูดของแฟนสาวทำเอาเขื่อนเขินกับความน่ารักของเธอ แบบนี้จะไม่ให้รักได้ยังไงกัน

"จ๊ะกลับบ้านดีๆนะเค้าเป็นห่วง"โบกมือบ๊ายบายเฟย์ก่อนจะส่งยิ้มให้ เฟย์เดินออกไปคนแรกก่อนจะตามด้วยแก้วและฟาง

แต่ก่อนที่หญิงสาวจะเดินไปป๊อปปี้ก็จับมือเรียวไว้ก่อน

"นี่นาย ปล่อยนะไอ้บ้าฉันจะรีบกลับบ้าน"

"เอ้าคนเขาจะบอกให้กับบ้านดีๆเพราะเป็นห่วงแต่กลับโดนด่าซะงั้นคนเรา"

"บอกเส็ดแล้วก็ปล่อยสิ"

"ปล่อยก็ได้ กลับบ้านดีๆนะที่รัก "ป๊อปปี้ปล่อยมือของฟางก่อนจะเอานิ้วสองนิ้วแตะที่ปากของตัวเองก่อนจะส่งไปที่ริมฝีปากของหญิงสาว"คืนนี้อย่าลืมฝันถึงฉันนะ"พูดเส็ดก่อนจะแกล้งคนตัวเล็กโดยการเข้าไปหอมแก้วหญิงสาวด้วยความหมั่นใส้

ฟางตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ"ไอ้บ้า ไอ้คนฉวยโอกาส "หญิงสาวผลักชายหนุ่มออกก่อนจะจับที่แก้มตัวเองแล้วรีบวิ่งออกไป 

"แค่นี้ก็ชื่นใจแล้ว ยัยบ๊อง"ชายหนุ่มมองหญิงสาวที่วิ่งออกไปจากห้องแล้วยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว นี้เขากำลังหลงรักผู้หญิงที่เจอกันแค่วันเดียวนี้นะ ก็ไม่แปลกหรอเพราะเขามั่นใจว่าฟางนี้แหละคือคนที่เขาตามหาและรักมาตลอด

"อ้วกกกกกก"ชายหนุ่มหลุดออกจากภวังค์เพราะเสียงของเพื่อน

"เป็นอะไร แพ้ท้องกันหรือไงห้ะ"หันไปกวนประสาทเพื่อนอย่างอดไม่ได้

"เลี่ยนว้ะ มุกจีบสาวของมึงนี้ใช่เลย ฮาๆๆๆ"เขื่อนพูด

"ใช่ทำเอาสาวน้อยวิ่งหน้าแดงออกไปเลย"โทโมะเสริมเข้าไปอีก ไม่คิดจริงๆว่าเพื่อนเขาจะมีลุคแบบนี้ด้วย

ป๊อปปี้ไม่ตอบแต่นึกถึงเหตุการณืเมื่อกี้ก็ขำตัวเองทำไปได้ไงว้ะ อายชิบ

ฟางวิ่งออกมาด้วยความมือเรียวจับไปที่หน้าอกข้างซ้ายที่ตอนนี้หัวใจเต้นจนจะทะลุออกมาแล้ว แก้มที่แดงตอนนี้ยิ่งแดงเข้าไปอีกกว่าเดิม นี่เราโดนนายนั้นฉวยโอกาสอีกแล้วหรอ ไอ้หมีบ้า 

หญิงสาวนั่งมองท้องฟ้าที่มีดาวเต็มไปหมด ความรู้สึกตอนนี้กับเมื่อก่อนทำไมมันมันถึงไม่เหมือนเดิมนะจากความรู้สึกที่เศร้า เหงาและคิดถึงแต่วันนี้กลับรู้สึกอบอุ่น ดีใจอย่างบอกไม่ถูกนี้เธอเป็นอะไรกันแน่นะ 

"ฟางยังไม่นอนอีกหรอลูกดึกแล้วนะ"ผู้เป็นเดินเข้ามาถามอย่างเป็นห่วง

"แม่ค่ะ แม่เชื่อเรื่องภพชาติมั้ยค่ะ"

"ถามอะไรแบบนี้ล้ะเรา "ลูบหัวฟางอย่างเอ็นดู

"ฟางรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ค่ะ ความรู้สึกเมื่อก่อนกับตอนนี้มันแตกต่างกันเมื่อก่อนฟางรู้สึกเศร้า โหยหา เหงาทั้งที่ฟางไม่ได้เป็นอะไรแต่ตอนนี้ฟางกลับรู้สึกมีความสุข อบอุ่นใจและฟางก็รู้สึกคุ้นกับคนๆนึงเหมือนรู้จักกันมานานทั้งที่เพิ่งเจอกันครั้งแรก ทั้งหมดนี้มันเป็นเพราะอะไรคะแม่"

"อืม อาจจะเป็นเพราะครั้งก่อนลูกกับเขาอาจจะผูกผันกันมาก่อน หรือถ้าคิดในแบบหนึ่งคือ ลูกสาวของแม่คงเจอเนื้อคู่เข้าให้แล้วมั้ง ฮืม แล้วผู้ชายคนนั้นเป็นล้ะลูก ถึงทำให้ฟางของแม่มานั่งคิดอยู่แบบนี้เนี้ย"

"แม่ก็ ฟางไม่คุยด้วยแล้ว ไปก่อนดีกว่า ฝันดีนะคะ"ฟางรีบพูดก่อนจะเดินเข้าไปนอน ผู้เป็นแม่ได้แต่ยิ้มทั้งดีใจและกังวล นี่เธอจะช่วยลูกของเธอได้มากแค่ไหนกัน ย้อนกลับไปเมื่อหลายชั่วโมงที่แล้ว

'โยม หมั่นทำบุญเยอะๆนะบางทีบุญของโยมอาจจะช่วยลูกสาวโยมได้'

'ทำไมหรอค่ะหลวงพ่อ ยัยฟางเป็นอะไรคะ'

'ไม่ได้เป็นอะไรหรอกเพียงแต่เขามีบ่วงกรรมที่ติดมาตั้งแต่ชาติก่อนๆ เขาต้องพลัดพรางจากคนรักซํ้าแล้วซํ้าเหล่า โยมต้องให้ลูกของโยมเชื่อมั่นในตัวเองแก้ไข้ปัญหาและฝ่าอุปสรรคไปให้ได้ แต่โยมไม่ต้องห่วงความรักของเขาและคนรักอาจจะสามารถทำให้เรื่องทั้งหมดจบลงด้วยดีได้'

'แล้วดิฉันต้องทำอย่างไรได้บ้างคะหลวงพ่อ'

'ค่อยอยู่ข้างๆและเตือนเพื่อเขาอาจจะคิดพลาดไป'

กลับมาปัจจุบัน

ฟางแม่จะช่วยหนูให้ได้นะลูก 

หายไปนานลืมเรื่องนี้หรือยังเนี้ย555555

ทั้งป๊อปและฟางต่างเริ่มรักกันอีกครั้งประวัตฺิศาสตร์จะซํ้ารอยหรือป่าวเรื่องราวจะเป็นไงต่อ รอตอนต่อไปนะค่ะ  ติชมได้ไม่ว่ากัน อ่านแล้วอย่าลืมเม้น ให้กำลังใจด้วยน้าาาาา