ความทรงจำในคำสัญญา

  ต้นไม้ใหญ่ที่มีม้านั่งเรียงกันทุกวันจะมีผู้ชายคนหนึ่งมานั่งคิดถึงเรื่องในอดีตเขาจำมันได้ขึ้นใจที่นี้เป็นที่แห่งความทรงจำและคำสัญญาของเขาและเธอ ไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่มีวันลืมมันได้สิ่งเหล่านี้มันทำให้เขามีทั้งสุขและทุกข์แต่เขาก็ยังจะเก็บมันไว้ในหัวใจพร้อมกับหญิงผู้เป็นที่รักตลอดไป ก็ที่ชายคนนั้นจะสิ้นจทันที'ฉันจะได้ไปหาเธอแล้วนะที่รักของฉัน คำสัญญาของเรากำลังจะเป็นจริงและไม่ว่าจะเกิดหรือตายฉันก็จะรักเธอไปตลอดกาล'

ณ โรงเรียนที่มีกิจกรรมมากมายทำให้เด็กนักเรียนต่างหากันไปเล่นที่นู่นไปเล่นที่นี่เยอะไปหมด

"ฟางเราไปเล่นบ้านผีสิงกันดีกว่า น่าสนุกอะอยากรู้จังว่ารุ่นพี่เขาจะแกล้งพี่เรายังไง"แก้วเพื่อนสาวแนะนำและลากทั้งฟางและเฟย์ไปทันที

"โห่ แก้วคนเยอะจังไปเล่นที่อื่นดีกว่ามั้ย"เฟย์ถามพลางมองไปที่แถวที่ตอนนี้มีนักเรียนรอเล่นเยอะมากๆ

"ไม่เอาอะ นะๆงานโรงเรียนทั้งทีเราจะพลาดได้ยังไง"

"ก็ได้ เห็นว่าแก้วเป็นเพื่อนหรอกนะ"

"งั้นฟางไปนั่งรอที่มานั่งนะ ไม่ค่อยอยากจะเล่นเท่าไหร่ "พูดจบฟางก็รีบเดินออกไปที่มานั่ง อาการวันนี้เย็นสดชื่นมากๆ เธออยากจะหยุดเวลาไว้ตรงนี้อยากอยู่ในที่ๆเงียบๆเย็นๆมันทำให้คิดอะไรในหลายๆอย่าง เธอเดินไปเลื่อยๆกางแขนออกกว้างๆรับลม

"มีความสุขที่สุดเลยยยยยย"ฟางหลับตาพร้อมตะโกนออกมาดังๆ แต่ก็ต้องรีบลืมตาขึ้นเพราะได้ยินเสียงหัวเราะจากข้างหลัง

"นี่นายหัวเราะอะไรเนี้ย ตลกนักหรือไง"ฟางหันไปถามคนที่ยืนหัวเราะไม่หยุด

"เปล๊า แค่ไม่เคยเห็นยัยหมูอวกาศยืนตะโกนรับลม"

"ไอ้หมีบ้า ฉันชื่อฟางนะ ไม่ใช่หมูอวกาศ "

"เอ้า ฉันก็ป๊อปปี้ไม่ใช่หมี" 

"นี่นาย กล้าย้อนฉันหรอไอ้หมีบ้า"ฟางพูดพลางเดินออกไปจากตรงนี้ ไอ้บ้าคนอะไรก็ไม่รู้เจอกกันครั้งแรกก็มากวนใส่

"ผู้หญิงอะไรดุจัง แต่ก็น่ารักดีนะ"ป๊อปปี้เอ่ยออกมาแผ่วเบาทำให้ฟางที่กำลังเดินหยุดทันที

"มะ เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ"กลับไปจ้องใบหน้าหล่ออย่างรอคำตอบ

"เปล่านิ ฉันแค่บอกว่าไม่มานั่งด้วยกันหรอ ลมออกจะเย็นสบายกว่าอยู่ในงานเยอะ"ร่างสูงพูดแล้วเดินไปนั่งม้านั่งข้างต้นไม้ใหญ่ ทำให้ฟางเดินตามมานั่งข้าง

"ก็ถูกนะ อยู่ที่นี่สบายกว่าเยอะ"เธอนั่งสูดอาการบริสุทธิ์อย่างเต็มที่ ตั้งแต่เข้าโรงเรียนนี้มาเธอรู็สึกเหมือนมีอะไรดนใจห้เธอมาที่นี้ตรงนี้ 

"ทำไมนายถึงมานั่งเล่นตรงนี้ละ ไม่ไปร่วมงานกลับเพื่อนๆหรอ"หางถามป๊อปปี้ด้วยความสงสัยเพราะคนส่วนใหญ่ชอบไปร่วมงานมากกว่ามานั่งที่นี้

"มันเบื่อๆนะ อยากมานั่งที่นี่มากกว่ารู้สึกถูกชะตากับที่นี้ยังไงไม่รู้สงสัยชาติที่แล้วเคยมาที่นี้มั้งและที่สำคัญมันเหมือนรอสิ่งหนึ่งอยู่"

"เมื่อฉันเลย ตอนอยู่ที่นี่แรกนะเหมือนความรู้สึกทำให้มาที่นี่อะ เหมือนกับว่าจะมารอสิ่งๆหนึ่งอยู่"

ทั้งสองหันหน้ามองกันอย่างตะลึงที่ความรู้สึกต่างเหมือนกันทั้งๆที่เจอกันครั้งแรกแต่กลับเหมือนคุ้นเคยกันมาก่อน

"คำสัญญา"

"คำสัญญา"

ฟางและป๊อปปี้พูดพร้อมกันกับความรู้สึกที่มีอยู่ตอนนี้ เขาและเธอรู้สึกคุ้นกลับที่นี่ความรู้สึกนี้มันเพราะอะไรกันแน่  คำสัญญางั้นหรอ สัญญาอะไรแล้วมันเกี่ยวอะไรกับความรู้สึกนี้ คำถามขึ้นมาในสมองเยอะไปหมด

'เป็นอะไรวะเนี้ยทำไมต้องใจเต้นแรงด้วย แล้วไอ้คำสัญญาอะไรเนี้ยเกี่ยวอะไรวะ แค่เรื่องบังเอิญเท่านั้นไอ้ป๊อปอย่าคิดมาก'

'เราเป็นอะไรเนี้ยความรู้สึกนี้เหมือนเคยเจอมาก่อน แล้วมันเกิดขึ้นตอนไหนละเนี้ยโอ้ยยยย เลิกคิดยัยฟาง ไร้สาระ'

เรื่องนี้อาจจะซับซ้อนนิดนึงนะ แต่ถ้าอยากรู้ว่าเรื่องมันเป็นมายังไงก็อย่าลืมติดตามนะคะ ส่วนเรื่องเก่าใกล้จบล้ะจะอัพให้ทั้งสองเรื่องแน่นอนค้าาาาา   เป็นกำลังใจด้วยน้าาาา