คู้จิ้น

10.0

เขียนโดย ใจจ้าว

วันที่ 4 มิถุนายน พ.ศ. 2558 เวลา 07.40 น.

  4 ตอน
  1 วิจารณ์
  9,108 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 4 มิถุนายน พ.ศ. 2558 07.49 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) คู่จิ้นในจอ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ


  สวัสดีครับ ผม แบมแบม หรือ กันต์พิมุก ภูวกุล 1 ในสมาชิก GOT7 ในตอนนี้ ผมเป็นศิลปินไอ

 

ดอลชาย เต็มตัวแล้วครับ กว่าจะมาถึงวันนี้ได้ ผมต้องเหนื่อยกับการเข้ากับคนที่นี่ให้ได้ ต้องเรียน

 

ภาษา เพราะผมเป็นเด็กไทยนิครับ มาอยู่เกาหลีตั้งแต่อายุ 13 ดีหน่อยที่พี่ๆที่นี่น่ารัก กันทุกคน

 

เลยครับ คอยดูแลผม สอนในส่วนที่ผมไม่เข้าใจ โดยเฉพาะมาร์คฮยอง ที่ค่อยดุและคอยอยู่ข้างๆ

 

ผมมาตลอด จนวันนึงความรู้สึกของผมที่มีให้แก่พี่ชายต่างชาติและร่วมวงคนนี้ก็เปลี่ยนไป 

 


" แบมแบมอ่า มาร์คฮยองไปไหนอ่า ใกล้ขึ้นเวทีแล้วน้าาา " เสียงแจ็คสันฮยอง ตระโกนพูดถาม

 

ผม เพราะผมสนิทกับมาร์คฮยองที่สุดในตอนนี้ พูดขึ้น 

 


" สงสัยจะไปเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวผมไปตามให้นะครับ " พูดเสร็จ ผมก็รีบวิ่งไปยัง ทางเดินไปห้องน้ำ

 

ที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของตัวตึกทันที 

 


" อื้มม...มะ..มาร์คฮย..องครับ..เดี๋ยวใครมาเห็...น " เสียงกระเส่าที่ดังออกจาก ข้างในห้องน้ำ

 

ทำให้ผมสะงัก หัวใจของผม รู้สึกเจ็บจิ๊ด...เหมือนมีใครเอาเข็มเล่มเล็กๆแต่มีนับพันเล่มมาแทง

 

ซ้ำๆที่หัวใจ 

 


" .อื้อ...ขออีกนิดน่า..จูเนียร์ ..ปากนายมันหวาน..ซะมัด..." สิ่งที่ผมเห็น ทำให้ผมต้องจิกมือตัว

 

เองแน่น ขอให้มันเป็นแค่ฝันไม่ใช่ความจริง ตื่นสิ แบมแบม กูบอกให้ตื่น!! แต่ก็ไร้ประโยนช์ ภาพ

 

ข้างหน้ายังคงเด่นชัด ชัดเจนทุกการกระทำ 

 


" ฮย..องครับ..ใกล้..ถึงเวลาแล้ว เดี๋ยวมี...อื้ออ.ใครมาตาม..." จูเนียร์ฮยองที่ถูกโอบกอด จาก

 

ร่างสูง พยายามดิ้นนิดๆ ให้มาร์คฮยองที่ยังจูบอย่างดูดดื่่มรู้สึกตัว

 


" อีกนิดนะครับ..." เสียงกระเส่าที่เคยใช้กับผม ที่ผ่านมาผมเข้าใจผิดมาตลอดเลยงั้นหรอ แล้ว

 

มาร์คฮยองมาทำให้ผมเข้าใจผิดแบบนี้ทำไม ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่ขาเรียวบางก้าวออกมาจากที่

 

ตรงนั้น ผมควรถอยออกมา ใช่ ผมควรถอยออกมา ทุกสิ่งที่ผมคิดทบทวน มาตลอด ผมมันโง่เองที่

 

ดันเข้าข้างตัวเอง มาร์คฮยองก็ทำตามหน้าที่ พี่ชายที่ดี มีแต่ผมที่หลงตัวเอง และคิดว่าเค้าจะรัก

 

หยดน้ำตาค่อยๆไหลรินออกจากดวงตาที่เหม่อลอย

 


" แบมแบมเป็นอะไร! " แจ็คสันฮยองกับยูคยอม ที่ยืนรอผมอยู่ พูดขึ้น มือหนาของแจ็คสันฮยอง

 

ปาดน้ำตาออกจากใบหน้าของผมช้าๆ ผมรู้สึกว่า วันนี้ผมอ่อนแอ จังเลยครับ

 


หมับ! ผมโผลเข้ากอด แจ็คสันฮยอง โดยที่ไม่มีเสียงปลอบหรือถามไถ่ ถัดจากมาร์คฮยองที่ดีกับ

 

ผม คงเป็นแจ็คสันฮยองที่เข้าใจผมที่สุด 

 


ผมกั้นเสียงสะอื้นไว้ ผมเป็นลูกผู้ชาย เป็นไอดอล ต้องเข้มแข็ง จากนี้ ต่อไป ผมควรจะถอยห่อง

 

 

ออกจากมาร์คฮยองและจูเนียร์ฮยองสักที ผมควรทำอะไรได้ด้วยตัวคนเดียวได้แล้ว ผมควรตัดใจ!

 


........................................................................................................

 


" แบมแบมอ่า นายเป็นอะไรหรือเปล่า วันนี้นายดูไม่ค่อยมีสมาธิเลยนะ " พี่เมเนเจอร์ ตำนิผม ที่

 

ผมทำพลาดบนเวทีหลายครั้ง จนแจ็คสันกับยูคยอมที่รู้เรื่องของผม คอยช่วยอยู่บนเวที แรปผิด

 

จังหวะ ยืนผิดที่ ผมยอมรับว่าผมผิดจริง ผมจึงทำได้เพียงแต่ยืนก้มหน้ารับคำตำนิอย่างเต็มใจ

 


" เอาน่า ครับฮยอง แบมแบมคงเหนื่อย " เสียงทุ้ม ที่ดังขึ้นจากด้านหลังพูดขึ้น มาร์คฮยองอีก

 

แล้ว จะมาช่วยผมทำไม 

 


" ปะ แบมแบม เดี๋ยวต้องเตรียมขึ้นคอนอีกรอบ " มาร์คฮยองจุงมือผม เดินออกมาโดยมีพี่

 

 

เมเนเจอร์บ่นอยู่ด้านหลัง

 


" ฮยองครับ หยุดเถอะครับ " ผมหยุดเดิน มันถึงเวลาแล้ว ที่ผมต้องก้าวเดินไปข้างหน้า โดยไม่มี

 

พี่ชายที่แสนดีคนนี้คอยประคอง

 


" นายเป็นอะไร " มาร์คฮยองขมวดคิ้ว เหมือนไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมพูด 

 


" ต่อไป ฮยองไม่ต้องมาช่วยผมทุกครั้งแบบนี้หรอกครับ ผมโตแล้ว ผมดูแลตัวเองได้ " ผมพร้อม

 

พร้อมกับเอื้อมมือหนาที่จับข้อมือผมอยู่ออก เดี๋ยวแฟนตัวจริงฮยองมาเห็น มันจะดูไม่ดี

 


" นายไม่สบาย รึเปล่าแบมแบม " มาร์คฮยองเอื้อมมือมาวัดที่หน้าผากผม หากเป็นเมื่อก่อน ที่ผม

 

ยังไม่รู้เรื่องรักลับๆของมาร์คฮยอง ผมคงเข้าข้างตัวเอง ว่ามาร์คฮยองต้องมีใจให้ผมบ้างหล่ะ แต่

 

ในตอนนี้กลับกลายเป็นว่า ผมกำลังรู้สึกเหมือนมีใครเอามือมาบีบตรงหัวใจของผมซ้ำๆ จนผมเจ็บ

 

ไปหมด

 


" มาร์คฮยองครับ " เสียงจูเนียร์ฮยองดังขึ้น ทำให้ร่างสูงที่ใช้มือจับหน้าผากผมอยู่ดึงมืออก พร้อม

 

หันไปยิ้มหวานละมุนให้คนที่มาใหม่ ผมรู้สึกเหมือนตัวเองไม่ควรยืนตรงนี้ 

 


" ผมขอตัวก่อนนะครับ " ผมปรับสีหน้าและน้ำเสียงเพื่อไม่ให้บุคคลตรงหน้ารับรู้ถึงความรู้สึกของ

 

ผมในตอนนี้ 

 


.................................................................................................

 


" กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มาร์คแบมมาร์คแบม!!! เสียงกริ๊ดของเหล่าอากาเซ่ ดังสนั่น

 

ดังทั่วโถง ที่จัดคอน โดยเสียงกริ๊ดของ แม่ยกมาร์คแบมดัง แข่งกับคู่อื่น 

 


" ตอนนี้เรามาตอบคำถามที่แฟนๆ ทางบ้านส่งมากันเถอะครับ " MC ที่ทำหน้าที่เป็นพิธีกร พูดขึ้น

 

พร้อมซองสีขาวในมือที่มีคำถาม อยู่ด้านใน 

 


" คำถามแรก ... เเจบีชอบกินอะไรครับ..."

 


"..........แกงกิมจิครับ...." เจบีฮยองตอบ 

 


คำถามแล้วคำถามเหล่า ที่MC เอ่ยถามออกมา จนมาถึงคำถามสุดท้าย

 


" คำถามมีอยู่ว่า คุณมาร์ค หากคุณได้ออกเดทกับเมนเบอร์ในวง คุณจะออกเดทกับใครครับ!! "

 

คำถามที่ดังขึ้น ทำให้หน้าผมซีดเผือด จะซ้ำเติมอะไรผมหนักหนา ผมพยายามฝืนยิ้ม กั้นน้ำตาตัว

 

เองเอาไว้

 


มาร์คฮยอง ค่อยๆ หันหน้า มองมาทางพวกผมที่ยืนอยู่ ผมแอบเห็นว่ามาร์คฮยอง มองจูเนียร์ฮยอง

 

โดยส่งยิ้มให้กัน แต่คำตอบกับเป็น...

 


" แบมแบมครับ " สิ้นเสียงทุ้ม เสียงกริ๊ดก็ดังไปทั่ว เสียงเรียกคู่จิ้นมาร์คแบม เหล่าอากาเซ่ต่าง

 

 

ชอบใจ แต่ใครจะรู้ว่า หัวใจของผมต้องนี้กำลังกัดหนองเป็นแผลสด และมันเริ่มลามไปทั่วหัวใจ

 

แล้วตอนนี้ ผมเป็นได้แค่คู่

 


จิ้นบังหน้า ไม่ใช่ตัวจริง น่าชมเพช ผมยืนตรงนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆ ขอโทษครับอากาเซ่ ผมหันหลัง

 

เดินลงจากคอนโดยที่งานยังไม่จบ โดยเมมเมอร์คนอื่นต่าง มึนงง .... ผมอยากหายไปจากตรงนี้

 

ในตอนนี้ ขอโทษนะครับ..แต่ตอนนี้ หัวใจของผม มันทรุดหนัก แล้วจริงๆ

 


..................................................................................................... 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา