รักเธอคนเดียว ( One love )

 

 

 

"  โมะรู้มั๊ย นี่ไม่ใช่จูบเเรกระหว่างเราหรอก "

 

" ห๊ะ !!!   หมายความว่าไง ? "

 

" ฮิฮิ "

 

อาบน้ำเสร็จก็เจอเเก้วที่นั่งอิงหัวเตียงเล่นโทรศัพท์อยู่  เเซวเรื่องจูบไปพอเป็นพิธีกะจะเเกล้ง กลับต้องตกใจเสียงเอง เมื่อได้ยินที่เเก้วพูด  จะไปซักไซ้ซะหน่อย เพราะหูผมไม่ฝาดเเน่ กลับได้เสียงหัวเราะเยาะเย้นกลับมาซะงั้น 

 

พอจะซักต่อ กลับหนีไปเปิดโน๊ตที่โต๊ะทำงานของผมที่อยู่ในห้องนอนซะงั้น  ใครล่ะครับจะยอม 

 

" อย่าหนีนะเเก้ว ตอบโมะมา "  ผมเดินตามมาที่โต๊ะทำงานของผม

 

" หนีอะไร  เเก้วจะทำงานนะ " เธอตอบกลับมา

 

" ไม่ !!  ตอบโมะก่อน " ผมพูดเเล้วปิดฝาโน๊ตบุคลง

 

" โมะ - เเก้ว - จะ - ทำ - งาน   นี่โปรเจคจบนะ " เธอพูดใส่อารมนิดๆ ที่ถูกขัดใจ

 

" ก็ได้ๆ  โมะจะคิดซะว่าหูฝาด ตาเเว่วเเล้วกัน " โทโมะทำท่างอนๆ เเล้วเดินกลับไปที่เตียง

 

" นี่อยู่เมืองไทยมากี่ปีละ   อีผีดิบญี่ปุ่น    มีที่ไหนตาเเว่วน่ะ " แก้วพูดตะโกนทิ้งท้าย เเต่ก็ไร้เสียงตอบกลับมา  หรือจะงอนจริงๆ  ?  ช่างเถอะ เอาไว้ก่อนนะโมะ  โปรเจกจบเเก้วเลยนะ ขอตั้งใจหน่อยเหอะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ผ่านไป 1 ชม 30 นาที

 

" โอ๊ยยยย เมื่อยจัง  ดึกเเล้วนี่นา "

ร่างบางบ่นออกมาพร้อมกับบิดขี้เกียด  เธอนั่งพิมพ์งานมาตั้ง 1 ชมกว่าๆ ก็ต้องมีอาการกันบ้าง  ปิดโน๊ตบุ๊ค  ลุกเดินมานั่งที่ที่เตียง เห็นร่างสูงกำลังนอนอยู่  เอามือปัดผมที่ลงมาปรกออกเบาๆ  มองไปยังใบหน้าหวานนั่น  เเล้วก้มลงไปจุมพิตที่หน้าผากเนียนเบาๆ   ไม่ให้ร่างสูงตื่นขึ้นมา

 

" นี่ไง  แก้วถึงบอกว่า  นั่นไม่ใช่จูบเเรกระหว่างเรา ....  ฝันดีนะคะ   "  ร่างบางเอ่ยพร้อมรอยยิ้มเเละกำลังจะเอนตัวลงนอน

 

" จูบเเบบอีกฝ่ายไม่รู้ตัว  เขาไม่เรียกว่าจูบหรอกนะ " 

 

" โทโมะ  อ่อ ยังไม่หลับหรอ " ร่างบางตกใจเล็กน้อยที่เขารู้ตัว

 

" อืม  รอนอนพร้อมเเก้วไง " เขาพูดเเล้วก็ดึงร่างบางเข้าไปกอด

 

" อ่อ โมะ คือ .... " เเก้วทำท่าจะพูดอะไรบางอย่างเเต่ก็ถูกเขาขัดไว้ซะก่อน

 

" โมะรู้นะ  ว่าการที่โมะบอกรักเเก้ววันนี้มันอาจจะสายไปเเล้ว  มันอาจจะดูเลวในสายตาคนอื่น  เเต่โมะเเค่อยากบอก  เเก้วไม่ต้องตอบ  หรือทำอะไร   ขอเเค่อย่าไปไหน  อย่าหายไปก็พอ  เเก้วสำคัญมากนะสำหรับโมะ   นอนเถอะ  " เขาพูดทั้งๆ ที่กำลังกอดเธอไว้เเน่น

 

" จุ๊บ    เเบบนี้สิเขาถึงเรียกว่าจูบ   ไนท์คิสครับ "

 

เขาก้มลงมาุบหน้าผากเนียนเบาๆ เเล้วพูดติดตลก เเต่จะมีใครรู้บ้างว่าในใจเขาเศร้าเเค่ไหน  ที่กำลังมีความสุขกับคน ของคนอื่นอยู่เเบบนี้ .....

ี

เเก้วเองก็กระชับกอดเขาเเน่นราวกับว่านี่จะเป็นกอดสุดท้าย ที่เธอจะได้สำผัส   เธออยากจะบอกความจริง ทุกๆ อย่าง เเต่ถ้าในเมื่อมันยังไม่ถึงเวลา  เธอก็จะทนเก็บมันไว้อย่างนี้  จนกว่าวันนั้นจะมาถึง  วันที่เธอทนไม่พอเเล้ว 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 - buaze cafe'

 

" สถานการเป็นไง "  หวายพูดขึ้นเมื่อทุกคนมากันครบ

 

" กูว่ามันน่าจะดีกันเเล้วนะ "  ป๊อปปี้พูด

 

" ใช่  เเก้วบอกจะมานอนที่บ้าน จนป่านนี้เเม่ยังไม่โทรมา เเสดงว่าเเก้วมันไม่ได้มาบ้าน " ฟางพูด

 

" เห้ออออออออ   ไม่เข้าใจจริงๆ ไอ่เเก้วมันไปเป็นเเฟนกับอีตาพี่เคนนั่นตอนไหน "  หวายพูด

 

" นั่นน่ะสิ  พักนี้ไม่ค่อยได้เจอกันด้วย  อดสืบเลย " ฟางตอบ

 

" ก็คงเหมือนตอนพี่ก้องมั๊ง " เขื่อนพูด

 

" ใช่ๆ จำได้เลยตอนนั้น  เเบบงงมาก ไปรู้จักตอนไหน 5555  "  ฟางพูด

 

" อย่าว่าเเต่เรื่องคนอื่นเลยฟาง  ดูน้องตัวเองหน่อยมั๊ย " หว่ยพูดเเล้วมองไปที่เฟย์  ที่ตอนนี้ไม่ต่างจากเเก้วตอนนั้นที่เหม่อเลย

 

" เฟย์   เฟย์ พี่เรียกได้ยินมั๊ย ? " ฟางเรียกเเล้วเขย่าเเจนน้องตัวเอง

 

" ห้ะๆ ได้ยินน่าพี่ฟาง " เฟย์ตอบ

 

" เป็นอะไรห้ะเรา  มีอะไรรึปล่าว บอกได้นะ " ป๊อปปี้พูดจึ้นเมื่อเห็นอาการเฟย์ไม่ค่อยดี

 

" ปล่าวหรอก  เฟย์ขอไปห้องน้ำเเปปนะ "  เฟย์พูดเเล้วลุกเดินออกไป

 

" มันไม่โอเคนะ เอาจริงๆ " หวายพูดเเต่ตาก็มองตามหลังเฟย์ไป

 

" กูไปดูดีกว่า  เดี๋ยวมานะ " เขื่อนพูดเเล้วลุกออกไป

 

" เห้ย  เขื่อนเดี๋ยว    อ่าว .... " 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

' ไม่ใช่หรอก  จะเป็นรถพี่เสือได้ยังไง  เขาบอกเราว่าติดงานนะ  ไม่น่าใช่  '

 

" อ๊ะ  ขอโทษค่ะ  คุณเป็นอะไรมากรึปล่าว "  เฟย์เอ่ยขอโทษคนที่เธอบังเอิญเดินชนเข้า

 

" ไม่เป็นไรคะ  ขอบคุณนะคะ "  

 

' นี่มัน ..........  '

เฟย์ที่ช่วยเก็บของ เห็นรูปวอลเปเปอร์ก็ตกใจทันที่ที่เห็นเป็นรูปของเเฟนเธอกับคนที่เธอเดินชน ยังไม่ทันจะได้ถามอะไรก็ถูกขัดซะก่อน

 

" อ่อ คุณคะ  คุณรู้จัก ......  "

 

" ขอบคุณนะคะ  พอดีชัันรีบเเฟนรอน่ะคะ ไปนะคะ "

 

มีหรอ คนอย่างเฟย์จะยอมให้อะไรคาใจเเล้วปล่อยไปง่ายๆ  เธอตัดสินใจเดินตามไป

 

ก็พบกับภาพบางอย่างที่ทำให้น้ำตาไหลอย่างห้ามไม่ได้  สมองสั่งให้เธอเข้มเเข็ง  สั่งให้เดินจากไป ระหว่างที่กำลังถอยหลังให้กับภาพตรงหน้า  เเผ่นหลังก็ชนกับเเผงอกเข้าซะก่อน 

 

"  ฮึก  อ๊ะ !!! ~~~ "

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

-----------------------------------------------------------------

วู๊ววววววววว  วันนี้ 4 ตอนเเหนะ ไรต์คึก 5555555

ฝันดีทุกคน

22:44 เลขสวยจุง

23/07/58