เธอจะมาร้ายหรือจะมารัก

ณ ระเบียงห้องนอน

"โอ๊ย! นี่นายโทโมะลากฉันมาทำไม ปล่อยฉันจะออกไปหา ฟางกับเฟย์" แก้วพูดอย่างหงุดหงิดที่อยู่ดีๆโทโมะก็เข้ามาดักตรงหน้าแล้วก็ลากตัวเธอเข้าในห้องนอนแล้วออกมายังระเบียง

"ผมไม่ปล่อย ! "พูดจบ โทโมะก็ผลักร่างของหญิงสาวติดกับราวกั้นระเบียงแล้วเอามือทั้งสองข้างจับราวเบียงกักตัวหญิงสาวไว้ระหว่างแขนทั้งสองข้างของเขา

"ถ้าคุณไม่หยุดโวยวายนะผมจะ" พูดจบโทโมะก็ค่อยยื่นหน้าเข้ามาใกล้แก้วเรื่อยๆ ตอนนี้แก้วรู้สึกเหมือนโดนสตาฟไว้ ใจของเธอเต้นแรง แล้วเธอก็ค่อยตั้งสติได้ แล้วผลักร่างของชายหนุ่มออกไป

"โอเครๆ นายมีอะไรก็ว่ามา"แก้วพูดจบก็หันหน้าออกไปทางราวระเบียง โทโมะที่ยืนอยู่จึงเดินมายืนข้างๆแล้วหันหลังพิงราวระเบียงแล้วหันหน้ามาคุย

"ผมต้องขอโทษด้วยที่อยู่ดีดีก็ลากคุณออกมา" โทโมะหันไปขอโทษแก้ว

"วันนี้มาแปลก ฝนจะตกซะมั้งมาพูดดีกับฉันเนี่ย  เหอะ! " แก้วหันมาพูดก่อนจะหันกลับไมมองวิว

"นี่คุณคนเขาพูดดีด้วย ก็ว่าเป็นไรมากไหมเนี่ย" =="

"คุณมีอะไรก็ว่ามา " แก้วพูดจบก็หลังกลับมาแล้วพิงระเบียง

"ผมรู้นะว่าเราเจอกันได้ไม่นาน รู้จักกันไม่ถึงอาทิตย์ ปกติผมไม่ค่อยสนผู้หญิงด้วยซ้ำไป แต่พอผมได้เจอคุณผมมีความรู้สึกว่าผมอยากอยู่ใกล้คุณอย่างทำอะไรร่วมกับคุณ ทั้งที่จริงๆแล้วคุณไม่มีอะไรที่มันหน้าพิศวาทเลย แล้วคุณก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่ใฝ่ฝันไว้เลย เพราะคุณมันตรงกันข้าม แต่ก็นะ ทำไงได้ก็มันคิดไปแล้วนิเนอะ " โทโมะพูดจบก็หันไปมองแก้วที่ยืนมองเขาอยู่ ตอนนี้ใจเธอเต้นไม่จังหวะ เธอไม่รู้ว่าเขากำลังจะสื่อถึงอะไร แล้วทุกอย่างก็ค่อยเฉลยออกเมื่อเขาพูดประโยคถัดไป

"ผมรู้ว่าเรารู้จักกันได้ไม่นานมันจะเร็วไปไหมถ้าเราสองคนจะมาลองคุยกัน แล้วถ้าอะไรมันลงตัว ผมจะขอคุณเป็นแฟน  " จบคำพูดของโทโมะ แก้วถึงกับอึ่ง ก็ใครจะไปคิดว่าชายหนุ่มที่เจอกันทีไรเป็นต้องทะเลาะกันทุกที จะมาเผยความใจให้เธอฟัง 

"..." แก้วถามกับตัวเองว่า สรุปเธอคิดยังไงกับผู้ชายคนนี้กันแน่ เธอหาคำตอบไม่ได้เลย เธอสับสนไปหมด

"แต่ถ้าคุณยังไม่พร้อมให้คำตอบกับผมก็ไม่เป็นไรนะ  ไว้คุณพร้อมเมื่อไหร่คุณค่อยตอบผมก็ได้ "

พูดจบโทโมะก็เดินเข้าไปในห้อง แล้วเดินกับออกมาพร้อมคัพเค้ก แล้วยื่นให้กับแก้ว

"ผมให้ กลับไปคุณกินมันให้หมดด้วยนะผมตั้งใจทำให้ พอคุณกินหมดมันอาจจะทำให้ผมได้คำตอบจากคุณเร็วขึ้นก็ได้" 

"ขอบคุณนะ " แก้วยิ้มให้โทโมะ

"ผมว่าเราไปข้างนอกกันเถอะ ป่านนี้พวกนั่นคงงงว่าเราสองคนหายไปไหน" พูดจบโทโมะก็เดินนำออกไป 

ณ ห้องนั่งเล่น

"อ้าวพี่ฟาง ออกไปคุยอะไรกับพี่ป๊อปหรอ ออกไปกันซะนานเลย "เฟย์เอ่ยขึ้นเพราะเห็นพี่สาวของเธอเดินกับมาพร้อมรอยยิ้ม

"ป่าววว  ซะหน่อยเฟย์"

"ฮั่นแน่นั่นอะไรน่ะ คัพเค้กใช่ไหมเอ่ย "พูดจบเฟย์รีบวิ่งมาดูคัพเค้กที่อยู่ในมือผู้เป็นพี่สาว

"พี่ป๊อปให้พี่ฟางหรอคะ " เฟย์หันไปแซวป๊อปปี้ที่ยืนอยู่ข้างๆผู้เป็นพี่สาว ทำให้ทั้งสองคนถึงกับหน้าแดง

"นี่คุณก็ไปแซวเขา " เขื่อนที่นั่งอยู่เดินมายืนข้างหลังเฟย์

" แต่จะว่าไปนะ พี่ป๊อปนี่มีฝีมือมากกว่าคุณอีกนะ ดูสิสวยกว่ากันตั้งเยอะ "พูดจบเฟย์ก็เดินไปหยิบคัพเค้กที่ เขื่อนให้มา แล้วเอามาเทียบกับของผู้เป็นพี่สาว

"แหมๆว่าแต่พี่นะเฟย์ เราก็ได้เหมือนกันนี่นา " เฟย์ถึงกับเป็นฝ่ายหน้าแดงบ้าง

"ว่าแต่ ใครเห็นไอ้โมะบ้าง"ป๊อปปี้เอ่ยหลังจากที่ไม่เห็นแม้แต่เงาของเพื่อนหนุ่ม

"นั่นนะสิ แก้วก็หายไปด้วย " ฟางพูดพลางชะเง้อมอง

" อ้าวไอ้โมะเห็นคุยแก้วไหม " เขื่อนถามเพื่อนหนุ่มที่เพิงเดินออกมาจากห้องนอน

"..." ยังไม่ทันที่โทโมะจะตอบเพื่อน แก้วก็เดินตามโทโมะออกมา ทำให้ทุกคนมองทั้งสองคนอย่าง งงๆ ว่าทั้งสองคนไปทำอะไรกันในนั้น

"เดี๋ยวทั้งสองคนเข้าไปทำอะไรกัน" เฟย์รีบเดินมาหาแก้ว

"นี่นายทำอะไรเพื่อนฉัน" เฟย์ที่ไม่ได้รับคำตอบจึงหันไปถามโทโมะที่ยืนเงียบ แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบเหมือนเดิม

"แก้วว่าเรากลับบ้านกันเถอะ"พูดจบแก้วก็เดินไปหยิบกระเป๋าเดินออกไป

"งั้นฉันเข้าห้องก่อนนะ "พูดจบ โทโมะก็เดินเข้าห้องไป

ทำให้ทุกคนมองอย่าง งงๆว่าสรุปทั้งสองคนไปทำอะไรกันในนั่น

"เฟย์พี่ว่ารีบตามแก้วไปกันเถอะ" พูดจบฟางก็รีบเดินไปคว้ากระเป๋า ตามด้วยเฟย์

"เออป๊อปส่วนเรื่องส่งขนม เดี๋ยวพรุ่งนี้ฟางจะมาหาป๊อปที่นี่แต่เช้านะ แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะ" 

"โอเคร ครับ ถึงบ้านโทรบอกป๊อปด้วยนะฟาง " ฟางพยักหน้า

"เธอด้วยนะ เฟย์" เฟย์พยักหน้ารับทราบ แล้วทั้งสองก็รีบวิ่งตามแก้วไป

"มึงว่ามันแปลกมะว่ะ"เขื่อนหันถามป๊อปปี้

"กูว่ามันต้องมีอะไร เดี๋ยวเอาไว้ถามไอ้โมะพรุ่งนี้ล่ะกัน เราแยกย้ายกันไปนอนดีกว่า "พูดจบสองหนุ่มก็แยกย้ายกันไปนอน

----------------------------------------------------------------------------------

เอาละซิ หนุ่มโทโมะเล่นมาเผยความในต่อสาวแก้วซะอย่างงั้น ทำเอาสาวแก้วถึงกับอึ้งพูดอะไรไม่ออกเลยทีเดียว  เรื่องราวจะเป็นยังไงกันต่อต้องติดตามกันนะคะ ^^