รักเธอตั้งแต่เมื่อไหร่?

หลังจากวันนั้นเธอและเขาก็ไม่ได้เจอกันมาเป็นอาทิตย์ และวันนี้เธอจะต้องไปลองชุดแต่งงานกับเขา

ร่างสูงเดินตรงไปยังธนันต์ธรญ์ที่นั่งหันหน้าไปด้านอื่นโดยยังมีร่างของดาราตามมาติดๆเมื่อร่างของชายที่หวายหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของหญิงสาวอีกคน หวายเดินมาข้างสองแขนเอื้อมไปกอดแขนแกร่งไว้ ดวงตาจ้องมองไปที่ธนันธรญ์เขม่ง

 "ผมกำลังจะออกไปข้างนอกหวายไปด้วยกันก็ได้" มือแกร่งยกไปทาบทับมือของหวายเบาๆเพราะรู้ว่าธนันธรญ์จ้องมองการกระทำเขาอยู่

"คุณป๊อปไม่คิดจะแนะนำสาวน้อยตรงหน้าหน่อยหรอค่ะ"

ใบหน้าเฉยชามองตรงไปที่หญิงสาวก่อนจะพูดขึ้น "นี่ธนันต์ธรญ์ เป็นคนที่ผมต้องแต่งงานด้วย และวันนนี้ผมกำลังจะไปลองชุดแต่งงาน"

หวายมองไปที่ชายหนุ่มที่เธอหมายปองอย่างตกตะลึง"คุณป๊อปพูดจริงหรอค่ะ แล้วใช่ผู้หญิงคนเดียวกับที่เล่าใช่หรือป่าวค่ะ"

"ใช่ แต่ก็ชั่งเถอะ อย่าไปสนใจเลยไม่สำคัญอะไรหรอก" ฟางได้แต่เหลือบมองทั้งสองพูดถึงเธอเหมือนกับว่าเธอไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้ ไม่มีความเกรงใจทำให้เธอรู็สึกไร้ค่า และเจ็บลึกๆ

"ฟางว่าวันนี้คุณป๊อปคงไม่ว่าง เอาไว้ไปวันหลังก็ไดค่ะ"พอพูดจบก็ก้มลงไปหยิบกระเป๋าเพื่อที่จะได้กลับบ้านเพราะเธอไ่อยากร่วมเดินทางไปกับสองคนนี้ที่พ้อมจะทำร้ายจิตใจเธอได้ทุกเมื่อ

"ฉันสั่งหรือยังธนันต์ธรญ์ว่าให้เธอกลับ"เสียงทุ้มทรงอำนาจพูดขึ้นด้วยความไม่พอใจที่หญิงสาวบังอาจมาตัดสินใจแทนเขาต้องเขาเท่านั้นที่มีสิทธิ์ตัดสินใจว่าจะทำอะไร และตอนนี้เขาต้องการให้เธอไปด้วยเธอก็ต้องไป ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ เธอต้องรับความทรมานจากการที่อยากมาเป็นภรรยายของเขานับตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป

"ก็ฟางเห็นว่าคุณคงไม่ว่าง ฟางเลยไม่อยากรบกวน"

"ถ้าฉันไม่สั่งให้เธอกลับก็ไม่ต้องมาแสดงความคิดเห็น"ตวาดออกมาด้วยความไม่พอใจก่อนที่จะหันไปพูดกับสาวที่เกาะแขนไว้"ถ้าหวายไม่ว่าอะไร ก็ไปด้วยก็ได้นะครับ"นํ้เสียงแตกต่างกับคนที่พูดกับธนันต์ธรญ์เป็นอย่างมาก

"ถ้าอย่างนั้นหวายไม่เกรงใจนะค่ะ"

ธนันต์ธรญ์ยืนนิ่งรอทั้งสองตกลงกันโดยไม่พูดอะไรอีกเพราะไม่อยากทะเลาะกับชายหนุ่มให้เสียสุขภาพจิตอีกแล้ว เพราะไม่ว่าเธอจะพูดหรืออะไรเธอก็ผิดอยู่วันยังคํ่า

"ชื่อฟางใช่ไหม ฉันขอเรียกชื่อนี้นะจ๊ะจะได้ดูเป็นกันเอง เธอคงไม่ว่าอะไรใช่มั้ยถ้าฉันจะขอไปด้วย"นํ้าเสียงที่พูดเหมือนจะเป็นการขออนุญาติไปอย่างนั้นเองไม่ได้จริงจัง

"ฟางไม่มีความเห็นค่ะ เรื่องนี้แล้วแต่คุณป๊อป"

พอฟางพูดจบร่างสูงก็ออกเดินไปยังลิฟผู้บริหารเพื่อเดนไปชั้นล่าง  ฟางมองแผ่นหลังของคนทั้งสองอย่างทดท้อใจ ไม่รู้ว่าเธอแต่งงานกับเขาไปแล้วจะต้องเจอกับอะไรอีก ได้แต่ถอดหายใจออกมาก่อนจะรีบตามหลังคนทั้งสองไป

"สวัสดีครับคุณป๊ฮป ช่วงนี้หายไปนานเลยนะค่ะ มีอะไรให้ช่วยค่ะวันนี้"

"ผมมาลองชุดแต่งงาน มีชุดไหนแนะนำบ้าง" พนักงานอ้าปากค้างตกตะลึงเมื่อได้ยินว่าศาสโนว่าของเมืองไทยกำลังจะสละโสด

"แต่งงาน หมายความว่าคุณป๊อปจะแต่งงานกับคุณหวายหรอค้ะ"

"ไม่ใช่หรอกคับ ถ้าเป็นแบบนั้นได้คงจะดี"เดินหลบให้เจ้าของร้านมองเห็นหญิงสาวที่ยืนอยู่ด้สนหลัง ก่อนจะหันมาพูดกับเจ้าของร้านว่า "คนที่ผมจะแต่งงานด้วยคนนี้ครับ ช่วยสลัดคราบลูกเป็ดขี้เหร่ออกให้หน่อยนะครับเพราะผมไม่อยากอายคนทั้งประเทศ"นํ้าเสียงเปล่งออกมาจากใบหน้าหล่อเหลาแต่ใจร้ายยิ่งกว่าซาตาน

ฟางหน้าชากับคำพูดของชายหนุ่มที่เธอแอบรักและกำลังจะแต่งงานกันเหลือบตามองคนที่ยืนข้างชายหนุ่มก็ได้รับกับริยยิ้มเยาะเย้ยส่งมา 

ชายหนุ่มจ้องคนตัวเล็กที่ยายามทำหน้าเฉยชาเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เขาก็จับได้ถึงแววตาตัดพ้อที่เจ้าตัวปิดไม่มิดมองสบตากับเขา ตาคู่สวยที่ล้อมลอมด้วยขนตายาวเป็นแพหลุบลงเมื่อสู้สายตาของเขาไม่ได้ ตาคมกริบจ้องไปที่ร่างบางอย่างไม่วายตา ฮึ แค่นี้ยังน้อยไปกับละครที่เธอเล่นเพื่อจับให้เขาแต่งงาน หลังจากนี้จะเป็นนรกสำหรับเธอเขาจะทรมานจนเธอทนไม่ไหวแล้วเป็นคนขอหย่าเขาเอง