ไอ้คุณเพื่อนครับ...รักกูบ้าง!

2 

 

“อีเหี้ยยยยยรถนี่ก็โคตรติดชิปหายวายวอดเลย”เสียงโอดครวญมาจากสติ๊กเกอร์เมื่อมาถึงหน้าหอพักแล้วทั้งสองกำลังเดินไปขึ้นลิฟท์

 

“มึงบ่นทำเหี้ยไรเนี่ย สุดท้ายก็มาถึงแล้วนี่ไง”โกโก้ว่าออกไปด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

 

“แต่กว่าจะมาถึงนี่แบบ โห่ กูจะบ้าตายแล้วครับเพื่อน”สติ๊กเกอร์ยังคงบ่นๆออกมา โกโก้ก็ดูเหมือนจะไม่ใส่ใจอะไรมากนัก อาจจะชินแล้วก็ได้ที่มีเพื่อนตัวเล็กหน้าสวยจอมขี้บ่นเนี่ย

เมื่อทั้งสองมาถึงชั้นที่ตนเองอยู่แล้วก็เดินไปยังห้องของตนเอง ห้องของสติ๊กเกอร์กับโกโก้อยู่ติดกันเป็นห้องพักที่ก็พออยู่ได้อ่ะนะ มีห้องนอน ห้องครัว ห้องน้ำอีกสองห้อง ห้องรับแขก ขนาดก็พออยู่ได้สองคนมันก็ถือว่าใช้ได้อยู่นะ

 

“ติ๊กเกอร์ กูก็ไปนอนล่ะนะ”โกโก้พูดบอกเสียงนิ่งๆ

 

“เออๆ ฝันดีมึง ฝันถึงกูด้วยนะ คึคึ”สติ๊กเกอร์แกล้งพูดอย่างขำๆ โกโก้ไม่ได้ตอบอ่ะไรแค่ส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมๆเพื่อนมีขำในลำคอบ้าง

ทั้งสองเข้าไปอยู่ในห้องตนเอง จัดการทำธุระของตนเองจนเวลาร่วงเลยมาถึงตอนเย็น

 

‘16.45 ‘

 

“ฮื่อออ เย็นแล้วหรอว่ะเนี่ย”สติ๊กเกอร์งัวเงียขึ้นมาหลังจากหลับใหลไปนาน?  และสิ่งแรกที่ตื่นมาสติ๊กเกอร์ไม่คิดอะไรเลย นอกจาก...

 

“หิวโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!”นั่นแหละตะโกนลั่นห้องเลย ซึ่งมันเป็นนาฬิกาปลุกให้โกโก้ดีดีนี่เอง ใครบอกว่าห้องมันเก็บเสียงล่ะครับท่านแม่งผนังนี่เหมือนแค่เอามากั้นไว้เฉยๆเลยล่ะ

 

“ไอ้สัส เสียงดัง!” เสียงตะโกนจากหนุ่มหน้าหล่อขวัญใจไอ้ติ๊กเกอร์?

คนนี้ดังขึ้น

 

“โก้! กูหิวอะหาข้าวแดกกัน!” สติ๊กเกอร์ตะโกนไปบอกคนหน้าหล่อห้องข้างๆ เอางี้ดีกว่า ว่าง่ายๆคือ เมื่อไหร่ที่สองคนนี้เข้าห้องนอนถ้าจะคุยกันไม่ต้องใช้โทรศัพท์เลย ตะโกนแม่งเลยประหยัดตังค์ดีชิปหายเลย

ห้องนอนก็อยู่ติดกัน ผนังก็โครตบางเลย แม่งต้องการอะไรว่ะ เอาเห๊อะ

 

“เออๆ กูกำลังจะลงจากเตียงแล้วเนี่ย!”

 

“เออ!กูไปนั่งรอข้างล่างนะเว้ยเร็วๆด้วย!”

 

“เออ!” ทั้งสองคุยตะโกนโต้ตอบกัน สติ๊กเกอร์จักการเข้าไปในห้องน้ำล้างหน้าล้างตาเปลี่ยนกางเกงและออกมานอกห้องเดินลงไปรอที่ด้านล่างหอพัก

.

.

.

 

“แม่งจะสิบนาทีละ ตายห่าคาห้องน้ำไงว่ะ”สติ๊กเกอร์บ่นออกมาอุบอิบที่ลงมารอเพื่อนหน้าหล่อข้างล่างได้ สิบนาทีแล้วแต่ก็ยังไม่เห็นว่าจะลงมาสักทีเลย

สติ๊กเกอร์จัดการหยิบมือถือขึ้นมาต่อสายไปหาไอ้โกโก้หน้าหล่อทันที

 

(ฮัลโหล) เสียงงัวเงียทุ้มของโกโก้ มันทำให้ไอ้สติ๊กเกอร์คนนี้รู้ดีเลยครับท่าน! ว่าแม่งไม่ได้ตายคาห้องน้ำ แต่แม่งตายคาเตียงเนี่ยแหละ ห่ารากดินเอ๊ย กูว่าละ

 

“นี่ไอ้โก้ มึงยังอยู่บนเตียงใช่มั้ยเนี่ย ไอ้สัสกูหิวโว้ยย รีบๆลงมาเร็วๆกูให้เวลาอีกห้านาที ถ้ามึงไม่ลงมากูจะแดกหัวมึง!!”สติ๊กเกอร์ว่าคนปลายสายเสียงดัง เพราะความ...โมโหหิว

 

(เออ! แม่ง! ตะโกนหาทำพี่มึงหรอ ขี้หูกูมันออกมาเต้นระบำลั้นลาแล้วไอสัส)โกโก้ว่าปลายสายกลับไปและไม่รอให้อีกฝ่ายโต้กลับจัดการตักสายเรียบร้อย ทำให้หนุ่มหน้าสวยหน้าบึ่งบ่านอุบอิบคนเดียว

 

“อ้าวสติ๊กเกอร์เจอกันอีกแล้วนะครับ”เสียงหนึ่งดังอยู่ข้างหน้าของสติ๊กเกอร์ ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะเห็น...ใครว่ะ กูจำชื่อไม่ได้

 

“อะ อ้าว ครับเจอกันอีกแล้ว”สติ๊กเกอร์ตอบกับไปสมองก็กำลังนึกชื่อคนตรงหน้าอยู่ ทำไงได้ล่ะครับคุณ ผมมันเป็นคนความจำสั้นแต่รักครั้งแรกผมยาวนานนะ คึคึ ว่าไปนั่น

 

“ดีใจจัง สติ๊กเกอร์จำผมได้ด้วยครั้งแรกผมคิดว่าสติ๊กเกอร์จะลืมผมไปแล้วนะครับนั่น”อีกฝ่ายบอกมาๆ เหอๆ อันที่จริงผมก็จำคุณไม่ได้หรอกครับแค่จำหน้าได้แต่จำชื่อไม่ได้ครับ!

 

“ฮ่าๆ ผมดูเป็นคนจำสั้นขนาดนั้นเลยหรอ”สติ๊กเกอร์ถามกับพร้อมกับเอียงหัวนิดหน่อย คึคึ มันเป็นท่าพิชิตใจคนนั่นและ ฮ่าๆ แอ๊บๆไว้ก่อน

 

“หึหึ ไม่หรอกครับ สติ๊กเกอร์ดูเป็นคนน่ารักมากกว่า”อั้ยยะ! หยอดใส่กันซึ่งๆหน้า ผมไม่เขินเลยครับ จริงจริ๊งง ไม่เขินอะแค่ร้อนหน้านิดๆ

 

“โห่ ชมแบบนี้ผมเขินนะครับเนี่ยคุณเองก็หล่อเหมือนกันนะครับ”เมื่อชมมาผมก็ชมกับสิครับแต่ขอวงเล็บไว้สักนิดว่า(หล่อน้อยกว่าผัวผมในอนาคต)ครับท่าน ฮ่าๆ

 

“ไปได้ยัง”เสียงเรียบนิ่งๆของโกโก้ดังขึ้น ท่ามกลางคนสองคนที่กำลังคุยกันอยู่ เอาง่ายๆเลยนะ ไอ้โกโก้นี่แม่งไม่มีมารยาท!

ทำให้คนหน้าหล่ออีกคนที่กำลังยืนคุยกับสติ๊กเกอร์ชักสีหน้าอีกรอบ

รู้สึกไม่พอใจมากๆด้วย แต่คนอย่างโกโก้จะไปสนใจอะไร ทำหน้านิ่งใส่ไปแค่นั้น

 

“โอ้ยยย มาแล้วหรอนี่กูเกือบได้แดกหัวมึงแล้วนะเนี่ยอีกแป๊บเดียว”สติ๊กเกอร์ว่าออกมา อารมณ์ของสติ๊กเกอร์น่ะลดลงบ้างแล้วก็ผมบอกแล้วไงว่า ถึงจะอารมณ์เสียแค่ไหนถ้ามีคนมาชมกูก็อารมณ์ดีหมดนั่นแหละ

ต้องขอบคุณคนตรงหน้ามากๆถึงกูจะจำชื่อเขาไม่ได้ก็เหอะ แหะๆ รู้สึกผิดนิดๆว่ะ

 

“เอ่อคุณครับผมไปแล้วนะ ไว้เจอกันที่มอ ครับ”สติ๊กเกอร์ว่าบอกคนข้างหน้าของตน คนหน้าหล่อข้างหน้าส่งยิ้มมาให้สติ๊กเกอร์ เป็นเชินว่าได้ครับ สติ๊กเกอร์บอกเรากับคนหน้าหล่ออีกนิดๆแล้วเดินไปที่ร้านอาหาร ดกโก้ก็เดินตามไป ถ้าทางของโกโก้เหมือนคนตื่นไม่สนิทเลย เหมือนจะหลับแต่ก็ตื่น? เอ๊ะ พูดเองผมก็งงเอง ช่างแม่งเหอะ

 สติ๊กเกอร์ได้เลือกร้านข้าวที่อยู่ไม่ไกลจากหอพักมากนัก

ทั้งสองจัดการสั่งอาหารของตและกินกันมีพูดคุยกันบ้างเล็กน้อย แต่เรื่องของกินนี่เป็นเรื่องหลักของไอ้สติ๊กเกอร์เลยครับ ไม่เสียเวลาพูดร่ำทำเพลงหรอครับ แดกต้องมาก่อน!

.

.

.

หลังจาที่ทั้งสองกินข้าวกันเสร็จแล้ว ทั้งสองก็ขึ้นไปยังหอพัก

สติ๊กเกอร์เข้าไปเล่นในห้องของโกโก้ ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่สติ๊กเกอร์จะเข้าไปอ่อย? ไปยั่ว? ทีละนิดทีละหน่อยตามประสาคนธรรมดาหน้าตาสวย?

 

“ไอ้ติ๊กเกอร์กับห้องมึงไปได้ล่ะกูจะนอนต่ออีก พรุ่งนี้ต้องไปเรียนอีก”โกโก้พูดออกมาเสียงเรียบ

 

“โห่ รีบนอน?”สติ๊กเกอร์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังแล้วดูกวนประสาท

 

“เออ”โกโก้ตอบออกมาเสียงนิ่งเรียบ

 

“กูขอนอนด้วยดิ่”สติ๊กเกอร์พูดขอออกมาด้วยน้ำเสียงติดอ้อนๆ

 

“ไม่”โกโก้ตอบกลับมาเสียงนิ่งๆ

 

“โห่ นะโกโก้ นะนะ น้าา” สติ๊กเกอร์ยังคงใช้เสียงอ้อนๆกับท่าทางน่ารักๆ? พูดกับโกโก้

 

“พรุ่งนี้ไปเรียนนอนเตียงเดียวกันอึดอัดตายถึงเตียงมันจะนอนได้สองคนก็เหอะแต่กูอยากนอนสบายๆ”โกโก้พูดเหตุผมของตนเองออกมา อันที่จริงก็ไม่มีปัญหาอะไรถ้าสติ๊กเกอร์จะนอนด้วย เพราะนอนกันมาตั้งแต่ๆเล็กแล้ว

 

“นะโก้ขอนอนด้วย กูจะไม่กวนมึงเลย”สติ๊กเกอร์ยังพูดขอเสียงอ้อนๆ กระพริบตาปริบๆอย่างหน้าสงสาร

 

“ไม่เอา”โกโก้ยังคงยืนยันคำเดิม

“ไอ้โก้ ถ้ามึงไม่ให้กูนอนด้วย กูจะกวนมึงไม่ให้นอนจริงๆด้วย กูจะถีบผนังถี่ๆให้มึงนอนไม่ได้เลย เอาดิ่”สติ๊กเกอร์ใช้ไม้ตาบขัดสุดท้ายบอกออกมา ถ้าการกินคือเรื่องหลักของไอ้ติ๊กเกอร์คนนี้ เรื่องนอนก็เป็นเรื่องรักของไอ้โกโก้หน้าหล่อ เหมือนกัน!

โกโก้ที่ฟังคำที่เพื่อนร่างเล็กบอกก็ส่ายหัวอย่างเอือมๆ

 

“น่าให้กูนอนด้วย กูตัวเล็กนิดเดียวไปกินที่มึงหรอก นะโก้นะ”สติ๊กเกอร์ยังใช้น้ำเสียงอ้อนๆอยู่

 

“เออๆ งั้นกูไปอาบน้ำก่อนล่ะ มึงมานอนมึงก็เตรียมของมาเลย”โกโก้พูดบอกพร้อมกับ เดินไปหยิบผ้าขนหนู แล้วเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำ

สติ๊กเกอร์เมื่อได้ยินที่คนหน้าหล่อพูดแล้วก็ฉีกยิ้มกว้างทันที ออกไปห้องของโกโก้ไปเอาของๆตนเอง จัดการอาบน้ำอยากเร็วๆเพราะกลัวว่าโกโก้จะเปลี่ยนใจและล็อคห้องก่อน พออาบน้ำแต่ตัวเสร็จแล้ว สติ๊กเกอร์ก็หยิบของของตนเองเอาชุดนักศึกษาที่รีดแล้วไปด้วยเพราะพอตื่นมาจะได้อาบน้ำที่ห้องของโกโก้เลย

สติ๊กเกอร์ตรวจความเรียบร้อยในห้องของตนเองแล้วก็ปิดล็อคห้องของตนเองแล้วเดินตรงไปที่ห้องข้างๆ เมื่อสติ๊กเกอร์เข้ามาในห้องแล้ว โกโก้ก็ออกมาจากหองน้ำพอดี ร่างสูงของโกโก้มีหยดน้ำอยู่ทั่วตัวเพราะพึ่งอาบน้ำเสร็จมีผ้าขนหนูปิดอยู่กลางกายอย่างหลวมๆ หน้าท้องของร่างสูงมีกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ ทำให้ไอ้สติ๊กเกอร์คนนี้กลืนน้ำลายตนเองอึกใหญ่ๆเบี่ยงสายตาไปทางอื่นใบหน้าขึ้นสีแดง ใช่ว่าจะไม่เคยเห็นอยู่ด้วยกันมาเล่นด้วยกันมาเห็นเยอะกว่านี้ก็เคยแล้ว แต่ทำไงได้แต่ละครั้งที่เห็นมันก็เขินนะเว้ย! ห่ารากดิน!  ก็กูไม่ชินนี่หว่า

 

“มึงรีบไปแต่งตัวดิไอ้โก้ มึงจะยืนโชว์หุ่นทำไม่เนี่ย!”สติ๊กเกอร์ว่าอย่างเขินๆโดยที่ไม่ได้หันไปมองเพื่อนร่างสูงเลย ร่างสูงของโกโก้เห็นท่าทีเพื่อนร่างเล็กก็ยิ้มขำ

 

“เขิน?”โกโก้แกล้งถาม

 

“กูไม่ได้เขินโว้ยยย”สติ๊กเกอร์โวยออกมาแต่ที่พูกออกมาอ่ะตรงข้ามทั้งนั้น

 

“หึหึ เออๆไม่เขินจริงหรอว่ะ”โกโก้ยังคนพูดแกล้งรักเล็กของสติ๊กเกอร์ที่ตอนนี้ใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อแล้วเมื่อโกโก้เดินเข้ามาหาตนเองแล้วก็มาใกล้ๆมากระซิปข้างหูเนี่ยนะ กูไม่เขินเล๊ยยยยยยยยยย สัสเอ๊ยยยย

ไม่เขินสักนนิ๊ดดด ไม่ขนลุกที่หูเล๊ยยย จริงๆเว้ย (ที่พูดมาตรงข้ามหมดเลยเจ้าค่ะ)

 

“ไอ้ห่าโก้ มึงทำไรเนี่ยย ไปแต่งตัวไปเล่นเหี้ยไรเป็นเด็กๆอยู่ได้”สติ๊กเกอร์แกล้งโวยออกมาด้วยใบหน้าที่ขึ้นสีแล้วเดินหนีโกโก้ไปนั่งเล่นที่ห้องรับแขกขนาดพอดี

โกโก้ไม่พูดอะไรเพียงแค่ส่ายหน้าและหัวเราะขำไอ้เพื่อนตัวแสบ จากนั้นก็เดินเข้าห้องไปแต่งตัว

 

 

 

//สวัสดีค่ะไดยะนะค่ะ ตอนนี้ก็เรื่อยๆค่ะ พิมพ์ตกพิมพ์หล่นต้องขอโทษด้วยเจ้าค่ะ เดี๋ยวจะกลับมาเเก้น้ออ อาจจะไม่สนุกนะค่ะ ช่วยๆกันเม้นหน่อยนะ ขอบคุณค่ะ! 

2 

 

“อีเหี้ยยยยยรถนี่ก็โคตรติดชิปหายวายวอดเลย”เสียงโอดครวญมาจากสติ๊กเกอร์เมื่อมาถึงหน้าหอพักแล้วทั้งสองกำลังเดินไปขึ้นลิฟท์

 

“มึงบ่นทำเหี้ยไรเนี่ย สุดท้ายก็มาถึงแล้วนี่ไง”โกโก้ว่าออกไปด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

 

“แต่กว่าจะมาถึงนี่แบบ โห่ กูจะบ้าตายแล้วครับเพื่อน”สติ๊กเกอร์ยังคงบ่นๆออกมา โกโก้ก็ดูเหมือนจะไม่ใส่ใจอะไรมากนัก อาจจะชินแล้วก็ได้ที่มีเพื่อนตัวเล็กหน้าสวยจอมขี้บ่นเนี่ย

เมื่อทั้งสองมาถึงชั้นที่ตนเองอยู่แล้วก็เดินไปยังห้องของตนเอง ห้องของสติ๊กเกอร์กับโกโก้อยู่ติดกันเป็นห้องพักที่ก็พออยู่ได้อ่ะนะ มีห้องนอน ห้องครัว ห้องน้ำอีกสองห้อง ห้องรับแขก ขนาดก็พออยู่ได้สองคนมันก็ถือว่าใช้ได้อยู่นะ

 

“ติ๊กเกอร์ กูก็ไปนอนล่ะนะ”โกโก้พูดบอกเสียงนิ่งๆ

 

“เออๆ ฝันดีมึง ฝันถึงกูด้วยนะ คึคึ”สติ๊กเกอร์แกล้งพูดอย่างขำๆ โกโก้ไม่ได้ตอบอ่ะไรแค่ส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมๆเพื่อนมีขำในลำคอบ้าง

ทั้งสองเข้าไปอยู่ในห้องตนเอง จัดการทำธุระของตนเองจนเวลาร่วงเลยมาถึงตอนเย็น

 

‘16.45 ‘

 

“ฮื่อออ เย็นแล้วหรอว่ะเนี่ย”สติ๊กเกอร์งัวเงียขึ้นมาหลังจากหลับใหลไปนาน?  และสิ่งแรกที่ตื่นมาสติ๊กเกอร์ไม่คิดอะไรเลย นอกจาก...

 

“หิวโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!”นั่นแหละตะโกนลั่นห้องเลย ซึ่งมันเป็นนาฬิกาปลุกให้โกโก้ดีดีนี่เอง ใครบอกว่าห้องมันเก็บเสียงล่ะครับท่านแม่งผนังนี่เหมือนแค่เอามากั้นไว้เฉยๆเลยล่ะ

 

“ไอ้สัส เสียงดัง!” เสียงตะโกนจากหนุ่มหน้าหล่อขวัญใจไอ้ติ๊กเกอร์?

คนนี้ดังขึ้น

 

“โก้! กูหิวอะหาข้าวแดกกัน!” สติ๊กเกอร์ตะโกนไปบอกคนหน้าหล่อห้องข้างๆ เอางี้ดีกว่า ว่าง่ายๆคือ เมื่อไหร่ที่สองคนนี้เข้าห้องนอนถ้าจะคุยกันไม่ต้องใช้โทรศัพท์เลย ตะโกนแม่งเลยประหยัดตังค์ดีชิปหายเลย

ห้องนอนก็อยู่ติดกัน ผนังก็โครตบางเลย แม่งต้องการอะไรว่ะ เอาเห๊อะ

 

“เออๆ กูกำลังจะลงจากเตียงแล้วเนี่ย!”

 

“เออ!กูไปนั่งรอข้างล่างนะเว้ยเร็วๆด้วย!”

 

“เออ!” ทั้งสองคุยตะโกนโต้ตอบกัน สติ๊กเกอร์จักการเข้าไปในห้องน้ำล้างหน้าล้างตาเปลี่ยนกางเกงและออกมานอกห้องเดินลงไปรอที่ด้านล่างหอพัก

.

.

.

 

“แม่งจะสิบนาทีละ ตายห่าคาห้องน้ำไงว่ะ”สติ๊กเกอร์บ่นออกมาอุบอิบที่ลงมารอเพื่อนหน้าหล่อข้างล่างได้ สิบนาทีแล้วแต่ก็ยังไม่เห็นว่าจะลงมาสักทีเลย

สติ๊กเกอร์จัดการหยิบมือถือขึ้นมาต่อสายไปหาไอ้โกโก้หน้าหล่อทันที

 

(ฮัลโหล) เสียงงัวเงียทุ้มของโกโก้ มันทำให้ไอ้สติ๊กเกอร์คนนี้รู้ดีเลยครับท่าน! ว่าแม่งไม่ได้ตายคาห้องน้ำ แต่แม่งตายคาเตียงเนี่ยแหละ ห่ารากดินเอ๊ย กูว่าละ

 

“นี่ไอ้โก้ มึงยังอยู่บนเตียงใช่มั้ยเนี่ย ไอ้สัสกูหิวโว้ยย รีบๆลงมาเร็วๆกูให้เวลาอีกห้านาที ถ้ามึงไม่ลงมากูจะแดกหัวมึง!!”สติ๊กเกอร์ว่าคนปลายสายเสียงดัง เพราะความ...โมโหหิว

 

(เออ! แม่ง! ตะโกนหาทำพี่มึงหรอ ขี้หูกูมันออกมาเต้นระบำลั้นลาแล้วไอสัส)โกโก้ว่าปลายสายกลับไปและไม่รอให้อีกฝ่ายโต้กลับจัดการตักสายเรียบร้อย ทำให้หนุ่มหน้าสวยหน้าบึ่งบ่านอุบอิบคนเดียว

 

“อ้าวสติ๊กเกอร์เจอกันอีกแล้วนะครับ”เสียงหนึ่งดังอยู่ข้างหน้าของสติ๊กเกอร์ ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะเห็น...ใครว่ะ กูจำชื่อไม่ได้

 

“อะ อ้าว ครับเจอกันอีกแล้ว”สติ๊กเกอร์ตอบกับไปสมองก็กำลังนึกชื่อคนตรงหน้าอยู่ ทำไงได้ล่ะครับคุณ ผมมันเป็นคนความจำสั้นแต่รักครั้งแรกผมยาวนานนะ คึคึ ว่าไปนั่น

 

“ดีใจจัง สติ๊กเกอร์จำผมได้ด้วยครั้งแรกผมคิดว่าสติ๊กเกอร์จะลืมผมไปแล้วนะครับนั่น”อีกฝ่ายบอกมาๆ เหอๆ อันที่จริงผมก็จำคุณไม่ได้หรอกครับแค่จำหน้าได้แต่จำชื่อไม่ได้ครับ!

 

“ฮ่าๆ ผมดูเป็นคนจำสั้นขนาดนั้นเลยหรอ”สติ๊กเกอร์ถามกับพร้อมกับเอียงหัวนิดหน่อย คึคึ มันเป็นท่าพิชิตใจคนนั่นและ ฮ่าๆ แอ๊บๆไว้ก่อน

 

“หึหึ ไม่หรอกครับ สติ๊กเกอร์ดูเป็นคนน่ารักมากกว่า”อั้ยยะ! หยอดใส่กันซึ่งๆหน้า ผมไม่เขินเลยครับ จริงจริ๊งง ไม่เขินอะแค่ร้อนหน้านิดๆ

 

“โห่ ชมแบบนี้ผมเขินนะครับเนี่ยคุณเองก็หล่อเหมือนกันนะครับ”เมื่อชมมาผมก็ชมกับสิครับแต่ขอวงเล็บไว้สักนิดว่า(หล่อน้อยกว่าผัวผมในอนาคต)ครับท่าน ฮ่าๆ

 

“ไปได้ยัง”เสียงเรียบนิ่งๆของโกโก้ดังขึ้น ท่ามกลางคนสองคนที่กำลังคุยกันอยู่ เอาง่ายๆเลยนะ ไอ้โกโก้นี่แม่งไม่มีมารยาท!

ทำให้คนหน้าหล่ออีกคนที่กำลังยืนคุยกับสติ๊กเกอร์ชักสีหน้าอีกรอบ

รู้สึกไม่พอใจมากๆด้วย แต่คนอย่างโกโก้จะไปสนใจอะไร ทำหน้านิ่งใส่ไปแค่นั้น

 

“โอ้ยยย มาแล้วหรอนี่กูเกือบได้แดกหัวมึงแล้วนะเนี่ยอีกแป๊บเดียว”สติ๊กเกอร์ว่าออกมา อารมณ์ของสติ๊กเกอร์น่ะลดลงบ้างแล้วก็ผมบอกแล้วไงว่า ถึงจะอารมณ์เสียแค่ไหนถ้ามีคนมาชมกูก็อารมณ์ดีหมดนั่นแหละ

ต้องขอบคุณคนตรงหน้ามากๆถึงกูจะจำชื่อเขาไม่ได้ก็เหอะ แหะๆ รู้สึกผิดนิดๆว่ะ

 

“เอ่อคุณครับผมไปแล้วนะ ไว้เจอกันที่มอ ครับ”สติ๊กเกอร์ว่าบอกคนข้างหน้าของตน คนหน้าหล่อข้างหน้าส่งยิ้มมาให้สติ๊กเกอร์ เป็นเชินว่าได้ครับ สติ๊กเกอร์บอกเรากับคนหน้าหล่ออีกนิดๆแล้วเดินไปที่ร้านอาหาร ดกโก้ก็เดินตามไป ถ้าทางของโกโก้เหมือนคนตื่นไม่สนิทเลย เหมือนจะหลับแต่ก็ตื่น? เอ๊ะ พูดเองผมก็งงเอง ช่างแม่งเหอะ

 สติ๊กเกอร์ได้เลือกร้านข้าวที่อยู่ไม่ไกลจากหอพักมากนัก

ทั้งสองจัดการสั่งอาหารของตและกินกันมีพูดคุยกันบ้างเล็กน้อย แต่เรื่องของกินนี่เป็นเรื่องหลักของไอ้สติ๊กเกอร์เลยครับ ไม่เสียเวลาพูดร่ำทำเพลงหรอครับ แดกต้องมาก่อน!

.

.

.

หลังจาที่ทั้งสองกินข้าวกันเสร็จแล้ว ทั้งสองก็ขึ้นไปยังหอพัก

สติ๊กเกอร์เข้าไปเล่นในห้องของโกโก้ ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่สติ๊กเกอร์จะเข้าไปอ่อย? ไปยั่ว? ทีละนิดทีละหน่อยตามประสาคนธรรมดาหน้าตาสวย?

 

“ไอ้ติ๊กเกอร์กับห้องมึงไปได้ล่ะกูจะนอนต่ออีก พรุ่งนี้ต้องไปเรียนอีก”โกโก้พูดออกมาเสียงเรียบ

 

“โห่ รีบนอน?”สติ๊กเกอร์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังแล้วดูกวนประสาท

 

“เออ”โกโก้ตอบออกมาเสียงนิ่งเรียบ

 

“กูขอนอนด้วยดิ่”สติ๊กเกอร์พูดขอออกมาด้วยน้ำเสียงติดอ้อนๆ

 

“ไม่”โกโก้ตอบกลับมาเสียงนิ่งๆ

 

“โห่ นะโกโก้ นะนะ น้าา” สติ๊กเกอร์ยังคงใช้เสียงอ้อนๆกับท่าทางน่ารักๆ? พูดกับโกโก้

 

“พรุ่งนี้ไปเรียนนอนเตียงเดียวกันอึดอัดตายถึงเตียงมันจะนอนได้สองคนก็เหอะแต่กูอยากนอนสบายๆ”โกโก้พูดเหตุผมของตนเองออกมา อันที่จริงก็ไม่มีปัญหาอะไรถ้าสติ๊กเกอร์จะนอนด้วย เพราะนอนกันมาตั้งแต่ๆเล็กแล้ว

 

“นะโก้ขอนอนด้วย กูจะไม่กวนมึงเลย”สติ๊กเกอร์ยังพูดขอเสียงอ้อนๆ กระพริบตาปริบๆอย่างหน้าสงสาร

 

“ไม่เอา”โกโก้ยังคงยืนยันคำเดิม

“ไอ้โก้ ถ้ามึงไม่ให้กูนอนด้วย กูจะกวนมึงไม่ให้นอนจริงๆด้วย กูจะถีบผนังถี่ๆให้มึงนอนไม่ได้เลย เอาดิ่”สติ๊กเกอร์ใช้ไม้ตาบขัดสุดท้ายบอกออกมา ถ้าการกินคือเรื่องหลักของไอ้ติ๊กเกอร์คนนี้ เรื่องนอนก็เป็นเรื่องรักของไอ้โกโก้หน้าหล่อ เหมือนกัน!

โกโก้ที่ฟังคำที่เพื่อนร่างเล็กบอกก็ส่ายหัวอย่างเอือมๆ

 

“น่าให้กูนอนด้วย กูตัวเล็กนิดเดียวไปกินที่มึงหรอก นะโก้นะ”สติ๊กเกอร์ยังใช้น้ำเสียงอ้อนๆอยู่

 

“เออๆ งั้นกูไปอาบน้ำก่อนล่ะ มึงมานอนมึงก็เตรียมของมาเลย”โกโก้พูดบอกพร้อมกับ เดินไปหยิบผ้าขนหนู แล้วเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำ

สติ๊กเกอร์เมื่อได้ยินที่คนหน้าหล่อพูดแล้วก็ฉีกยิ้มกว้างทันที ออกไปห้องของโกโก้ไปเอาของๆตนเอง จัดการอาบน้ำอยากเร็วๆเพราะกลัวว่าโกโก้จะเปลี่ยนใจและล็อคห้องก่อน พออาบน้ำแต่ตัวเสร็จแล้ว สติ๊กเกอร์ก็หยิบของของตนเองเอาชุดนักศึกษาที่รีดแล้วไปด้วยเพราะพอตื่นมาจะได้อาบน้ำที่ห้องของโกโก้เลย

สติ๊กเกอร์ตรวจความเรียบร้อยในห้องของตนเองแล้วก็ปิดล็อคห้องของตนเองแล้วเดินตรงไปที่ห้องข้างๆ เมื่อสติ๊กเกอร์เข้ามาในห้องแล้ว โกโก้ก็ออกมาจากหองน้ำพอดี ร่างสูงของโกโก้มีหยดน้ำอยู่ทั่วตัวเพราะพึ่งอาบน้ำเสร็จมีผ้าขนหนูปิดอยู่กลางกายอย่างหลวมๆ หน้าท้องของร่างสูงมีกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ ทำให้ไอ้สติ๊กเกอร์คนนี้กลืนน้ำลายตนเองอึกใหญ่ๆเบี่ยงสายตาไปทางอื่นใบหน้าขึ้นสีแดง ใช่ว่าจะไม่เคยเห็นอยู่ด้วยกันมาเล่นด้วยกันมาเห็นเยอะกว่านี้ก็เคยแล้ว แต่ทำไงได้แต่ละครั้งที่เห็นมันก็เขินนะเว้ย! ห่ารากดิน!  ก็กูไม่ชินนี่หว่า

 

“มึงรีบไปแต่งตัวดิไอ้โก้ มึงจะยืนโชว์หุ่นทำไม่เนี่ย!”สติ๊กเกอร์ว่าอย่างเขินๆโดยที่ไม่ได้หันไปมองเพื่อนร่างสูงเลย ร่างสูงของโกโก้เห็นท่าทีเพื่อนร่างเล็กก็ยิ้มขำ

 

“เขิน?”โกโก้แกล้งถาม

 

“กูไม่ได้เขินโว้ยยย”สติ๊กเกอร์โวยออกมาแต่ที่พูกออกมาอ่ะตรงข้ามทั้งนั้น

 

“หึหึ เออๆไม่เขินจริงหรอว่ะ”โกโก้ยังคนพูดแกล้งรักเล็กของสติ๊กเกอร์ที่ตอนนี้ใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อแล้วเมื่อโกโก้เดินเข้ามาหาตนเองแล้วก็มาใกล้ๆมากระซิปข้างหูเนี่ยนะ กูไม่เขินเล๊ยยยยยยยยยย สัสเอ๊ยยยย

ไม่เขินสักนนิ๊ดดด ไม่ขนลุกที่หูเล๊ยยย จริงๆเว้ย (ที่พูดมาตรงข้ามหมดเลยเจ้าค่ะ)

 

“ไอ้ห่าโก้ มึงทำไรเนี่ยย ไปแต่งตัวไปเล่นเหี้ยไรเป็นเด็กๆอยู่ได้”สติ๊กเกอร์แกล้งโวยออกมาด้วยใบหน้าที่ขึ้นสีแล้วเดินหนีโกโก้ไปนั่งเล่นที่ห้องรับแขกขนาดพอดี

โกโก้ไม่พูดอะไรเพียงแค่ส่ายหน้าและหัวเราะขำไอ้เพื่อนตัวแสบ จากนั้นก็เดินเข้าห้องไปแต่งตัว

 

 

 

//สวัสดีค่ะไดยะนะค่ะ ตอนนี้ก็เรื่อยๆค่ะ พิมพ์ตกพิมพ์หล่นต้องขอโทษด้วยเจ้าค่ะ เดี๋ยวจะกลับมาเเก้น้ออ อาจจะไม่สนุกนะค่ะ ช่วยๆกันเม้นหน่อยนะ ขอบคุณค่ะ!