Blacklist พิชิตใจยัยจอมแสบ

ป๊อปปี้ที่เพิ่งกลับมาจากส่งฟางตอนนี้ก็อยู่หน้าคอนโดของตัวเอง เขาเปิดประตูเข้าห้องและได้พบกับเพื่อนของเขา

 

“อ้าว!  ป๊อปกลับมาแล้วเหรอ ไปไหนมาอ่ะนานจัง”เขื่อนที่เห็นเพื่อนเลยถาม

 

“ป่าว อ่ะ” ป๊อปตอบด้วยหน้าตานิ่งเงียบ

 

“หรา.... แต่ฉันเห็นนะ แกไปส่งคนที่ชื่อฟางมา  เห้ยมีอะไรกันป่ะเนี้ย” เขื่อนพูดแซวป๊อป

 

“บ้า... ไม่มีอะไรสักหน่อย เพื่อนเขาวานให้ฉันไปส่ง เห็นว่ามันดึกแล้วด้วยไง”  ป๊อปพูดแล้วเดินไปทางครัวเพื่อไม่ให้เพื่อนจับพิรุธ

 

“ฟางคือใคร ?”  โทโมะที่นั่งฟังเพื่อนทั้งสองคนก็สงสัย เพราะป๊อปก็คบกับพิม  แล้วฟางคือใคร

 

“อ๋อ ฟางคือคนที่ป๊อปเคยมีเรื่องด้วยอ่ะ”  เขื่อนตอบแทน

 

“เห้ยย!! นี่แกตีผู้หญิงแล้วเหรอ”  โทโมะตกใจคิดว่าป๊อปไปตีกับผู้หญิง

 

“แกจะบ้าเหรอ  ฉันไม่ได้ตีผู้หญิงเว้ย  ฉันแมนพอ  แค่ขู่เท่านั้นแหล่ะ”  พอโทโมะได้ยินแบบนั้นจึงพยักหน้าเข้าใจที่เพื่อนพูด

 

“ป๊อป แกจำผู้หญิงคนนั้นได้ไหม คนที่อยู่กับฟางอ่ะ”  เขื่อนถามเพื่อนเตือนความจำ

 

“คนนั้นอ่ะเหรอ  ทำไมอ่ะ  อย่าบอกนะว่าแกสนใจ  ถ้าแกไม่สนใจเนี้ย  แกจะไม่มีวันมาถามฉันแบบนี้เลย”  ป๊อปพูดพร้อมชี้หน้าเขื่อน

 

“ป๊าวววว!!”  เขื่อนขึ้นเสียงสูง

 

ติ๊ดๆ เสียงโทรศัพท์ของป๊อปดังขี้น

 

ป๊อป>> “พิม ว่าไง” ป๊อปทักแฟนสาว

พิม>> (ป๊อปค่ะ ตอนนี้อยู่ไหนเอ่ย)

ป๊อป>> “ตอนนี้ผมอยู่คอนโด  พิมมีอะไรหรือป่าว”

พิม>> (ป่าวค่ะ  วันนี้เป็นไงบ้างค่ะ  ถ่าย MV สนุกไหม  ได้ขายขนมจีบให้ฟางป่าวเนี้ย) พิมพูดแซวแฟนหนุ่ม

ป๊อป >> “ผมจะขายได้ไง ผมมีพิมอยู่นะ รักพิมคนเดียว”

พิม>> (ให้มันจริงเถอะ  แล้วนี่ทานอะไรยังค่ะ)

ป๊อป>> “ยังเลยครับ มัวแต่ยุ่งๆอยู่”

พิม>> (งั้นป๊อปไปทานเถอะนะ  พิมโทรมาแค่คิดเถิงป๊อป)

ป๊อป>> “ครับ ป๊อปก็คิดถึงพิมนะ รักมากด้วย  งั้นแค่นี้นะ”  ป๊อปกดวางสายแฟนสาวไป และเดินเข้าไปอาบน้ำ

 

มหาลัย

เฮ้อออ... วันนี้ดีหน่อยไม่ได้ไปถ่ายMV จะได้ไม่ต้องเจอนายนั้นด้วย  พอดีวันนี้เป็นคิวถ่ายแค่ 5 หนุ่มอ่ะ ฉันก็เลยสบายไปอีกวัน

 

“พี่ฟางๆ วันนี้มีตลาดนัดข้างมหาลัยด้วยนะ  เราไปเดินเล่นกันเถอะ” เฟย์ชวนพี่สาวเมื่อเห็นว่าวันนี้พี่ไม่ต้องไปถ่าย

 

“เอาดิ  งั้นไปกันเลยนะ” ระหว่างที่สองสาวเดินออกจากมหาลัยนั้น เสียงโทรศัพท์เฟย์ก็ดังขึ้น

เฟย์ “ฮาโหล มีอะไร ....... ว่าไงนะ  ได้ๆ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหล่ะ”

“พี่ฟาง เฟย์คงไปกับพี่ฟางไม่ได้แล้วล่ะ  เพื่อนเฟย์เพิ่งโทรมาบอกว่า รายงานมีปัญหาอ่ะ แล้วต้องส่งพรุ่งนี้ด้วย เดี๋ยวเฟย์ไปจัดการก่อนนะ”  เฟย์อธิบายให้พี่สาวฟังและรีบวิ่งกลับเข้ามหาลัยทันที

 

“เฮ้ออออ.... ในที่สุดต้องเดินคนเดียวสินะ” ฟางบ่นพึมพำแล้วเดินต่อไปยังตลาด

 

ระหว่างทางเดินตลาดอยู่นั้น

 

“พี่ฟาง! พี่ฟางใช่ไหมครับ” ฟางทำหน้างงๆเหมือนมีชายหนุ่มคนนึ่งเดินเข้ามาทักเธอ

 

“ใช่ค่ะ เรารู้จักกันด้วยเหรอค่ะ”  พอฟางตอบแบบนั้น ชายหนุ่มถึงกับเงิบไปเลยทีเดียว

 

“ไม่รู้จักหรอกครับ พี่ไม่รู้จักผม แต่ผมรู้จักพี่  คือ... ผมชอบพี่มานานแล้ว  ผมพายุ เรียนวิศวะไฟฟ้านะครับ”  ชายหนุ่มพูดและยื่นมือออกมาเพื่อจะทักทาย แต่แล้วก็มีชายหนุ่มอีกคนจับมือพายุแทน

 

“ดี ฉันป๊อปปี้  เรียนสถาปัตย์” พอป๊อปแนะนำตัวก็จับมือกับพายุ

 

“พี่ป๊อป!!”  พายุถึงกับอึ้งไม่คิดว่าป๊อปปี้จะมาอยู่ที่นี้

 

“ไง พายุไม่ได้เจอกันตั้งนาน เอ้าแล้วเนยไม่ได้มากับแกเหรอ” ป๊อปพูดและจ้องมองพายุอย่างเอาเรื่อง

 

“ไม่ได้มาครับ”

 

 “แกมายุ่งอะไรกับผู้หญิงของฉัน” ป๊อปพูดและเอามือตัวเองโอบเอวฟาง“ทำตัวแบบนี้ไม่กลัวเนยรู้เหรอ  ระวังเถอะนะ”

 

“แล้วพี่ป๊อปอ่ะ ไม่กลัวพี่พิมรู้เหรอ เห็นว่าคบกับพี่พิมอยู่นิ แล้วพี่ฟางจะเป็นผู้หญิงของพี่ได้ไง ถ้าเรื่องนี้ไปถึงหูพี่พิมล่ะก็”  พายุพูดและแสยะยิ้ม

 

“ถ้าแกกล้าก็ลองดู แกก็รู้นิว่าฉันเป็นคนยังไง  ฉันจะไม่พูดอะไรมากนะ”  ป๊อปพูดและยิ้มเหมือนถือไพ่เหนือกว่า

 

“เห็นว่าตอนนี้ธุรกิจของพ่อแกก็ไม่ค่อยมั่นคงนิ  ถ้าไม่อยากถูกล้มละลาย ก็อย่ามายุ่งกับผู้หญิงของฉัน!” ป๊อปพูดตะคอกใส่หน้าพายุ ทำให้พายุต้องเดินหนีออกไป

 

ฟางที่ยืนดูเหตุการณ์ตรงหน้า ก็ปัดมือของป๊อปปี้ออก “ฉันไปเป็นพูดหญิงของนายตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ”

 

“ถึงต้องนี้ยัง แต่อีกไม่นานก็ไม่แน่นะ ทำไมเธอต้องทำหน้าตาอย่างงั้นด้วย เสียใจไงไม่ได้คุยกับพายุ สนใจมันเหรอ” ป๊อปปี้จ้องหน้าฟาง และฟางก็จ้องคืนและพูดว่า

 

“ ใช่ฉันเสียใจมาก นายไม่น่ามาขัดเลยนะ กำลังเอาด้ายเอาเข็ม” ฟางพูดและเดินหนีปีอปปี้  ป๊อปปี้ได้ยินถึงกับโมโห

 

“ นิ ทีฉัน บอกให้ฉันเลิกยุ่ง แต่กับพายุนี้ อยากยุ่งกับมันจนตัวสั้นเลยนะ” ป๊อปพูดและกระชากแขนฟางให้หันมาหาตัวเอง “ทำไมฉันมันไม่ดีตรงไหน ฉันรวยกว่ามัน หล่อกว่ามัน  เพอร์เฟคทุกอย่าง ทำไมถึงไม่อยากคุยกับฉัน”

 

“นี่นาย ฉันขออยู่อย่างสงบสุขสักวันได้ไหม หาเรื่องกันอยู่ได้” ฟางพูดแล้วสะบัดมือป๊อปปี้ออก

 

“ได้ ฉันจะไม่หาเรื่องเธอก็ได้ แต่ฉันจะเดินตามเธออยู่แบบนี้ล่ะ เผื่อมีคนจะมาหม้อเธออีก” ป๊อปปี้ยิ้มให้ฟาง  ฟางมองและเดินไป

 

ฟางเดินไปหยุดอยู่หน้าร้านกำไรข้อมือ เธอมองกำไรนั้น

“หนูสนใจลายนี้เหรอ ถ้าซื้อตอนนี้นะลุงจะลดให้เลย และสลักชื่อให้ด้วยนะ” ลุงคนชายนำเสนอ

สินค้าให้ฟาง

 

ฟางมองและยิ้มให้ลุงคนขาย “ไม่เป็นไรค่ะ แค่ดูเฉยๆ”

 

“เอาอันนี้ครับและสลักเป็นตัว P&F  นะครับ”

 

“อ๋อได้ๆ รอแป๊ปนึ่งนะพ่อหนุ่ม” ลุงคนขายตอบป๊อปปี้และหยิบกำไรข้อมือไปสลักตามที่ป๊อปบอก

 

“ทำไมนายไม่สลักเป็น P&P ล่ะ” ฟางถามเพราะความสงสัยพิมต้องเป็นตัวพีนิ

 

“ก็ฉันชซื้อให้เธอ ไม่ใช่พิม” ป๊อปพูดแล้วยิ้มหวานให้ฟาง

 

“อ่ะ เสร็จแล้วพ่อหนุ่ม” ลุงยื่นกำไรให้ป๊อปปี้

 

“เอามือมา” ป๊อปบอกฟาง แต่ฟางไม่ส่งมือให้ เขาจึงดึงมือฟางออกมาและใส่ให้ฟาง

 

“ฉันบอกแล้วนิ ว่าไม่เอา” ฟางพูดและกำลังจะแกะมันออก

 

“ถ้าเธอแกะมันออก ฉันจะบอกพิมว่าฉันชอบเธอ” ฟางได้ยินถึงกับชะงัก และเธอก็ไม่แกะมันออก

 

“ดีมาก น่ารักที่สุดเลย” ป๊อปปี้พูดแล้วเอามือหยิกแก้มฟางสองข้าง เธอเอามือปัดมือของป๊อปปี้ออกอย่างเร็ว

ทำไมนายต้องทำดีกับฉันด้วย ทำไมต้องทำให้ฉันรู้สึกทำผิดต่อพิม ฟางมองหน้าป๊อปแล้วคิดในใจ

 

 

อ้าว!! ยังไงๆ ฟางเริ่มจะชอบป๊อปขึ้นมาจริงๆซะแล้ว เรื่องราวจะไปไงต่อไป ติดตามตอนหน้าจร้าา