Blacklist พิชิตใจยัยจอมแสบ

บ้านแก้ว

>>Kaew<<

วันนี้วันเสาร์นิ จะทำอะไรดีนะ จะไปเที่ยวไหนดี เอ๋! หรือไปหาฟางกับเฟย์ที่คอนโดดี ระหว่างที่ฉันกำลังคิดกิจกรรมที่จะทำในวันหยุดอยู่นั้น ก็มีแม่บ้านมาตาม “คุณแก้วค่ะ คุณหญิงให้ลงไปพบค่ะ” เธอพูดแค่นั้นแล้วก็เดินออกไป

 ฉันเดินลงบันไดมาเพื่อไปหาคุณมาตามที่แม่บ้านบอก

“คุณแม่เรียกแก้ว  มีอะไรค่ะ”

“วันนี้แกห้ามออกไปไหน เพราะเย็นนี้คุณนิวัฒน์กับลูกชายของเขาจะมาทานข้าวที่บ้านเราแล้วแต่งตัวให้สวยๆด้วยล่ะ”

“ค่ะ” ฉันตอบสั้นๆ ถ้าฉันพูดไปมากกว่านี้หรือคัดค้านก็ไม่มีประโยชน์เพราะฉันตกลงกับท่านไปแล้ว

ตกตอนเย็น ฉันแต่งตัวด้วยชุดเดรสสีครีมที่คุณแม่ให้แม่บ้านเตรียมไว้ให้ฉัน

“คุณแก้วเสร็จยังค่ะ” แม่บ้านถามฉัน

“เสร็จแล้วค่ะ”

“คุณหญิงให้มาตามค่ะ”

“ค่ะ แก้วจะลงไปเดี๋ยวนี้ค่ะ” พอฉันตอบแม่บ้านก็เดินลงไป ฉันเช็คตัวเองว่าเรียบร้อยหรือยัง พอมั่นใจแล้วก็เดินลงบันไดเพื่อนไปห้องรับแขก

“ยัยแก้วมาแล้วค่ะ” คุณแม่บอกแขกและแนะนำให้แขกของท่านให้รู้จัก

“คุณนิวัฒน์ค่ะ นี่แก้ว ลูกสาวของดิฉันค่ะ” พอคุณแม่แนะนำ ฉันจึงไหว้คุณนิวัฒน์ตามมารยาท

“แก้ว แล้วนี่ว่าที่คู่หมั้นของลูก โทโมะจ๊ะ” 

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” ฉันทักทายเขา

“เช่นกันครับ” โทโมะตอบรับและส่งยิ้มให้ฉัน

“แก้ว พาโทโมะ ไปเดินเล่นที่สระว่ายน้ำสิลูก เดี๋ยวแม่ของคุยกับคุณนิวัฒน์เพื่อเป็นการส่วนตัว”

“ค่ะคุณแม่  เชิญทางนี้ค่ะ” ฉันตอบรับแม่และพาโทโมะไปที่สระว่ายน้ำ

ฉันพาเขามาหยุดอยู่ตรงที่สระว่ายน้ำ

“มาอยู่ตรงนี้ คงไม่ต้องสร้างภาพแล้วสินะ” อยู่ดีโทโมะก็พูดขึ้น ฉันแปลกใจกับคำพูดของเขาจึงถาม

“สร้างภาพ? คุณหมายความว่าไง?” 

“ก็หมายถึง ฉันไม่ต้องทำเป็นลูกชายที่แสนดีแล้วนะสิ” เขาพูดและกระชากแขนฉันเขาหาตัวเองอย่างแรง “เธออย่างคิดว่าฉันไม่รู้นะ ที่แม่ของเธอต้องการให้เธอแต่งงานกับฉัน เพราะอะไร!!”

ฉันตกใจกับสิ่งที่เขาพูด เขาหมายความว่าอะไร “คุณพูดอะไร ฉันไม่เข้าใจ” ทำหน้างง

“หึ อย่ามาตีหน้าเซ่อ ที่เราต้องแต่งงานกัน ฉันไปสืบมาแล้ว ก็เพราะ ธุรกิจของแม่เธอกำลังย่ำแย่  เขาถึงต้องหาคนที่ต้องมาร่วมธุรกิจของเขาไง” พอฉันได้ยินแบบนั้น ฉันถึงกับอึ้ง ทำไมคุณแม่ถึงไม่เล่าเรื่องนี้ให้ฉันฟังเลย

“เรื่องนี้ พ่อฉันก็ยังไม่รู้ หึ ร้ายกันทั้งแม่ทั้งลูก”

“นี่คุณอย่ามาแม่ฉันนะ คุณไม่ต้องกลัวหรอก ฉันไม่มีวันจะแต่งงานกับคุณอยู่แล้ว” ฉันพูดก่อนจะชะบัดมือออกแล้วเดินหนี้เขาไป

หลังจากที่โทโมะและพ่อของเขสกลับไป ฉันเดินไปหาแม่ที่ห้อง

ก๊อกๆ

“ใคร”

“แก้วเองค่ะ”

“เข้ามา”

ฉันเปิดประตูเข้าไปในห้องของคุณแม่ “คือคุณแม่ค่ะ” ฉันเงียบสักพักและมองหน้าแม่ แม่ฉันมองหน้าฉันและก็แปลกใจกับท่าทีของฉัน

“คือแม่มีอะไรจะบอกแก้วหรือป่าว”

“บอก? บอกอะไรลูก ก็ไม่มีนิ”

“ธุรกิจของแม่กำลังย่ำแย่ เหรอค่ะ” ในที่สุดฉันก็พูดออก แม่ของฉันตกใจว่าฉันรู้เรื่องนี้ได้ไง

“แกรู้เรื่องนี้ได้ยังไง ใครบอกแก”

“ใครบอก ไม่สำคัญหรอกค่ะ แม่ให้แก้วแต่งงานเพราะธุรกิจของแม่ใช่ไหมค่ะ”

“ใช่”  พอฉันได้ยินคำตอบ น้ำตาก็ไหลเอ่อออกมา

“แม่ค่ะ แก้วไม่แต่งงานได้ไหม แก้วจะหาเงินและทำให้ธุรกิจของเรากับมาเจริญอีกครั้ง แก้วขอไม่ต้องงานได้ไหม”

“ไม่ได้ ลำพังตัวแกเอง ไม่สามารถที่จะเอากลับคืนมาได้หรอก” แม่ตะคอกใส่ฉัน

“พวกเราต้องเพิ่งคุณนิวัฒน์เท่านั้น และทางที่จะเพิ่งได้คือ แกต้องแต่งงานกับโทโมะ เข้าใจไหม” ฉันไม่พูดอะไร เพราะฉันรู้ว่าแม่คงไม่เปลี่ยนใจแน่นอน

“แก้ว แก้วคือความหวังเดียวของแม่นะลูก อย่าทำให้แม่ต้องเสียใจ” แม่พูดและไล่ให้ฉันไปนอน

ฉันนอนร้องไห้กับตัวเอง ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย ต้องมาเจอนายนั้นดูถูก ฉันจะทำยังไงดี ฉันอยากหายไปจากโลกนี้    แก้วหลับตานอนร้องไห้และเธอก็เผลอหลับไป

ทำไมโทโมะต้องว่าแก้ววด้วยอ่ะ  ชอบ ไม่ชอบยังไงคอมเม้นได้นะคะ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะคะ