ภรรยาที่รัก > <

คอนโดของเขื่อน

"55555 พี่เขื่อนตลกมาเลยอ้ะดูสิๆ ดูๆ"
"พอแล้วเฟย์ เปิดวนจนเป็นร้อยรอบแล้ว พี่ก็อายน้ะ" หลังจากที่แยกย้ายกันที่ร้านของจินนี่ เฟย์ก็เปลี่ยนใจไม่กลับบ้านอย่างที่ตั้งใจเพราะเขื่อนแมจเสจมาบอกเธอว่าคิดถึง เธอเลยมาหาเขาที่คอนโดแทน แต่ตั้งแต่มา เฟย์ก็เอาคลิปมาเปิดซ้ำไปซ้ำมาแล้วขำไม่หยุด
"ก็มันน่ารักดีอ้ะ"
"พี่น่ารัก?"
"ไม่ใช่ พวกพี่น้ะเป็นเพื่อนที่รักกันดีจัง มันน่ารักดี ช่วยกันสุดตัวเลยน้ะเนี้ย"
"แหงล้ะ พวกพี่น่ะรักกันปานจะได้กันอยู่ล้ะ หลุดจากพวกนี้ไม่มีใครคบล้ะน้ะ 555"
"แล้วพี่เขื่อนว่าพี่ป๊อปจะทนไหวมั้ย ตั้งหนึ่งปีแหนะ"
"คนอย่างมันถ้าตั้งใจแล้วไม่พลาดหรอก"
"แลดูรู้จักกันดีจังน้ะ แอบกิ๊กกันป้ะเนี้ย" เฟย์ทำแก้มป่องอย่างงอนๆ
"บ้าหรอตัวเอง อย่าเอาความจริงมาพูดเล่นสิ555" เขื่อนแกล้งทำทาาทีตุ้งติ้งจนเฟย์เหวอ
"พี่ล้อเล่น คิดไปได้น้ะค้ะเฟย์ คนที่พี่กิ๊กด้วยมีคนเดียวน้ะ"
"ใครรร!!"
"ก็เฟย์เย่ตัวน้อยของพี่ไงค้ะ" เขื่อนพูดพลางดึงตัวเฟย์มานั่งตักพร้อมหอมแก้มฟอดใหญ่
"ฉวยโอกาสที่สุด" เฟย์ตีแขนเขื่อนเบาๆ
"แต่ก็เขินใช่ม้าา" เขื่อนเอามือหยิกแก้มที่ขึ้นสีของเฟย์ดึงไปมา
"โอ้ยเจ็บน้ะ เล่นยังงี้ใช่มั้ย โดนแน่ๆ" เฟย์หยิบหมอนขึ้นมาฟาดเขื่อนอย่างแรง จนเขื่อนเผลอปล่อยมือที่กอดเอวเฟย์ไว้จนเฟย์ร่วงจากตัก ทำให้เฟย์วิ่งไล่เอาหมอนตีเขื่อน จนนุ่นกระจายเต็มห้อง

บริษัทฟาง
"แก้วทำไมโทโมะถึงตามแก้วมาได้ล้ะ" ฟางถามแก้มขึ้นเมื่อเห็นโทโมะตามมาที่บริษัท
"ถามเขาสิ แก้วไม่รู้" แก้วบอกปัด ใจจริงเธอรู้เพราะม๊าเธอโทรมาบอกแล้วว่าเขาจะพาเธอไปเลือกแหวน แต่เธอก็บอกปฏิเสธไปแล้วนี่ เฮ้อออ
"หรือว่าข่าวนั่นคือเรื่องจริง แก้วกับโทโมะ"
"ไม่ใช่ล้ะฟาง นั่นน่ะแผนป๊าม๊าแก้ว ไปเลยไปทำงานเลย"
"จ้าๆ ผู้บริหารใหญ่" ฟางแยกตัวเข้าห้องทำงานของตัวเอง ส่วนแก้วก็เดินมาที่ห้องทำงานของตัวเองแต่พอเข้ามาในห้องก็มีเสียงเลขาดังขึ้น
"เข้าไม่ได้น้ะค้คุณ"
"ทำไมอ้ะนั่นแฟนผมน้ะ" แก้วทำหน้าเซ็งทันทีที่ได้ยินคำตอบของชายหนุ่มเธอเดินออกมาแล้วพยักหน้าบอกเลขาว่าไม่เป็นไร เธอเดินกลับมานั่งที่โต๊ะทำงานโดยมีชายหนุ่มเจ้าปัญหาเดินตามมายิ้มๆ
"พูดแบบนั้นอีกแล้วน้ะ รู้มั้ยแก้วเสียหาย" แก้วมองหน้าโทโมะอย่างเคืองๆ
"ทำไมล้ะ หนังสือพิมพ์ นิตยสาร รายการทีวี เขาก็พูดหมด ทำไมโมะจะพูดไม่ได้" โทโมะพูดพร้อมกับเดินเข้าไปหาแก้วแล้วยื่นหน้าไปใกล้ๆ
"เอาหน้าออกไปเดี๋ยวนี้" แก้วสั่งทั้งที่หน้าเริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อ
"ถ้าบอกว่าไม่ล้ะ" โทโมะยื่นหน้าเข้าไปจนจมูกชนจมูก เขาขยับหน้าเบาๆ แก้วเริ่มเคลิ้มไปกับเขาจนต้องหลับตา เขายิ้มมุมปากเขามองที่ริมฝีปากเธอแต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรก็มีเสียงนึงดังขึ้นมาก่อน
"เออ แก้ววันนี้ฟางจะเอาแบเสื้อ...เอ่อ ลืมไปว่าวันนี้แฟนมา เชิญต่อเลยน้ะ" ฟางเปิดประตูเข้ามาเพราะความเคยชิน แต่ต้องเจอกะบภาพที่ทำให้ตัวเองเขินแทน แก้วที่ถูกเรียกสติกลับมาก็ทำหน้าเหวอๆ ส่วนผู้ชายตัวปัญหากลับยิ้มกรุ้มกริ่ม ถึงจะหัวเสียที่มีคนมาขัดแต่สีหน้าเขินของแก้วทำเขายิ้มได้ ฟางออกไปแล้ว แก้วชี้หน้าเขาอย่างคาดโทษ
"กลับไปได้แล้ว"
"ไม่จนกว่าจะไปเลือกแหวะก่อน"
"แต่แก้วมีงานต้องทำ"
"งั้นทำงานให้เสร็จ โมะรอได้" แก้วส่วยหัวกับความดื้อของเขา แต่ก็ยอมให้เขานั่งรอ ทางด้านฟางเมื่อเห็นฉากกึ่งเลิฟซีนของเพื่อนก็กลับมาใจเต้นรัวที่ห้องทำงานตัวเองไม่ใช่เพราะเห็นเพื่อนทำแบบนั้น แต่เพราะเธอกับนึกถึงคืนเร่าร้อนของเธอและป๊อปปี้ต่างหาก

~ไลน์ ไลน์~
เสียงไลน์ดังขึ้นทำฟางหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นสารวัตรธามที่ส่งข้อความมาชวนเธอไปทานข้าวเย็นด้วย เธอกลุ้มใจกับปัญหาที่เธอก่อขึ้น เธอดึงเขาเข้ามาปั่นหัวป๊อปแต่ดูท่าสารวัตรสุดหล่อจะจีบเธอจริงๆซะแล้วสิ ก่อนที่จะได้ตอบอะไรกับสารวัตรก็มีไลน์อีกไลน์นึงดังขึ้นมา จะเป็นใครล้ะป๊อปปี้ไง
'ทำงานให้สนุกน้ะ ตอนเย็นจะไปรับกลับบ้าน' ตายสิรถไฟชนกัน ทำยังไงดีน้ะยัยฟาง ฟางวางโทรศัพท์กับโต๊ะพร้อมทึ้งหัวตัวเอง
ส่วนป๊อปปี้หลังจากที่ส่งข้อความเสร็จ เขาก็มองไปรอบๆห้องฟาง ใช่ตอนนี้เขาอยู่บ้านฟาง อยู่ในห้องนอนเธอ แล้วเขาก็รู้ว่าเธอไม่เคยเปลี่ยนไปอย่างปากเธอพูด ทั้งตุ๊กตาที่วางอยู่บนเตียง โคมไฟรูปดาว ของต่างๆที่เขาเคยให้เธอ แม้แต่รูปคู่ก็ยังมีวางให้เห็น เขาขอแม่ฟางขึ้นมาเพราะเขาจะจัดดอกไม้ให้เต็มห้องเธอให้เธอประหลาดใจเล่น แต่พอเขาเข้ามาเจอของพวกนี้เขาประหลาดใจกว่า อยากรู้จังว่าถ้าฟางเห็นดอกกุหลาบสีขาวเต็มห้องจะรู้สึกยังไงน้ะ

ขออภัยถ้ามีคำผิด เราไม่ได้เชคค้ะ
ตอนนี้มาสามคู่ หวังว่าจะฟินจิ้นได้ต่อ
เฟย์เขื่อนแฮปปี้ไปรึป่าว
แก้วโมะจะเป็นยังไง
แล้วฟางจะสับรางได้มั้ย รอฟินต่อน้าา เม้นโหวตได้ไม่ว่าค้ะ