ภรรยาที่รัก > <

เช้าวันต่อมา

"โถ่ นี่ฟางจะไม่คุยกับแก้วจริงหรอ ฟางงง ฟาง" ภาพแก้วที่เดินตามง้อผลฟางในบริษัททำให้พนักงานในบริษัทงงกันเป็นแถว เพราะสาวฟางไม่ยอมแม้แต่จะรุยกับแก้วสักประโยคนอกจากเรื่องงาน
"ได้ถ้าฟางไม่คุย แก้วจะไล่พนักงานออกทีละคนจนฟางยอมคุย เริ่มจากพี่ปรายดีมั้ย" สีหน้าตกใจของพี่ปรายเลขาของฟางทำให้ฟางถอนหายใจ แก้วใช้ไม้แข็งกับฟางเพราะรู้ว่าฟางเป็นคนใจด่และรักเพื่อนร่วมงานทุกคน
"เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีมั้ยแก้ว?" ฟางมองหน้าแก้วอย่างเคืองๆ
"ก็ฟางไม่คุยกับแก้ว"
"แล้วแก้วทำตัวน่าคุยด้วยหรอ" ฟางย้อนถาม
"โอเคๆ ถ้าโกรธเรื่องเมื่อวานแก้วขอโทษแก้วโดนบังคับอ้ะ" แก้วแก้ตัวพร้อมยิ้มเจื่อนๆ
"ช่างมันเถอะ ฟางลืมไปแล้ว"
"งั้นไปกินข้าวกัน จะได้ไม่เครียด" แก้วพูดพร้อมดึงงานออกจากมือฟางแล้วดึงตัวฟางออกมาจากบริษัททันที

ร้านอาหาร xbar

"นี่ไงร้านอาหารเปิดใหม่ที่ฟางบอกว่าอยากมา ป้ะเข้าไปข้างในกัน" แก้วพูด
"เดี๋ยวรอเฟย์ก่อน"
"มาแล้วค้าา มาแล้ว" เฟย์วิ่งเข้ามาทักพี่สาวทั้งสอง
"วันนี้ไม่มีเรียนหรอเรา"แก้วถามอย่างเอ็นดู
"เรียนเสร็จแล้วค้ะ เห็นว่าพวกพี่มาแถวนี้พอดีเลยกะติดรถกลับบ้านด้วยนะ" เฟย์ตอบ ทั้งสามเดินเข้าไปในร้านอาหาร. แต่แล้วก็เจอคนคุ้นหน้าอย่างจงเบยื่นอยู่ในร้าน
"อ้าวพี่เบ" เฟย์เอ่ยทักก่อนใครเพื่อน
"อ้าวเฟย์ ฟาง แก้ว มาได้ไงน่ะ" จงเบถาม
"ก็มาทานข้าวสิ ว่าแต่ทำไมนายมาอยู่นี่ นี่มาคนเดียวรึป่าว" ฟางถามเพราะกลัวจะเจอคนที่ไม่อยากเจอ
"อ๋อ มาคนเดียวพอดีนี่ร้านเพื่อนน่ะ เพิ่งเปิดเลยแวะมาดู"
"งั้นเราไปหาที่นั่งเถอะ หิวแล้ว" แก้วบอกก่อนจะเดินนำไป จงเบมองสามสาวจนทั้งสามนั่งที่โต๊ะก็รีบโทรหาเพื่อนของเขาทันที
'ป๊อป ฉันเจอฟางว้ะ มากับแก้วแล้วก็เฟย์ ที่ร้านxbar เออร้านจินนี่นั่นล้ะ รีบมาๆ'
ป๊อปเมื่อได้รับโทรศัพท์ก็รีบออกจากบ้านไปยังร้านอาหารทันที เขาโทรบอกเพื่อนเขาว่าเขาจะเริ่มแผนของเคนตะเดี๋ยวนี้ ทุกคนตกใจกับภารกิจเร่งด่วนนี้มาก แต่ก็ยอมไปเจอที่ร้านตามที่นัดหมาย เมื่อทุกคนถึงที่ร้านก็เจอป๊อปยืนหน้าเครียดอยู่
"ทำไงดีว้ะ มาสคอตที่จ้างไว้ยังมาไม่ถึงเลยว้ะ"ป๊อปบอกหน้าเครียด
"เห้ย พวกฟางจะกินกันเสร็จล้ะน้ะ มัวทำไรกันอยู่ว่ะ" จงเบเดินออกมาบอก
"อ้าวหนุ่มๆ มาทานข้าวหรอทำไมไม่เข้าไปล้ะ"จินนี่ สาวสวยเพรียบพร้อมเจ้าของร้านอาหารดังกล่าวเดินออกมาเจอหนุ่มๆก็เอ่ยทัก แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ที่ป๊อปปี้ดูหน้าเครียดผิดปกติ
"เลื่อนไปก่อนไหม" เขื่อนเสนอความเห็น
"มีอะไรกันรึป่าว" จินนี่ถาม
"พอดีป๊อปมันจะง้อแฟนน่ะ ผู้หญิงสามคนที่นั่งอยู่โต๊ะฝั่งริมติดกระจก"จงเบบอก
"แล้วไงล่ะ"จินนี่ยังไม่เข้าใจ
"คือแผนที่เราวางไว้คือจะเอามาสคอตตัวกระต่ายที่แฟนมันชอบมาเต้นให้แฟนมันดู แล้วให้ป๊อปเดินไปเซอร์ไพรส์น่ะ" โทโมะบอก
"แต่ติดที่ว่ามาสคอตยังมาไม่ถึง" เคนตะพูดต่อ
"เรื่องนี้จินนี่พอช่วยได้น้ะ พอดีที่ร้านมีมาสคอตที่เอาไว้โปรโมทร้านอยู่น่ะ แต่เป็นหมีน่ะไม่ใช่กระต่าย ไม่รู้จะโอเครึป่าว" คำพูดของจินนี่ทำป๊อปเงยหน้ามองทันที
"แต่ปัญหาคือไม่มีคนใส่" จินนี่บอกยิ้มๆ
"เด็กในร้านเธอล้ะ" จงเบถาม
"วันนี้คนเยอะมากเด็กในร้านยุ่งมากเลยน้ะเบ จินนี่กลัวเสียลูกค้า"
"กูไม่ใส่" โทโมะพูดขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนทุกคนมองที่เข้า
"กูก็ไม่ น้องเขื่อนก็ไม่" ตามด้วยเสียงปฏิเสธจากเคนตะและเขื่อน ทุกคนมองจงเบกับป๊อปสลับไปมา
"ไม่เอาเว้ย กูดูต้นทางแล้ว วันนี้ถ้ากูไม่เจอฟางพวกมึงคงไม่ได้มาอยู่ตรงนี้หรอก" จงเบพูดปัดทันที
"ความจริงไม่เจอก็ดีน้ะ"โทโมะพูด เขื่อนพยักหน้างึกงัก จนโดนป๊อปตบหัวเบาๆหนึ่งที
"เจอน่ะดี แค่ช่วยเพื่อนอย่าบ่น ชุดน่ะเดี๋ยวกูใส่เอง แต่มึงไอ้โมะต้องทำป้ายคำพูดให้กู จงเบช่วยถ่วงเวลาไม่ให้สาวๆออกมาหน่อย จินนี่เธอช่วยเรื่องเพลงได้ใช่มั้ย ส่วนมึงเขื่อนเคนตะช่วยมาเต้นอยู่ข้างๆกูที กูอาย"ป๊อปพูดอย่างอายๆ จนเพื่อนทุกคนหัวเราะนิดๆยกเว้น..
"ซวยพวกกูเลยไง" เคนตะกะเขื่อนที่ขำไม่ออกพูดพร้อมกัน
"เอาล้ะเริ่ม!"