โลกความผันที่กลายเป็นจริง(เอาลงใหม่ เผล่อลบ)

<Karry>

 

 

 

ถ้าบอกตำรวจแม่ของแก

 

ตาย!

 

 

 

ใบหน้าของผมเริ่มซีด ร่างกายของผมเริ่มอ่อนแรงหลังจากได้ยินคำนั้น
ตาจับจ้อง ไปที่คนในภาพและแม่ผู้ให้กำเนิด ที่ถูกมัดกับเก้าอี้ ใบหน้าของแม่เต็มไปด้วยเลือด

 

ผมกลั่นน้ำตาไว้ ความเศร้าได้ทะลักเข้ามาในตัวผมถึงขีดสุด
แต่แล้วความเศร้านี้ก็กลับกลายเป็นความโกรธที่เดือดออกมา

 

พอเรียบเรียงเรื่องได้แล้ว ผมกำลังคิดว่าจะหาเงินตั้ง 1ล้านหยวนได้ยังไง (ประมาณ12ล้านบาทอะน่ะ)
ก็คงมีแค่คนเดียว ที่จะพอมีเงินขนานนั้น ผู้จัดการ(หน้าเงิน) เค้าคงจะมีเก็บเป็น10ล้านแหนะ
เอ๊ แต่ผู้จัดการก็อายุพอๆกับเราคไม่มีเงินอะขนานนั้นหรอกมั่ง

 

 

กู้เรอะ??? จะเอาเหตุผลอะไรละ เฮ้อ

เอ๋ ผู้กำกับ น่าจะพอช่วยได้

 

คิดแล้วผมก็รีบไปที่บริษัททันที่ พอมาถึงก็เห็นหยวนเข้าพอดี ผมไม่อยากให้เค้ารู้ ก็เลยทำตัวตามปกติ
และแล้วก็รอดมาจากตรงนั้นได้ และผมก็ไปห้องผู้กำกับทันที่

 

 

 

 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

<RoY>

 

 

หลังจากที่ผมลงเครื่องแล้วก็กลับฉงชิ่ง ผพอมาถึงผมเลยขอแยกออกมาซื้อของใช่ สารพัดและแน่นอน
เสบี่ยงทัพขนม หุๆ เนื่องจากเหลือตังเยอะมากใช่สะให้คุ้ม ไม่ต้องเก็บมันแหละ(ห้ามลอกเลียนแบบ55+)

 

พอซื้อเสร็จผมก็เลยมาที่บริษัทก่อนและไปหาผู้กำกับ เพื่อเบิกค่าแรง= = เมื่อกี่เพ้อใช่เยอะไปหน่อย
ตังเลยหายไปในพริบตา ไม่ได้ซื้ออะไรเยอะสักหน่อย

ซื้อหูฟัง สองอัน ที่ชาร์ตแบต 3อัน เมม16G 2อัน และขนมนับกองทัพ ซึ่งแน่นอนเอากลับไม่หมด
เลยจ้างให้เค้าเอาไปส่งที่บ้านให้ 55+

แต่แล้วก็ถูกไล่ออกมาT^T ไม่อนุมัติให้เบิกใจร้ายที่สุดเลย

 

ขณะที่กำลังเศร้าและเซ็ง เล็กน้อย ก็เห็นจุนไคเข้าพอดี เค้าดูแปลกๆน่ะ ดูรนๆชอบกล เหมือนมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น
ถึงเค้าจะทำเหมืนไม่มีอะไรแต่ผมก็ดูออก ว่าต้องมีอะไรแน่ๆ ก็เลยแอบๆตามเค้ามาดู
จุนไคเค้าเดินเข้าไปในห้องผู้กำกับ ดูเหมือนกำลังคุยเรื่องสำคัญกันอยู่

 

 

"หยวนทำไรน่ะ" เซียนซีก็เดินเข้ามาทัก เพราะเห็นผมแอบๆมองๆเข้าไปในห้องผู้กำกับ

"เฮ้อ ตกใจหมดเลย"

"ทำอะไรของนายน่ะ"

"ปล่าวไม่มีอะไร"

"ไม่มีอะไรก็บ้าน่ะสิมองอะไรอยู่"

"ปล่าวสักหน่อย"

"ไหนดูสิ"

"เห้ยเดี๋ยวสิ" เค้าผลักผมออกแล้วก็เข้ามาดูแทนผม

"ห่ะนี้นาย พิศวาสผู้กำกับเรอะ"

"จะบ้าเรอะ"

"แล้วมามองจุนไคกับผู้กำกับคุยกันนี้น่ะ"

"อืม"

"ทำไหม กลัวจุนไคนอกใจนาย แล้วไปรักผู้กำกับเรอะ"

"แหมปาก มาใกล้ๆสิขอตบสักที่"

"ฮ่าๆล้อเล่นน่า"

"เหอะ ฉันแค่สงสัยเฉยๆว่าเค้าคุยไรกัน"

"จุนไคคงจะคุยเรื่องงานนั้นแหละ อย่าไปคิดมากน่า"

"อืมรู้แล้ว"

"ฮ่าๆดีแล้ว"

"เอ๊ ! ทำไหมนายดูอารมณ์ดีจังเลยน่ะหน้าก็ดูใสขึ้นด้วยไปทำไรมาอะ"

"ห่ะ ปล่าวนิ นายคิดมากไปเองมั่ง"

"เหอะ คงงั่นแหละ"

"ฉันไปแหละ"

"ไปไหน"

"ไปกินอาหารเรียกเหงือ"

"ล่าเถียวเรอะ"

"ไม่รู้สิน่ะ"

"ไปด้วย"

"ไม่"

"ทำไหมง่ะ"

"ฉันจะไปกับคนรักของฉัน"

"ชิส์"

"ฮ่าๆ"

"ซื้อมาฝากด้วย"

"อ่าได้สิ"

"งั่นก็ได้ ตามนี้น่ะอย่าลืมน่ะ"

"ครับๆ"

 

 

ฉันจะไปกินกับคนรักของฉัน ชิส์ แต่ก่อนไปแต่กับเราแท้ๆ ตั้งแต่ที่คบกับจื่อหงก็ไปแต่กับจื่อหง
แต่เราก็ไปแต่กับจุนไคนี้น่ะ = = เฮ้อช่ามันเถอะ

 

สังเกตการณ์ต่อ

 

 

 

------------------------------------------------------------------------------------

 

<Karry>

 

หลังจากที่คุยกับ ผู้กำกับแล้ว เค้าว่าพอช่วยได้ ผมก็ดีใจมาก
แต่ก็ยังเป็นห่วงแม่อยู่ดี ตอนนี้ผู้กำกับไปเตรียมเงินให้อยู่

 

หลังจากนั้น ผ่านไปวัหนึ่งก็มีข้อความเข้ามาที่มือถือ ของผมมันเป็นจุดนัดพบที
ผมตอบตกลงว่าจะไปเจอกันตอนเย็นของวันนี้

 

ผมเตรียมตัวเพื่อรับทุกสถานการณ์ ที่จะเกิดขึ้นได้ แน่นอนว่าฝ่ายนั้นต้องมี ปืน!!!
ผมเลยไปหาเกราะกันกระสุนมาใส่ป้องกันตัวเอาไว้ ถ้าถามว่าหามาจากไหน

 

ผู้จัดการเค้ามีญาติเป็นตำรวจเลยขอร้องให้เค้าหาให้ ตอนแรกๆเค้าปฎิเสธแต่พออธิบายเหตุผลเค้าถึงยอมหามาให้
แถมมีปืนติดมาด้วย แต่บังเอิญใช่ไม่เป็นอะน่ะ= =

 

พอใกล้จะเย็นผมก็เลยออกเดินทาง จุดหมายคือเมืองเก่าฝังตะวันออก
ขณะเดินทางในใจผมก็ภาวนาขอให้แม่ปลอดภัย

 

พอมาถึง ผมก็เดินเข้ามาตามแผนที่ ที่พึ่งถูกส่งมาให้เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน
ผมก็เดินตามแผนที่มาเรื่อยๆ จนถึงจุดหมายปลายทาง

 

และผมก้เห็นคนในคริปนั้น

 

"ว่าไงเจ้าหนู ได้ของมาไหม?"

"อยู่ในกระเป๋านี้"

"ดีๆ เอามันมาให้ฉัน"

"เอาแม่ ฉันมาก่อน"

"แหมเป็นลูกที่ดีจังน่ะ"

"แม่ฉันอยู่ไหน"

"ใจเย็นๆสิ"

"อยู่ไหนละ"

"ตามฉันมาสิ"

 

ผมก็เดินตามเค้ามาเรื่อยๆ และก็เห็นแม่ผมถูกมัดอยู่กับเก้าอี้อยู่

 

"นั้นไงแม่แก" ผมวิ่งไปหาแม่ทันที่

 

"แม่ครับ" แม่มองมาที่ผมแล้วก็ทำหน้าตกใจ

"จุนไคอย่าเข้ามา"

"เอ๋"

พอผมเดินผ่านเส้นที่แดงที่อยู่พื้น ก็มีเสียงสัญญาณเตือนภัยขึ้นและก็มีกรงขึ้นมาขังผมกับแม่ไว้

 

"เจ้าเด็กโง่ คิดว่าฉันจะปล่อยไปง่ายๆเรอะ"

"หน่อยพวกสกปรก ปล่อยฉันกับแม่น่ะ"

"คงไม่ง่ายอย่างงั้นหรอกน่ะ"

"ชิส์ " เจ็บใจ

 

เป็งๆ เสียงท่อเหล็กดังขึ้น ทำให้ทุกคนหันไปทางต้นเสียง

 

 

หยวน !! มาทำอะไรที่นี้

 

"หยวนหนีไป" ผมตะโกนสุดเสียง

"หืม" คนร้ายทั่งสองก็เดินเข้าไปใกล้ๆหยวน

"พวกแกอย่าทำอะไรหยวนน่ะ"

 

หยวนยื่นนิ่ง เค้าทำหน้าตกใจมากเหมือนกับเห็นผียังงั่นแหละ

"โอ๊ๆ ดูเหมือนมีแขกที่คุ้นเคยมาหาเราน่ะที่รัก" โจรคนหนึ่พูดขึ้นพร้อมกับถอดผ้าปิดหน้าออกฃ
และโจรก็อีกคนก็ถอดออกเหมือนกัน

 

 

หลังจากที่ทั่งสอง ถอดผ้าปิดหน้าออก

 

หยวนก็ตาโต และล้มลงกับพื้น

"หยวนเป็นอะไรไหม"

"ไม่จริง" หยวนพูดออกมาเสียงดัง

"เป็นอะไรไปน่ะหยวน

"พวกคุณน่าจะตายไปแล้วนิ"

"ไม่ได้เจอกันนานน่ะ เด็กน้อย"

"ไม่จริง ทำไหมมาอยู่ที่นี้"

 

 

!พ่อ !แม่

 

 

-------------------------------------------------------

ขอโทษที่ไม่ได้ลงนานๆๆๆมากๆๆๆ เนื่องจากเตรียมตัวสอบและกำลังเคลียสงาน สุดท้ายการสอบมันก็ถูกเลื่อน= =
ชิส์ ส่วนฟิคตอนพิเศษต่างๆ ยังไม่แต่งเลยค่ะ ขอโทษด้วย เดี๋ยวถ้าไม่ขี้เกลียดจะลงวันอาทิตย์อีกตอน ชดเชยให้