รักร้ายพ่ายนายร่างสูง

     เช้าที่แสนสงบสุข นกน้อยร้องเพลงเป็นท่วงที่ไพเราะ แสงสีทองทอดยาวกระทบหน้าต่างสีขาวสะอาด บรรกาศอบอวลไปด้วยความอบอุ่นแสนสบาย 

     "แน็ค ! ลุกได้แล้วนี่มันจะสายแล้วนะ"นีโน่พี่ชายสุดที่รักเป็นพี่ชายคนโตของบ้าน ปลุกน้องชายคนรองที่มุดเข้าไปในผ้าห่มที่หนาาานุ่ม...

      "อื้ม...โน่...ขออีก5นาทีนะ"แน็คดึงผ้าห่มจนปิดหัวจนมิด เพื่อหลบหนีโน่ที่ไม่ยอมหยุดปลุกเสียที

     "ไม่ได้! แน็คสัญญากับพี่แล้วว่าไง จะไป Audition รายการตลกไม่ใช่หรอ"โน่กระชากผ้าห่มออกจากแน็คได้สำเร็จ

     "..." แน็คลุกขึ้นมาอย่างช้าๆผมสีน้ำตาลอ่อนที่ผ่านการย้อมสีผมไว้ ยุ่งเยิงอย่างกับรังนก

     "เอ้า ไปอาบน้ำไป๊!!"โน่ลากน้องชายเข้าห้องน้ำอย่างยากลำบากเพราะเจ้าตัว ไม่ยอมขยับร่างกายช่วยแม้แต่น้อย

     ร่างบางยอมเข้าห้องน้ำในที่สุดหลังจากที่โน่พยายามอยู่นาน ท้งผลัก ทั้งดัน ให้แน็คยอมเข้าไปอาบน้ำ

      "ผมจะไปแล้วนะ พี่โน่ฝากดูแลแม่กับน้องด้วยนะ"แน็คมองโน่ที่ยืนด้านหลังผ่านกระจกบานใหญ่ที่กำลังตรวจสอบความหล่อของตนเอง

      "เออน่า ยังไม่แน่สักหน่อยว่ามึกจะได้เข้ารอบ"

      "เหอะจิ๊บๆพี่ไม่เห็นหรอไอ้พวกที่มาAnditionที่เราดูมันไม่ค่อนขำเลยนะ"

      "เออๆ มึงเก่งกูเชื่อ ทำให้ได้ล่ะ"โน่ตบไหล่ของน้องเบาๆ

      "ไม่ต้องห่วง^++^"แน็คกี้จัดทรงผมและมองกระจกอีกครั้งก่อนตะออกจากห้องไป