รักสุดฤทธิ์

“กริช!!!!”

“ พี่ไวท์…นั่นเพื่อนพี่นิ...”

“อืม..ช่างเค้าสิ....พี่ว่า...เราไปกันเถอะ..พี่จองห้องวีไอพีด้านในไว้แล้ว.....”

“ได้ค่ะ...งั้นต้นหอมขอตัวไปขอเมนูแนะนำทางร้านหน่อยนะค่ะ...ต้นหอมมีส่วนลดด้วย”

“อืม....พี่รอห้อง วีไอพี 3 ละกัน”

“ค่ะ”

ผมเดินขึ้นไปจองห้องวีไอพีด้านบน...สายตาของกริชที่มองตามมา....ผมรู้ดีว่ากริชต้องการคุย...กับผม..แต่ผมคิดว่าทางออกที่จะทำให้ผมสามารถลืมกริชได้...คือผมต้องไม่กลับไปตายรังที่เดิมอีก....ผมจึงเลือกที่จะเดินผ่านหน้ากริชไป...แต่

“ผมขอร้องเพลงนี้มอบให้คนคนหนึ่งที่ผมคิดถึง....และส่งมันผ่านความคิดถึงนี้ไปให้เค้า....ผมอยากให้เค้ารู้ว่าผม...ยังรอ...รอ....สติชกลับมารักอียอร์...อยู่ที่เดิม” กริชเอ่ยเสียงสั่น ๆ เหมือนกับต้องการสื่อให้ผมรู้ว่ากริช...ยังรอผมอยู่....ร้านนี้เป็นร้านของเพื่อนกริชซึ่งกริชเองก็มี่หุ้นส่วนและมีส่วนในการจัดตกแต่งร้านนี้...กริชมักมาผมมาที่นี่เวลาที่กริชต้องการง้อ...และมันก็ได้ผลทุกครั้ง..แต่ครั้งนี้...ผมไม่แน่ใจ....

......เธอยัง – โปเตโต้………

“ฉันยังเป็นคนที่รักเธอหมดใจ

ฉันยังได้แต่คิดถึงเธอเรื่อยไป

ฉันยังดูรูปถ่ายที่เราชิดใกล้อยู่ทุกวัน

ฉันยังรอคอยให้เธอนั้นกลับมา

ฉันยังกาปฏิทินทุกคืนวัน

เพราะคำเดียว ระยะทาง

ที่มาขวางกั้นเราไว้

………………………..

ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย

อยู่ตรงนั้นเธอเป็นอย่างไรก็ไม่รู้

ฝากเพลงนี้ให้ไปถามเธอดู

อยากจะรู้ในความเป็นไป

……………………………….

เธอยังคิดถึงฉันทุกนาทีรึเปล่า

เธอยังจำเรื่องเราในวันวานได้หรือไม่

เธอยังมีใจให้ฉันคนเดียว ยังรอฉันแค่คนเดียว

เธอยังคงเป็นเหมือนเดิมอยู่ใช่ไหม

ช่วยบอกให้รู้ที

……………………………………

ฉันกลัวใครทำให้เธอนั้นเปลี่ยนไป

ฉันกลัวสิ่งที่ไม่แน่นอนมากมาย

ฉันกลัวคำว่าเสียใจ เธอรอฉันได้ใช่ไหม

…………………………………………

ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย

อยู่ตรงนั้นเธอเป็นอย่างไรก็ไม่รู้

ฝากเพลงนี้ให้ไปถามเธอดู

อยากจะรู้ในความเป็นไป

………………………………………..

เธอยังคิดถึงฉันทุกนาทีรึเปล่า

เธอยังจำเรื่องเราในวันวานได้หรือไม่

เธอยังมีใจให้ฉันคนเดียว ยังรอฉันแค่คนเดียว

เธอยังคงเป็นเหมือนเดิมอยู่ใช่ไหม

…………………………………………..

เธอยังคิดถึงฉันทุกเวลาอยู่รึเปล่า

เธอยังดูรูปเราใบเดิมๆ อยู่หรือไม่

เธอยังมีใจให้ฉันคนเดียว ยังรอฉันแค่คนเดียว

เธอยังรักกันเหมือนเดิมอยู่ใช่ไหม

ช่วยบอกให้รู้ที

…………………………………….

ได้แต่คิดแล้วก็สงสัย

อยู่ตรงนั้นเธอเป็นอย่างไรก็ไม่รู้

ฝากเพลงนี้ให้ไปถามเธอดู

อยากจะรู้ในความเป็นไป

…………………………………………..

เธอยังคิดถึงฉันทุกนาทีรึเปล่า

เธอยังจำเรื่องเราในวันวานได้หรือไม่

เธอยังมีใจให้ฉันคนเดียว ยังรอฉันแค่คนเดียว

เธอยังคงเป็นเหมือนเดิมอยู่ใช่ไหม

…………………………………………..

เธอยังคิดถึงฉันทุกเวลาอยู่รึเปล่า

เธอยังดูรูปเราใบเดิมๆ อยู่หรือไม่

เธอยังมีใจให้ฉันคนเดียว ยังรอฉันแค่คนเดียว

เธอยังรักกันเหมือนเดิมอยู่ใช่ไหม

ช่วยบอกให้รู้ที”

เพลงที่กริชร้องเป็นเพลงที่ผมชอบให้กริชร้องให้ฟังเวลาที่กริชว่าง....ผมชอบความหมายของเพลงที่มันส่งถึงอารมณ์ความคิดถึง....แต่ทำไมวันนี้ผมกลับไม่อยากฟัง....ไม่อยากได้ยิน....ไม่อยากสัมผัสความคิดถึงแบบนั้น...กริชร้องมันด้วยใจ...แต่ผมกลับร้องไห้....น้ำตาที่มันจุกอยู่ในหัวใจผม...มันตันไปหมด....ผมอธิบายความรู้สึกตอนนี้ไม่ถูกว่ามันคืออะไร....รู้เพียงแต่ว่า....ผมอยากไปจากตรงนี้....

“พี่ไวท์!!!!!!.....” เสียงต้นหอมเรียกผมดังลั่นห้อง...ต้นหอมเดินตรงมาที่ผม.....มองหน้าจับผิด...แล้ว....

“หมับ!!!!...พี่...เป็นอะไรรึเปล่า...พี่ชาย...พี่บอกต้นหอมได้นะ...ต้นหอมเป็นน้องพี่...รับฟังพี่ทุกอย่าง...” สีหน้าของพี่ไวท์คอนนี้มันไม่สดใสเลย...ร่องรอยความเจ็บปวด...เสียใจ...อึดอัด...และเศร้า...มันเด่นชัดอยู่ในแววตาคู่นั้น...สิ่งที่เดียวที่น้องสาวคนนี้...พอจะช่วย...คือปลอบโยน...

 .............จบตอนแล้วค่ะ...........บทซึ้ง ๆ ระหว่างพี่ชายกับน้องสาว...ยังไม่หมดแค่นี้นะค่ะ...ยังไงฝากติดตามด้วย...ขอบคุณทุกคนที่ตามอ่านกันนะค่ะ...รักคนอ่านทุกคนเลย^^