ชินโดxคิริโนะ (Inazuma go) V.2

"คิกๆๆ"ยัยนั่นยังคงยืนหัวเราะคิกๆกับตัวเองในขณะที่ผมกับชินโดมองหน้ากันเพื่อหาคำตอบ"คิริ ที่แปลว่าหมอกสินะคะ"

"ชะ...ใช่"

"มิน่า ชีวิตคุณถึงได้น่าสมเพช"

"!!!/!!!"

"แหมๆ อย่ามองอย่างนั้นสิคะ ฉันก็แค่อยากจะบอกว่า...หมอกมันไร้ค่า คุณชิโดที่คอยปกป้องคุณอยู่ตลอดเวลา ก็เหมือนปกป้องหมอกที่จับต้องไม่ได้ สร้างแต่ภาพลวงตามาตบแต่งว่าอ่อนแอ แต่ก็ลอบกัด จนหนาวไปถึงหัวใจ คิกๆ"เธอเอามือปิดปากหัวเราะ แต่ผมกำมือแน่น ถึงจะข่มอารมณ์ไว้ได้แต่ก็รู้สึกโกรธมากๆ เกลียด...เกลียดคนแบบนี้

"คิริโนะ..."ชินโดเอื้อมมือมาจับมือผมอย่างอบอุ่น"ฉันไม่เคยคิดแบบนั้นนะ นายเป็นคนสำคัญแบบที่นายเป็น"

"ชินโด..."ผมยิ้มให้เขา คำพูดเมื่อกี้ทำให้รู้สึกดีขึ้นเป็นกอง

"อะไรกันๆ แค่ฉันพูดหน่อยเดียวคุณก็โกรธแล้วหรอคะ"เธอยิ้มท่าน่ารัก"ถ้าฉันพูดถึง...ความรู้สึกของคุณล่ะคะ"

"เธอ..."ผมจ้องหน้าโยโนะมานะตาไม่กระพิบ"อย่าลามปามให้มากนัก"

"อุ้ยๆ โกรธอีกแล้วล่ะสิคะ"

"อย่าอวดดีนักนะ เธอมันก็แค่ผู้หญิง"ผมพูดเบาๆ "ถ้าเก่งแต่ปากก็ไม่มีสิทธิมาว่าฉัน"

"โถ่...คิริโนะคุงพูดแรงจังนะคะ จิตใจอันบอบบางของฉันคงจะบอบช้ำ"เธอยิ้มเหมือนเดิมแล้วเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าของผม"สุภาพบุรุษที่ดีก็ควรจะมีมารยาทต่อสุภาพสตรีอย่างฉันสิคะ หรือคุณไม่ใช่... คิกๆๆ"

"เธอ"ผมใช้มือจับคางของงเธอให้เชิดขึ้น ดูเหมือนเธอจะตกใจเล็กน้อย"อย่าดูถูกฉัน"

"คิริโนะ"ชินโดมองผมเชิงห้าม

"คิกๆ คุณชินโดนี่ล่ะก็ อยากช่วยฉันหรอคะ"เธอสะบัดหัวออกแล้วเดินไปหอมแก้มชินโด ยัยนี่มัน!"น่ารักจังเลยนะคะ สนใจจะเป็นแฟนฉันบ้างรึปล่าวล่ะคะ"

"..."ชินโดไม่ได้พูดอะไรแต่ก็นิ่งไป ดวงตานั่นฉายแววไม่พอใจเล็กๆ แต่เขาก็เป็นสุภาพบุรุษคนหนึ่ง คงจะไม่ปฏิเสธอย่างเสียมารยาทในทันที

"เธอ!!!" แต่ผมไม่ใช่ แล้วก็ทนไม่ไหวแล้วด้วย!

"เอ๋ อะไรหรอคะ"

"ออกมาให้ห่างจากชินโดเลยนะ! ทำตัวน่าเกลียด!"ผมดึงเธอออกมาพร้อมตะวาดใส่หน้า ทั้งเธอและชินโดต่างก็อึ้งกับอารมณ์ของผมจนชะงัก"เธอมันก็ดีแต่ปากกับคำพูดที่เหมือนไฟออกมาทำให้คนอื่นเจ็บ! เธอรู้อยู่แล้วนี่ ว่าฉันคิดยังไง! ถึงตอนนี้ฉันก็ไม่กลัวอะไรแล้ว เธอเหยียบย่ำฉันทั้งการพูดและการกระทำ"

"0-0/0-0"

"เธอมัน...ยิ่งกว่างูเห่า ที่ใช้พิษมาลอบกัด! ว่าแต่ฉันไม่ดี แต่ตัวเธอเองนั่นแหละที่ไม่ดี!"

"คิริโนะคุง พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไงคะ"เสียงของเธอแข็งขึ้นเล็กน้อย"ฉันไปทำอะไรตอนไหนหรอคะ ที่ดูๆก็มีแต่คุณที่ทำฉัน หึ"

"ฮึ่ย..." ก็ที่เธอหอมแก้มชินโดนั่นไงเล่า!

ชินโดที่ดูอยู่ก็รู้ว่าท่าไม่ดีเลยจับมือผมเอาไว้ให้แน่นกว่าเดิม บางทีเขาอาจจะอยากให้ผมรู้สึกตัวสักทีก็ได้

"อย่าคิดว่าฉันพูดได้อย่างเดียวนะคะ แต่วันนี้ฉันคงต้องขอตัวก่อน"โยโนะมานะส่งยิ้มหวานอาบยาพิษมาให้ผมก่อนเดินหนีไปหน้าระรื่น

"คิริโนะ นายโอเคมั้ย"ชินโดถาม

"ไม่เป็นไรหรอกน่า"ผมฝืนยิ้มส่งให้ "ฉันสบายดี"

"ฉัน...ขอโทษนะ ป้าทัสสึคงเป็นคนทำ"

"อะไรกันเล่า นั่นไม่ใช่คำที่ควรพูดออกจากปากนายเลยนะ เพราะคนทำไม่ใช่นาย"

"แต่จุดเริ่มต้นมันคือฉัน"

"งั้น...ทำไมนายยังอยู่ข้างๆฉันล่ะ"ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้"คนอย่างนายน่ะ พิเศษมากนะ"

"ฮึ นั้นสินะ สำหรับนายฉันก็ยังพิเศษอยู่"

"แน่นอน"ผมยิ้มกว้างก่อนนึกอะไรขึ้นมาได้

จุ้ป...

ผมหอมแก้มชินโดข้างที่โดนโยโนะมานะหอมแล้วรีบถอนออก

"ละ...ลบให้-///- ฉันคิดแล้วมันหงุดหงิดน่ะ" ว่าเสร็จผมก็รีบออกจากห้องไป ปล่อยให้ชินโดยืนจับแก้มงงๆต่อไป

-ชินโด;talk-

     หลังจากคิริโนะเดินออกไปผมก็ยังหวนนึกถึงตอนหมอนั่นทำหน้าแดงๆหลังหอมแก้มผมเสร็จ

'ละ...ลบให้-///- ฉันคิดแล้วมันหงุดหงิดน่ะ'

ทำไมผมถึงรู้สึกนะ ว่าการกระทำแบบนั้นมันน่ารักชะมัด!

-ชินโด; end talk-