ไอ้บ้า กะ ยัยบ๊อง ป่วนบ้านเดอะคอมมิเดี้ยน

'' ไอ้ต่ายยยยยยย......'' เคนตะโกนเรียก ก่าต่ายจากหน้าประตูบ้าน ทำให้อาทและกาต่ายที่กำลังฝึกกีตาร์อย่างเอาเปนเอาตาย สะดุ้งเปนแถบ

''อารายของแกว่ะ ไอ้เคน แหกบ้านซะกลัว เขาไม่รุหรือไง ว่า เรียกหาแฟนนะ'' แน็คกี้ที่กำลังนอนหลับ บนตักข้าวฟ่าง ลุกขึ้นมาโวยวาย

''แกจะนอนก้อนอนไปสิ ไอ้แน็ค เกี่ยวรัยกะฉันว่ะ''เคนหันไปพาลกับแน็คกี้ทันที

''อ้าว ไอ้นี้ ไปโมโหใครมาว่ะ'' แน็คกี้ไม่กล้าที่จะพูดรัยต่อเพราะเหน แววตาของเคนแล้วน่ากลัวสุดๆ

''ไอ้ต่าย ได้ยินไหมเนี๊ยที่เรียกอ่ะห๋าา'' เคนหันกลับไปเรียก กาต่ายอีกครั้ง

'' โอ๊ย!! ไอ้เพ่เคน เพ่จะตาโกน อารายเสียงดางหนักหนาา หูจาแตกแล้วว'' กาต่ายโผล่หัวออกมาจากวงแขนของ อาท

''มานี้หน่อย'' เคนพูดแร้วเดินออกไปทันที แร้วเขาก้อมันจัยว่า กาต่ายต้องตามเขามา

'' เดี๋ยว ต่ายมานะ อาท '' กาต่ายรีบลุกขึ้นไปหา เคนที่เดินหายไปไหนก้อไม่รุ

'' เพ่เคน เพ่เคน ยุไหนของเขาเนี๊ย'' กาต่ายเรียกหาเคน

'' ไอ่ต่าย มานี้'' เคนกวักมือเรียก ให้กาต่ายเดินเข้าไปหาหลังพุ่มไม้ 

''มีรัยพี่ เคน เรียกมาซะไกลเรย ขี้เกียดเดินรุมันเนี๊ย'' กาต่ายบ่นใส่เปนชุด

''นั่งเร่นกีตาร์ คงสบายกว่าสินะ'' เคนทิ้งตัวลงนอนบนสนามหญ้าโดยไม่มองหน้ากาต่าย

''อารายของเขาว่ะ'' กาต่ายนั่งลงข้างเคน

*** ง่วงแร้วไปนอนก่อนน๊า เดี่ยว พรุ่งนี้มาอัพต่อนน๊าาา ฝรรนดีค่ะ***