ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word)

9.7

เขียนโดย flame

วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 01.10 น.

  31 chapter
  213 วิจารณ์
  49.30K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 19.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

12) 12. ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word) TOMO-KAEW

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word) TOMO-KAEW

 

 

"พี่โมะค่ะ วันนี้เราไปลองชุดกันนะค่ะ..."แก้วเอ่ยพร้อมกับรอยยิ้ม แต่แล้วรอยยิ้มก็ค่อยๆ จางหายไปเมื่อได้ยินคำตอบของคู่หมั้นหนุ่ม

 

 

"วันนี้พี่ไม่ว่าง ขอโทษนะครับ"โทโมะเอ่ยเสียงเรียบ ทั้งๆ ที่ยังไม่เงยหน้าจากกองเอกสารขึ้นมามองคนรัก

 

 

ริมฝีปากบางถูกเม้นแน่นจนเป็นเส้นตรง รู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของคนรักได้อย่างชัดเจน นับตั้งแต่วันนั้น...

 

 

"ค่ะ แก้วเข้าใจแล้ว... งั้นแก้วกลับก่อนนะค่ะ"พูดจบแก้วก็เดินออกจากห้องทำงานของคนรักไป ไม่มีคำพูดเหนี่ยวรั้งใดๆ ออกจากปากของคนรัก มันทำให้เธอรู้สึกถึงระยะความห่างเหินของเขาได้เป็นอย่างดี

 

 

พี่คงหมดรักแก้วแล้วสินะ...

 

 

ได้แต่คิดในใจอย่างเจ็บปวด

 

 

ระยะทางระหว่างเธอกับเขาที่ถึงแม้จะใกล้เพียงแค่เอื้อมมือ แต่ถ้าในใจของเขาไม่มีเธออยู่แล้ว ต่อให้พยายามเอื้อมมือไปหาเขามากเท่าไหร่ มันก็ไกลเกินกว่าที่เธอจะเอื้อมมือไปถึงตัวเขา...

 

 

                    --------------------

 

 

คอนโดมิเนียมหรูกลางเมืองกรุง

 

 

"อือ... โมะขา อ๊ะ ลึกกว่านี้อีกสิค่ะ... ซี๊ดส์..."เสียงหวานครางลั่น เรียกร้องให้ชายหนุ่มเข้าไปในตัวเธอให้ลึกกว่าเดิม

 

 

"อืม..."เสียงทุ้มครางลั่น ยิ่งหญิงสาวใต้ร่างร้อนแรงมากแค่ไหน ยิ่งทำให้ชายหนุ่มมีความสึขมากขึ้นเท่านั้น

 

 

พั่บๆๆ พั่บๆๆ

 

 

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วทั้งห้อง ร่างสาวสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกกระทั้นที่ชายหนุ่มโหมกระหน่ำใส่เธอไม่ยั้ง แต่กระนั้นเธอก็ไม่รู้สึกเจ็บปวดแต่อย่างใด กลับเพิ่มความร้อนแรงให้มากขึ้นเรื่อยๆ

 

 

"อ๊าห์... โมะขา ซี๊ดส์... วะ หวายจะไม่ไหวแล้ว กรี๊ด!!!"เสียงหวานครางลั่น ก่อนจะกรี๊ดออกมาเมื่อถึงจุดยอด กายสาวขมิบท่อนเหล็กร้อนที่ขยับเข้าออกในกายเธอ จนชายหนุ่มทนไม่ไหว ปลดปล่อยสายธารอุ่นร้อนออกมาจนล้นทะลักเครื่องป้องกัน

 

 

"อืม..."เสียงทุ้มคำรามลั่น ก่อนจะถอนถอดออกกายสาวเมื่อเสร็จสิ้นกิจสวาทกับสาวสวย

 

 

"โมะขา เมื่อไหร่คุณจะพาหวายไปบ้านคุณค่ะ หวายรอไม่ไหวแล้วนะค่ะ"หวายกอดร่างแกร่งของชายหนุ่มก็เอ่ยขึ้น เพราะสิ่งที่เธอต้องการคือการได้เป็นสะใภ้ไทยานนท์

 

 

โทโมะที่ได้ยินหวายพูดแบบนั้น ก็ผละกายออกห่างจากเธอทันที ก่อนจะหันมามองใบหน้าสวยด้วยสายตาที่เย็นเยืยก จนหวายสัมผัสได้

 

 

"ทำไมต้องมองหวายแบบนั้นด้วย? หวายเป็นเมียคุณนะ หวายมีสิทธิ์เรียกร้องสิ แค่พาหวายไปหาพ่อแม่คุณ มันลำบากมากหรือไงค่ะ?"หวายกอดอกถามอย่างไม่พอใจ

 

 

"ใครบอกว่าเธอเป็นเมียไม่ทราบ ผู้หญิงอย่างเธอได้มากสุดก็แค่คู่นอนเท่านั้น ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรทั้งนั้น"โทโมะเอ่ยเสียงราบเรียบ

 

 

"แล้วที่คุณมานอนกับหวายล่ะ?"

 

 

"ก็แค่ปลดปล่อยความใคร่ทั้งนั้น ฉันมีคนที่คู่ควรมากกว่าเธออยู่แล้ว ผู้หญิงแบบเธอ ฉันคงไม่ยกย่องให้มาเป็นเมียฉันหรอก"โทโมะว่า ก่อนจะลุกจากเตียง เดินเข้าห้องน้ำไปทันที

 

 

หวายกำมือตัวเองแน่น เล็บยาวจิกเข้าเนื้อด้วยความเจ็บใจ

 

 

ทำไมต้องเป็นแกนังแก้ว!!! ทำไมไม่เป็นเธอบ้าง!?

 

 

หวายได้แต่ตะโกนถามตัวเองในใจ

 

 

เธอยอมแลกทุกสิ่งทุกอย่าง เพื่อที่จะเอาชนะศัตรูของหัวใจ เธอแย่งคนรักของแก้วทุกคนไม่เว้นเม้แต่โทโมะแต่พอเธอรู้ว่าโทโมะเป็นทายาทของไทยานนท์ เธอจะเปลี่ยนเป้าหมายทันที เพราะสิ่งที่เธอต้องการคือ การเป็นสะใภ้ไทยานนท์ แต่ตำแหน่งนั้นก็กลับตกไปเป็นของแก้ว

 

 

ฉันไม่มีวันยอมแกหรอกนังแก้ว!!! สะใภ้ไทยานนท์ต้องเป็นของฉัน!!! ฉันจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้เป็นสะใภ้ไทยานนท์ ต่อให้ฉันต้องฆ่าแกก็ตาม!!!

 

 

--------------------------------------------

 

 

 

 

 

 

 

คัททททททททททททททททททททททท

 

อัพตอนที่12 ให้แล้วน๊า^^

 

ตอนนี้เป็นคู่ของป๊ากับม๊า ฝากติดตามผลงานกันด้วยนะค่ะ^^

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา