ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word)
เขียนโดย flame
วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 01.10 น.
แก้ไขเมื่อ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 19.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
12) 12. ไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word) TOMO-KAEW
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความไม่พูดก็ได้ยิน (Unspoken Word) TOMO-KAEW
"พี่โมะค่ะ วันนี้เราไปลองชุดกันนะค่ะ..."แก้วเอ่ยพร้อมกับรอยยิ้ม แต่แล้วรอยยิ้มก็ค่อยๆ จางหายไปเมื่อได้ยินคำตอบของคู่หมั้นหนุ่ม
"วันนี้พี่ไม่ว่าง ขอโทษนะครับ"โทโมะเอ่ยเสียงเรียบ ทั้งๆ ที่ยังไม่เงยหน้าจากกองเอกสารขึ้นมามองคนรัก
ริมฝีปากบางถูกเม้นแน่นจนเป็นเส้นตรง รู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของคนรักได้อย่างชัดเจน นับตั้งแต่วันนั้น...
"ค่ะ แก้วเข้าใจแล้ว... งั้นแก้วกลับก่อนนะค่ะ"พูดจบแก้วก็เดินออกจากห้องทำงานของคนรักไป ไม่มีคำพูดเหนี่ยวรั้งใดๆ ออกจากปากของคนรัก มันทำให้เธอรู้สึกถึงระยะความห่างเหินของเขาได้เป็นอย่างดี
พี่คงหมดรักแก้วแล้วสินะ...
ได้แต่คิดในใจอย่างเจ็บปวด
ระยะทางระหว่างเธอกับเขาที่ถึงแม้จะใกล้เพียงแค่เอื้อมมือ แต่ถ้าในใจของเขาไม่มีเธออยู่แล้ว ต่อให้พยายามเอื้อมมือไปหาเขามากเท่าไหร่ มันก็ไกลเกินกว่าที่เธอจะเอื้อมมือไปถึงตัวเขา...
--------------------
คอนโดมิเนียมหรูกลางเมืองกรุง
"อือ... โมะขา อ๊ะ ลึกกว่านี้อีกสิค่ะ... ซี๊ดส์..."เสียงหวานครางลั่น เรียกร้องให้ชายหนุ่มเข้าไปในตัวเธอให้ลึกกว่าเดิม
"อืม..."เสียงทุ้มครางลั่น ยิ่งหญิงสาวใต้ร่างร้อนแรงมากแค่ไหน ยิ่งทำให้ชายหนุ่มมีความสึขมากขึ้นเท่านั้น
พั่บๆๆ พั่บๆๆ
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วทั้งห้อง ร่างสาวสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกกระทั้นที่ชายหนุ่มโหมกระหน่ำใส่เธอไม่ยั้ง แต่กระนั้นเธอก็ไม่รู้สึกเจ็บปวดแต่อย่างใด กลับเพิ่มความร้อนแรงให้มากขึ้นเรื่อยๆ
"อ๊าห์... โมะขา ซี๊ดส์... วะ หวายจะไม่ไหวแล้ว กรี๊ด!!!"เสียงหวานครางลั่น ก่อนจะกรี๊ดออกมาเมื่อถึงจุดยอด กายสาวขมิบท่อนเหล็กร้อนที่ขยับเข้าออกในกายเธอ จนชายหนุ่มทนไม่ไหว ปลดปล่อยสายธารอุ่นร้อนออกมาจนล้นทะลักเครื่องป้องกัน
"อืม..."เสียงทุ้มคำรามลั่น ก่อนจะถอนถอดออกกายสาวเมื่อเสร็จสิ้นกิจสวาทกับสาวสวย
"โมะขา เมื่อไหร่คุณจะพาหวายไปบ้านคุณค่ะ หวายรอไม่ไหวแล้วนะค่ะ"หวายกอดร่างแกร่งของชายหนุ่มก็เอ่ยขึ้น เพราะสิ่งที่เธอต้องการคือการได้เป็นสะใภ้ไทยานนท์
โทโมะที่ได้ยินหวายพูดแบบนั้น ก็ผละกายออกห่างจากเธอทันที ก่อนจะหันมามองใบหน้าสวยด้วยสายตาที่เย็นเยืยก จนหวายสัมผัสได้
"ทำไมต้องมองหวายแบบนั้นด้วย? หวายเป็นเมียคุณนะ หวายมีสิทธิ์เรียกร้องสิ แค่พาหวายไปหาพ่อแม่คุณ มันลำบากมากหรือไงค่ะ?"หวายกอดอกถามอย่างไม่พอใจ
"ใครบอกว่าเธอเป็นเมียไม่ทราบ ผู้หญิงอย่างเธอได้มากสุดก็แค่คู่นอนเท่านั้น ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรทั้งนั้น"โทโมะเอ่ยเสียงราบเรียบ
"แล้วที่คุณมานอนกับหวายล่ะ?"
"ก็แค่ปลดปล่อยความใคร่ทั้งนั้น ฉันมีคนที่คู่ควรมากกว่าเธออยู่แล้ว ผู้หญิงแบบเธอ ฉันคงไม่ยกย่องให้มาเป็นเมียฉันหรอก"โทโมะว่า ก่อนจะลุกจากเตียง เดินเข้าห้องน้ำไปทันที
หวายกำมือตัวเองแน่น เล็บยาวจิกเข้าเนื้อด้วยความเจ็บใจ
ทำไมต้องเป็นแกนังแก้ว!!! ทำไมไม่เป็นเธอบ้าง!?
หวายได้แต่ตะโกนถามตัวเองในใจ
เธอยอมแลกทุกสิ่งทุกอย่าง เพื่อที่จะเอาชนะศัตรูของหัวใจ เธอแย่งคนรักของแก้วทุกคนไม่เว้นเม้แต่โทโมะแต่พอเธอรู้ว่าโทโมะเป็นทายาทของไทยานนท์ เธอจะเปลี่ยนเป้าหมายทันที เพราะสิ่งที่เธอต้องการคือ การเป็นสะใภ้ไทยานนท์ แต่ตำแหน่งนั้นก็กลับตกไปเป็นของแก้ว
ฉันไม่มีวันยอมแกหรอกนังแก้ว!!! สะใภ้ไทยานนท์ต้องเป็นของฉัน!!! ฉันจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้เป็นสะใภ้ไทยานนท์ ต่อให้ฉันต้องฆ่าแกก็ตาม!!!
--------------------------------------------
คัททททททททททททททททททททททท
อัพตอนที่12 ให้แล้วน๊า^^
ตอนนี้เป็นคู่ของป๊ากับม๊า ฝากติดตามผลงานกันด้วยนะค่ะ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ