[Fairy tail]อัยการสุดซื่อและอาจารย์สุดที่รัก
เขียนโดย 
kigaya
วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 11.40 น.
แก้ไขเมื่อ 29 เมษายน พ.ศ. 2558 11.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
อา...วันนี้คงต้องเริ่มเรียนแล้วสินะ...เอาละ ผมขอสัมผัสชีวิตใหม่ก่อนละ!
คนบางคนเขาพูดว่า ‘ทุกสิ่งทุกอย่างต้องเริ่มจากศูนย์เสมอ’ ก็คงเหมือนผม เกรย์ ฟูลบัสเตอร์ที่เป็นอัยการมาสิบปีเต็มต้องกลายมาเป็นนักเรียนปีหนึ่ง(ม.4) มันก็ไม่ได้เริ่มจากศูนย์ทีเดียว ผมข้ามชั้นมาตั้งแต่...จำไม่ได้แล้วแฮะ ถึงยังไงก็ไม่ได้เริ่มจากศูนย์เรื่องระดับชั้น แต่เริ่มจากศูนย์ที่ผมต้องเรียนโรงเรียนนี้ต่างหาก คนเยอะชะมัด...
ซุบซิบ~
เสียงซุบซิบรอบแปดทิศของผมดังขึ้นและมันก็ดังขึ้นเรื่อยๆด้วย มีทั้งเสียงทุ้มและใสดังมารอบๆระหว่างทางที่ผมเดินเข้ามาในรั้วโรงเรียน...โรงเรียนมีลักษณะเหมือนรูปตัวยู(U)ครับ
“กรี๊ด!ใครอ่ะหล่อจัง”
“ไหนๆ กรี๊ด!หล่อสุดๆอะ หน้าตาเหมือนลูกคุณหนูเลย”
“เนอะๆ ชีวิตม.4ของฉันจะต้องมีสีสันเพราะผู้ชายคนนั้นแน่”
“เหอะ หล่อตรงไหน ดูแรกๆนึกว่าผู้หญิง”
“ใครอ่ะ ผู้ชายจริงหรือเปล่า? น่ารักชิบ”
เอ่อ...สองคนสุดท้ายผมขออนุญาตตบปากสักทีได้ไหม...
ผมเดินมาถึงหน้าโรงเรียน ผมต้องหาบอร์ดที่บอกว่าห้องผมคือห้องไหนก่อนสินะ ผมเห็นนักเรียนส่วนใหญ่กำลังชุลมุนกันตรงหนึ่ง คงเป็นบอร์ดกระมัง
ผมแหงนมองนิดหน่อย นักเรียนโรงเรียนนี้รู้สึกว่าผมจะสูงแฮะ เพราะผมอายุเยอะมากกว่ารึเปล่า? แต่พอมองไปสักพัก เริ่มมีผู้ชายที่ตัวเท่าผมยืนบังข้างหน้า อันนั้นคงเป็นนักเรียนปี3(ม.6) บังหมดบอร์ดที่ผมยืนเลย!
“เอ่อ...ขอทางหน่อยครับ”
ชายคนนั้นหันมาสักพักก็พยักหน้าเล็กน้อยแล้วถอยลงมา
ผมมองชัดๆก็เห็นคนใส่เสื้อสูทสีดำ? นักเรียนโรงเรียนนี้นักเรียนชายใส่ชุดปกตั้งเขียว ส่วนผู้หญิงใส่ชุดกะลาสีสีขาว(สีขาวอันนี้แน่นอน) เรือนผมสีส้มตั้งขึ้นอย่างกับสิงโต(ตั้งกระจายไปรอบๆ)แถมใส่แว่นกันแดดด้วย
“ขอโทษที บังเอิญว่าฉันจำชื่อสาวๆไว้ก่อนนะ”ชายคนนั้นตอบก่อนเดินออกไปจากกลุ่มชุลมุนนั้น
ดูถ้าจะเป็นพวกติดสาว...อย่ายุ่งดีกว่า มันจะกระทบต่อผลการเรียนกับจิตพิสัย
ผมแหงนมองอีกรอบคราวนี้โชคดีเห็นชื่อผมชัดๆ ผมเลื่อนสายตาขึ้นไปดูชื่อห้อง
‘ม.4 ห้องD’
ห้องสุดท้ายเลยนี่หว่า...ช่างเถอะ มันคงไม่กระทบอะไรกับผลการเรียนกับจิตพิสัยละนะ
ผมเดินเข้าไปในตัวอาคาร ใหญ่ชะมัด สมกับเป็นโรงเรียนรัฐบาล รู้สึกว่าม.4 อยู่ชั้น 3 นี่นะมีแค่สีห้องและ ก็ต้องขึ้นบันได ผมขึ้นมาถึงหน้าห้องม.4 ห้อง Aใกล้กับบันไดนิดนึงก็ดีเหมือนกันสุดท้ายในที่สุดผมก็มาถึงห้อง D ผมเปิดประตูเลื่อนเข้าไปก็เจอกลุ่มหนุ่มสาว ในห้องเพียงสิบกว่าคนที่นั่งเกาะกลุ่มทำความรู้จักกัน เอ...ผมต้องนั่งตรงไหนนะ?
ผมตัดสินใจถามคนในห้องเป็นผู้ชายคนหนึ่ง
“คุณครับ?”
“มีอะไรหรอ”
“ผมต้อง...นั่งตรงไหนหรอครับ?”
“อ้อ เพิ่งย้ายมาใหม่สิท่า นั่งตรงไหนก็ได้เลยครับ โรงเรียนนี้ไม่ได้เคร่งครัดเรื่องกฎสักเท่าไหร่”
แต่ดูผู้ชายคนนั้นดูพูดเป็นทางการจังแถมยิ้มอย่างเป็นมิตรมากด้วย
“ขอบคุณครับ”ผมตอบแค่นั้น
ก่อนเลือกที่นั่งโต๊ะทั้งหมดเป็นโต๊ะแล็กเชอร์ ผมลองมองไปรอบๆก็ตัดสินใจเลือกคอลัมน์(แนวตั้ง)ที่สี่ (ในห้องมีหกคอลัมน์) และแถวที่ห้า (แนวนอน) (มีเจ็ดแถว ) รวมๆแล้วมี 42 โต๊ะเรียน มันไม่แออัดและไม่กว้างเกิน เดินได้สะดวก
ผมนั่งบนเก้าอี้พร้อมกับวางกระเป๋า วันนี้ผมตื่นเช้ามาหกโมง มาถึงก็หกโมงครึ่ง ง่วงชะมัด ผมฟุบบนโต๊ะเย็นนั้น ของีบหน่อยละกัน...
...
..
.
ทำไมมันนอนไม่หลับนะ!
“กรี๊ด!ผู้ชายคนนั้นนี่!อยู่ห้องเราหรอ เย้!ฉันมีโอกาสแล้ว”
“อยู่ม.4หรอ? ฉันนึกว่าเป็นพวกม.6ซะอีก”
เพราะเสียงพวกนี้นี่เอง ผมเลิกฟุบบนโต๊ะเงยหน้าออกมาเจอหญิงสาวที่อายุน่าจะ 16 ล้อมผมพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา อะไรละนั้น!
แชะ! แชะ!
เสียงกดชัตเตอร์? ไม่สิผมมองเห็นโทรศัพท์ นี่มันเสียงโทรศัพท์ที่กดชัตเตอร์ต่างหาก
“เดี๋ยวสิ!”ผมรีบเอาแขนขวาบังหน้าตัวเอง ทุกคนลดโทรศัพท์ลง(อย่างกับปืน)
“ขอโทษค่ะพอดีว่าพวกเราเป็นแฟนคลับของคุณ!”หญิงสาวคนนั้นพูดพร้อมหน้าแดงทำท่าเหมือนจะกรี๊ดอีกรอบ ผมพึ่งมาวันแรกทำไมมีแฟนคลับแล้วเนี่ย! ผมเริ่มหงุดหงิดเล็กน้อยแล้วนะ
“ผมไม่รู้หรอกนะว่าทำไมถึงเป็นอย่างนั้น แต่ช่วยอย่ารบกวนเวลาเรียนหรือในชั่วโมงเรียนนะครับ”
จะตั้งคลับอะไรก็เป็นสิทธิ์ของเขา แต่ผมต้องการความสงบในชีวิตเรียนตอนนี้
“รับทราบค่า!”แล้วฟิโอเล่มุงก็สลายตัวไปอย่างรวดเร็ว สงบจนได้...
เสียงของประตูเลื่อนเปิดเสียงดัง(เบาๆหน่อยไม่เป็นรึไง) พร้อมกับชายหนุ่มชุดสูทสีดำกับผมส้มฟู ผมเคยเห็นที่ไหนนะ รู้สึกว่าจะไม่กี่นาทีนี้ด้วย เขาเดินมาที่โต๊ะของอาจารย์ จะว่าไปคาบแรกเป็นโฮมรูมนี่นะ
“เอาละ ทุกคนมาครบใช่ไหม”ชายคนนั้นมองรอบๆห้องพร้อมกับหนังสือสี่ห้าเล่มบนมือของเขาที่วางบนโต๊ะเสียงอย่างน่าเกรงขาม(?)
“ครบสินะ ให้แต่ละแถวแนะนำตัวทีละคนนะ เริ่มได้!”ดูเหมือนว่าจะเป็นคนไฟแรง...เดี๋ยวสิ ถ้ายืนอยู่ข้างหน้าก็คือครูประจำชั้นหรอ!
“อาจารย์ครับ อาจารย์ช่วยแนะนำตัวเองก่อนได้ไหมครับ พอดีว่ามีเด็กใหม่มาด้วย”นักเรียนคนหนึ่งพูดขึ้น เขาคือคนที่ผมถามที่นั่งเมื่อกี้
“อาๆ ฉันชื่อโลกิ จะเรียกเลโอก็ได้”อาจารย์คนนั้นแนะนำตัวแบบปัดๆ
“เริ่มได้แล้ว!”อาจารย์โลกิพูดพร้อมกับนักเรียนชายที่อยู่ตรงริมประตู
“คะ ครับ ผมชื่อ.....”และมันก็ดำเนินมาเรื่อยๆๆ
จนในที่สุดก็ถึงผม
“เอ้า ตาเธอตรงนั้นแล้ว!”ครูที่นี่ชอบชี้นิ้วใส่นักเรียนรึไง ผมลุกขึ้นยืนตัวตรงขึ้นมา
“ผมเกรย์ ฟูลบัสเตอร์ครับ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ”ผมแนะนำตัวเสียงกลางๆ หนักแน่นนิดหน่อย ผมเป็นอัยการ วิธีพูดหรือแนะนำตัวผมชินมากแล้ว
“ฟูลบัสเตอร์หรอ? ญาติของริออนสินะ”อึก! อาจารย์โลกิถามถึงคนๆนั้นสินะ ให้ตายสิ เมื่อไหร่จะไม่มีชื่อหมอนั้นในชีวิตผมนะ!
“ครับ ใช่ครับ หมดคำถามแล้วนะครับ?”ผมพูดเสียงหงุดหงิดนิดหน่อย พร้อมกับหลับตาไม่มองหน้า
“เดี๋ยวสิ! คุยกับอาจารย์แบบนั้นหรอ?”
“ขอโทษครับ พอดีว่าผมไม่ค่อยชอบคุยกับผู้ใหญ่เลยไม่ค่อยมีมารยาทเท่าไหร่ครับ”
“ไม่ชอบเข้าสังคมหรอกหรอเนี่ย ไม่ต้องห่วง!เรียนกับฉันนายได้อยู่สังคมแบบผู้ใหญ่แน่”
อะไรของเขา?
“ครับ”ผมนั่งลงบนเก้าอี้ และตาคนต่อไป
“เอาละครบทุกคนแล้ว คราวนี้มาคุยกฎกติกาเพิ่มเติมในห้องหน่อย”
กฎเพิ่มเติม?
“อาจารย์ครับ ถ้าอาจารย์ทำอะไรเกินหน้าที่ผมจะฟ้องผ.อ.นะครับ”ผู้ชายคนนั้นอีกแล้ว เขาพูดเหมือนกับว่าตัวเองใหญ่มาก
“ครับๆคุณประธานนักเรียน”
เอ๋?!นักเรียนม.4เป็นประธานนักเรียนหรอ พวกม.5 ม.6 ไปทำอะไรอยู่เนี่ย?
“จะว่าไปคุณประธานชื่อ เจราล เฟอร์นันเด็ด สินะ”
“ครับ”
“มิน่าละ ฉันได้ยินชื่อเสียงเธอมาตั้งแต่เมื่อสามปีก่อนแล้ว เป็นประธานนักเรียนมา 4 ปีซ้อนแล้วนะเนี่ย”
สี่ปี?หมายความว่าเป็นประธานนั้นแต่ ม. 1 เลยหรอ? สุดยอด...
“ประมาณนั้นครับ”
“เอาละมาเข้าเรื่องของเรากันต่อ กฎใหม่ที่ว่าคือ...”อาจารย์โลกิทำเสียงเบาๆเหมือนกำลังจะทำให้ลุ้นระทึก “ทุกๆคนที่ฉันเป็นครูประจำชั้นต้องโสดร้อยเปอร์เซ็นต์ทุกคนนะ! โดยเฉพาะเกรย์คุง!”และอาจารย์โลกิก็ชี้มาทางผม ห๊ะ? ผมหรอ!
“หมายความว่าไงหรอครับ?”ผมเอียงคอถามงงๆ อาจารย์โลกิยิ้มอย่างมีเลศนัย(ผมชักจะกลัว...)และพูดออกมาว่า
“เกรย์คุง! วันนี้ตอนเย็นมาพบครูด้วย! วันนี้เธอละเมิดกฎข้อใหม่ของเราต้องโดนทำโทษ!”
มาเช้าคาบโฮมรูมคาบแรกก็กลายเป็นแบบนี้ซะแล้ว...
เมื่อเริ่มจากศูนย์มันต้องขับเคลื่อนไปเรื่อยๆจนถึงสุดทาง....
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
