แอบรัก

ตอนที่51

“ที่จริงแล้วฉัน!..ฉันน่ะ..”

 

“…”

 

“ฉันระ..”

 

  เปรี้ยง!

 

  ไอสาสสสสสสสสสสสสส!!!!!!

 

“อร้าย!” ฟางเด้งตัวเข้ามาหาผมอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ผมไม่อยู่เฉย ผมสอดแขนของผมใต้ขาทั้งสองของฟางแล้วยกมันขึ้น จนตอนนี้ผมกำลังอุ้มเธอ

 

“พี่ป๊อป!O///O!”

 

“อะไร” ผมวางตัวฟางลงบนเตียงอย่างช้าๆ แต่คิดหรอว่าผมจะหยุดอยู่แค่นั้น..

 

                          ............….ต่อ….........…

 

  แย่ชะมัด!นี่ฉันเป็นอะไร ทำไมฉันต้องหน้าแดงแบบนี้ ก็แค่พี่ป๊อปอุ้มฉันขึ้นบนเตียงแต่พี่เขาก็ไม่ออกไปเสียทีอีกทั้งยังมองหน้าฉันอยู่อย่างนั้น คนนะเว้ย!ไม่ใช่ก้อนหิน!มีชีวิตหัวใจเต้นแรงน่ะ!รู้บ้างรึเปล่า!

 

“ออกไปนะพี่ป๊อป..” ฉันดันอกของพี่ป๊อปให้ออกห่างแต่พี่ป๊อปกลับจับแขนฉันขึ้นแล้วเอามันยันที่นอนอย่างนั้น

 

“อยู่นิ่งๆสิ..”

 

“ก็ออกไปสิ!” ให้ตายเถอะ!!!

 

“ไหนบอกว่าไม่ชอบฉันแล้ว..”

 

 

“…”

 

 

“แล้วทำไมต้องหน้าแดง” ก็อากาศมันร้อนเว้ย!ไม่ใช่เพราะเขินหรอกนะ! ก็บอกว่าไม่ใช่ไง!แล้วไอหัวใจนี่จะเต้นแรงไปถึงไหนหัดไปพักผ่อนบ้างเถอะ!

 

“พี่ก็ถอยไปห่างๆสิ!ทำไมถึงชอบทำแบบนี้ด้วยเล่า” ฉันเบือนหน้าหนีพี่ป๊อปที่เอาหน้าเข้ามาใกล้ฉันเข้าไปอีก

 

“ไม่ได้หรอก..ฉันคงห่างจากเธอไม่ได้” เป็นบ้าอะไรอีกเนี่ย!

 

“ถอยไปเถอะค่ะ..ฉันอึดอัดนะ”

 

“แล้วเธอก็อย่าเหินห่างกับฉันนักสิ..ฉันไม่ชอบและอึดอักเหมือนกัน” ฉันหันไปสบตากับพี่ป๊อปอีกครั้ง..ฉันมองเข้าไปในดวงตานั้นก็จ้องผงะเมื่อเห็นน้ำใสๆที่รอบตาพี่ป๊อป..

 

“พี่ป๊อป..” ฉันพูดเสียงอ่อน ยังคงไม่เชื่อสายตาของตัวเอง..พี่ป๊อปร้องไห้หรอ?

 

“เธออย่าห่างเหินกับฉันไม่ได้หรอ..เธอกลับมาชอบฉันอีกไม่ได้หรอวะ” ตึกตักตึกตัก ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร…แต่ฉันหวั่นไหวกับคำพูดของพี่ป๊อปมากเกินไปแล้ว

 

  แต่ที่ผ่านมาพี่ป๊อปจะรู้บ้างรึเปล่าว่าฉันก็เจ็บเหมือนกัน..แล้วจะให้ฉันกลับไปเจ็บอีกครั้งน่ะหรอ พี่ป๊อปบอกว่ามันเป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบ เห็นฉันเป็นผู้หญิงง่ายเป็นคนโง่รึไงกัน..แล้วพอมาตอนนี้ก็คงเห็นฉันง่ายอีกรึเปล่า?

 

“…ไม่ได้หรอก” ฉันพูดเสียงเรียบ และเป็นนาทีที่พี่ป๊อปเอาตัวออกจากร่างฉัน ก่อนที่เราทั้งคู่จะก้มหน้าก้มตากันอย่างนั้น และเป็นพี่ป๊อปที่พูดขึ้น

 

 

“เธอชอบไอมินมันจริงๆ…เธอไม่ได้ชอบฉันแล้ว…แล้วไหนเธอบอกว่าชอบฉันมากไม่ใช่รึไง ทำไมเธอถึงทิ้งฉันง่ายๆแบบนี้ฮะ แล้วเธอรู้บ้างมั้ยว่าฉันเป็นยังไง..” ฉันเงยหน้ามองพี่ป๊อปกลับ เป็นอีกครั้งที่ฉันเห็นน้ำตาพี่ป๊อปไหลรินอาบแก้มของเขา

 

“….”

 

“เธอนี่มัน…”

 

“พอเถอะค่ะ”  ฉันเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบ พร้อมเบนสายตาไปทางอื่น

 

“เธอไม่อยากฟังรึไงว่าฉัน..”

 

“พี่ป๊อปไม่ต้องพูดหรอก เพราะตอนนี้…คำพูดทุกคำของพี่…”

 

“…..”

 

“..มันไม่ได้มีผลอะไรกับฉันเลย”

 

“….”

 

   ฉันรับรู้ได้ถึงการเคลื่อนไหวของพี่ป๊อป ที่ในคราแรกคร่อมฉันอยู่แต่ตอนนี้เขากำลังผละออกพร้อมหยาดน้ำตาที่ตกกระทบผิวของฉัน…

 

“นอนเถอะ” พี่ป๊อปพูดเพียงแค่นั้นแล้วตะแคงข้างหันหลังให้กับฉัน

 

   เมื่อกี้ฉํนพูดอะไรออกไปนะ….สิ่งที่ฉํนพูดมันก็แค่คำโกหกคำนึงเท่านั้น ที่ฉํนพูดก็เพราะคำพูดของพี่ป๊อปมันดูไม่มั่นคง บางทีอาจจะมาทำให้ฉันรักแล้วก็ทิ้งฉํนไป…

 

“ฝันดีค่ะ” ฉันพูดบอกก่อนจะตะแคงหันหลังให้พี่ป๊อปเช่นเดียวกัน

 

   ตอนนี้ก็เท่ากับว่าเรากำลังหันหลังชนกัน…พี่ป๊อปไม่พูดตอบอะไรฉันเลย หยดน้ำตาที่ออกมาจากความรู้สึกทั้งหมด..คำว่ารักน่ะ ฉันพูดออกไปหลายร้อยครั้ง..

 

   แต่ครั้งนี้ฉํนกลับไม่อยากจะเอ่ยคำนั้นอีกเลย..พี่ป๊อปกำลังจะทำให้ฉันตกหลุมพราง พี่ป๊อปกำลังโกหก พี่ป๊อปไม่ได้รู้สึกอะไรเลย..

 

   พี่ป๊อปก็แค่ให้ความหวัง…

 

   เท่านั้น….

………………………ต่อ……………..

   ผมจะหลับลงได้ยังไงในเมื่อตอนี้ผมรู้สึกถึงแรงสั่นของคนข้างหลังผม และผมก็รู้ดีว่านั้นคือไหล่ของฟาง…ผมข่มตาลงเพราะคิดว่ามันน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด ฟางไม่ได้รักผมแล้ว…หัวใจของฟางคงมีแค่ไอมินมันคนเดียว….

 

   ผมพลิกตะแคงไปอีกข้าง ดังนั้นตอนนี้ผมกำลังมองแผ่นหลังของฟาง…กำลังร้องไห้จริงๆด้วย..

 

   แขนของผมมันยกขึ้นกลางอากาศอัตโนมัติ มันค่อยๆเลื่อนหวังที่จะกอด…แต่…มันก็ต้องหยุดชะงัก..

 

   ผมมีสิทธิอะไรที่จะทำแบบนั้น…หัวใจของฟางไม่มีผมอีกต่อไป.. แล้วผมจะทำมันเพื่ออะไร..

 

 

   ผมค่อยๆชักมือตัวเองกลับมาที่เดิมอย่างงเชื่องช้าแลวพลิกตะแคงไปอีกฝั่งอย่างเดิม หยาดน้ำตาที่ผมคิดว่ามันเกิดขึ้นเพราะฟาง..มันกำลังไหล

 

   งี่เง่าชะมัด...

 

    แต่แล้วคำพูดของคนข้างๆตัวผมก็ดังขึ้น…มันทำให้ผมหยุดนิ่ง

 

 

“….ฉันไม่รู้ ฮึก แต่จะให้ฉันทำยังไงเมื่อพี่คิดกับฉันเป็นเพียงอารมณ์ชั่ววูบ ฮึก  พี่คิดว่าฉันจะลืมมันง่ายๆหรอ” 

   ผมพลิกตัวเองให้หันกลับไปหาฟางแล้วไม่รอช้าอีกต่อไป ผมจับฟางพลิกกลับมานอนหงายแลวคร่อมร่างของเธอไว้อย่างที่ทำก่อนหน้านี้

 

"อ้ะ! พี่ป๊อป!"

 

“ฉันไม่ชอบให้เธออยู่กับไอมิน..อย่าไปชอบมันได้มั้ยวะ ฉันโคตรไม่ชอบเลยเวลาเธอไปอยู่กับมัน..ฉันแทบไม่อยากเห็นเธออยู่กับคนอื่นด้วยซ้ำ…แต่ฉันแม่งก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร..และพอฉันรู้อีกทีฉันก็..ไม่อยากให้เธอเป็นของมัน”  

 

   นั่นล่ะครับ...ความในใจของผม

 

“พี่ป๊อป..”

 

“…”

 

“ฉันไม่ได้ต้องการความสงสาร ฉันชอบพี่ก่อนไม่จำเป็นที่พี่จะต้องทำมาเป็นห่วงใย ไม่จำเป็นต้องถนอมน้ำใจด้วยการทำเป็นรักกัน..เหมือนอย่างตอนนี้”  ฟางพูดออกมาทั้งน้ำตาอาบแก้ม...บ้าชะมัด

 

“…”

 

“พี่อาจจะคิดว่าฉันมันง่ายอีกก็ได้ เพราะฉันดูโง่ ซื่อบื้อในสายตาพี่ตลอด..”

 

“แล้วฉันต้องทำยังไง!..เธอบอกฉันมาสิ ว่าฉันต้องทำยังไงให้เธอกลับมาชอบฉัน..กลับมาดูแลฉันมาอยู่ข้างๆฉันเหมือนก่อน..แล้วเธอ..ช่วยมารับผิดชอบหัวใจของฉันด้วยสิ เพราะตอนนี้มันหวั่นไหวไปกับเธอแล้วนะเว้ย..” 

---

ค้างมาก อัพน้อยมากกกก ยังไงก็รอติดตามตอนหน้าหน่อยนะคร้าาา

   เม้นหายมากกกกก TT เศร้ามากเสียใจมาก กำลังใจหดเนื้อหาก็หดเช่นเดียวกันอยากอัพให้มากเหมือนกันถ้าเม้นมากอ่านะขอบคุณคับ