แอบรัก
เขียนโดย 
Omoji
วันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 17.27 น.
แก้ไขเมื่อ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2558 15.51 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
43) แอบรัก ตอนที่43
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่43
“…จริงๆน่ะหรอ”
เกิดความเงียบขึ้นในชั่วขณะ ฟางนิ่งเงียบไปไม่ยอมตอบอะไร ผมค่อยๆเลื่อนมือของฟางที่อยู่บนแก้มผมลงช้าๆ นัยน์ตาของฟางสั่นไหวจนผมสังเกตได้ ผมค่อยๆเคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ฟางมากขึ้น…หัวใจผมเต้นรัวแรง โดยที่ตาผมก็ยังจับจ่องอยู่ที่ฟางเหมือนเดิม
เราสองคนค่อยๆจูนหน้าเข้ากัน…ฟางเหมือนเป็นแม่เหล็กขั้วบวกส่วนผมเป็นขั้วลบ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผมรู้สึกแบบนี้…เราสองคนเคลื่อนใบหน้าเข้ามาจนจมูกชนกัน
ผมปรับองศาให้จมูกชนกับแก้มขาวเนียน ริมฝีปากของเรา..ใกล้กันไม่กี่เซนเท่านั้น…
“ทำไม…” ผมหยุดชะงักกึกเมื่อฟางเอื่อยคำพูดนึงออกมา
“….”
“พี่ทำแบบนี้ทำไม…”
ผมค่อยๆผละออกจากใบหน้าหวานอย่างเชื่องช้า แววตาของฟางดูสั่นไหวติดแข็งกร้าว..
“ฉัน…”
“ทำไมต้องให้ความหวังฉันด้วย!” ฟางตะคอกใส่ผมอย่างแรง
ผลั่ก!
หนำซ้ำยังผลักผมออกห่างจนหลังแนบกับพื้นโซฟา ฟางลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปที่ประตูห้องจากนั้นก็เปิดมันออก..
“พี่กลับไปได้แล้ว”
หัวใจผมลีบลงจนเหมือนมันจะเล็กกว่ากำมือของผมเสียแล้ว…ผมเสียใจ
ผมลุกขึ้นจากโซฟาเดินไปยังประตู แต่ผมก็เอ่ยออกมาก่อนประโยคนึง…
“ฉันขอโทษ…”
“อย่าทำแบบนี้กับฉันอีก….”
“….”
“เพราะฉัน…”
“….”
“….ไม่ได้ชอบพี่แล้ว”
คุณเคยรู้สึกแบบนี้มั๊ย…เหมือนมีคนปามีดแทงหัวใจน่ะ..ตอนนี้ผมกำลังรู้สึกแบบนั้น…ผมจ้องใบหน้าของฟางเป็นครั้งสุดท้าย…ใบหน้าที่ชื้นไปด้วยคราบน้ำตาตอนนี้…มองผมด้วยแววตาแข็งกร้าว
……………….ต่อ………………..
ปัง!
เสียงปะตูปิดลงพร้อมร่างของพี่ป๊อปที่เดินออกจากห้องไป…มันเหมือนโดนน้ำแข็งสาดหน้า ฉันหน้าชาไปหมด ในใจของฉันมันเจ็บปวดเหลือเกิน
“ฮึก….” ฉับเอามือขึ้นปิดปากกลั้นเสียงร้องไห้ไว้ให้มากที่สุด
ฉันแนบแผ่นหลังกับบานประตูแล้วขาก็ค่อยๆทรุดลงกับพื้นอย่างหมดแรง…ความรู้สึกมันอัดอั้นปะปนกันไปหมด พี่ป๊อปจะทำให้ฉันใจสั่นไปถึงเมื่อไหร่…ทำไมต้องทำให้ฉันชอบเขามากมายขนาดนี้…รู้บ้างรึเปล่าว่าคนที่ถูกกระทำน่ะ
มันเจ็บแค่ไหน…
“ฮึก ฮือออออ ฮือออ” ครั้งนี้คงเป็นครั้งแรกที่ฉันเจ็บจนเจียนตายขนาดนี้…
“แล้วเธอ…ไม่ได้ชอบฉันแล้ว…”
“…..”
“…จริงๆน่ะหรอ”
คำพูดนั้นมันทำร้ายกันชัดๆ ฉันส่ายหน้าไปมาพร้อมสายน้ำที่ไหลอาบเต็มสองแก้ม ฉันจะพูดออกไปได้ยังไงว่าฉันลืมเขาไม่ได้เลย…ฉันจะพูดออกไปได้ยังไงว่าฉันยังรู้สึกเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน..แล้วฉันจะบอกออกไปได้ยังไงว่าหัวใจของฉัน….มีแต่พี่ป๊อปคนเดียว
แค่คนเดียวมาตลอดน่ะ….
………………….ต่อ……………….
เมื่อผมกลับมาถึงบ้านผมก็ไม่รีรอที่จะขึ้นมาบนห้องทันที ผมล้มตัวลงนอนพลางหลับตาลง…
“อย่าทำแบบนี้กับฉันอีก….”
“….”
“เพราะฉัน…”
“….”
“….ไม่ได้ชอบพี่แล้ว”
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน….ผมกำลังร้องไห้อย่างนั้นน่ะหรอ…
“ให้ตายเถอะ…”
ผมเช็ดคราบน้ำตาที่ไหลออกมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้….นี่ยัยนั่นทำให้กูต้องร้องไห้เลยหรอวะ…บ้าจริง!
ผมตัดสินใจลุกออกจากเตียงแล้วเดินไปหน้าระเบียงห้องนอน…ท้องฟ้าคืนนี้ไม่มีดาวเลยสักดวง ทำไมมันถึงได้มืดมิดแบบนี้นะ…
กูเหงาเทวดาไม่เข้าใจกูเลยใช่มั๊ย?
แต่แล้วผมก็ชะงักเมื่อนึกถึงคำพูดนั้น…
“นั้นก็ทำอย่างนี้แล้วกัน” ฟางว่าจบก็เบี่ยงตัวไปด้านหลังผมแล้วกางแขนทั้งสองข้างของผม
“หลับตาลงด้วยนะ แล้วอย่าไปคิดถึงเรื่องอะไรทั้งนั้น…แค่พี่ป๊อปผ่อนคลายมันจะไม่ทำให้พี่ป๊อปเครียดเลย…”
ผมยืนกางแขนรับลมผมรู้สึกดีไม่น้อยที่ได้ทำแบบนี้…แต่แล้วผมก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ ผมเหลือบหันไปมองคนข้างๆผม ฟางเองก็ทำแบบเดียวกับผม…
แรงกระตุกข้างแก้มเกิดขึ้น และหัวใจที่เต้นแรงผิดปกติ…ผมยืนมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของยัยนั่นแล้วยิ้ม..ผมว่าเธอสวยในเวลาแบบนี้…
อาจเพราะเป็นความรู้สึกแบบนั้น…ทำให้ตอนนี้ผมกำลังกางแขนรับลมตามที่ฟางเคยบอก…สายลมพัดกระทบเข้าใบหน้าผมแต่ใบหน้าของยัยนั่นกำลังวนเวียนอยู่ในหัวของผม รอยยิ้มหรือแม้ต่รอยน้ำตาผมก็เห็นมันทุกอย่าง
ผมอ้าแขนออกได้สักพักผมก็ค่อยๆผ่อนแขนลงแล้วไม่นานก็กลายเป็นว่าผมกำลังทำท่ากอดตัวเอง…ความเหงา…มันเป็นแบบนี้เองสินะ
……………….ต่อ…………….
ฉันอ้าแขนรับลมนอกระเบียงห้อง ทำไมถึงได้รู้สึกเย็นแบบนี้นะ…ใช่แล้วล่ะ ตอนนี้ฉันกำลังคิดถึงพี่ป๊อปมาก…คิดถึงมาก…แม้จะไม่อยากก็ตาม ฉันผ่อนแรงพร้อมกับทำท่ากอดตัวเองพลางเงยหน้าเหม่อมองบนท้องฟ้า…
ฉันเหงา….
…………………..ต่อ…………………
เช้าวันนี้ก็คงเป็นอีกวันที่แสนหน้าเบื่อสำหรับผม มันจะเป็นวันอะไรซะอีกล่ะถ้าไม่ใช่วันวาเลนไทน์…
“เฟย์จ๋า รักนะครับ”
เสียงหวานเลี่ยนเจียนจะอ้วกนั้นคือเสียงของไอเขื่อนกับเฟย์ แฟนสาวของมัน เฟย์กับเขื่อนคบกันมาสองปีได้แล้วล่ะครับ ตอนแรกไอเขื่อนมันตามจีบเฟย์แต่เฟย์มันก็ชอบเขื่อนแค่ปากแข็งเท่านั้น..แต่ในที่สุดสองคนนี้ก็ได้คบกันครับ
และดูเหมือนว่าจะรักกันมากซะเหลือเกิน…
“ไปไกลๆกูหน่อยดิ เดี๋ยวกูได้อ้วกตายห่ากันพอดี” เสียงผมเองครับ ก็มานั่งจีบกันตรงหน้าผมเนี่ย ผมก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ หรือผมกำลังอิจฉา?
“อิจฉาหรอไอป๊อป..มึงไม่เอาไปให้ฟางบ้างหรอวะ” เสียงหน้าถีบนั้นของไอสัดโมะครับ แหม่!ก็วันนี้มันจัดช่อดอกไม้มาซะใหญ่โต ถ้าแก้วไม่ชอบก้ไม่รู้จะว่าไงแล้วล่ะครับ
“มึงเอาไปให้แก้วให้ได้ก่อนเถอะ!แก้วจะเอารึเปล่าไม่รู้!”
“เอาสิวะ! แก้วกับกูกำลังไปกันได้สวย กูว่าเร็วๆนี้แก้วต้องยอมคบกับกูแน่” เห่อะ!ผมไม่ได้ขัดอะไรครับก็จริงอย่างที่มันบอก
“ขอให้มันจริง!”
“พี่ป๊อปคะ นี่ดอกไม้เอาไปให้ผู้หญิงคนนั้นสิ เฟย์ให้” แฟนของไอเขื่อนยื่นดอกไม้ให้ผมครับ แต่เอาไปให้ใครนี่ผมก็ไม่รู้
“คนไหน?”
“ไอสัดป๊อป! แรงกว่ามึงมีสาวเยอะอย่างนั้น!มันก็มีอยู่สองคนคือจินนี่กับฟาง..แต่กูว่าจินนี่มึงตัดทิ้งไปได้ก็เหลือแต่ฟาง..มึงเอาไปให้ฟางเห่อะ! บางทีฟางอาจจะกำลังรอมึงอยู่ก็ได้”
รอผม? แล้วความรู้สึกสับสนของผมมันก็เริ่มก็ตัวขึ้น แล้วเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ที่ผมยื่นมือไปหยิบดอกกุหลาบของเฟย์มาถือไว้ จะรอผมจริงๆน่ะหรอ...
ก็ตั้งแต่คืนหน้าผมก็ไม่ได้เห็นหน้าฟางเลย...เพราะดูเหมือนเธอจะต้องการหลบหน้าผมมากกว่า...
“เอาไปให้ฟางเถอะค่ะ เฟย์เป็นกำลังใจให้!!” ผมยิ้มให้เฟย์ แล้วหันมามองดอกกุหลาบในมือ..
ผมควรจะทำยังไงกับมันดี..เอาไปทิ้งหรือเอาไปให้ยัยบื้อนั่นเหมือนที่ไอเขื่อนบอก..
“แล้วทำไมกูต้องไปให้ยัยนั่นด้วยวะ!กูไม่ได้ชอบยัยบื้อนั่นสักหน่อย!” และเพียงแค่ผมพูดเท่านั้นแหละครับ หัวของผมก็ทิ่มไปกับพื้นด้วยน้ำมือของเพื่อนเวรสองคนที่มันกดหัวผมลง
“ควายยยยย! มึงโคตรบื้อเลยว่ะ! ไม่สิ ต้องเรียกว่าโง่ดีกว่า! ชอบเขาแล้วยังปากแข็งอยู่ได้!”
เอาอีกแล้ว! ทำไมใครๆก็บอกว่าผมชอบยัยนั่นด้วยวะ!
“กู..ไม่ได้ชอบ” แล้วความรู้สึกแปลกๆนี่มันคืออะไร?
“มึงชอบเค้า!มึงไม่เข้าใจหรอวะ! แล้วมึงก็พูดอยู่แต่แบบเนี้ย! ถ้ากูเป็นฟางนะ กูก็คงคบกับไอมินเหมือนกัน”
!!!! ว่าไงนะ! แล้วผมมันทำไมหรอครับ! ทำไมต้องไปคบกับไอมินด้วย!
“แล้วกูมันทำไมวะ! กูดีกว่าไอมินตั้งเยอะ! ทำไมไม่ชอบกู! ทำไมต้องไปชอบมัน! ทั้งๆที่ตอนแรกก็บอกชอบกูอย่างนู้นอย่างนี้ แต่พอมาตอนนี้ดันไปคบกับมัน! แล้วปล่อยให้กูเป็นบ้าแบบนี้! ทำไมวะ! แล้วแม่ง! ทำไมต้องยิ้มให้ไอมินหน้าส้นตีนนั่น! ทำไมไม่ยิ้มแบบนั้นให้กูคนเดียววะสัด! ทำไมต้องเมินใส่กู! ทำไมต้องทำให้กูต้องรู้สึกเหมือนเขียดตายห่าแบบนี้ด้วยอิเหี้ย! กูนึกถึงแต่หน้าแม่งหลอกหลอนกูได้ทุกคืน!! หงุดหงิดเว้ย!!!”
และความรู้สึกก็ไวเท่าปาก ผมพล่ามออกมาจนหมดเปลือก ปล่อยให้ไอเพื่อนสองคนมันยิ้มกรุ่มกริ่มแบบนั้นคืออะไร!
“ทำไมมึงไม่บอกแบบนี้กับฟางวะ…”
“..แล้วกูจะบอกทำไม” นั่นสิครับ..ผมจะบอกไปทำไม
“ก็…ถ้ามึงบอกแบบนี้กับฟางนะ ฟางก็คงจะชอบมึงต่อไปเรื่อยๆไง..มึงชอบเขาแล้วไอป๊อป”
“..กู?”
“มึงแค่ยังไม่รู้ว่าความรู้สึกของมึงคืออไร..แต่กูจะบอกมึงว่ามึงกำลังชอบฟาง..ชอบมาก ชอบจนไม่รู้จะเรียกว่ารักไปเลยรึเปล่า”
“…”
“แล้วอีกอย่างนะไอป๊อป กูว่าตอนนี้มันยังทัน..ถ้ามึงจะยอมบอกความรู้สึกมึงกับฟางตรงๆ”
“ความรู้สึก?”
“นี่มึงอย่ามาทำหน้าเป็นทิชชู่ใช้แล้วจะได้ไหมวะสาสสสส คิดดิคิด ว่ามึงอ่ะ…รู้สึกยังไง”
ผมรู้สึกยังไงอย่างนั้นหรอ…ผมชอบ? เห้ย! จะใช่ได้ยังไงวะ!! แต่แม่งทำไมยัยนั่นถึงหลอกหลอนผมแทบทุกวันทุกคืน…ผมกำลังคิดถึง? คิดถึงเหี้ยอะไรล่ะโว้ย!!!
“ทำหน้าเป็นหมาแดกตดเลยนะมึง”
ไอ้!....
“มึงอย่าเอาหลังกงหลักการเหี้ยอะไรที่มึงตั้งไว้ ไอโรคกลัวความรักห่าอะไรมึงก็อย่าไปกลัว จะเสียเขาไปอยู่แล้ว…ยังจะซื่อบื้อเป็นควายแดกแฟบอยู่นั่นอ่ะ”
ผมว่าคำด่าของไอเหี้ยโทโมะมันชักจะรุนแรงไปหน่อยมั้ง? ซ้าสสสสสสสสสสสสส
ผมก้มลงมองดอกกุหลาบในมือของตัวเองอีกครั้ง…ผมควรให้ยัยนั่นใช่มั๊ย?
ให้ดี?หรือไม่ให้ดี? เอ๊ะหรือจะยังไง? ถถถถถ ฝากติดตามต่อด้วยนะคร้าาาา ตอนนี้อัพช้าพรุ่งจะอัพให้เร็วขึ้น คือแบบบางทีมันก็คิดเรื่องไม่ออกเว้ย แต่อยากอัพมากจิงๆนะเออ55 บางทีก็รู้สึกเบื่อโคตรไม่มีอารมณ์บ่องตง บางทีก็ไม่มีกำลังใจจะแต่งอ่าาาา ฮืออออ
ยังไงก็รอกำลังใจเสมอนะฮะ ขอบคุณฮับ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
