SORRY กลับมาได้ไหมที่รัก

                                  SORRY กลับมาได้ไหมที่รัก...

 

 

ลองมองย้อนไปในวันที่มีความสุข
ลองคิดทบทวนเรื่องราวที่เราเคยผ่าน
เก็บวันเวลา เก็บความทรงจำ
เก็บเรื่องราวเหล่านั้นเอาไว้ในใจ

ดอกไม่ได้ที่เราสองคนเคยร่วมกันปลูก
ถนนเส้นนั้นที่เราสองคนเคยผ่าน
กล่องของขวัญกล่องนั้น ตุ๊กตาตัวนั้น
ที่เธอให้ฉันยังจำมันได้ไหม

วันเวลาที่แสนมีความสุข
วันที่เราซาบซึ้งและตรึงใจ
อ้อมกอดที่เธอเคยให้ รอยจูบหวานหวาน
รอยยิ้มของเธอยังจำมาจนถึงวันนี้

ปลอกหมอนที่น้ำลายเธอยืดใส่
ช่อดอกไม้ที่เธอให้ฉันเก็บไว้
ทุกทุกสิ่งและทุกทุกอย่าง
มีไว้เพื่อคอยเตือนใจฉัน

ว่าฉันจะรักใครไม่ได้อีก
วันนี้ฉันพร้อมจะหยุดหัวใจ
อ้อมกอดของฉัน รอยจูบของฉัน
มันมีไว้เพื่อเธอ..เพียงคนเดียว

แต่แล้วโชคชะตาก็เล่นตลก
ความรักที่เราสองคนเคยร่วมกันสร้าง
ความทรงจำดีดี ฉันก็ทำมันพัง
เหลือเพียงความหลังตอกย้ำหัวใจ

วันเวลาที่แสนมีความสุข
ฉันก็ทำมันหล่นหายไป
อ้อมกอดที่เธอเคยให้ รอยจูบหวานหวาน
รอยยิ้มของเธอ ฉันคงไม่มีวันได้เจออีกแล้ว

สุดท้ายวันนี้คงทำได้เพียง
กอดหมอนใบเดิมที่เธอเคยหนุน
กอดทุกทุกสิ่งและทุกทุกอย่าง
กอดมันให้เหมือนที่กอดเธอ

เพิ่งรู้วันนี้เมื่อเธอไม่อยู่
ว่าเตียงของฉันมันกว้างแค่ไหน
อ้อมกอดของฉัน อยากกอดเธออีกครั้ง
และจะพูดดังดังว่าฉันรักเธอ

วันเวลาที่แสนมีความสุข
ฉันก็ทำมันหล่นหายไป
อ้อมกอดที่เธอเคยให้ รอยจูบหวานหวาน
รอยยิ้มของเธอ ฉันคงไม่มีวันได้เจออีกแล้ว

ปลอกหมอนที่น้ำลายเธอยืดใส่
ช่อดอกไม้ที่เธอให้ฉันเก็บไว้
ทุกทุกสิ่งและทุกทุกอย่าง
มีไว้เพื่อคอยเตือนใจฉัน

ว่าฉันจะรักใครไม่ได้อีก
วันนี้ฉันพร้อมจะหยุดหัวใจ
อ้อมกอดของฉัน รอยจูบของฉัน
มันมีไว้เพื่อเธอ

สุดท้ายวันนี้คงทำได้เพียง
กอดหมอนใบเดิมที่เธอเคยหนุน
กอดทุกทุกสิ่งและทุกทุกอย่าง
กอดมันให้เหมือนที่กอดเธอ

พึ่งรู้ว่านนี้เมื่อเธอไม่อยู่
ว่าเตียงของฉันมันกว้างแค่ไหน...
ฉันจะพูดดังดังว่าฉันรักเธอ

คำขอร้องสุดท้าย ความหวังสุดท้าย
คือขอร้องให้เธอ෥กลับมาเหมือนเดิม

 

        

 

 

 

      "พี่ป็อป ตื่นได้แล้ว"เสียงหวานๆของฟางดังเข้ามาในโซนประสาททำให้ชายหนุ่มสะดุ้งตื่นทันที เธอคงไม่กลับมาอีกแล้ว....

 

 

 

      .....ลองมองย้อนไปในวันที่มีความสุข ลองคิดทบทวนเรื่องราวที่เราเคยผ่าน เก็บวันเวลา เก็บความทรงจำ เก็บภาพเล่านั้นเอาไว้ในใจ.....

 

 

 

     "ฟาง"เสียงป็อปปี้ครางออกมาเบาๆ เค้าคิดถึงเธอเหลือเกิน...เค้าไม่น่าเจ้าชู้จนปล่อยฟางไปจากใจ

 

 

 

     'นี่พี่ป็อป ประชุมดึกจังดูสิฟางต้องทำแบบนี้เลย กินข้าวหรือยังให้ฟางทำเผื่อไหมอย่าหักโหมล่ะค่ะ เมื่อเช้าฟางนอนน้ำลายยืดด้วย แต่ฟางซักแล้วน้าาพี่ป็อปหายห่วง พี่ไปทำงานต่อเถอะ สู้ๆนะค่ะหมีพูว์'

 

 

 

     ป็อปปี้ดูคลิปนั้นซ้ำไปซ้ำมาแล้วน้ำตาคลอฟางส่งรูปที่เธอกินข้าวพร้อมรุปเค้านั่งตรงข้ามกับเธอ เธอยังคอยห่วงเค้าเสมอ เค้าโกหกเธอว่าประชุมแต่ที่จริงแล้วเค้าอยู่ที่ผับต่างหาก  ป็อปปี้คิดแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง เจอต้นไม้ที่ฟางคอยปลุกคอยดูแลให้.....ดอกกุหลาบสีขาว

 

 

 

     ...ดอกไม้ที่เราสองคนเคยร่วมกันปลูก ถนนเส้นนั้นที่เราเคยผ่านกล่องของขวัญตุ๊กตาตัวนั้นที่เธอให้ฉันยังจำมันได้ไหม...

 

 

 

      "เราหมั้นกันแล้วนะฟาง....ไหนบอกจะอดทนไงทำไมเธอทิ้งฉันล่ะฟาง"ป็อปปี้พูดเมื่อฟางหมั้นกับเค้าแล้ว.....เค้าเป็นคนเห็นแก่ตัวเค้ายอมรับ เป็นใครใครก็ไม่ชอบทั้งนั้นคู่หมั้นตัวเองไปนอนกับคนอื่น...

 

 

 

     เพี๊ยะ เพี๊ยะ

 

 

 

 

 

 

     'ก็มันยืนจูบกับพี่ป็อปที่เป็นคุ่หมั้นฟาง จะให้ฟางยืนยิ้มอยุ่หรือไงล่ะฟางเป็นคู่หมั้นพี่ป็อปนะพี่ป็อปไม่ห่วงฟางแต่ไปยุ่งกับคนอื่นเนี่ยนะ'ฟางพูดพร้อมน้ำตาไหลไม่ขาดสาย เลือดหยดลงมาแต่ร่างเล็กไม่มีที่ทาว่าจะเจ็บเลย

 

 

 

     'ฟางพี่ขอโทษ.....พี่ขอโทษนะ ไปได้แล้วเนยออกไป"เมื่อป็อปปี้เห็นฟางร้องไห้พร้อมกับหัวแตกทำให้ป็อปปี้อ่อนลงแล้วไปกอดฟางแน่นแล้วหันมาสั่งเนยให้ออกจากห้องไป

 

 

 

     "พี่ขอโทษ...."ป็อปปี้มองรุปฟางที่ถ่ายด้วยกันแล้วพร่ำขอโทษคนตัวเล็ก...ทั้งที่ไม่มีทางเป็นไปได้ที่ร่างเล็กจะได้ยิน

 

 

 

     'ห้าววว ง่วงแล้วพ่อหมี'ร่างเล้กบอกพร้อมล้มตัวลงนอนทันทีหลังจากที่วันนี้ไปงานแต่งของแก้ว-โทโมะมา

 

 

 

     'ไปอาบน้ำก่อนสิค่ะ'ร่างสูงบอกร่างเล้กที่นอนคุ้ดคู่อยุ่บนเตียง

 

 

 

     'ค่าๆไปแล้วค่า จุ้บ ไนท์คิสนะค่ะ'ฟางพูดพร้อมลุกจากเตียงมาจุ๊บปากคู่หมั้นแล้วเดินไปอาบน้ำ

 

 

 

     ...ปลอกหมอนที่น้ำลายเธอยืดใส่ ช่อดอกไม้ที่เธอให้ฉันเก็บไว้ทุกๆสิ่งและทุกๆอย่างมีไว้เพื่อค่อยเตือนใจฉัน ว่าฉันจะรักใครไม่ได้อีก วันนี้ฉันพร้อมจะหยุดหัวใจอ้อมกอดของฉันรอยจุบของฉัน...มันมีไว้เพื่อเธอเพื่องคนเดียว...

 

 

 

     "ฉันขอโทษกลับมาได้ไหม"ป็อปปี้ดูรูป ที่ฟางหอมแก้วเค้าตอนกดชัตเตอร์พอดี

 

 

  ติ๊งๆ

 

 

     เสียงการแจ้งเตือนดังขึ้นแสดงว่าคนสำคัญของเค้าอัพสเตตัสขึ้นสักอย่าง

 

 

 

     'แล้วมันจะผ่านไปด้วยดี....แล้ววันหนึ่งเค้าจะหายไป'ฟางโพสรุปที่นั่งเท้าคางในร้านกาแฟนแล้วโพสเนื้อเพลงของเพลงปล่อย.....

 

 

 

     ป็อปปี้ได้แต่ยิ้มกับรูปนั้นฟางหน้าหวานยังไงตอนยิ้มหวานยิ่งกว่า....ริมฝีปากสีอมชมพูของเธอมันหวานมากเท่าที่เค้าเคยได้รับจากผู้หญิงคนไหน...เค้าอยากเป็นผู้ครอบครองริมฝีปากเล้กๆของเธออีก....แต่คิดภาพที่เค้าเผลอไปมีอะไรกับพิมที่ห้องนี้...ห้องนอนนี้...ตอนที่ฟางไปสัมมนาแต่กลับมาเร็วก่อนกำหนด1วันทำให้ฟางที่เห็นภาพบาดตาบาดใจนั้นถึงกับทนไม่ไหว ฟางเคยบอกเค้าแล้ว มีแค่สามข้อที่ฟางรับไม่ได้ 1.คือห้ามพาผู้หญิงเข้าห้องนี้เด็ดขาด 2.ห้ามให้ผู้หญิงมาระรานเธอ 3.ห้ามไปควงหรือทำอะไรให้เธอเห็น....และผมก็ทำไม่ได้...

 

 

 

     ...แต่แล้วโชคชะตาก็เล่นตลกความรักที่เราสองคนเคยร่วมกันสร้างความทรงจำดีๆฉันก็ทำมันพังเหลือเพียงความหลังตอกย้ำหัวใจ วันเวลาที่เเสนมีความสุขฉันก็ทำมันหล่นหายไปอ้อมกอดที่เธอเคยให้รอยจุบหวานๆรอยยิ้มของเธอ ฉันคงไม่มีวันได้เจออีกแล้ว...

 

 

 

     "ฟาง กลับมาได้ไหมผมนอนกอดหมอนของฟางมันไม่อุ่นเท่ากอดฟางนะ"ป็อปปี้บอกแล้วน้ำตาหล่นลงบนหมอน ภาพที่เค้าเคยจูบ...เคยหอม เคยกอดเคยยีหัวฟางผุดขึ้นมา...

 

 

 

 

 

 

 

 

     "ร้านฟาง เบเกอร์รี่ยินดีตอนรับค่ะ"ฟางวุ่นแต่จัดของไม่ได้ดูคนที่เข้ามาใหม่เลย แต่กลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคย โชยมา....

 

 

 

     ...เพิ่งรู้วันนี้เมื่อเธอไม่อยุ่ว่าเตียงของฉันไม่กว้างแค่ไหน อ้อมกอดของแันอยากกอดเธออีกครั้งและจะพูดดังๆว่า....ฉันรักเธอ...

 

 

 

     "กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหมฟางผมคิดถึงคุณ..."เสียงทุ้มเอ่ยอย่างคุ้นเคยวันนี้ร้านไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่เลยไม่มีคนสนใจเท่าไหร่นัก

 

 

 

     "ฉัน....ฉันไม่อยากเจ้บแล้วฉันเคยไว้ใจคุณมากแต่คุณก็บั่นทอนความรักฉันลงเรื่อยๆฉันไม่มั่นใจในตัวคุณแล้ว....ถ้ามาแค่นี้เชิญค่ะ...ลาก่อนนะค่ะ"ฟางหันมาพูดน้ำตาเธอไม่มีสักแอะ ไม่รุ้ว่าเธอไม่อยากอ่อนแอหรือเธอเจ็บจนชินและชาไปแล้ว.... ชายหนุ่มจึงหันหลังเดินกลับไปแล้วมองคนที่รักเป็นครั้งสุดท้าย....

 

 

 

     ....คำขอร้องสุดท้าย คือขอร้องให้เธอกลับมาเหมือนเดิม...