ไม่ว่านานแค่ไหน....ยังรักแค่เธอ
เขียนโดย 
nutpao
วันที่ 26 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 18.50 น.
แก้ไขเมื่อ 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 13.57 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
32) เรียนจบ& คู่หมั้น...32
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
หลังจากที่พวกเราเครียเรื่องทุกเรื่องจนจบแล้วพวกเราก็คบกันมาจนวันนี้วันที่พวกเราเรียนจบแล้วและวันนี้ก็เป็นวันที่พวกเรารับปริญญา
"สุดถ้ายพวกเราก็เรียนจบกันแล้วเนอะแก้วเฟย์"ฉันพูดกับเพื่อนฉันพร้อมเดิมมานั้งที่เดิมของพวกเราที่ที่พวกเราชอบมานั้งเวลาที่ไม่สบายใจพวกเราจะมานั้งที่นี้ทุกวันมันทำให้เราสบายใจขึ้นมากนั้นคือสวนหลังโรงเรียน
"ใช่ฟาง..พวกเราเรียนจบกันแล้ว..พวกเราคงจะคิดถึงสวนของที่นี้มากเลยเนอะมันมีเรื่องราวหลายๆอย่างเกิดขึ้นที่นีี้...ความทรงจำต่างๆที่เราจะไม่มีวันลืมเลย"แก้วพูดขึ้นพร้อมมองไปรอบๆสวน
"ใช่ความทรงจำที่เราจะไม่มีวันลืมมันเลย..มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขจริงๆ"เฟย์พูดกับมองไปรอบๆเพื่อนเก็บความทรงจำนี้ไว้พวกเราก็นั้งเก็บความทรงจำนี้ต่อไปมันเป็นสถานที่ที่มีความทรงจำมากจริงๆ
poppy
"ไงพวกมึงเรียนจบกันแล้วนะ"ไอ้เขื่อนเดินเข้ามาทักทายพวกผม
"ไวเหมือนกันนะเว้ย"ตามด้วยไอ้โมะ
"พวกมึงรักพวกฟางจริงๆหรือป่าวว่ะ"ผมถามออกไปพร้อมมองไปรอบๆตัวผมตอนนี้เราอยู่ที่สนามหน้าโรงเรียน
"ทำไมมึงถามยังงั้นว่ะไอ้ป๊อปรักดิว่ะ"ไอ้เขื่อนตอบพร้อมมองหน้าผมอย่าง งงๆ มันคงสงสัยที่อยู่ดีๆผมถามไปยังงั้น
"ใช่ไอ้ป๊อปทำไมมึงถามยังงั้นว่ะ"ตอมด้วยไอ้โมะ
"ไหนๆพวกเราก็เรียนจบกันแล้วพวกเราขอพวกสาวๆแต่งงานกันเลยไหมว่ะ.."ผมพูดออกไป
"เออความคิดมึงดีว่ะไอ้ป๊อป..ถึงเราจะคบกับยัยพวกนั้นมาไม่นานแต่เราก็รู้จักกันมาตั้งนานแล้วเราความจะขอดีไหมว่ะ..กูไม่อยากให้เฟย์ไปเป็นของคนอื่นว่ะ"ไอ้เขื่อนพูดออกมา
"เอาไหม.."ไอ้โมะถามอีก
"แล้วพวกมึงคิดว่าพวกมึงจะเลี้ยงพวกเขาไหวป่ะละถ้าแต่งงานกันไปแล้ว"ผมถามออกไป
"กูพร้้อมตั้งนานแล้ว..กูเรียนจบกูก็ต้องรับกิจการต่อจากพ่อกูยังไงกูก็เลี้ยงแก้วไปสบาย"ไอ้โมะพูดออกมา
"กูก็เหมือนกันพ่อกูก็ให้รับกิจการต่อจากเขา"ไอ้เขื่อนพูดออกมา
"โอเคเพราะกูก็พร้อมแล้วงั้นเราขอพวกสาวๆแต่งงานเหอะว่ะ"ผมพูดออกไป
"เอาแบบแต่งวันเดียวกันเลยนะเว้ย""ไอ้เขื่อนพูดออกมา
"เฮ้ย..กูว่าเราไปตามหาพวกสาวๆกันดีกว่าไหม"ไอ้โมะพูดขึ้นและก็เดินออกไปเพื่อนจะไปหาพวกสาวๆ
fang
"พวกเรานี้ก็แปลกเนอะทะเลาะกับพวกนั้นมาตั้งนานแต่สุดถ้ายก็หนีไม่พ้นพวกนั้น"แก้วพูดออกมาพร้อมสายตายังมองรอบๆตัว
"ใช่....สุดถ้ายก็ต้องยอมพวกนั้น"เฟย์พูดขึ้น
"ตั้งแต่มีพวกนั้นเข้ามาในชีวิตพวกเราก็มีความสุขขึ้นเยอะเลยเนอะ"ฉันพูดพร้อมมองเพื่อนสาวของฉัน
"สัญญานะว่าพวกเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป"แก้วพูดขึ้นพร้อมกับชูนิ้วก้อยขึ้นมา
"สัญญา"ฉันและเฟย์พูดพร้อมกันและก็เกี่ยวก้อยสัญญากันและก็กอดกัน
"ร้องไห้กันทำไม"แก้วพูดขึ้นหลังจากที่กอดกันเสร็จ
"ซึ้งอะ"เฟย์พูด
"มาอยู่กันที่นี้เองหรอสาวๆ"นายเขื่อนเดิมมาพร้อมโทะโมะและก็นายป๊อปปี้
"ขี้แยกันอีกแล้วนะเนี้ยแค่เรียนจบเองนะไม่ได้ต้องแยกกันไปไหนสักหน่อย"นายป๊อปปี้เดินเขามาลูบหัวฉันเบาๆ
"เลิกร้องไห้ได้แล้ว..."ตามด้วยนายโทโมะและนาเขื่อนที่เดินเขามาปลอกเฟย์และแก้ว
"ความทรงจำเยอะเนอะที่นี้อะ"นายป๊อปปี้พูดกับฉัน
"ใช่เยอะมากเลย..พวกนายพูคำว่าหึงพวกฉันที่นี้พวกฉันก็พูดคำว่าเขินที่นี้ พวกเราชอบมานั้งด้วยกันที่นี้พวกเราเครียกับแฟนเก่ากันที่นี้"เฟย์พูดขึ้น
"ความทรงจำที่เราจะไม่ลืมเลยแหละ"ตามด้วยแก้ว
"แก้วรักโทโมะไหม"นายโทโมะถามแก้วและดูแก้วจะหน้าแดงๆนะ
"รักสิ...ไม่รักก็คงไม่คบหรอก"แก้วตอบออกไป
"แล้วเฟย์อะรักเขื่อนหรือป่าว"นายเขื่อนถามเฟย์
"รักสิรักมากด้วย"เฟย์ตอบไป
"ฟาง...ฟางยังรอเพื่อนคนนั้นอยู่หรือป่าว"นายป๊อปปี้ถามฉัน นั้นสิฉันเคยสัญญาไว้นิว่าจะรอเขาแต่ทำไมฉันถึงได้ตกหลุมรักนายป๊อปปี้ไปนะ
"ถ้าถามว่ารอไหม รอนะฟางยังรอเขาอยู่....แต่ในเมื่อฟางรักป๊อปแล้วถามเขากลับมาหาฟางฟางก็คงต้องผิดสัญญากับเขาแหละใครจะไปรู้ตอนนี้เขาก็อาจจะมีแฟนไปแล้วก็ได้"ฉันตอบนายป๊อปปี้ไป
"แล้วถ้าป๊อปจะบอกว่าฟางไม่ได้ผิดสัญญาอะ"นายป๊อปปี้พูดอะไรเนี้ยยังไงก็ต้อผิดสัญยาอยู่แล้ว
"ฟางไม่เข้าใจ..ก็ในเมื่อฟางคบกับป๊อปทำไมฟางจะๆไม่ได้ผิดสัญญา"ฉันถามไปอย่าง งงๆ
"หรือว่าป๊อปปี้คือ"เฟย์และแก้วพูดพร้อมกัน
"ใช่"นายเขื่อนกับนายโทโมะพูดขึ้นอะไรเนี้ยฉัยงงไปหมดแล้ว
"อะไรป๊อปคืออะไรฟางงงไปหมดแล้วนะ"ฉันถามออกไป
"ฟางจำป๊อปไม่ได้หรอ..ฟางจำเรื่องของเราไม่ได้หรอแล้วอันนี้แหละฟางจำได้หรือยัง"นายป๊อปปี้หยิบสร้อยขึ้นมามันเป็นสร้องคู่แสดงว่านอยป๊อปปี้คือเพื่อนคนนั้นนะสินะ
"ป๊อป"ฉันเข้ากอดป๊อปทำไมนะทำไมฉันถึงจำเขาไม่ได้ทำไมฉันถึงลืมชื่อเขาไป
"ป๊อปกลับมาทำตามสัญญาแล้วนะ..."นายป๊อปปี้พูกพร้อมยิ้มให้ฉันตอนนี้น้ำตาฉันมันเริ่มไหลออกมาแล้วแหละ
"ขอบคุณขอบคุณที่ป๊อปกลับมา"ฉันพูดออกไปพร้อมกลับน้ำตาที่กำลังไหลลงมา
"ร้องไห้ทำไม"นายป๊อปปี้พูดพร้องเช็ดน้ำตาให้พวกฉัน
อยู่ดีๆก็มีคนโทรมาหาฉันไม่้ใช่มครที่ไหนหรอกแม่ของฉันเอง
"สวัสดีค่ะแม่หาไปนายเลยนะคิดถึงจัง"ฉันรับสายและูพูดออกไป
"แม่ก็คิดถึงลูกนะตอนนี้แม่กลับมาบ้านแล้วนะแก้วกับเฟย์อยู่ด้วยหรือป่าวเปิดโฟนให้เขาสองคนฟังด้วยแม่มีอะไรจะบอก"พอแม่พูดจบฉันก็เปิดโฟนทันที
"สวัสดีค่ะคุณน้า"แก้วและเฟย์พูดพร้อมกัน
"เดียวพรุ่งนี้ไปธุระกับแม่ด้วยนะลูกไหนๆก็เรียนจบกันแล้ว"อยู่ดีๆแม่ฉันก็พูดขึ้นมาฉันว่ามันต้องมีอะไรแน่เลย
"ธุระอะไรค่ะแม่"ฉันรีบถามออกไป
"ไปหาคู่หมั้นของพวกลูกๆไงไปคุยเรื่องแต่งงานด้วย"
"ห่ะคู่หมั้น....พวกเรามีคู่หมั้นด้วยหรอค่ะคุณน้า/แม่"ฉันและเพื่อนฉันพูดออกไปพร้อมกัน
"มีสิลูก..และยังไงก็ห้ามปฎิเสธ"แม่ฉันพูดขึ้น
"ไม่เอาอะแม่ฟางไม่แต่งงานกันคนที่ฟางไม่รุ้จักหรอกนะ..ฟางมีแฟนอยู่แล้ว"ันรีบพูดออกไป
"ใช่ค่ะคุณน้าพวกเรามีแฟนอยู่แล้ว"ตามด้วยเพื่อนสาวทั้งสองคนของฉัน
"ไม่ได้ถ้าพรุ่งนี้ไม่ไปก็ไม่ต้องเรียกแม่ว่าแม่อีก"แม่ฉันพูดขึ้นมา
"ค่ะแม่/คะคุณน้า"ฉันกดวางสายทั้นที
ตอนนี้พวกเราอึ้งไปตามๆกันฉันมีคู่มันแล้วหรอฉันไม่ยอมหรอกนะฉันรักป๊อปและจะไม่อมหมั้นกับใครทั้นนั้น
"พวกเธอไม่ต้องห่วงนะยังไงพวกฉันก็ไม่ยอมหรอกนะ"นายเขื่อนพูดขึ้น
"พรุ่งนี้พวกฉันจะไปด้วย"นายป๊อปปี้พูดขึ้นมา
"พวกนายพวกฉันรักพวกนายนะ"เฟย์พุดขึ้นพร้อมกับกอดเขื่อนตามด้วยแก้วที่กอดนายโทโมะและก็ฉันที่กอดนายป๊อปปี้ฉันไม่รู้เลยว่าพรุ่งนี้มันจะเกิดอะไนขึ้นแต่ขอให้ฉันได้แต่งงานกันคนที่ฉันรักเถอะ
มีคู่หมั้นอยู่แล้วหรอ....ใครกันนะ ต้องติดตามกันต่อไปน้าาาเจอกันตอนหน้าค้า
ถ้าชอบก็เม้นให้กำลังใจกันหน้าน้าา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
