ไม่ว่านานแค่ไหน....ยังรักแค่เธอ
เขียนโดย 
nutpao
วันที่ 26 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 18.50 น.
แก้ไขเมื่อ 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 13.57 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
27) เลิกยุ่งกันเถอะ...27
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
poppy
ตอนนี้ผมรู้สึกว่าทุกอย่างมันดีมากดีจริงๆตอนนี้ผมมีความสุขมากทุกๆอย่างมันลงตัวจริงๆผมบอกได้เลยว่า..คนนี้แหละที่จะเป็นแม่ของลูกผม..ป๊อปรักฟางนะ
"อ่าวป๊อปมาแล้วหรอ..ไปเถอะเดียวเต้นรอนาน"เต้ย เต้ยไอ้เต้ยอีกแล้วผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าทำไมพวกฟางจะต้องไปติวให้ไอ้พวกนั้นด้วย
และผมก็ต้องยอมมาส่งเธอที่มหาลัย
"นิฟาง...ถามจริงไม่ได้คิดอะไรกับพวกมันใช่ไหมนิ..."ผมถามออกไป
"ไม่ได้คิดอะไรก็เต้ยอะขอให้ฟางไปช่วยติวไงเลยไปติวให่้ฉยๆไม่มีอะไรหรอกนะ..เนี้ยแก้วกะเฟย์ก็ไปด้วยเนี้ยจะห่วงทำไมกัน"ฟางถามผม
"หึ...ก็ที่ไปกันทั้นสามคนนี้แหละ..จะอะไรกับไท่ไปก้ไม่ได้โอ๊ยอยากจะบ้าตาย"ไอ้เขื่อนพูดอย่างอารมณ์เสีย
"นิเขื่อน..บอกว่าให้เชื่อใจกัน..จบนะ"เฟย์พุดเพื่อตัดการสนทนา
"ไม่ใช่ว่าพวกเราไม่ไว้ใจนะ..แต่ว่ายังไงอะพวกเธอก็คือคนที่พวกเรารักยังไงันก้ต้องมีหวงกันมั้งแหละ"ไอโทโมะพูดขึ้น..ใช่ของๆใครใครก็รักของๆใครใครก็ห่วง
"จ้า..งั้นพวกเราไปแล้วนะ.."พอแก้วพูดจบพวกเธอก็เดินไปเลย
และอยู่ดีๆก็มีคนโทรมาหาผม
"พี่ป๊อปค่ะ...มาติวให้หน่อยสิค่ะ..เจอกันที่ร้านเดิมของเรานะ.เอ่อแล้วบอกพี่เขื่อนกับพี่โทโฒะด้วยนะค่ะเพราะยัยพิมและยัยมิล่าจะไปติวด้วย"
"ครับ"แล้วเธอก็ตัดสายทิ้งไป
"มีไรว่ะไอ้ป๊อป"ไอ้โมะถามขึ้น
"ก็พวกจินนี้นะสินัดไปร้านเดิมบอกจะไปติว"ฉันบอกไป
"เออๆไปเหอะ..แค่ติวเอง"และพวกผมก็หาพวกนั้น
ตอนนี้ผมติวมาได้สักพักแล้วแต่อู่ดีๆโกลก็เหมือนหยุดหมุนไป
"หึ..จัดการยัยพิมยัยมิล่า"
fang
ตอนนี้พวกเราติวกันมาได้ประมาณ2-3ชั้วโมงแล้ว..คอนนี้ก็รู้สึกสังหรใจแปลกๆยังไงก็ไม่รู้และอยู่ดีๆโทรศัพท์ฉันก็ดังขั้น..และก็โชว์เบอร์เป็นไอ้หมีนี้เองโทรมาทำไมนะ
"ว่าไงจ๊ะน้องหมี"
"หึ..ก็ไม่ได้อะไรหรอกนะ..แค่จะบอกว่าขอแฟนของพวกฉันคืนด้วยนะอ๋ออย่าลืมบอกเพื่อนของพวกเธอด้วยนะว่าพวกเนี้ยเขาเป็นแฟนของพวกฉันและตอนนี้พวกเขาอยู่กับพวกฉัน..กลับลัง..กันนะ5555แค่นี้นะ"
ตอนนี้น้ำตามันเริ่มไหลลงมาแล้วอะ
"ฟาง..แกเป็นอะไรอะ"ยัยแก้วถามฉันเมื่อมันเห็นน้ำตาของฉันเองแหละ
"เอ่อ..พิชชี้กั้งเต้ย..วันนี้พวกพี่ขอกลับก่อนนะ"ยัยเฟย์พูดจบก็ลากฉันออกมา
"ฟางตกลงแกเป็นอะไรกันแน่"ยัยแก้วพยายามถามฉัน
"ก็มีคนเอาเบอรืป๊อปโทรมาหาฉันนะสิ..แล้วก็บอกว่าขอแฟนคืนด้วยและเขาก็บอกว่าตอนนี้พวกเขากำลัง....กันอยู่ และเขาก็ฝากบอกพวกเธอด้วยว่าพวกนายนั้นเป็นแฟนของพวกเขา"ฉันพุดพร้อมน้ำตา
"ฉันว่าเรากลับบ้านกันไหม"แก้วที่ทำท่าเหมือนว่าจะร้องไห้เลยพูดออกมาพวกฉันเลยกลับมาบ้านโดยที่ไม่ลืมปิดโทรศัพท์ทันที่ตอนนี้บอกได้เลยว่าฉันเสียใจมาก
poppy
ตอนนี้ผมกำลังงัวเงียอยู่..ผมหลับไปตั้งแต่ตอนไหนเนี้ยแล้ว3สาวนั้นหายไปไหนผมรีบหันไปปลุกเพื่อนของผมทั้นที
"เฮ้ยไอ้โมะไอ้เขื่อน..ตอนนี้ก็บ่าย3แล้วนะเว้ยกลับๆเดียวไปรับสาวๆกันอีก"ผมพูดพรเอมกับเขย่าพวกมัน
"ห่ะบ่าย3...งั้นรีบไปเลย"พูดจบพวกมันก็เดินน้ำหน้าผมไป
ตอนนี้ผมพยายามติดต่อฟางแต่ทำไมติดต่อไม่ได้เลย..และเฟย์กับแก้วก็ปิดนี้มันอะไรกันเนี้ยทำไมต้องปิดเครื่องผมเลตัดสินใจ..ไปที่บ้านฟาง
"ป๊อปปี้"
"เขื่อน"
"โทโมะ"
ตอนนี้พวกนั้นเรียกชื่อพวกผมพร้อมกับกำลังจะเดินหนีพวกผม
"นิ..จะไปไหน..แล้วนี้ร้องไห้หรอร้องไห้กันทำไม"ผมถามไปอย่างหัวเสียก็ทั้งสามคนนี้กำลังจะหลบหน้าพวกผมแล้วตอนนี้พวกเธอก็ร้องไห้กันด้วย
"พวกนายมาหรอกพวกฉันทำไม"ฟางพูดขึ้นพร้อมหันมามองหน้าผมพร้องน้ำตาผมหรอกอะไรพวกเธอเนี้ย
"อะไรฟาง..ป๊อปไปหรอกอะไรฟาง"ผมถามไปตรงๆก็ไม่รู้นิใครหรอกอะไรใคร
"นี้พวกนายอย่ามาทำเป็นไม่รู้หน่อยเลย"ยัยแก้วพูดขึ้นอะไรว่ะเนี้ย
"ไม่รู่..พวกฉันไปทำอะไรให้พวกเธออะ"ไอ้โมะพูดออกไป
"นิพวกนาย..เลิกหรอกกันได้แล้วพวกฉันตาสว่างกันหมดแล้ว"ตามดัวยยัยเฟย์..อะไรว่ะเนี้ย
"เขื่อนไม่ได้หลอกเฟย์นะเขื่อนไม่ได้หรอกอะไรเฟย์เลย"ตามด้วยไอ้เขื่อนที่พูดออกไป
"พวกนาย..พวกฉันว่าเราไม่ต้องมายุ่งอะไรกันอีกดีกว่านะ"พอฟางพูดพร้อมน้ำตาและก็รีบวิ่งขึ้นห้องไปคำพูดของฟางทำเอาผมรู้สึกล่มทั้งๆที่ยังยืนอยู่เลย
"โอ๊ยอะไรกันว่ะเนี้ย"ผมพูดออกไปอย่างหัวเสีย
"เฮ้ยไอ้ป๊อปใจเย็นก่อนไปตั้งตัวที่บ้านก่อน"ไอ้เขื่อนพูด
"เออใช่.."ตามด้วยไอ้โมะและพวกเราก็เดินออกจากบ้านฟางไป
อะไรกันเนี้ย.เรื่องจะเป็นอย่างไรต่อไปก็ติดตามกันด้วยน้าา
ถ้าชอบก็ฝากเม้นฝากไลค์กันด้วยนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
