ผมคิดว่าผมเป็นเกย์

โลกออนไลน์เนี่ยแหละที่จะทำให้ผมหายเครียดได้ ผมเลยตัดสินใจตั้งกระทู้ถามปัญหาชีวิตในเว็บไซต์ชื่อดังนามว่า "พันทู้บ"

INTRO – ผมคิดว่าผมเป็นเกย์

               ผมกำลังนั่งอยู่หน้าจอสี่เหลี่ยมโง่ๆที่ใครๆต่างเรียกมันว่าคอมพิวเตอร์มากว่า 3 ชั่วโมงแล้ว สิ่งที่อยู่ในหน้าจอเป็นเว็บไซต์ชื่อดังนามว่าพันทู้บ ถามว่าผมมาหมกมุ่นอะไรกับเว็บนี้อ่ะหรอ มีอย่างเดียวหล่ะครับ ‘ตั้งกระทู้’ ไง ใช่แล้วครับผมกำลังจะตั้งกระทู้ที่ใครๆก็นิยมตั้งกัน ทั้งปรึกษาเรื่องปัญหาชีวิต ความรัก แม้กระทั่งเรื่องในครอบครัว ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้นครับ

            สิ่งที่ผมกำลังจะพิมพ์ลงไปในช่องตั้งกระทู้เนี่ยเป็นเรื่องจากชีวิตจริงของผมเลย ต้องบอกว่าสดๆร้อนๆเลยก็ว่าได้ครับ แต่ผมก็ลังเลอยู่นานว่าผมจะตั้งดีมั้ย ตั้งแล้วจะมีใครด่าผมมั้ย หรือก่อดราม่าอะไรมากมาย เพราะงั้นผมเลยดักทางโดยการบอกทุกคนว่าผม ‘ยืมยูส’ จริงๆมันก็ยูสผมเนี่ยแหละครับ (55555)

            เอาหล่ะ เรื่องของผมก็ไม่ได้น่าสนใจอะไรมากหรอกครับแต่มันก็จัดว่าแปลกพอควร งั้นผมควรตั้งชื่อกระทู้ว่าอะไรดี ขอคิดสัก 2 ชั่วโมง คร่อก...หลอกเล่นนะครับ ผมได้ชื่อแล้ว

 "ผมคิดว่าผมเป็นเกย์"

             นี่ไงที่ผมตั้ง ชื่อหัวกระทู้มันจะโดดเด่นไปมั้ยฟร้ะ แต่ก็ตามหัวกระทู้แหละครับ ผมคิดว่าผมเป็นเกย์ จริงๆนะครับตั้งแต่ผมมีเพื่อนร่วมห้องคนนี้ ทุกๆอย่างก็เปลี่ยนไป ว๊ากกกกกกกก *กุมขมับ* ไอเตี้ยนั่นแม่งทำให้ผมกลายเป็นยอดชาย!

            ผมนี่น้ำตาจะไหลเลยครับ *ปาดน้ำตา* ผมจะเริ่มเขียนรายละเอียดลงในกระทู้แล้วนะ ฮึบ!

          "ผมขออนุญาตให้นามสมมตินะครับ ผมขอแทนตัวเองว่า C และแทนไอเตี้ยว่า B ผมเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากโคเรีย มาเรียนมหาลัยในกรุงเทพ ผมเองก็ต้องอาศัยหออยู่ อยู่หอนั่นแหละครับ แล้วโชคดีรึเปล่าไม่รู้ที่ได้รูมเมทเป็นคนบ้านเดียวกันแค่มองตากันก็เข้าใจอยู่~ ไอเตี้ยนั่นมันก็มาจากโคเรียเหมือนกันครับ...

            เข้าเรื่องเลยแล้วกันครับ วันแรกที่ผมได้เห็นไอเตี้ยนั่นผมก็รู้เลยว่ารักแท้มีอยู่จริง ถุยส์ครับ ผมแค่คิดว่าผมคงไม่ตายง่ายๆแล้วอย่างน้อยผมก็มีรูมเมทเป็นคนเกาหลีเหมือนกัน คุยภาษาเดียวกัน รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเลยครับ ตอนแรกๆเราก็เขินๆกันนะครับ เขินในที่นี้ไม่ได้เชิงชู้สาวนะครับ เขินแบบคนเพิ่งเคยเจอเคยคุยกัน แต่ผมอ่ะไม่ค่อยอะไรหรอก แต่ไอเตี้ยเนี่ยสิ่ครับ แก้มมันจะแดงไปไหนไม่รู้ แค่ผมมองหน้ามันมันก็หลบตาผมแล้ว มันบอกว่ามันเป็นคนขี้อาย ขี้อายเกินไป.."

          แกร๊ก

เห้ย! ชห.แล้ว  ไอเตี้ยกลับมาห้องแล้ว ต้องปิดคอมก่อน ผมรีบจัดการ shut down อย่างรวดเร็วที่สุดตั้งแต่แตะคอมฯมา

“ ชานยอลทำอะไร ” เสียงไอเตี้ยถามผมทั้งๆที่ตัวมันกำลังถอดรองเท้าแท้ๆ แต่สายตามันนี่จับจ้องอยู่ที่คอมฯตัวที่ผมเพิ่งปิดไปเมื่อกี้

“ อะไร เปล่า ”  ผมไหวไหล่เบาก่อนจะเดินไปเปิดตู้เย็นเพื่อจะดื่มน้ำ แต่เสียงไอเตี้ยก็ทำให้ผมชะงักเท้ากลางอากาศ

“ เราซื้ออิชิตังมาให้ รสโปรดชานยอลเลยนะ น้ำผึ้งผสมขิง อ่ะ ” ไอเตี้ยเดินมายื่นขวดอิชิตังให้ก่อนที่มันจะเดินเอาของที่ซื้อมาไปเก็บในตู้เย็น

“ เออ ขอบใจ” ผมมองขวดน้ำในมือก่อนจะมองมันที่หน้าตู้เย็นที่กำลังสาละวนอยู่กับการเก็บของด้วยท่าทีงกๆเงิ่นๆ เห็นแล้วมันหงุดหงิดลูกตาสวยๆหว่ะ ทำอะไรชักช้า

“ ไอเตี้ย เอ็งนี่ทำห่าไรเชื่องช้าไปหมดเลยหว่ะ วู้ว ”

“ ทำไมชานยอลชอบว่าเราจัง ก็เราทำไม่ค่อยเป็นอ่ะ ”  มึงทำแก้มป่องนี่คิดว่าน่ารักตายห่าหล่ะไอเตี้ยเอ้ยได้แต่คิดในใจแหละครับไม่กล้าพ่นออกไปหรอก

“ เนี่ยๆ แครอทเอ็งต้องเก็บไว้ช่องผัก คุณมึงเอาไปใส่ในช่องฟรีซหาง้าวอะไรหล่ะครับ คุณมึงจะกินแครอทแช่แข็งหรอ ” เอือมสุดๆเลยครับตอนนี้

            พอผมกำลังเอื้อมไปหยิบแครอทในช่องฟรีซออกมาทำให้ภาพในหัวเมื่อคืนมันฉายซ้ำกลับมาอีกรอบ เสียงไอเตี้ยครางกระเซ่าเป็นจังหวะ ลมหายใจพ่นร้อนออกมารดกกหูผม ...พอผมยิ่งเพ่งมองแครอทมากเท่าไหร่ ไอนั้นของไอเตี้ยยิ่งเด่นชัดขึ้นมาอีกรอบ ขนาดมันเท่ากันเลย

“ ว๊ากกกกกกกกกกก ”

“ ยอล ชานยอล! เป็นอะไร ” ไอเตี้ยสะกิดผมอย่างแรงหลังจากที่ผมยืนโง่ๆอยู่หน้าตู้เย็นแล้วโวยวายลั่นออกมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย

“ ไอเตี้ย! ”

“ อะไร! ”

“ แครอท! ”

“ อะไรของชานยอล แครอทมีหนอนหรอ ” ไอเตี้ยพูดจบก็ชะเง้อมองเข้าไปมองแครอทในช่องฟรีซที่ยังแน่นิ่งไม่ไหวติง

“ กูเห็นแครอทแล้วนึกถึงไอนั่นของมึงเลย! ”

“..!! ”

ไอเตี้ยเดินออกจากห้องครัวไม่สิ่มันวิ่งด้วยความไวแสงออกไปแล้วตรงดิ่งเข้าห้องนอนปิดประตูดังปัง เยี่ยมเลยไอห่าปาร์คชานยอล ปากมึงนี่นะน่าจะเลาะออกมาทำกระเป๋าหรือไม่ก็รองเท้า วอนหาตีนอยู่เรื่อยเลยหว่ะ ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก

ผมเดินออกมานั่งที่โซฟาหลังจากเก็บของทั้งหมดเข้าตู้เย็น แล้วก็มานั่งคิดว่าสิ่งที่พูดไปมึงพูดออกมาได้ไงไอห่าเอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เด็กอนุบาลเค้ายังคิดก่อนพุดกว่ากูอี้กกกกกกกก กูนี่มันพูดไม่คิดอีกแล้วแม่งงงงงงงง คืนนี้กูต้องนอนโซฟาอีกแล้วใช่มั้ย แล้วดูดิ่แบคฮยอนแม่งยังไม่ออกมาจากห้องเลย กูต้องทำไงวะเนี่ยยยยยยยยยยยยยย

แล้วที่ชิบหายกว่านั้นคือไอกระทู้ที่ตั้งไม่ได้เซฟไว้ นี่ต้องมานั่งพิมพ์ใหม่ทั้งหมดเลยสิ่นะวะ(?) คำมันจะเหมือนเดิมมั้ยยยยยยย แกคนเดียวไอเตี้ย ไอเด๋อ ไอแว่นกาก เชี้ยกูก็ใส่แว่นนี่หว่า โว้ยยยยยยยยยยยยย

หรืออ่านอีกช่องทาง  - http://writer.dek-d.com/ayeminnie/writer/view.php?id=1341881