ทายาทตัวร้ายกับนายดาราตัวซ่วย

                                                                                                                                                            <ROY>

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

    ในที่สุดก็ จบเทศกาลกีฬาสี  เฮ้อคิดแล้วก็เหนื่้อยใจ  แต่ก็ไม่ได้มีขอเสียไปสะทุกอย่างหรอกน่ะ

 

 

 

 

"นายเป็นอะไรน่ะ หยวน"   

"ห่ะ ป่าวไม่มีไรหรอกเคท"   เคททำหน้าสงสัย 

"นายนี้ทำตัวแปลกๆตั้งแต่งานกีฬาสีแล้วน่ะ" 

"ปล่าวไม่มีอะไร  จริงจริ๊ง"

"หรา ยิ่งน่าสงสัย"

"ไม่มีอะไรหรอกน่า เธอซ้อมๆไปเลย"

"จร้า พ่อคุณ"

"ดีมาก"

 

 

 

 

ตอนนี้ผมกับเคทกำลังซ้อมงานคริสมาส ซึ่งมันเป็นเทศกาลที่ผมชอบมาก หุๆ    ผมรับหน้าที่ร้องเพลง ซึ่งด้วยสมองที่ดีงาม จึงจำเนื้อได้แบบสบายๆ

ส่วนเคทก็ร้องเช่นกันแต่ เคทยังจำเนื้อไม่ค่อยได้  ทั้งที่เรียนเก่งแท้ๆ แต่ร้องเพลงทำไหมทำไม่ค่อยได้ละเนี๊ย  

 

 

 

 

พอซ้อมเสร็จ ผมกับเคทก็กลับพร้อมกัน   ช่วงนี้ไม่ค่อยมีงานในฐานะไอดอลสักเท่าไหร่ เพราะไม่ค่อยได้โปรโมทอะนะ และยังไม่comeback

เลยว่างสุดและไม่มีงาน  ดีแล้วละ คริสมาสจะได้พักผ่อนเยอะๆ   

 

ระหว่างทางกำลังกับบ้าน  ผมสังเกตเห็นรุ่นพี คนหนึ่ง ที่ผมเจอตอนอยู่บนดาดฟ้า  รุ่นพีซิ่วหมิน  อยู่กับใครสักคน 

 

นั้น!!!มัน!!!  เซียนซีนิ     

 

 

 

"เป็นอะไรไปน่ะหยวน ไม่กลับ้านเรอะ"

 

 

"เคทๆ มานี้"   ผมลากเคทมาหลบที่ต้นไม้  มันค่อยข้างใหญ่เลยบังได้พอดี  

 

 

 

"เป็นอะไร"

"ดูนั้นสิ"

"เอ๊ะ นั้น เซียนซีนิแล้วอีกคนใครน่ะ"

"รุ่นพีซิ่วหมินที่อยู่โรงเรียนกับเราไง"

"ฉันไม่รู้จักน่ะ"

"เงียบแป๊ปสิ ฉันจะฟังทั้งสองคนคุยกัน"

"เสียมารยาทมากเลยน่ะหยวน"

"เงียบเหอะน่า"

"จร้าๆ"

 

 

 

 

"พีคิดอะไรอยู่กันแน่ ไหนว่าเชื่อใจผมไง"

"ก็จริงอยู่แน่ ตั้งแต่ที่เด็กใหม่นั้นเข้าวงมา ฉันก็ไม่ค่อยไว้ใจน่ะสิ"

"หยวนน่ะเรอะ  พีคิดว่าผมจะเลิกกับพีเพราะหยวนงั่นเรอะ "

"ฉันก็ไม่ได้หมายความว่าอย่างงั่นสักหน่อย"

"แล้วหมายความว่าอะไรละ ผมน่ะชอบพีอยู่แล้ว ไม่ต้องห่วงหรอกน่า"

"แต่ฉัน ก็ยังห่วงอยู่ดี"

"เป็นแฟนกันก็ต้องเชื่อใจกันสิ"

 

 

 

 

ในขณะที่ผมกำลังฟังทั้งสองคนสนทนากันผมก็สังเกตเห็น จื่อหงที่หลบหลังต้นไม้ไม่ต่างอะไรจากผมกับเคทในตอนนี้

เหมือนเขากำลังร้องไห้อยู่ยังไงยังงั่นแหละ     เอ๊ะดูเหมือนจะยังมีอีกคนที่ ต้นไม้ฝังพีซิ่วหมิน  ใครกันน่ะ 

 

 

 

ผมกำลังจะค่อยๆเดินไปหาจื่อหงแต่เหยียบเข้ากับกิ่งไม้สะก่อน  

 

นั้นทำให้ ทั้ง 5หันมาหาผมหมด  

 

 

 

 

"หยวน?  นายมาทำอะไร"   เซียนซีพูดขึ้น

"ปล่าวฉันแค่ผ่านมา"

"งั่นเรอะ"

"จริงๆ ฉันแค่เดินผ่านและเห็นนายอะ ว่าจะเดินเข้ามาหาแต่ถ้าจะยุ่งงั่นไปก่อนน่ะ "

"เดี๋ยว!  ได้ยินที่ฉันพูดเมื่อกี่ไหม"

"พูดอะไรไม่ได้ยิน ฉันก็บอกแล้วว่าพึ่งมา เมื่อกี่จะได้ยินอะไร"

"แล้วไป "   

 

 

 

แทบขาดใจตาย    

 

อยู่ๆจื่อหงก็ออกจากที่ซ่อน แล้วก็วิ่งหนีไป   

 

"จื่อหง!"

 

ดูเหมือนเซียนซีจะตกใจมาก  เพราะไม่คิดว่าจื่อหงจะอยู่ที่นี้มั้ง  

 

"ไว้เจอกันวันหลังตอนนี้ ไปก่อน"

"อืม"

 

รุ่นพีซิ่วหมินน้ำหน้าเศร้าๆ  แล้วก็เดินไป 

 

"จื่อหง  รอฉันก่อน"

 

 

ผมเดินกลับมาหาเคท

 

"ฉันดูเหมือนจะทำเรื่องยุ่งๆเข้าสะแล้วละ"

"ฉันว่านายก็ทำเรื่องยุ่งๆ ตั้งแต่คิดจะเดินเข้าไปแอบฟังแล้วละ"

"ตอกย้ำกันจังน่ะ ฉันปล่าวทำผิดสะหน่อย แค่อยากฟังอะTT"

"ก็ที่นายอยากฟังนั้นแหละผิด "

"เอ้า คนก็อยากรู้นิ"

"พอๆเลยพ่ออยากรู้อยากเห็นไปสะทุกเรื่อง ไปกลับห้อง"

"ครับ"

 

 

 

 

 

--------------------------------------------

 

 

หือ???