วงวนแห่งรัก

"กัส/ไอ้กัส!!!!"

"เออ...กูเอง...ไอ้ไวท์...ไอ้เหี้ยเงิน...."

"อ่อ...กะ...กัสมาได้ไง..."

"ไม่ใช่เวลาที่มึงจะถามกูไอ้ไวท์...ผู้ชายคนนี้ใครว่ะ...แฟนมึงเหรอ"

"ใช่!!...ผมเป็นแฟนไวท์...แล้วคุณล่ะเป็นใคร...มีสิทธิ์อะไรมายุ่งกับไวท์..."

"กูไม่ได้ถามมึง...อย่าเสือก...ไอ้ไวท์...มานี่...มาดิว่ะ"

ผมไม่ชอบ...ผู้ชายคนนั้น...รู้สึกว่าชอบยุ่งวุ่นวายและพูดหยาบแถมยังตะโกนจนน่ารำคาญ...ยิ่ง

ท่าทางที่หวงไวท์...สายตาที่เย็น ๆ นั้น...มันแปลกๆ...ผมควรต้องทำอะไรสักอย่าง...ก่อนที่ผมจะ

ไม่มีโอกาสแบบนี้อีก...

"กัส..ใจเย็น ๆ คนมองกันทั้งร้านแล้ว..."

"มึงก็เหมือนกันไอ้เหี้ยเงิน...กลับบ้านไปกูคิดบัญชีกับมึงแน่"

"ผม...ไม่โง่ให้คุณ...ทำอะไรผมง่ายๆ..หรอก"

ระหว่างที่ผุ้ชายสองคนนั้นกำลังสนทนากันอย่างดุเดือด...ผมจึงจับมือไวท์แล้วรั้งให้ไวท์เดินแกมวิ่ง

ตามผม...ไวท์เงียบมาก...ไม่มีการขัดขืน...ไม่มีคำพูดใด ๆ มีแต่ใบหน้าที่เรียบเฉย...

"เห้ย!!!...มึงแน่จริงอย่าหนีดิว่ะ...ไอ้...ไอ้สัตว์"

"หึ...หึ...กัส...ถึงกัสจะรักและเป็นห่วงไอ้ไวท์มากแค่ไหน...ไม่ได้หมายความว่ากัสจะสามารถ

บังคับให้มันทำอะไร...ตามใจกัสทุกอย่างหรอกนะ..."

"งั้น...มึงก็ทำตามใจกูละกัน...กูจะดูว่ามึงจะทนขัดใจกู...ได้แค่ไหน..." พูดพร้อมกับเดินมาฉุดให้

ผมเดินตามด้วยการรั้งเอวผมไว้...ผมพยายามขัดขืน...แต่ยิ่งขัดขืนกัสก็ยิ่งรัดผมแน่น...จนผมหายใจ

ไม่ออก...

"กัส...ปล่อย!!...ปล่อยก่อน...หะ..หายใจไม่ออก"

"ไหนมึงบอกว่าไม่มีใครขัดใจกูได้ไง...ถ้ามึงแน่จริง...มึงขัดใจกูให้ได้

ดิว่ะ...อย่า!!..ดี!!..แต่!!..พูด!!"

" กัส...เงินรู้ดีว่า...เงินไม่สามารถขัดใจกัสได้...เพราะ...กัสเลวพอที่จะไม่ปล่อยให้เงินทำแบบนั้น

หรอก...จริงไหม"

"สุดท้ายมึงก็ยอมรับว่า...มีแต่มึงที่ไม่กล้าขัดใจกู...ถึงกูจะเลว...แต่มึงก็ชอบไม่ใช่เหรอว่ะ..."

"กัส!!!...อะ...อย่า...กัส...มะ...มันเจ็บ..อืมม..อ่า...ปะ...ปล่อย..กะ..กัส" ทันทีที่กัสดันผมเข้าไป

ในรถกัส...รุกผมโดยการจับให้ผมแนบกับเบาะรถแล้ว...ขึ้นมาค่อมแล้วจิกกัด...ตรงหัวผมอย่าง

แรง...การกระทำที่รุนแรงแบบกระทันหันแบบนั้น...ทำให้ผมเจ็บ...และเสียว

"ไหนล่ะ...ทำไมมึงไม่ขัดขืนกู...ฮึบ...ฮึก...ฮึก..อ่าาา...อ่อ...อืมมมม" ผมไม่ชอบที่กัสมันด่าผม

แบบนั้น...ไม่ชอบให้มันพูดเหมือนกับว่ามันไม่ต้องการผม...ไม่ชอบที่มันปิดบังผม...ไม่ชอบทุก

อย่างที่มันทำ...ด้วยความโมโห...ผมจึงทำแบบทุกครั้งที่มันด่าผม...ด้วยการ...

"ฮุก...อึบ...ขยับหน่อยดิว่ะ...ฮึบ...อ่าาาา...อ่อออ...อืมมม...มึงจะหยุดทำเหี้ยไรว่ะ...กูค้าง.....

ไอ้สัตว์เงิน..." กัสมันดันส่วนนั้นของมันมาให้ผมแต่ผมเจ็บมากที่มันรัว ๆ อย่างเร็วและแรง...ผมไม่

ชอบที่มมันรุนแรงกับผมแบบนี้...ผมจึง...

"กะ...กัส...งะ...เงินว่า...อย่าทำบนรถเลยนะ..มะ...มันไม่ดี...อุ้ย!!...กัส...อย่า...ตะ..ตรงนั้น

มัน...โอ๊ย!!!" 

"จะตรงนี้หรือตรงไหน...มึงก็ยอมกู...แล้วจำเอาไว้นี่แค่บนรถ...ถึงบ้านแล้ว...กูยังค้างอยู่...มึงคงรู้

นะ...ว่าคืนนี้มึง...จะได้นอนรึเปล่า...หึ...หึ" คำพูดและน่ารังเกียจและดูถูกผมแบบนั้น...ผมเกลียด

เวลาที่กัสโมโหและใช้อารมณืกับผมแบบนี้...และผมก้ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าผมทนให้มันทำ

แบบนี้กับผมได้ยังไง...

"มึง!!!มันเลว...กูรักมึงเข้าไปได้ไงว่ะ...อะ...ไอ้เหี้ยกัส!!!."

เสียงที่ตะโกนด่าผมตรงหน้าพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินทำให้ผมรู้ว่าผมทำอะไรลงไป...ผมทำร้าย

มัน...เพราะมันทำให้ผมร้าย...ไม่ใช่เพราะผมรักมันใช่ไหม...ไม่ใช่...

..............จบตอนแล้ว..............เดี๋ยวมาลุ้นกันต่อของกัปไวท์นะค่ะ.............^^