วงวนแห่งรัก

............รุ่งเช้า..........

"อ่อ..พี่ขอโทษที่นะตินเมื่อคืน...พี่คุยกับเพื่อนเพลินไปหน่อยก็เลยค้างที่นั่น...ติดไม่โกรธนะครับ"

"ตินไม่โกรธพี่กัปเลยครับ...แต่ตินขอให้พี่กัปพาตินไปเที่ยวในเมืองแทนจะได้ไหมครับ"

"ได้เลย...ตินอยากไปไหน..อยากทำอะไร..วันนี้พี่ให้ตินได้ทั้งวันเลย"

"ขอบคุณครับ"

ในที่สุดพี่กัปก็เข้ามาอยู่ในแผนผมโดยที่ผมไม่ต้องลงทุนอะไรเลย...ถึงเวลาที่ผมต้องตอบโต้พี่

บ้าง...พี่ไวท์...

"พี่กัป...ตินอยากกินข้าวร้านนี้จังเลย...พี่ตินพาตินไปกินหน่อยนะครับ"

"ได้สิครับ"

"โอ๊ย!!ตินเป็นอะไร...รึเปล่า.."

"ตินเจ็บขานะครับ...สงสัยขามันจะแพง...พี่กัปช่วยพยุงตินหน่อยนะครับ..ตินเดินไม่ไหว"

งั้น...ตินเกาะแขนพี่ไว้นะ...ฮึบ"

"พี่กัป..ขยับมาใกล้ ๆ ตินหน่อย..อ่อ...ตินเดินไม่ถนัด.."

ผมจ้างให้ช่างภาพมาถ่ายรูปให้แล้วส่งไปที่ไลน์พี่ไวท์..ทุกภาพล้วนเป็นภาพที่พี่กัปใกล้ชิดและ

เผลอแตะต้องตัวผมแบบใก้ลชิดมาก...ผมเชื่อว่าถ้าพี่ไวท์เห็นคงต้องมีหนาวแน่นอน

"อ่อ...พี่ว่ามันบ่ายมากแล้ว...เรากลับกันดีกว่าไหม"

"พี่กัป...คะ...คืนนี้พี่กัปนอนกับตินนะ ...มะ...เมื่อคืนตินอยู่คนเดียวเหงามาก.."

"ครับ...คืนนี้พี่นอนกับติน...แต่พี่นอนที่โชฟาเหมือนเดิมนะ"

"เย้!!!...พี่ตินใจดีที่สุดเลย...ขอบคุณนะครับ"

"ครับ"

...................บังกะโล.................

"ไวท์!!...เปิดประตูให้กัปหน่อย...ไวท์!!"

"กะ...กัป..."

"ไวท์...เป็นอะไร...ทำไมกัปโทรมาก็ไม่รับ...ไลน์มาก็ไม่ตอบ...เป็นอะไรครับ"

"ปะ...เปล่า...วะ...ไวท์..แค่ปวดหัว...อ่อ...ถ้ากัปไม่มีอะไรแล้ว...ไวท์ขอตัวก่อนนะ"

"เดี๋ยว!!!!...ไวท์!!!...เป็นทำอะไร...รึเปล่า...แล้ว...ทำไมตาบวมขนาดนั้น...ไหนกัปดูหน่อย.."

"กัป...ไป...เที่ยวกับตินมาเหรอ...คงสนุกมาก...ถึงขนาดต้องตัวติดกันขนาดนี้สินะ...."

"ไวท์...กัปแค่พาตินไปเที่ยวเอง...ไม่มีอะไรสักหน่อย....ไวท์อย่าคิดมากนะครับ"

"กัป...จะไม่ให้ไวท์คิดมากได้ไงในเมื่อ...ตินส่งรูปมายั่วไวท์ขนาดนี้...กัปยังจะบอกว่าไม่มีอะไรอีก

เหรอ"

"ตินส่งรูปมายั่ว...ไวท์เหรอ...งั้นกัปของดูหน่อย...." กัปพูดพร้อมกับเดินมาที่โทรศัพท์ผม...

"นี่มันอะไรกัน...ตินทำเรื่องบ้า ๆ แบบนี้ได้ไง...กัปว่าเราต้องคุยกันหน่อยแล้ว..."

"ดะ...เดี๋ยว...กัป...ไวท์...ไม่ไป...กัป...ปล่อยสิ..."

ในที่สุดผมก็ทำให้กัปโมโหตินจนได้....มันช่างง่ายและได้ผลดีจริงๆ...ผมก็แค่แกล้งโมโหไปอย่าง

นั้นเพื่อสวมบทบาทของนายเอกผู้น่าสงสาร...หึ...หึ..แค่แผนนี้ของผม...ก็กลบแผนของตินได้ชะมิด

เลย...แถมคราวนี้ตินเป็นฝ่ายผิดเต็ม ๆ ....

"ติน!!!!...ออกมาคุยกับพี่หน่อย...ติน!!!" เสียงกัปตันตอนนี้...มันน่ากลัว...จนผมสะใจ...

"พี่กัปมี..."

"พี่ไวท์!!!!!" เสียงตินอุทานด้วยความตกใจที่เห็นผม...ตินคงกลัวว่าผมจะฟ้องกัปเรื่องนั้นสินะ...

"ติน...ตินทำแบบนี้ได้ไง...ตินรู็ไหมว่าพี่ผิดหวังในตัวติน...มาก" พี่กัปพูดพร้อมกับเปิดรูปที่ผมส่ง

ให้พี่ไวท์...พี่กัปคงผิดหวังในตัวผมมากจริง ๆ เพราะผมไม่เคยเห็นพี่กัปโมโหขนาดนี้...

"พี่กัป!!...ตะ...ติน...ไม่ได้ตั้งใจ...ติน...ขอโทษ"

"คนที่ตินจะต้องขอโทษไม่ใช่พี่...แต่เป็นพี่ไวท์....ตินขอโทษพี่ไวท์เดี๋ยวนี้!!!"

สายตาและท่าทางที่พี่ไวท์มองมาที่ผมที่แต่ความสะใจ...ไม่่มีร่องรอยของความเสียใจเลยสักนิด...

"กัป...อย่าดุตินเลย...ไวท์ไม่เอาเรื่องหรอก...ตินยังเด็ก...อย่าไปถือสาแกเลย"

"เห็นไหม..พี่ไวทืดีกับตินแค่ไหน...ขนาดตินทำเรื่องแย่ ๆ กับเค้า...ขอโทษพี่ไวท์เดี๋ยวนี้!!" มือที่

กำหมัดแน่น...สายตาที่มองอย่างอาจคาดแค้น...ของติน...มันบ่นบอกว่าแผนของผมสำเร็จแล้ว..

"อ่อ...กัป...ไวท์ขอคุยกับตินตามลำพังหน่อยนะครับ..."

"แต่ตินไม่มีอะไรจะคุยกับพี่!!!"

"แต่พี่มี!!!."

ผมพูดพร้อมกับดันตัวตินเข้ามาในห้อง...โดยบอกกัปว่าผมจะคุยเรื่องที่เกิดขึ้นกับตอนเอง...กัปจึง

ไม่สงสัย...แล้วกัลบไปรอผมที่ห้องทันที...

................... จบตอนแล้ว...........อย่าลืมมาลุ้นกันต่อนะค่ะ................"^^