เมียเก็บ

หลายวันต่อมา

"เข้าไม่ได้ครับ"อัศวินมือขวาคนสนิทของจองเบเอ่ยเสียงเรียบ เมื่อหญิงสาวเดินตรงปรี่จะเข้าไปด้านในให้ได้

"เอ๋! ทำไมฉันจะเข้าไม่ได้!? ในเมื่อฉันเป็นแฟนของจองเบ!!!"หญิงสาวกระแทกเสียงใส่อัศวินพร้อมกับกอดอกเชิดหน้าขึ้นอย่างถือดี

"แฟน? ทำไมนายมีแฟนเยอะจังว่ะ!?"

"มีอะไรเหรอไอ้อัศ?"คมสันต์ที่เดินมาหาอัศวินเอ่ยถามด้วยความสงสัย แต่ไม่ได้มองหญิงสาวที่ยืนกอดอกเลยสักนิด

"ก็ยัยนี่บอกว่าเป็นแฟนนายว่ะ"อัศวินตอบ ก่อนจะชี้หญิงสาวให้เพื่อนดู

ทันที ที่คมสันต์เห็นเสี้ยวหน้าด้านข้างของหญิงสาวก็นิ่งไปทันที

"คุณอิงค์"คมสันต์เอ่ยชื่อของหญิงสาวออกมา ทำให้สาวเจ้าหันกลับมามองทันที

"คมสันต์! นายมาก็ดีแล้ว ช่วยบอกไอ้หมอนี่ทีสิว่าฉันเป็นอะไรกับจองเบ"อิงค์เอ่ยกับคมสันต์ แล้วหีนมาจ้องอัศวินเขม็งที่ตีหน้านิ่งไม่รับรู้อะไรเกี่ยวกับเธอทั้งนั้น

"เป็นอะไรผมก็ไม่สนใจทั้งนั้นแหละครับ เพราะนายสั่งว่าห้ามผู้หญิงคนไหนเข้าไปด้านในได้เด็ดขาด!"อัศวินกระแทกเสียงใสร่างบางอย่างไม่เกรงใจ

"กรี๊ด!!! แก! ฉันจะบอกจองเบให้ไล่แกออก!!!"

"เอาสิครับ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่านายจะไล่ผมออกอย่างที่คุณพูดหรือเปล่า?"

"กรี๊ด!!!"

"นี่คุณอิงค์! อย่ามากรี๊ดเสียงดังที่นี่นะครับ คุณก็น่าจะรู้ว่านายไม่ชอบเสียงดัง"คมสันต์เอ่ยเสียงเข้ม เมื่ออิงค์เริ่มจะส่งเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ

"เสียงดังอะไรกันว่ะ!?"เสียงทุ้มทรงอำนาจของใครบางคนดังขึ้นอย่างหงุดหงิด ก่อนที่เขาจะเดินมาหยุดด้านหลังลูกน้องคนสนิท

คมสันต์กับอัศวินที่ได้ยินเสียงของจองเบก็หันมาก้มหัวเจ้านายทันที ก่อนที่อิงค์จะแทรกกลางเข้ามาถึงตัวเองแล้วควงแขนแกร่งทันที

จองเบหันมามองหญิงสาวที่ควงแขนเขาทันที ก่อนจะชะงัก เมื่อสายตาของเขาปะทะกับร่างบางที่ควงแขนอย่างถือวิสาสะ

"อิงค์..."เสียงทุ้มขาดหาย เพราะไม่เคยคิดว่าเธอจะกลับมาหาเขาในตอนนี้

"จองเบ อิงค์คิดถึงคุณจัง ฟอด"พูดจบอิงค์ก็หอมแก้มสากของจองเบอย่างถือวิสาสะ ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่ขนมจีนเดินมาเห็นพอดี

ดวงตาหวานซึ้งหม่นแสงลงทันที เมื่อเห็นภาพนั้น ความรู้สึกที่เหมือนกับมีมือที่มองไม่เห็นมาบีบรัดที่หัวใจแน่น จนรู้สึกปวดหนึบไปหมด ก่อนที่เธอจะเบือนหน้าหนีเก็บซ้อนความเจ็บปวดเอาไว้ให้ลึกที่สุด

"นายหญิง"คมสันต์กับอัศวินเอ่ยออกมาพร้อมกัน เมื่อเห็นขนมจีนยืนอยู่ด้านหลังของเจ้านาย

จองเบรีบหันมาหาขนมจีนทันที ก่อนจะแกะแขนของอิงค์ที่ควงแขนเขาอยู่ออกอย่างแรง แล้วเดินไปหาขนมจีนทันที

"ไปกันเถอะ"จองเบเอ่ย ก่อนจะโอบเอวบางของขนมจีนเดินไป แต่จะต้องหยุดชะงัก

"ยัยนี่ใครเหรอค่ะจองเบ? ทำไมคุณต้องแคร์แม่นี่ด้วย?"อิงค์ถามเสียงขุ่น จิกตามองขนมจีนเขม็งอย่างไม่พอใจ

"จะไม่ให้ผมแคร์เธอได้ไง ในเมื่อเธอเป็นเมียผม"จองเบตอบเสียงเรียบอย่างไม่ใส่ใจอดีตคนรัก

"เมีย!!! โกหก!!! ใครๆ ก็รู้ว่าคุณหวงความโสดจะตาย แล้วคุณจะไปคว้าผู้หญิงที่จืดชืดมาเป็นเมียเนี่ยนะ! อิงค์ไม่เชื่อคุณหรอกจองเบ!"

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ? ผมจะมีเมียจืดชืดหรือธรรมดามันไปเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย?"

"เกี่ยวสิ ในเมื่ออิงค์จะกลับมาทวงคุณคืน!!!"

"หึ! คุณคงลืมไปแล้วสินะ ว่าคุณเป็นคนทิ้งผมไป!?"

"อิงค์... อิงค์ขอโทษ... ก็ตอนนั้นอิงค์ไม่รู้นี่น่าว่าคุณเป็น..."

"เจ้าของบ่อน กลับไปซะ! แล้วก็ไม่ต้องมาเหยียบที่นี่อีกนะ! พราะผมไม่อยากเห็นหน้าคุณ!!!"พูดจบจองเบก็โอบเอวบางของขนมจีนแล้วเดินออกไปทันที

"กรี๊ด!!! ฉันไม่ยอมนะจองเบ!!! กลับมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน!!! จองเบ!!! อ๊าย!!! แกปล่อยมือเน่าๆ ของแกออกจากแขนของฉันเดี๋ยงนี้นะไอ้ขี้ข้า!!! กรี๊ด!!!"

"พูดไปแบบนั้นจะดีเหรอค่ะ?"ขนมจีนเอ่ยถาม เมื่อคมสันต์ขับรถออกมาสักพักแล้ว

"ปล่อยๆ ไปเถอะ ผมไม่ชอบอะไรเก่าๆ"คำตอบของจองเบ ทำให้ใบหน้าหวานหม่นลงทันที

ขนมจีนเงียบไปทันที เม้นริมฝีปากตัวเองแน่น เพื่อเก็บซ้อนความรู้สึกบางอย่างที่เธอไม่รู้ว่าเผลอตัวเผลอใจไปรักเขาตอนไหน ทั้งๆ ที่เธอเพิ่งจะมาอยู่กับเขาเพียงไม่นาน

หรือคงจะเป็นเพราะเขาเป็นคนแรกของเธอก็ได้ ถึงทำให้เธอเผลอไปรักเขาเข้าอย่างจัง

คมสันต์มองขนมจีนผ่านกระจกมองหลัง ถ้าเขามองไม่ผิด แววตาของเธอหม่นหมองลงอย่างได้ชัด ตั้งแต่ที่เธอออกมาเห็นภาพที่เจ้านายหนุ่มถูกอดีตคนรักหอมแก้มตอนนั้น...

--------------------------------------------

คัทททททททททททททททททททททททททท

ขอบอกว่าอิงค์ไม่จบแค่นี้แน่ และไหนจะมีคิทตี้อีก รับรองได้นางร้ายมาเต็ม

ฝากติดตามผลงานและคอมเม้นกันด้วยนะค่ะ