ฤทธิ์รัก

..........มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ในเชียงใหม่....

"กัป...ปายอยากไปเดินเล่นสยามอะ...กัปไปกับปายนะ..." กัปตันหันมามองหน้าผม...กัปน่ารัก

มาก...ผมหลงรักกัปมานาน...นานพอที่จะเรียกมันความความรัก...แต่กัปไม่เคยบอกผมสักครั้งว่า

รัก...ผมพยายามทำดีกับกัปเพื่อหวัง่วาสักวัน...ความรักของผมจะมีค่าพอที่กัปจะมองเห็น...

"แต่วันนี้กู...ไมว่าง...กู้มีซ้อมบอลที่คณะว่ะ...มึงไปคนเดียวได้ป่ะ"

"อ่อ...งั้นปายไปดูกัปซ้อมบอลได้ไหม....ปายไม่กวนหรอก...นะๆๆๆๆ" ท่าทางที่ดื้นร้นของปาย

เป็นสิ่งเดียวที่ผมรำคาญที่สุด...แต่ผมก็ยอมคบกับมันเป็นแฟนเพราะมันรวยและ...ที่สำคัญ

มัน...รักผม....

"ได้ ๆ...แต่กูซ้อมดึกนะ...มึงจะซื้ออะไรไปกินด้วยป่าว.." 

"ไม่เป็นไรหรอก...ปายรอได้...รอกินพร้อมกัปไง" รอยยิ้มกว้างที่เรียงไปด้วยฟันขาวอย่างเป็น

ระเบียบของปาย...ผมมักจะได้มันมาเสมอ...แต่มันไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการ...เพราะสิ่งที่ผม

ต้องการ...ไม่ใช่ปาย...แต่คือเงิน...ของมัน...

.......สนามฟุตบอล..........

"เฮ้ย...พวกมึงส่งบอลมาให้กูบ้างสิว่ะ...ไอ้กริช...มึงส่งมาเลย...กูรออยู่..." เสียงเพื่อน ๆ ใน

กลุ่มตะโกนบอกกัน...วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่ผมกับเพื่อน ๆ มีซ้อมบอลกัน...เพราะผมติดหนึ่งในทีม

ที่จะต้องไปแข่งกับคณะอื่น...ในงานกีฬาของมหาวิทยาลัยที่กำลังจะมีขึ้นในไม่ช้า...

"โอ๊ย!!!" 

"ไอ้ไวท์!!!" เสียงไอ้ไวท์ที่ล้มลง...เมื่อมีการส่งบอลพลาดไป...รอยแตกที่คิ้วนั้น...มันอาบไป

ด้วยเลือด..ผมจึงหยุดเล่นแล้ววิ่งไปประคองมัน....

"มึง!!เล่นภาษาอะไรว่ะ...เจ็บตัวทุกที...เล่นอ่อนแบบนี้...เมื่อไหร่มึงจะเล่นได้สักทีเนี่ย...กูรำ

คาญจริงๆ!"ถึงแม้ว่าสิ่งที่เพื่อนผมพูดจะเป็นความจริง...แต่ก็ผมอดโมโหไม่ได้ที่มันตะโกนด่าต่อ

หน้าคนที่มาซ้อมเชียแบบนี้...อย่างน้อยมันก็ควรจะเกรงใจกันบ้าง...ด้วยความโมโหผมจึง...

"มึง!!ไอ้ปลิว!!! ...ปึก!!!..." กริช...ปล่อยมือที่กำลังประคองผม....พร้อมกับเดินไปต่อยเพื่อนใน

ทีม....จนทำให้เกือบจะมีกันชลมุนกัน...เหตุการณ์คงจะยุ่งไปกว่านี้แน่...ถ้า...

"เห้ย!!!พวกมึงทำบ้าไรกันว่ะ!!!..อยู่ทีมเดียวกันแต่...กลับมาชกต่อยกันเองแบบนี้...น่า  

 สมเพศว่ะ" เสียงกัปตันที่วิ่งตรงมายังที่ผม...คำพูดและท่าทางที่ชัดเจนของกัป...มันมีมากพอที่

จะทำให้ทุกคนหยุดทะเลาะกันได้...ผมลอบมองผ่านไปยังร่างบาง ๆ ที่ยืนเกาะแขนกัปตัน...ด้วย

ความกลัว...

"กัป!!..ปายว่าอย่ามีเรื่องกันเลยนะ...ปล่อยให้พวกเค้าจัดการกันเองก็ได้นิ..." 

"เงียบไปเลยนะปาย...แล้วก็กลับไป....นั่งรอกัปตรงที่เดิมเลย...เดี๋ยวจะโดนลูกหลงเปล่า ๆ...

ไปสิ!!"

"ก็ได้!!"

"อ่อ...ไวท์ว่าที่กัป...พูดมันก็ถูกนะ...พวกเราอย่ามามัวทะเลาะกันเลย...กริชพอเถอนะ...ไวท์

อยากกลับไปพัก..." เสียงไวท์ที่ตอบกลับมา...ยิ่งผมเห็นเลือดแล้วมันยิ่งทำให้ผมเจ็บใจ...แต่

เพื่อความสบายใจของมันผมจึงหยุดและกลับไปพยุงมันกลับไปที่หอ...แต่ก็ไม่ลืมที่จะมองค้อนไอ้

คนที่เข้ามายุ่ง...กัปตัน...ผมยอมรับว่าผมไม่ชอบมันเลย...ผมไม่ชอบที่มันชัดเจน..และเด็ด

เดี่ยว...และที่ไม่ชอบที่สุดคือ...มัน...แย่งความรักของผม...

"ไป..เดี๋ยวกูจะพามึงไปทำแผลที่ห้องพยาบาลก่อน...มึงลุกไหวไหม..."

"วะ...ไหว...." น้ำเสียงที่พยายามตอบกลับมาเพื่อให้ผมสบายใจนั้น...มันไม่ได้ทำให้ผมสบายใจ

เลย...แต่กลับเป็นห่วงมันมากกว่า...เพราะมันคือเพื่อนของผม...

"มึง!!..กูว่าคราวหลังมึงต้องเปลี่ยนตำแหน่งการเล่นแล้วว่ะ...ไอ้ปลิว!..แม่งแกล้งมึงทุกที...กู็รู้นะ

ว่ามันต้องการบีบให้มึงออก...เพื่อให้เพื่อนมันมาเล่นแทนที่มึง..."

"ตะ...แต่..กู...ก็เล่นแย่จริง ๆ ล่ะว่ะ...กู...คงต้องถอนตัว"

"เห่้ย!!..ไวท์มึงพูดไรว่่ะ...มึงล้มเพราะมันแกล้งนะ...ไม่ใช่เพราะมึงเล่นไม่เป็น...กูว่ามึงเล่น

ดี...อาจารย์ถึงเลือกมึงไง..." เสียงกริชเอ่ยปลอบผมทุกครั้งท้อ...ผมรู้สึกปวดท้องหน่วง ๆ ทุก

ครั้งที่เลยเวลากินข้าว... เนื่องจากตอนนี้เลยเวามานานแล้ว...ยิ่งมันบับรัดจนผมจุก...จนผมต้อง

เอามือคลุมท้องไว้...

"มึง...ปวดท้องเหรอ...ฉิบหาย!!..กูลืมไปได้ไงเนี่ย...เลยเวลากินข้าวมึงแล้ว...มึงก็ไม่ยอมบอก

กู...งั้นมึงรอกูตรงนี้นะ...เดี๋ยวกูม่า.."

"มะ..ต้องหรอก...เดี๋ยวเราไปกินพร้อมกันเลยก็ได้...กูยังพอทนได้.."

"มึง..แน่ใจนะว่าทนได้..."

"อืม....."

หลังจากนั้น...กริช..ก็พาผมชิ่ง...มอเตอร์ไชต์คันโปรด...ของมัน...มันขับเร็วมาก...จนผมต้อง

เกาะแบะไว้แน่...แต่มันกลัวผมตก...มันจึงเอื้อมมือมาพร้อมกับเอามือผมไปกอดเอวมันไว้....มือที่

คลุมมือผมไว้แน่น...ผมรู้ดีว่า...มันเป็นห่วงผมแค่ไหน...ความรู้สึก ดี ๆ แบบนี้...มันใช่ความรัก

  รึเปล่า...

........................จบแล้วค่ะสำหรับตอนแรกของฤทธิ์รัก...........เป็นยังไงกันบ้างค่ะ สนุกไหมเอ่ย....^^