I love you ยัยบ้านนอก
เขียนโดย 
BPbaiplu
วันที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 13.55 น.
แก้ไขเมื่อ 7 เมษายน พ.ศ. 2559 17.43 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
9) หวั่นไหว/อันตราย/รุ้ความจริง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ป็อปปี้"ฟางลากเสียงยาวเรียกคนสนิทของพ่อเธอให้หันมา
"มีอะไรหรอครับคุณหนู"ป็อปปี้พูดพร้อมก้มหัวให้นิดๆเพราะเธอคือคุณหนู แต่เค้าคือมือขวาของพ่อเธอเราสองคนจึงรักกันไม่ได้
"ไปไหนอ่ะไปด้วยสิ วันนี้ฉันว่างอ่ะ ป๋าก็ไม่อยู่ให้ฉันไปด้วยน้าา"ฟางพูดพร้อมกับเดินลงจากบันไดมาหาป็อปปี้
"แต่ เอ่อ....."ป็อปปี้อึกอักเพราะช่วงนี้มีแต่คนจ้องทำร้ายตระกูลนีระสิงห์
"ไปกับแฟนหรอ......แต่ฉันอยากไปดูหน้าแฟนนายอ่ะไปด้วยน้าา"ฟางพูดแล้วเดินมาเขย่ามือป็อปปี้ แล้วเอาหน้าไปถุกับต้นแขนป็อปปี้ ทำให้ชายหนุ่มหน้าแดงทันที
"ไปก็ได้ครับ"ป็อปปี้พูดฟางจึงเดินจูงมิอป็อปปี้ไปทันที
บ้านเลี้ยงเด็กกำพร้า
"ป็อปปี้นายพาฉันมาทำไมอ่ะ"ฟางถามแล้วมองหน้าป็อปปี้
"มาเลี้ยงเด้กกำพร้าสิครับ"ป็อปปี้บอกแล้วยิ้มให้
"แล้วฟางพาฉันมาทำไมอ่ะ"เสียงของเฟย์ถามขึ้นทำเอาคนที่อยู่เบาะข้างหน้าหันมายิ้มให้ทันที
"แหม่ก้ไปหลายๆคนสนุกอ่ะไปเถอะ"ฟางพูดแล้วเดินลงไป
"พี่ป็อป พี่คนสวยนี่แฟนพี่ป็อปหรอครับ"คำถามจากเด้กๆทำเอาฟางหน้าแดงทันทีป็อปปี้ก็ใช่ย่อยเอามือมาเกาท้ายทอยแก้เก้อทันที
"ใช่แล้วจ้าาา"เสียงของเฟย์ดังขึ้นเพราะแอบมองสองคนมามากแล้วแซวทันที
"เฟย์"เสียงของทั้งสองประสานกันทันที
"ไม่รู้ๆ นี่น้องพราวไปเล่นกันเถอะ ฟางอย่าลืมซ้อมเลี้ยงลุกล่ะ"เฟยืแซวแล้วเลี้ยงเด็กน้อยวัยน่ารักเดินไปเล่นอีกทาง ป็อปปี้และฟางได้ยินก็หน้าแดงทันที
"เอ่อ......ฟางไปก่อนนะค่ะ"ฟางพูดแล้วเลี่ยงไปอีกทางทันที หหลังจากนั้นก็จะกลับบ้านกัน
"เฮ้ย"ป็อปปี้ร้องออกมาทันทีเพราะเห็นบิ๊กไบท์สองคันระนาบข้างและชักปืนออกมาจะยิง
"เกิดอะไรขึ้น"ฟางถามเพราะป็อปปี้พยายามขับรถให้เร็วที่สุด
"คนของเสี่ยวิชัยมั้งครับ ผมจะพยายามไม่ให้รถตกถนนนะครับ รถเป็นรถกันกระสุนแต่ก็ควรหมอบลงครับ"ป็อปปี้บอก ฟางได้ยินจึงหมอบลงระยะหลังๆป็อปปี้ขับเร้วขึ้นแต่ข้างหน้าเป็นกิ่งไม้เก่าๆบังถนนอยู่จึงผ่านไม่ได้
"เราต้องวิ่งแล้วครับ"ป็อปปี้บอกแล้วทั้งสามจึงต้องวิ่งไปในป่าข้างๆทาง
"ป็อปปี้นายไปดูแลฟางเถอะเดี๋ยวเฟย์จะล่อไปอีกทางแทน"เฟยืบอกแต่ฟางรั้งข้อมือไว้
"ไม่นะเฟย์"ฟางบอกพร้อมร้องไห้ออกมา
"ไปเถอะฟาง ป็อปเฟย์ฝากฟางด้วยนะ"ฟางรุ้สึกแปลกเพราะเหมือนมีความห่วงใยในตัวเฟย์มาก
ทางเฟย์
ตอนนี้เฟย์ได้สุ้กับลุกน้องของใครคนนึงและสามมารถทำให้ล้มได้จึงรีบจะไปตามหาฟางแต่สิ่งที่เห็นคือ ลุกน้องจะยิงป็อปปี้แต่ฟางกั้นไว้
ปัง ปัง
"เฟย์"ฟางกรีดร้องออกมาเพราะเฟย์วิ่งมารับกระสุนแทนเธอ
"ฟาง"เฟย์พูดออกมาแล้วยิ้ม เมื่อเห้นฟางร้องไห้ก็เอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้ฟางแล้วหมดสติไปทันที
"ตายซะเถอะแก"คนร้ายจะยิงแต่มีคนยิงก่อนนั้นคือป็อปปี้ทำให้คนร้ายล้มลงไปทันที
วี๋หว่อ วี๊หว่อ
"เฟย์ๆ อย่าเป็นอะไรนะ"ฟางพูดพร้อมวิ่งไปตามรถเข็นของเฟย์ เธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเป็นอะไรเพราะเค้าเป็นห่วงเฟย์มาก จะในฐานะที่ช่วยก็ไม่ใช่มันกลับมีมากกว่านั้นเหมือนเธอและเฟย์มีสายใยบางๆเชื่อมกันไว้
"คุณฟาง"ป็อปปี้ที่ทำแผลเสร็จแล้ววิ่งมา ฟางเห็นป็อปปี้ก็ดึงเข้ามากอดทันที
"ไม่เป็นอะไรนะครับ"ป็อปปี้พูดพร้อมลูบหัวฟางเบาๆ
ผลัก
"ใครเป็นญาติของคุรพรณ์ปวีครับ"หมอถาม
"ฉันค่ะ"ฟางบอกแล้ววิ่งไปถามหมอทันที
"เอ่อ......ญาติคุณเสียเลือดมากหมอต้องเอาเลือดด่วนแต่เลือดกับหมดคุณมีเลือดกรุ๊ปบีไหมครับ"หมอถามฟาง
"มีค่ะ มีๆหมอเอาไปเลยค่ะ"ฟางพูดแล้ววิ่งไปที่ห้องให้เลือดทันที
"ป็อปปี้"เสียงของไตรคุณเรียกป้อปปี้ ป็อปปี้ก้มหัวทันที
"ผมขอโทษครับที่ดุแลคุณหนูไม่ดี"ป็อปปี้พูดแล้วก้มหน้าอีกรอบ
"ไม่เป็นไร นายทำดีที่สุดแล้ว"ไตรคุรพูดพร้อมตบบ่าป็อปปี้เบาๆ
"พ่อค่ะ"ฟางร้องไห้ออกมา
"ไม่เป็นไรนะฟาง น้องของหนุต้องไม่เป็นอะไร"ไตรคุณพูดพร้อมลูบหัวฟางเบาๆ
"น้อง?"ฟางทำหน้างงทันทีเมื่อได้ยินจากพ่อว่าเฟย์เป็นน้องของฟาง
"ใช่แล้ว เฟย์คือน้องของหนูเอง"ไตรคุรพูดพร้อมยิ้มให้ฟางที่ดีใจจนน้ำตาไหล
"ยัยเฟย์"เสียงของหญิงวัยกลางคนเดินมา
"คุณเป็นใครค่ะ"ฟางถามเพราะตอนนี้เฟย์กำลังนอนที่ห้องพักฟื้นได้1วันแล้ว
"ฉันเป็นแม่เค้า"ฟางที่ได้ยินดังนั้นก็โผล่เค้ากอดร่างท้วมๆของคนเป็นแม่ที่ฟางอยากได้มานานทันที
"แม่ค่ะ นี่ฟางนะค่ะ ลุกของพ่อไตรคุณ"ฟางบอกแล้วยิ้มให้ ดุจดาวได้ยินดังนั้นจึงน้ำตาไหลแล้วดึงฟางมากอดอีกครั้งนึง
แอ๊ด
"ดะ....ดุจดาว"เสียงของไตรคุณพูดแล้วชะงักทันที
"ไตรคุณ"ดุจดาวยิ้มทันที แล้ววิ่งไปกอดไตรคุณ
"ผมขอโทษนะที่ทิ้งคุณกับยัยเฟย์ไว้ เพราะผมไม่อยากให้คุณลำบากไปมากกว่านี้"เพราะว่าเมื่อก่อนแม่ของดุจดาวไม่ชอบไตรคุณที่คบกันแต่ดุจดาวไม่ยอมเลิกแม่ของดุจดาวจึงตัดหางปล่อยวัดแต่ก็คนเป็นแม่กับลุกจึงยกพื้นที่ให้หนึ่งพื้นและบ้านหนึ่งหลังให้อยุ่กินกันเอาเอง
"ฉันไม่เคยโกรธคุณเลยค่ะ"ดุจดาวพูดแล้วน้ำตาไหลออกมา
"อือ"เสียงเฟย์ครางเบาๆเป็นการบอกว่าเธอตื่นแล้ว
"แม่"เฟยืเห็นชัดจึงรีบลุกแต่ก็ต้องทรุดลงไปเพราะเจ็บแผลมาก
"อย่าพึ่งลุกสิเฟย์ มาเดี่ยวพี่ช่วย"ฟางพูดพร้อมประคองเฟย์ให้นั่งดีๆ เฟย์ถึงกับงงๆเพราะฟางแทนตัวเองว่าพี่
"เฟยืน่ะเป็นลูกของคุณพ่อกับแม่ดุจดาวไง"ฟางพูดเมื่อเฟย์ทำหน้างงๆ
"จริงหรอค่ะ......พี่ฟาง คุรพ่อ คุณแม่"เฟยืพูดแล้วยิ้มพร้อมน้ำตาไหลออกมา ทั้งสี่จึงเดินไปกอดกัน
ก็อกๆ
"นี่นังชั้นต่ำพี่เขื่อนกับคุณแม่มาเยี่ยมอ่ะ"พิมเดินเข้ามาอย่างไม่สบอารมณ์
"เฟย์เป็นไงบ้าง"เขื่อนเดินมาจับมือเฟย์ แม่ของเขื่อนเห็นดังนั้นจึงพูดกระทบเฟย์
"นี่หล่อนโรงพยาบาลยังไม่เว้น ออกจากลุกชายแันได้และพ่อแม่ไม่ดังสั่งสอนหรือไง อุ๊ย ตายนี่ใครย่ะ"แม่เขื่อนพูดแล้วมองไปทางดุจดาวด้วยสายตาเหยียดๆ
"แม่ของเฟย์ค่ะ....และ"ฟางบอกและจะพูดชื่อตัวเองแต่ดุจดาวขัดขึ้นก่อน
"ว๊ายตายย มีแม่ต่ำนี่เอง แล้วพ่อละย่ะต่ำเหมือนกันหรือเปล่า"แม่ของเขื่อนหันไปคิกคักกับพิม
"คุณว่าผมหรอครับคุณหญิง"เสียงของไตรคุณที่เงียบอยุ่นานพูดขึ้น
"คุณอาไม่ได้เป็นอะไรกับมันนี่ค่ะคุณอาจะต่ำได้ยังไง"พิมพูดเสียงหวาน
"เป็นสิ นี่ลุกสาวผม พรณ์ปวี นีระสิงห์ ลุกสาวคนเล้ก และนี่ภรรยาผม"ไตรคุณบอกทำเอาทุกคนเหวอทันที
"จริงหรอย่ะ"แม่ของเขื่อนหันมาถามเฟย์
"จริงค่ะ"เฟย์ตอบ
"แล้วลุกสาวผมไม่ใช่คนรับใช้อีกแล้ว พรุ่งนี้เค้าจะมาอยุ่บ้านผม"ไตรคุณบอก
"พ่อค่ะ.....เขื่อนเฟย์ขอให้เนยแจมมีนมาอยุ่บ้านเฟยฺ์ได้ไหมเฟยืไม่มีคนรุ้จักที่นั้นเลย....นะค่ะ"เฟยืพูดแล้วหันไปถามเขื่อนที่ตอนนี้หน้านิ่งไม่รุ้สึกอะไรเลย
"แล้วแต่"เขื่อนพูดแล้วเดินออกไปทันที
"เป็นอันตกลงเชิญครับลูกของผมต้องการพักผ่อน"ไตรคุรพูดพร้อมออกคำสั่งพิมกับเเม่เขื่อนได้แต่งงๆแต่ก็เดินออกไป
----------------------------------------------------------------------------------
มาแล้วววว มาแบบงงๆไปแบบงงๆ เมื่อวานไปกินขนมร้านพี่เขื่อนมา #อวด พี่เขื่อนเฟลนลี่มากเลยยยให้ถ่ายรุปถึงที่โต๊ะเลยยยังไงอย่าลืมไปลองกินร้านพี่เขื่อนดูน้าา แต่ตอนนี้อย่าลืมเม้นน้าา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
