แฝดริษยา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มีธุระอะไร ถึงได้ถ่อมาที่นี่กันหมด”ฟางเดินไปเปิดประตูบ้างแล้วเห็นว่าเป็นพวกพ่อตัวเองก็

แกล้งทำเป็นแปลกใจ

 

 

 

 

 

“ฟาง คือพ่อกับฝ้ายเรามีเรื่องจะคุยด้วย”นายธีร์พูดก่อนที่ฟางจะเดินนำเข้าไปในบ้าน

 

 

 

 

 

 

“นี่พี่สาวพี่ฝ้ายเค้าอยู่ไปได้ยังไงอ่ะแม่ บ้านเล็กแบบนี้”เฟย์มองไปรอบๆบ้านก็รีบกระซิบถามแม่

 

 

 

 

 

 

“นี่หนู ถ้าหนูเงียบไม่พูดอะไรน่ะ เค้าก็ไม่หาว่าหนูเป็นใบ้หรอกนะ”ป้าฝนเดินเข้ามาแล้วเห็นท่าทาง

เฟย์ก็ว่า

 

 

 

 

 

 

“มีธุระอะไรก็รีบๆพูดมาเถอะค่ะ ฟางไม่ได้ว่างมากแบบพวกของพ่อ ที่จะสบายมีเงินมีทองไว้ใช้ทั้ง

ชาติ ฟางต้องรีบไปหางานทำใหม่”ฟางทำทีเป็นพูดประชดประชันให้ตัวเองดูน่าสงสารทันที

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางไม่ต้องลำบากขนาดนั้นนะคะ ฝ้ายไม่ให้พี่ฟางไปลำบากหางานหรอกค่ะ”ฝ้ายรีบห้าม

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วเธอเป็นใครกันแม่ฝ้ายยังมีสิทธ์ไปห้ามพี่เค้าไม่ให้หางานทำใหม่น่ะ นี่พวกเราไม่ได้รวยมาก

หรือสบายมีเงินมีกิจการรีสอร์ตที่รองรับไว้อยู่แล้วแบบเธอนะ”ป้าฝนก็รีบว่าแล้วเหล่มองหลานสาวผู้

เป็นฝาแฝดคนน้องอย่างหมั่นไส้

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ป้า พวกเรายังไม่ทันว่าอะไรเลย ป้าเลิกแขวะพวกเราเถอะ”เฟย์รีบพูดทันที

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอ เห็นอยู่ไม่ใช่หรอผู้ใหญ่เค้าพูดกันอยู่ เด็กมายุ่งทำไม”ฟางรีบว่าทำให้เฟย์ฮึดฮัดเดินออกไป

รอข้างนอก

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางอย่าถือสาเฟย์เลยนะคะ น้องเค้ายังเด็ก ยังไงซะเราก็พี่น้องกันหมด”ฝ้ายพูด

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ยังนับชั้นพี่อยู่หรอกหรอ นึกว่าจะตัดหางปล่อยวัดพวกชั้นไปนานแล้ว”ฟางหันมาพูดด้วยน้ำเสียง

เย็นชา

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟาง ฝ้ายขอโทษนะคะที่ไม่เคยส่งข่าวคราวกลับมาให้แม่ให้พี่ฟางรู้เลย ฝ้ายขอโทษจริงๆ

ค่ะ”ฝ้ายรีบขอโทษพี่สาว

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าเลยฝ้าย มันไม่ใช่ความผิดของหนู ทั้งหมดคือความผิดของพ่อ ที่ไม่ได้กลับมาสนใจหนูกับ

แม่เลย พ่อขอโทษนะลูกที่เคยละเลยลูกกับแม่มาในอดีต หนูให้อภัยพ่อเถอะนะ”นายธีร์รีบพูด

ทำให้ฟางแอบหันไปเบ้ปากทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ ให้อภัยแล้วเสร็จธุระแล้วใช่มั้ยคะ งั้นฟางขอตัว”ฟางพูดแล้วทำทีเป็นลุกไม่สนใจ

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวค่ะพี่ฟาง ฝ้ายกับพ่อจะบอกว่า พวกเราจะมารับพี่ฟางกลับไปที่เขาใหญ่ค่ะ”ฝ้ายรีบพูด แล้ว

รั้งฟางไว้ ฟางและป้าฝนได้ยินเช่นนั้นก็แอบยิ้มอย่างพอใจเมื่อทุกอย่างเป็นไปตามแผน

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะเอาชั้นไปอยู่ที่โน่นแล้วทิ้งป้าแท้ๆที่ดูแลชั้นมางั้นหรอ ไม่ใจดำไปหน่อยมั้ง”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ค่ะๆ ป้าฝนก็จะได้ไปอยู่ที่นั่นเหมือนกับพี่ฟาง พี่ฟางกับป้าฝนจะทำงานอยู่ที่รีสอร์ต แล้วก็มี

สวัสดิการให้ทุกอย่างเลยค่ะ”ฝ้ายพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ดีเนาะรีสอร์ตพ่อตัวเองมีแฝดน้องเป็นเของส่วนแฝดพี่เป็นแม่บ้าน”ป้าฝนว่า

 

 

 

 

 

“ไม่นะคะ ฝ้ายไม่เคยคิดจะให้ป้าฝนกับพี่ฟางเป็นแม่บ้านนะคะ”ฝ้ายรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“คืออย่างงี้จ้ะพวกเราไม่ได้ให้ฟางกับคุณฝนเป็นแม่บ้าน แต่เราจะให้ฟางเป็นผู้ช่วยของฝ้ายดูแล

กิจการต่างๆในรีสอร์ตเพราะเดี๋ยวพวกเราก็จะมีแพลนขยายรีสอร์ตให้มีฟาร์มสัตว์เล็กๆอยู่ด้านในอยู่

แล้ว งานมันใหญ่มาก เดี๋ยวพวกเราจะให้ฟางคอยคุมงานทางฝั่งฟาร์มนะจ้ะ”กานดารีบอธิบายให้

ฟางและป้าฝนเข้าใจ ฟางกำมือแน่น เหอะให้ดูแลกิจการทางฝั่งฟาร์มงั้นหรอ ไล่กันทางอ้อมชัดๆ

ทีตัวเองกับลูกกลับเสวยสุขอยู่ในฝั่งรีสอร์ตดีๆแบบนั้น มันไม่ยุติธรรมเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไปอยู่กับพวกเราเถอะนะคะพี่ฟาง ป้าฝน”ฝ้ายเดินไปกุมมือฟางแล้วขอร้องแฝดพี่

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ได้ ถ้าเธออยากให้ชั้นไปอยู่ ชั้นก็จะไป”ฟางมองฝ้ายที่ขอร้องตัวเองอย่างพึงพอใจที่ทุกอย่าง

เป็นไปตามแผนการ ก่อนะตอบตกลงแล้วเดินขึ้นไปเก็บของกับป้าฝน โดยที่ฝ้ายมองตามฟางไป

อย่างดีใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวพี่ฟางกับป้าฝนพักอยู่ตรง2ห้องนี้นะคะแล้วฝ้ายจะให้คนมาทำความสะอาดห้องค่ะ”เมื่อมาถึง

รีสอร์ตฝ้ายก็รีบจัดแจงทำเรื่องหาที่พักให้กับฟางและป้าฝนทันที ฟางแอบเบ้ปากเมื่อเห็นห้องพัก

ตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วบ้านใครน่ะที่อยู่ด้านหลัง”ป้าฝนมองไปที่หน้าต่างแล้วชี้ไปที่บ้านหลังหนึ่งที่อยู่แยกออกไป

จากตัวบ้านใหญ่

 

 

 

 

 

 

 

“ตรงนั้นเป็นห้องพักส่วนตัวของฝ้ายน่ะค่ะ เวลาทำงานหรือไม่สบายใจฝ้ายก็จะไปตรงนั้น”ฝ้ายพูด

 

 

 

 

 

 

“หรอ ชั้นอยากได้บ้านหลังนั้น มันส่วนตัวเพราะชั้นไม่ชอบสุงสิงกับใครที่ชั้นไม่สนิทด้วย”ฟางรีบ

พูด

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ถ้าพ่างอยากได้ ได้ค่ะเดี๋ยวฝ้ายจะให้คนไปเคลียร์ของออกจากบ้านหลังนั้นเองค่ะ แต่ต้องใช้

เวลาสัก2-3วันนะคะ ช่วงนั้นพี่ฟางกับป้าฝนก็อยู่ที่นี่ไปพลางๆก่อนได้ค่ะ”ฝ้ายพูดแล้วกุลีกุจอรีบ

เก็บของให้ฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

“อยู่ที่นี่ไปก่อนก็ดีนะฟาง จะได้เรียนรู้ว่านิสัยพวกมันเป็นยังไง”ป้าฝนพูดเมื่ออยู่ในห้องกับฟาง2คน

 

 

 

 

 

 

“หึ แค่บ้านเล็กๆนั่นหลังเดียวมันยังไม่พอหรอก ทุกอย่างที่เป็นของพวกมันมันต้องเป็นของ

ฟาง”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ เฟยืไม่ชอบพี่สาวฝาแฝดอะไรนั่นของพี่ฝ้ายเลย ดูเชิดๆหยิ่งๆยังไงไม่รู้”เฟย์พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ พูดอะไรน่ะลูก ยังไงเค้าก็ได้ชื่อเป็นพี่เราอีกคนนะ”กานดารีบปรามลูกสาวคนเล็กทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่รู้ล่ะ ก็ไม่ได้โตมาด้วยกันสักหน่อย แถมยัยนั่นนะ ถึงแม้จะหน้าตาเหมือนพี่ฝ้ายก็ตาม แต่นิสัย

แย่”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

 

“เอาน่าเฟย์ ต้องเข้าใจเค้าหน่อย เค้าต้องจัดการทุกอย่างเองตั้งแต่เล็กๆ แถมเค้าก็ไม่ได้มีเหมือน

กับเรานะ หนูฟางน่ะเค้าน่าสงสารออกแบบนั้น”กานดาพูดให้เฟย์เข้าใจเป็นขณะเดียวกันที่ฟางเดิน

เข้ามาได้ยินพอดี

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ต้องการความสงสารจากพวกแก หึ นี่คงจะสมเพชชั้นมากสินะ”ฟางพูดอย่างคับแค้นก่อนจะ

เดินหนีทุกอย่างออกมาที่บริเวณฟาร์มที่กำลังสร้างใหม่อยู่ แล้วเดินถ่ายรูปบรรยากาศไปพลางๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปนี่ขยันจังเลยนะคะ นี่ก็เวลาเลิกงานแล้วยังมาช่วยพวกคนงานทำงานอีก”เสียงของ

พนักงานหญิงพุดขึ้นทำให้ฟางหันไปมองป๊อปปี้ที่คุยกับคนงานหญิง พลางช่วยคนงานชายสร้างต่อ

เติมโรงเลี้ยงม้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว คุณฝ้าย กลับมาจากกรุงเทพแล้วหรอคะ”เสียงของคนงานหญิงเดินไปทักฟางที่ยืนสวม

หมวกปีกกว้างยืนอยู่คนเดียวไม่ไกลจากโรงเลี้ยงม้า ทำให้ป๊อปปี้หันไปเห็นฟางก็ยิ้มออกมาก่อนจะ

รีบวิ่งไปหา

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไร”ฟางชะงักเมื่อป๊อปปี้เด็ดดอกหญ้าข้างๆทางแล้วนำมาผูกเป็นช่อดูน่ารักก็ถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ ดอกไม้ต้อนรับเข้านายกลับมานี่ครับ ผมบอกแล้วว่ายังไงเราก็ต้องเจอกันอีก”ป๊อปปี้พูดแล้วยัก

คิ้วกวนๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ชอบดอกหญ้า”ฟางพูดนิ่งๆแล้วเดินหนีไป ทำให้ป๊อปปี้หน้าเจื่อนลงไป

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกัน ทำไมคุณฝ้ายทำท่าแปลกๆดูหยิ่งๆแบบนั้นนะ”เสียงพนักงานซุบซิบกันทำให้ป๊อปปี้มอง

ฟางที่เดินเข้าไปในโรงเลี้ยงมาแล้วกอดอกอย่างถือตัวก็แปลกใจ ที่บางครั้งก็เหมือนจะดี บางครั้งก็

ดูหยิ่งเหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณฝ้ายครับ ไม้ตรงนั้นมันยังไม่แน่นระวังนะครับ”พนักงานชายรีบตะโกนบอกฟางที่ยืนเกาะตรง

ระเบียงไม้ที่พึ่งต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

จู่ๆไม้ที่ฟางจับอยู่นั้นก็เริ่มโงนเงนและพังลงมาทันที

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดดดด”ฟางตกใจร้องสุดเสียงด้วยความกลัว

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้รีบวิ่งไปจับมือฟางไว้ไม่ให้หล่น

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าปล่อยมือผมนะ”ป๊อปปี้รีบพูดเพราะ ตรงที่เขาและเธออยู่เป็นชั้น2ขืนหล่นลงไปคงแขนหัก

หรือไม่ก็ขาหักแน่ๆ

 

 

 

 

 

 

"ชั้นไม่ปล่อยอยู่แล้วย่ เร็วๆ รีบเอาชั้นขึ้นไปเดี๋ยวนี้"ฟางโวยวาย

 

 

 

 

 

 

“ว้าย”ป๊อปปี้ใช้แรงตัวเองสุดแรงดึงฟางขึ้นมากอดแน่น ทำให้ฟางตกอยู่ในอ้อมกอดป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ปล่อยชั้นได้แล้ว”ฟางที่ชะงักเมื่อตัวเองอยู่ในอ้อมกอดป๊อปปี้ก็รีบดุทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม ไม่เห็นต้องทำหน้าดุแบบนั้นเลยคุณฝ้าย หน้าบึ้งแบบนี้มันไม่เหมาะกับคุณหรอก”ป๊อปปี้รีบ

แหย่ฟางแล้วยิ้มให้

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ชั้นไม่ใช่เพื่อนเล่นคุณนะ แล้วไม่ต้องมาตัดสินใจว่าแบบไหนเหมาะ หรือไม่เหมาะกับชั้น ชั้นโต

แล้ว ชั้นรู้ตัวเองดีล่ะน่าไม่ต้องให้ใครมาบอก”ฟางพูดแล้วผลักออกจากอ้อมกอดป๊อปปี้พลางปัดฝุ่น

ตามตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟาง คุณป๊อป ตายแล้วเกิดอะไรขึ้นคะ”ฝ้ายที่รีบวิ่งเข้ามาในโรงเลี้ยงม้าก็ตกใจ

 

 

 

 

 

 

“ทะ ทำไมถึงมีคุณฝ้าย2คนล่ะครับ”ป๊อปปี้อึ้งแล้วมองฟางกับฝ้ายสลับกันอย่างไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

 

“นี่น่ะคือพี่ฟางค่ะ พี่สาวฝาแฝดของฝ้ายเอง”ฝ้ายรีบพูดทำให้ป๊อปปี้มองฟางอย่างตกใจ

 

 

 

 

 

 

คือเรื่องนี้จะไม่รักกันทันที อาจจะยืดเยื้อนิดหน่อยนะระหว่างพระเอกและ2นางเอก

 

 

แต่ยังไงถ้าติดตามไปเรื่อยๆรับรองความร้ายกาจของฟางได้แน่ๆ อิอิ

 

 

 

อย่าลืมติดตามเรื่องนี้น้าาา