[Boyfriend]The winner love แข่งรักจับใจนายตัวแสบ

6

กริ๊งงงงง[เลิกเรียน]
.
.
.
@บ้าน 2 แฝด

เสียงน้ำที่ไหลรินรดต้นไม้อยู่บ้านหลังข้างๆ พร้อมกับเสียงร้องเพลงอย่างมีความสุขของชายวัย 20 ปี ที่กำลังถือสายยางรอนไปรอนมารดต้นไม้อย่างร่าเริง มันทำให้ชายร่างบางอย่างกวังมินเดินเข้าไปเกาะริมรั่วบ้านที่กลั้นระหว่างบ้าน 2 หลัง

"เฮ! ฮยอง"

"เฮอ...ตกใจหมดเลย"

ชายวัย 20 หันฟ้วบไปมองชายร่างบางที่ยืนเกาะรั่วอยู่ด้านหลัง ก่อนจะทิ้งสายยาง ปิดน้ำ แล้วเดินเข้าไปเกาะที่ริมรั่วข้างๆกวังมิน ทั้ง 2 สบตากันอย่างนุ่มนวลเหมือนกับทุกครั้ง ใบหน้าของเค้าทั้ง 2 อยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ มันทำให้กวังมินหน้าแดงโดยไม่รู้ตัว

"จะยิ้มอีกนานไมฮะ 'ดงฮยอนฮยอง' ^^"

กวังมินผละใบหน้าออกมาแล้วเดินไปนั่งที่ขอบริมสระน้ำในบ้านบ้าน ดงฮยอนเองก็เปิดประตูที่เชื่อมต่อระหว่างบ้านทั้ง 2 เข้าไปหากวังมินที่อยู่ริมสระน้ำ แล้วไปน้ำลงข้างๆ

"เรียนวันนี้เป็นไงห๊ะเด็กน้อย..." ดงฮยอนพูดพลางเอามือมาขยี้หัวกวังมิน

"ก็ดีฮะ..ฮยอง ผมมีเรื่องอยากจะปรึกษาหน่อย"

"เรื่องไรล่ะ หืม?"

"ฮยอง..เคยชอบใครไหมฮะ"

คำถามของกวังมินทำเอาดงฮยอนถึงกับหน้าซีดเป็นไก่ต้ม แล้วก้มหน้าครุ่นคิดว่าจะตอบยังไงดี

"ว่าไงฮะ ฮยอง?" กวังมินยืนหน้าเข้าไปใกล้ดงฮยองควานหาคำตอบ

"คะ..เคย เคยสิ"

"จริงหรอฮะ..." กวังมินทำตาโต

"อืม..."

"แล้วเค้าชอบฮยองกลับไหมฮะ"

กวังมินทำหน้าตาอยากรู้มากขึ้น ส่วนดงฮยอนเองก็เขิลกับคำถามของกวังมินมากขึ้นเช่นกัน

"ฮยองไม่รู้อ่า..."

"อ้าววววว ผมก็นึกว่าฮยองจะจีบติดซะอีก นี่น้า..ถ้าฮยองจีบติด ผมจะให้ฮยองสอนวิธีการจีบให้ผมหน่อยน่ะฮะ"

ดงฮยอนชักเปลี่ยนสีหน้าเป็นแววตาเศร้าๆแทน

"ก็ปกติเราก็จีบเก่งอยู่แล้วนี่ ชนะยองมินมาก็เยอะ แล้วจะเรียนรู้อีกไปทำไม"

"ก็คนนี้น่ะ....ผมรู้สึกว่าผมรักจริงนี่ฮะ" กวังมินพูงไปพลางเขินก้มหน้าไป

"อ๋อ...หรอ แล้วเค้าเป็นใครล่ะ"

"เค้าชื่อ โน มินวู ฮะ อยู่ชั้นปีเดียวกันกับผม แต่อยู่คนล่ะห้องน่ะฮะ และที่สำคัญ เค้าเป็นผู้ชายน่ะฮะ ฮยอง...ฮยองว่ามันแปลกไหม ผมชอบ...ชอบผู้ชายน่ะ"

"ไม่แปลกหรอก....ส่วนมากฮยองก็เห็นแบบนี้มาหลายคู่แล้วแหละ"

ดงฮยองยังคงแววตาเศร้ามาก มากขึ้น ยิ่งฟังกวังมินบอกว่า คนนี้น่ะ 'รักจริง' ดงฮยอนก็ยิ่งเจ็บ เหมือนหัวใจจะแตกเป็นเสี่ยงๆ แต่เค้าก็คงต้องฝืนยิ้มให้คนข้างรู้ว่า 'เค้าไม่เป็นไร'

"เออ...กวังมิน ฮยองลืมว่าพรุ่งนี้ฮยองสอบอ่ะ ต้องไปอ่านหนังสือก่อนนะ"

"ฮะ ตั้งใจนะฮยอง"

ดงฮยอนยิ้มให้กวังมินก่อนจะลุกขึ้นกลับไปบ้านของตัวเอง

Donghyun Part

ผมเดินเข้ามาในบ้านของตัวเองแต่ทำไมรู้สึกว่าตาเปียกๆยังไงไม่รู้ อยู่ดีๆน้ำตาก็ออกมาซะงั้น

'เฮ! เพื่อนรัก'

หลังจากที่ผมได้ยินเสียงนั้น ผมก็รีบเช็ดน้ำตาออกก่อนจะหันไปมองคนที่เดินเข้ามาหา

"มึงมาได้ไงเนี่ย 'ฮยอนซอง'?"

"แหม...ถามแปลกๆ ก็ขับรถมาน่ะสิ" ทำหน้ากวนอีกล่ะ ไอ้นี่!

"แล้วมึงมีไร?" ผมตอบพลางเดินไปนั่งที่โซฟา

"กูแค่อยากจะช่วยมึงออกไปดื่มหน่อย มึงอ่ะเป็นแต่พ่อพระอยู่ในบ้าน ไม่เบื่อบ้างหรอว่ะ"

"เออ...ไปกี่โมง"

"ห๊ะ!! เดี๋ยว มะ..มึง ตอบว่าจะไปหรอ" ทำตาโตหยั่งกะไข่ห่าน

"เออนะสิ แต่ถ้ามึงยังจะสงสัยอะไรมากมาย กูจะเปลี่ยนใจนะโว้ย"

"เฮ้ย...ไม่ได้น่ะเว้ย กว่ามึงจะยอมออกไปดื่มกับกูนี่ ไม่ใช่ง่ายๆเลยนะ มึงห้ามเปลี่ยใจ!"

ก็แหง่น่ะสิครับ ผมเคยออกจากบ้านไปดื่นซะที่ไหน ปีครั้งหนึ่งก็ว่าได้ และกว่าไอ้ฮยอนซองจะหว่านล้อมผมได้นี่ก็เป็นเดือน แต่วันนี้ที่ผมเล่นไปง่ายๆ เพราะอยากจะเมา ลืมความเศร้าในใจของผมฮะ เอาล่ะ วันนี้เต็มที่!!

End Donghyun Part

@ผลับแห่งหนึ่ง
เวลา 08:00 pm
.
.
.

"เต็มที่โว้ยเพื่อน..." เสียงของฮยอนซองร้อนลั่นผลับ ที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย เสียงเพลงดังๆที่เต็นกันกระหน่ำอยู่
.
.
.

อั่ววววว

เสียงของดงฮยอนที่ดูถ้าทางจะไม่ไหวเดินออกมาอวกอยู่หน้าผลับ โดยมีฮยอนซองเดินตามมา

"เฮอ...มึงน๊า ไม่น่ากินเยอะเลย" ((ไรท์เตอร์-เอิ่มก็เมื่อกี้คุณฮยอนซองก็บอกให้คุณดงฮยอนเต็มที่อยู่เลยนิค่ะ))

ฮยองซองเอาร่างของดงฮยอนขึ้นไปนั่งบนรถ แล้วเค้าก็คิดที่จะเอาโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปดงฮยอนตอนเมาไวว้หน่อย แต่ทว่า....

"เอ๊ะ! โทรศัพท์ฉัน อยู่ -ไหน 0_0"

ฮยอนซองรีบวิ่งไปที่หน้าผลับ ก่อนจะเห็นชายร่างเล็กถือโทรศัพท์ไอโฟนเครื่องสีขาวที่มีเคสสีฟ้านั้น มันเหมือนกับของเค้ามาก

"นี่! เอาโทรศัพท์ฉันคืนมานะ"