[Boyfriend]The winner love แข่งรักจับใจนายตัวแสบ

7.8

เขียนโดย d_wow

วันที่ 4 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 17.25 น.

  32 ตอน
  1 วิจารณ์
  38.16K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 เมษายน พ.ศ. 2558 15.14 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

32) 31

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

31

 

Yongmin Part

 

 

 

วันนี้เป็นงานวันเกิดซองกยูฮยอง ผมเองที่อยู่บ้านใกล้ แถมยังรู้จักกับฮยองเค้าอีก ยังไงก็ต้องมาอวยพรให้แกหน่อย

 

 

 

แต่บางครั้งมันก็รู้สึกเบื่อจัง เมื่อวานผมก็ไม่ได้ไปโรงเรียนเนื่องจากปวดหัว แต่ไอ้กวังมินบอกว่ามินวูน่ะไปโรงเรียน ทำไมมันดูคาดกันจังเลยนะ ผมอยากเจอเค้าแทบตาย แต่ก็ไม่ไปหา หวังจะรอเห็นหน้ากันที่โรงเรียน ก็นานหน่อย เฮอ…. ผมอยากคุยกับเค้าให้รู้เรื่องจัง

 

 

 

โอ้ย…! ก้นกู!!’

 

 

 

เฮ้ย!! ใครเป็นไรอ่ะ เอ๊! เค้าน่าจะลื่น เป็นอะไรมากป่ะว่ะเนี่ย

 

 

 

เป็นไรมากไหมครับ

 

 

 

O_o! ß---à o_O!

 

 

 

มินวู….” ผมเอ๋ยเสียงอย่างแผ่วเบาเมื่อเห็นคนข้างหน้าด้วยความดีใจ

 

ยองมิน…” แต่คนตรงหน้าผมนี่ ดูอึ้งๆไปนะ

 

เอ่อว่าแต่ นายเป็นอะไรหรือเปล่าดูท่าทางมินวูจะไม่ไหวแฮะ พอผมยื่นมือเข้าไปช่วยนี่เค้าก็ปัดหนี สรุป เค้าคิดไงกับผมกันแน่ แต่เอาเถอะ ผมจะทำตามหัวใจตัวเอง

 

 

 

นี่นาย! ยังไงนายก็ไม่ไหวหรอก ให้ฉันช่วยดีกว่า มา

 

ฉันลุกเองได้นา….” น่ะ ว่าแล้วก็พยายามลุก ลุกแล้วก็ล้มลง นี่มันรอบที่ 10 แล้วมั้งเนี่ย…. เฮ้ออออ ผมจะไม่ทน

 

 

 

เฮ้ยยย! O-O นี่นาย ทำไรของนายเนี่ย ปล่อยฉันนะ!!” ผมช้อนร่างของมินวูขึ้นในท่าเจ้าสาวซึ่งก็ทำให้เจ้าตัวโวยวายใหญ่อย่างที่เห็น เฮอตัวก็ไม่ใช่บาๆเลย แถมยังดิ้นอีก แต่แค่นี้ผมยังไม่ยอมแพ้หรอกนะ

 

 

 

ผมเดินอุ้มร่างเล็กมาตลอดทาง และร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมออกก็เอาแต่ดิ้นบอกให้ปล่อยตลอดทาง

 

 

 

อ่ะ ถึงแล้ว!” ผมวางร่างของมินวู หรือ จะเรียกว่าทิ้งก็ได้ ก็มันเหนื่อยนี่ครับ แฮกๆๆๆ T^T

 

 

 

อ้าวววว ยองมินนี่!’

 

อ้าวฮยอง หวัดดีฮะ

 

เป็นไง ไม่เจอกันตั้งนานเลยแหม๋ก็จะให้ได้เจอได้ยังไง วันๆเอาแต่อยู่กับไอ้กวังมิน นี่ ผมก็เคยคิดนะ ว่าสองคนนี้เค้าคบกันอยู่ ^^ และคนที่คุยกับผมอยู่ตอนนี้ก็คือดงฮยอนฮยอง เจ้าของบ้านหลังนี้อีกคนหนึ่งนั้นเอง  

 

ผมอ่ะ เจอฮยอง มีแต่ฮยองแหละที่ไม่เห็นผมอยู่ในสายตา เอาแต่ไปมองไอ้กวังมินอยู่ได้

 

เปล่าสักหน่อยเปล่าแล้วทำไมต้องเขิน นี่ สงสัยแล้วนะ

 

เออ ฮยองครับ ผมขอยาทำแผลหน่อยผมพูดพลางหันหน้าไปดูบริเวณขาและแขนที่มีรอยถลอก

 

เออได้สิ อยู่ในตู้ทางห้องครัวน่ะเมื่อผมได้ยินดังนั้น ก็รีบสาวเท้ายาวๆไปเอาทันที

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา