ฉันว่าฉันรักเธอเข้าแล้ว

“แก้วเร็วๆ” ฟางที่เดินนำแก้วและเฟย์เข้ามาในโรงหนังหันไปดูกับแก้ว ทำให้เดินชนกับใครคนหนึ่งเข้า

“ขอโทษค่ะๆ” ฟางที่สองมือถือ แก้วน้ำกับป๊อปคอร์นอยู่คนละข้าง รีบก้มหัวขอโทษ

“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณ เพื่อน บ้าน”  ฟางขมวดคิ้วกับคำว่าคุณเพื่อนบ้าน เงยหน้ามองร่างสูงที่เธอเดินชน ป๊อปปี้นั่นเอง

“คุณมาทำอะไร”  ฟางถามทำไมต้องเจออีตาบ้านี่อีกแล้ว

“ถามแปลก มาโรงหนังจะให้มากินข้าวหรอ” ป๊อปปี้ยิ้มกวน

“ไอ้…” ฟางกำลังจะอ้าปากด่ากับความกวนบาทาของเขา ก็โดนร่างดึงมือร่างบางเข้าไปในโรง  โดยที่เขื่อนกับโทโมะ ก็ไปฉุดแกมบังคับให้เฟย์กับแก้วเดินไปกับพวกเขา

“นายจะทำอะไรหนะ” ฟางถามเสียงเบา แต่กัดฟันถาม เพราะอยู่ๆก็มาจับเธอให้มานั่งด้วย ตอนนี้ในโรงคนเริ่มเยอะแล้ว

“ก็ดูหนังไง” ป๊อปปี้ตอบ สายตากำลังดูจอมอนิเตอร์บานใหญ่ที่ฉายโฆษณาก่อนหนังจะเล่น

“รู้ แล้วทำไมไม่ไปนั่งกับเพื่อนนายละ” ฟางพูดพลางมองไปทางข้างป๊อปปี้ ที่มี เขื่อน เฟย์ แล้วก็แก้วกับโทโมะส่วนข้างเธอไม่มีใครเลย

“ก็อยากสนิทกับคุณเพื่อนบ้านนี่ครับ” ป๊อปปี้หันมาตอบฟาง ฟางมองหน้าป๊อปปี้ที่ตอนนี้แม้จะอยู่ในความมืด แต่สายตาของใครมันก็ยังน่าหลงใหลอยู่

“ฉันชื่อฟาง” ฟางเน้น

“ผมก็ชื่อป๊อปปี้”  ป๊อปปี้ยิ้ม

“ฮึ่ยย โอเค ป๊อปปี้” ฟางพูดอย่างหัวเสียเพราะตอนแรกเธอเป็นคนเรียกชื่อเขาว่าคุณเพื่อนบ้านก่อน

“ก็แค่นั้น เอ้ามาดูหนังนะ ไม่ใช่จ้องหน้าฉัน” ป๊อปปี้หันหน้าให้ฟางกลับไปที่มอนิเตอร์ ตอนนี้เริ่มเพลงราชสดุดี กำลังขึ้นทำให้ฟางและคนอื่นๆต้องลุกขึ้นมาทำความเคารพก่อน

“ไอ้ญี่ปุ่น แกจะทำอะไร” แก้วถามโทโมะที่กำลังนั่งลงหลังจากทำความเคารพเสร็จ

“ก็มาดูหนังไง ถามแปลก” โทโมะพูด

“เออๆ” แก้วรำคาญที่จะเถียงกับโทโมะ เพราะตอนนี้หนังเริ่มฉายแล้ว

ทั้งสองคู่ดูเหมือนจะเป็นคู่กัด  ต่างกับคู่ของเขื่อนกับเฟย์ที่ดูจะเข้ากันง่ายมากๆ

“นายๆ นั่น พี่พอล” เฟย์พูดกับเขื่อนแต่สายตายังจ้องมองมอนิเตอร์อยู่

“หล่อเนอะ” เฟย์พูดทำตาหลงใหล

“ฉันก็หล่อนะ” เขื่อนว่า

“จะๆๆ กินไปเลย” เฟย์หยิบป๊อปคอร์นใส่ปากเขื่อนแล้วดูหนังต่อเขื่อนมองเฟย์ยิ้มๆ แล้วหันกลับไปดูหนัง