ฉันว่าฉันรักเธอเข้าแล้ว

10.0

เขียนโดย popwithap_fangfang

วันที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 22.18 น.

  34 ตอน
  88 วิจารณ์
  67.83K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 00.11 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

27) หนักหน่วง 20+

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เนื้อหาค่อนข้างรุนแรง(?)

 

 

 

 

 

ตอนนี้ ป๊อปปี้เพ่งสายตามองถนนตรงหน้า เขาต้องรีบกลับไปที่บ้านให้เร็วที่สุด  ภายในร่างกายของเขามันร้อนรุม หัวใจเต้นโครมครามจะระเบิดออกมาให้ได้  พอๆกับคนตัวเล็กข้างๆเขาที่สติเหมือนจะหลุดไปแล้ว  ป๊อปปี้เหยีบคันเร่งเต็มที่ เพื่อให้ถึงจุดหมาย

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางครับ ทำไมเงียบแบบนี้ละ”  ป๊อปปี้พูดแต่ไม่หันไปมองฟาง  เพราะเมือ่ครู่ฟางเอาแต่บนร้อน ตอนนี้รถติดไฟแดง เยี่ยม มาก ติดทำไมตอนนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟะ  ฟางง”  ป๊อปปี้ตาโต ที่เงียบเพราะแบบนี้สินะ  ฟางถอดชุดสวยของเธออกเหลือแต่ชุดชั้นใน อกอวบกระแทกตาป๊อปปี้อย่างแรง  ป๊อปปี้กลืนน้ำลายลงคอ  สิ่งที่อยู่ในกางเกงมันคับแน่นไปหมด อยากระบายมันออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปคะ ให้ฟางช่วยมั้ย” ฟางขยับตัวมาเบียดป๊อปปี้ มือของเธอเริ่มซุกซนจับนู้น จับนี่บนร่างกายของป๊อปปี้ 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางเดี๋ยวก่อน ยังไม่ถึงเวลา” ป๊อปปี้ดันฟางออก แล้วเอามือลูบหน้า ตอนนี้ไฟเขียวแล้ว เขาก็ต้องรีบไป

 

 

 

 

 

 

“เฮ้ยย ฟางใจเย็น” เสียงป๊อปปี้ร้องอย่างตกใจ เมื่อฟางโยนบราสีสวยมาอยู่บนตักเขา ตอนนี้เขาขับรถอยู่ โอ้ยย ตะบะจะแตก ยุบหนอพองหนอ แข็งแล้วหนอ โอ้ยย จะบ้าตาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“ร้อนน ฟางร้อนอะป๊อป” เสียงฟางพูดแล้วเข้ามาคลอเคลียเขา ป๊อปปี้กลืนน้ำลายลงคอ พยายามมองทางไม่งั้นรถได้คว่ำตายแน่ๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“รู้ครับว่าร้อน ป๊อปนี่อยากจะจอดข้างทางให้รู้แล้วรู้รอด” ป๊อปปี้กัดฟัน อีกนิดเดียวเท่านั้น ใกล้จะถึงบ้านแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

แต่กระนั้นก็ไม่ทำให้ฟางหายร้อนได้  มือเล็กไปปลดเข็มขัดกางเกงของป๊อปปี้ออก ดึงสิ่งที่อยู่ภานในออกมา แล้วครอบครองมันด้วยปากของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟะ ฟางง อื้ออ” ป๊อปปี้ตกใจ เขาอยากจะให้เธอหยุด หรือป่าว?  นั่นคือสิ่งที่มันควรจะเป็น  แต่ป๊อปปี้กลับทำได้แค่ครางออกมาเท่านั้น  ร่างเล็กของฟางกำลังปั่นป่วนเขาได้ดีทีเดียว  

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอา นะฟาง มัน มะ ได้” ป๊อปปี้พยายามห้ามฟางที่ตอนนี้ ไม่ได้ปั่นป่วนตรงนั้นของเขา แต่กลับย้ายตัวมานั่งคร่อมบนตักเขาแทน อกอวบเบียดชิดกับลำตัวของป๊อปปี้ 

 

 

 

 

 

 

 

“ผม ขับ รถ อยู่” ป๊อปปี้บอกอย่างยากเย็น แต่คนตัวเล็กกลับไม่ได้สนใจเขาซักนิด ตอนนี้เธอต้องการ ต้องการมันมาก ฟางยกเอวขึ้น จัดการเองเสร็จสรรพ แล้วกดเอวลงมาหาแกนกายชูชันที่รอ ให้ร่างเล็กครอบครองมันอยู่เหมือนกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้อออ/ ฟะ ฟาง”  ป๊อปปี้ กัดปากตัวแน่น ความคับแน่นที่ถาโถมเข้ามาหาเขา  เขากำลังทำเรื่องอย่างว่าบนรถของเขาเอง ถ้าไม่ได้ยาของเคนตะ  ร่างเล็กคงไม่ทำกับเขาแบบนี้ มันน่านัก

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ป๊อปป อื้ออ” ฟางขยับตัวเป็นฝ่ายเริ่มขย่มใส่ร่างหนา ความอายมันละลายหายไปหมดแล้ว ตอนนี้เหลือแต่ความต้องการของสองร่างเท่านั้น 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แบบนั้น อ๊ะ นั่นแหละ ฟาง” ป๊อปปี้ช่วยเด้งเอวกระแทกสวนขึ้นใส่ร่างบางของแฟนสาว จากกระต่ายตัวน้อยเป็นแม่เสือสาวไปซะได้ ป๊อปปี้ผ่อนคันเร่งลง ตอนนี้เขาถึงบ้านแล้ว แต่เขาก็ยังคงออกจากรถไปไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ปรับเบาะคนขับให้นอนลง ดึงฟางมาแนบชิด ลิ้นหนาตวัดดูดดึงหยอกเย้ากับยอดอกอวบอิ่มของคนตัวเล็ก

 

 

 

 

 

 

 

“อื้ออ อ๊าา  ป๊อป ซี้ดดด”  ฟางครางออกมา เสียวซ่านไปทั่วร่างกาย ป๊อปปี้ปล่อยให้ฟางคุมเกมส์ เพราะด้วยสภาพรถที่มันคับแขบเขาคงทำไรไม่ได้มาก

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้อออ” ร่างเล็กครางออกมาเมื่อเธอถึงฝั่งฝัน เสียแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไปต่อกันข้างในนะ ที่รัก ลุกออกไปก่อน อ๊ะ  อื้ออ”   ป๊อปปี้พยายามจะดันฟางออก แต่คนตัวเล็กดื้อดึงไม่ลุก แล้วยังเริ่มขย่มใส่เขาอีกต่างหาก  

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้มองบรรยากาศรอบๆ ที่มืดและเงียบ เอาว่ะ  เป็นไงเป็นกัน  ป๊อปปี้ถอดเสื้อคลุมมาคลุมร่างกายเปลื่อยเปล่าของฟางไว้ ปรับเบาะคนขับให้เป็นเหมือนเดิมแล้ว เปิดประตูรถ  โดยที่ยังอุ้มฟาง อยู่ ให้ตายเถอะ ถ้าใครมาเห็นคงหาว่าเขาป็นโรคจิตแน่ๆ เล่นเซ็กส์ในที่แจ้ง  ป๊อปปี้รีบไขกุญแจเข้าบ้านมือสั่น

 

 

 

 

 

 

 

“เบาๆ สิ อ๊ะ ฟาง” ยิ่งป๊อปปี้เดิน ภายในของเขาก็ยิ่งเข้าไปภายในของร่างเล็กมากขึ้น เรียวขาเล็กกอดเอวเขาไว้แน่น กลัวว่าเขาจะหายไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป  อ๊ะ  แน่น”  ฟางร้องออกมา เมื่อคนตัวสูงเหมือนจงใจแกล้งย้ำเท้าหนักๆ  ป๊อปปี้เปิดประตูเข้ามาในบ้านมือเขาคลำหาสวิตซ์ไฟ

 

 

 

 

 

 

เมื่อไฟในบ้านสว่างขึ้น  เขามองร่างกายของแฟนสาวขาวนวลและเป็นสีชมพูกับอาการร้อนรุ่มของเธอ    ป๊อปปี้พาฟางขึ้นชั้นบนอย่างยากลำบาก ภายในของร่างเล็กตอดรัดเขาไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊า คุณกำลังทำผมคลั่งที่รัก” ป๊อปปี้จูบปาก อิ่มด้วยความรัก เขาวางฟางลงบนเตียง ตอนนี้เสื้อผ้าทุกอย่างถูกสลัดทิ้ง เหลือไว้แต่เพียงร่างกายเปลือยเปล่า ของสองร่างที่บรรเลงบทรักกันอย่างเมามันส์

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป ซี้ดดด  อ๊ะ  ฟางระ  รัก ป๊อป” ฟางครางออกมา ลูบเล็กลูบใบหน้าหล่อคม ของแฟนหนุ่ม เขาคือคนที่เธอรักและอยากจะอยู่ด้วยตลอดไป

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป ก็รัก อ๊ะ ฟาง ที่สุด เมีย ของป๊อป น่า กิน” ป๊อปปี้เล่นกับอกอวบของฟาง ร่างกายของฟางเต็มไปด้วยร่องรอยที่เขาเป็นคนสร้าง ป๊อปปี้ตอบรับความรักของฟาง ด้วยการเร่งโหมกระแทกเข้าหาร่างบางเร็วขึ้นสองร่างกำลังมีความสุขในแบบของเขาและเธอ พวกเขาอยากหยุดเวลาเอาไว้แค่ตรงนี้ ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งสิ้น หลังจากวันนี้ไป ไม่รู้ว่าพวกเขาจะได้มีวันแบบนี้หรือป่าว

 

 

 

 

 

 

 

 

แสงแดดอ่อนยามเช้า กระทบเข้ากับร่างบางของคนตัวเล็ก ที่เพิ่งเสร็จจากบทรัก ไม่รู้ว่ารอบที่เท่าไหร่แล้ว ป๊อปปี้ดึงคนตัวเล็กเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา  กว่าฤทธิ์ยาจะหมด ก็เล่นยันเช้า เฮ้ออ ถ้าเป็นแบนี้ทุกวัน เขาคงได้ยินไข่ลวกหลายใบแน่ๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้ออ ป๊อป ไม่พออีกหรอ” ฟางสะลืมสะลือ เมื่อมีคนรบกวนการนอนของเธอ ให้ตายเถอะยังไม่อิ่มอีกหรือยังไง เธอแทบจะหมดแรงแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เมีย ป๊อป น่ากิน น่ากินที่สุดเลย” ป๊อปปี้ขบเม้มไปตามหัวไล่มน ของฟาง แล้วพลิกฟางให้มาอยู่ใต้ร่างจัดการแยกขาเรียวออกแล้วแทรก แกยกายที่แข็งรอบใหม่เข้าไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้ออ เอาแต่ใจที่สุด” ฟางบ่น แต่ก็ต้องยอมรับเสียไม่ได้ ว่าเธอชอบสัมผัสของเขา ชอบให้เขามอบความรักให้เธอแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาแต่ใจแต่ก็รัก ใช่มั้ยละ” ป๊อปปี้ยิ้มมองคนตัวเล็ก ที่เริ่มปั่นป่วนแล้ว   ป๊อปปี้จัดการมอบความรักและความหวานให้กับร่างกายของแฟนสาวที่เขาหวงแหน ฟางต้องเป็นของเขาคนเดียว

 

 

 

 

 

 

 

“ครืดๆ”  เสียงโทรศัพท์ของป๊อปปี้เข้า  ชื่อที่ปรากฏคือ เขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

เออ มีอะไร”  ป๊อปปี้กรอกเสียงกลับอย่างหงุดหงิด

 

 

 

 

 

 

จะมาถามว่ามึงพาฟางไปไหนวะ”  เขื่อนพูด  ป๊อปปี้มองร่างของฟางที่กำลังอยู่ภายใต้ร่างของเขา ป๊อปปี้ขยับสะโพกเข้าหาร่างเล็กเนิบนาบ

 

 

 

 

 

 

บ้าน กูเอง” ป๊อปปี้ตอบ

 

 

 

 

 

 

 

อื้ออ ป๊อปป” ป๊อปปี้รีบเอาก้มลงปิดปากฟางด้วยปากเขา

 

 

 

 

 

 

“10 โมงแล้ว มึงยังไม่เสร็จอีกหรอวะ โหวว เพื่อนกู จะให้มีลูกเลยหรือยังไง” ป๊อปปี้กดตัดสายโทรศัพท์เขื่อนทิ้งตัดบท

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้กลับมาสนใจร่างของแฟนสาวต่อ  สงสัยเขาคงจะรักเธอมากเกินไป  แต่เขาก็หยุดมันไม่ได้ แล้ว

 

 

 

 

 

“อีกนิดเดียวนะครับ คนดี” ป๊อปปี้จูบหน้าผากแฟนสาว แล้วเร่งจังหวะ ให้กับบทรักรอบสุดท้ายของวันนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ใกล้จบแล้ว ยังไงก็เม้นโหวตกันด้วยน้าา  จะได้มีกำลังใจอัพต่อ

แต่งขึ้นเพื่อความฟิน  เห็นบอกอยากได้แบบจัดหนัก หนักพอมั้ย 

 

ถ้าหนักไม่พอ คงต้องเปลี่ยนสถานที่(?)

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา