Dream Evil

เสียงเพลงสากลที่กำลังด้รับความนิยมถูกเปิดขับกล่อมเหล่าบรรดาหนุ่มสาวพากันอวยพรและร่วมฉลองงานครบรอบวันเกิดยี่สิบห้าปีของ ‘ธามไท’ กำลังหัวเราะอย่างมีความสุขของขวัญกองโตถูกจัดวางไว้บนโต๊ะตัวยาว ทางด้านหนึ่งของสนามหญ้าหน้า บ้านอีกด้านหนึ่งของสนามเป็นสระน้ำขนาดใหญ่ที่บริเวณโดยรอบถูกตกแต่งด้วยลูกโป่งหลากสีสัน สมกับวันแห่งความรื่นเริง

“เต็มที่เลยนะทุกคน….”ธามไทหันไปตะโกนบอกเพื่อนๆ ทุกคนร้องเฮขึ้นมาอย่างสนุกสนาน อยู่ๆ แสงไฟในงานก็ดับพรึ่บ

“เกิดอะไรขึ้น?”ชายหนุ่มอุทานด้วยความตกใจ ยังไม่ทันคิดจะจัดการอะไร แสงไฟจากเปลวเทียนที่ปักอยู่บนขนมเค้กก้อนใหญ่ก็ส่องสว่างขึ้นจากทางด้านหลังพุ่มไม้ ทุกสายตาหันไปมองแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

“แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูยู…แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูยู…” แฟนสาวเป็นต้นเสียงร้องเพลงอวยพรวันเกิดให้กับ

ธามไทคนรัก

“อธิบฐานซิคะ”หญิงสาวกระซิบเบาๆ ที่ข้างหูของธามไท ชายหนุ่มพยักหน้ารับก่อนจะหลับตา

แล้วอธิบฐานในใจ แต่แล้วทุกอย่างก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อมี ‘แขกที่ไม่ได้รับเชิญ’ ใครบางคนในชุด

มาสคอตตัวตลกหรือโบโซ่ เดินเข้ามาร่วมอวยพรด้วย ใบหน้าสีขาวที่ถูกแต่งด้วยลิปสติกที่ทาเกน

ขอบปากมานั้นชวนให้ขบขันสมกับเป็นสัญลักษณ์แห่งความรื่นเริง แต่ถ้าลองสังเกตดูดีๆแล้ว ใน

ดวงตาคุ่นั้นฉายแววประกายเพลิงแห่งความแค้นที่ลุกโซนอยู่ในใจ มาสคอตโบโซ่ทำท่าตลกขบขัน

มันเอามือล้วกไปที่ด้านหลังใบหูของธามไท ก่อนจะดึงดอกไม้กระดาษออกมา เป็นการเล่นกลแบบ

เบสิกที่เรียกเสียงปรบมือได้ไม่น้อยธามไทอมยิ้ม หันไปมองแฟนสาว เซอร์ไพรส์ได้น่ารักเสียจริง

มาสคอตโบโซ่ปรบมือดังๆ สามครั้งเป็นสัญญาณ และเพียงอึดใจเดียวจากนั้น สาวโคโยตี้สองคนก็

เดินเข้ามาพร้อมกับเพลงแดนซ์ที่ดังขึ้นและท่าเต้นยั่วยวน สองสาวเดินเข้าไปประชิดตัวธามไท

พลางใช้มือลูบไล้ไปตามร่างกายของชายหนุ่ม หนึ่งในสองสาวโคโยตี้นำพวงมาลัยขึ้นมาคล้องคอ

ของธามไท ส่วนอีกคนช่วยจัดพวงมาลัยดอกไม้นั้นให้เข้าที่แล้วอาศัยจังหวะที่ธามไทเคลิ้มล้วง

ไฟแช็กขึ้นมาจุดประทัดที่พันอยู่กับพวงมาลัยน้น เสียงมันดังตูมตามจนทุกคนตกใจนึกว่ามีการยิง

กันเกิดขึ้นโดยเฉพาะรวินที่กระโดดหนีแล้วร้องโวยวายด้วยความตกใจพยายามจะเอาพวงมาลัยนั้น

ออกจากคอของตัวเอง แต่แล้วเสียงประทัดก็เงียบลงเสียก่อน

“เฮ้ยเล่นบ้าอะไรวะ”ธามไทแผดเสียงใส่มาสคอตโบโว่ด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวเมื่อรู้ตัวว่าถูกลองของเสียแล้ว ก่อนจะหันไปทำเสียงดุใส่แฟนสาว

“ที่รักเล่นอะไรเนี่ย ผมไม่สนุกด้วยแล้วนะ”

“เปล่านะธาม โฟร์ไม่ได้เอาไอ้ตัวตลกนี่มาร่วมงานนะ โฟร์ยังนึกว่าธามเอามาเสียอีก”หญิงสาวรีบปฎิเสธ

“แล้วมันเป็นใครวะ!”ชายหนุ่มสบถ หันกลับมาจ้องหน้ามาสคอตโบโซ่นั่นเขม็ง แม้ใบหน้าจะถูกตกแต่งด้วยแป้งและลิปสติก แต่แววตาที่แฝงไปด้วยความเคียดแค้นแทบถลนออกจากเบ้ายามที่จ้องมองมายังเจ้าของวันเกิด

“เฮ้ยมึงเป็นใครวะ แล้วกล้าดียังไงเข้ามาบ้านกู” ไม่มีเสียงตอบจากอีกฝ่ายมันหันไปรับของบางอย่างจากโคโยตี้สาวสองคนมาถือไว้ในมือ ผู้ร่วมงานที่ได้เห็นต่างพากันทำเสียงฮือฮาด้วยความตกใจไม่ต่างจากธามไท จะไม่ให้ตกใจได้อย่างไร ในเมื่อสิ่งที่อยู่ในมือของมาสคอตโบโซ่ นั้นคือพวงหรีดดอกไม้สีสวย ซึ่งไม่มีใครอยากเป็นเจ้าของ! ที่พวงหรีดมีป้ายสีดำคาดไว้ เขียนด้วยตัวหนังสือสีขาวว่า ‘อาลัยรักแด่…ธามไท จาก…เพื่อนเก่า’ ไม่ทันได้ตั้งตัว มาสคอตโบโซ่เดินตรงเข้าไปหาธามไทแล้วคล้องพวงหรีดลงในคอของอีกฝ่าย ธามไททำท่าจะต่อยมาสคอตโบโซ่แต่ช้าไปเสียแล้ว ‘ใครคนนั้น’ ใช้มือทั้งสองข้างผลักธามไทลงสระว่ายน้ำ สายไฟที่พันไว้ตรงพวงหรีดเมื่อโดนน้ำจึงเกิดกรแสไฟฟ้าลัดวงจรขึ้นทันทีไฟทั้งงานดับพรึ่บลงพร้อมกับเสียงหวีดร้องของผู้ร่วมงาน ไม่นานนักไฟสำรองในบ้านก็ถูกเปิดขึ้น ทุกสายตามองไปยังสระว่ายน้ำ เห็นร่างของธามไทลอยเสียชีวิตอยู่ในนั้น ร่างกายของเขาลอยขึ้นเหนือผืนน้ำในสภาพพุพองจากความร้อนของกระแสไฟฟ้า ดวงตาเบิกโพลงดูน่าสยดสยองเหลือเกินสำหรับผู้อยู่ในเหตุการณ์ โฟร์แฟนสาวของธามไทเห็นแล้วถึงกับกรีดร้องก่อนเป็นลมล้มพับไป ไม่ปรากฏร่างของมาสคอตโบโซ่และโคโยตี้สองคนนั้นแล้ว….ความแค้นกำลังสุกงอม…และจะหอมเมื่อได้ปลิดชีพพวกสารเลว อีกไม่นานนักหรอก

ฝากฟิคเรื่องนี้ด้วยนะคะ