เผื่อวันพรุ่งนี้ (One Wish)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่5

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ฟาง แก้ว ไอ้ป๊อป “ โทโมะเรียกชื่อทั้ง3คนเบาๆ ฟางมองคนอื่นๆภายในห้องประชุมที่ดูจะเคร่งเครียด เช่นเดียวกับโทโมะ ที่นั่งเครียดและเงียบอยู่ ฟางเดินเข้าไปหาโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ หนูสินะที่เป็นว่าที่คู่หมั้นของคุณวิศวะ “ 1 ในหุ้นส่วนพูดขึ้น  ฟางและโทโมะมองหน้ากัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ คะดิฉันเองสำหรับเรื่องรูป ถ้าดิฉันจะบอกว่าคนในรูปคือดิฉันเองพวกคุณจะเชื่อไหมคะ “ คนอื่นๆต่างตกใจ รวมไปถึงป๊อปปี้และแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ฟางจะทำอะไร “ โทโมะพูดกับคู่หมั้นสาว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ สมัยนี้คงจะไม่แปลกที่คู่หมั้นหรือแฟนกันจะมีการแสดงความรักต่อกันแบบนี้ จริงไหมคะ “ ฟางกระตุกยิ้มให้กับวิวิทย์

 

 

 

 

 

 

 

 

“ นี่หนูเอาอะไรมาพูด อย่างหนูเนี่ยนะ! เท่าที่ฉันรู้มา คุณหนูแห่งตระกูลนีระสิงห์รักนวลสงวนตัวเป็นที่สุดนิ “ วิวิทย์ไม่ยอมกับพูดต่อแล้วจับผิดฟาง ฟางมองหน้าโทโมะที่ดูจะเครียดไปกว่าเดิม ก็รีบจับมือโทโมะแล้วยิ้มให้กับทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ทุกคนคงจะยังไม่ทราบ อีกไม่กี่วันเรา 2 คนก็จะหมั้นกันและแต่งงานกันเมื่อฟางเรียนจบ ดังนั้นเรื่องพวกนี้มันก็ต้องมีอยู่แล้วสำหรับคนที่จะหมั้นหรือแต่งงานกันจริงไหมคะ “ ฟางพูดอย่างฉะฉานแล้วจริงจังจนหุ้นส่วนคนอื่นๆต่างไขว้เขว่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แล้วพวกเราจะหมั่นใจได้ยังไงว่าผู้หญิงในภาพเป็นเธอ เพราะดูคร่าวๆ รูปร่างในภาพมันดูสูงกว่าตัวจริงของเธอ”

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แล้วอะไรที่คุณคิดว่าคนในรูปไม่ใช่ฉันละคะ “ ฟางพูดพร้อมกับยิ้มกวนๆให้กับวิวิทย์เล่นเอาชายวัยกลางคนถึงกับโมโหสุดขีด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แล้วที่ผมไม่ได้บอกพวกคุณไปตั้งแต่แรก ก็เพราะผมไม่ต้องการให้ฟางต้องเสียหาย แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันก็ออกมาหมดแล้วดังนั้นผมก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องปิดเอาไว้อีก “ โทโมะลุกขึ้นแล้วโอบเอวฟางเอาๆไว้พร้อมกับพูดกับหุ้นส่วนทุกๆคน ป๊อปปี้มองโทโมะและฟางที่ยืนเคียงคู่กัน แล้วยิ้มให้กับผู้บริหารคนอื่นๆอย่างคล่องแคล่วและสง่า ทั้ง2คนดูเพียบพร้อมและเหมาะสมกันมาก มากสะจนเขาเองก็ซึมไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“  คุณแน่ใจหรอคุณวิศวะ “ วิวิทย์พูดแล้วขบกรามแน่น โทโมะกระตุกยิ้มเมื่อเห็นอาการของหุ้นส่วนคนเก่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แน่สิครับ ผมมีคู่หมั่นที่ทั้งสวยทั้งเก่งขนาดนี้ ผมจะไปคว้าผู้หญิงคนอื่นมาทำไมกัน “ โทโมะพูดแล้วยิ้มหวานให้โทโมะ เช่นเดียวกับฟาง ป๊อปปี้มองภาพนั้นแล้วจุกๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ คุณลุงคงไม่คิดว่าฟางจะโกหกหรอกใช่ไหมคะ “ ฟางพูดกับเพื่อนของคุณพ่อของตัวเองที่มองมาทางพวกเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ลุงเชื่อเราละกันนะฟาง “ ในที่สุดหุ้นส่วนคนนั้นก็พูดแล้วยิ้มให้ฟาง ฟางยิ้มอย่างดีใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ งั้นขอเวลาให้พวกเราคิดหน่อยละกันนะ “ หุ้นส่วนอีกคนพูดกับโทโมะ การประชุมจึงพักเอาไว้ก่อน โทโมะพาฟางพร้อมกับแก้วและป๊อปปี้ไปที่ห้องทำงานของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ พี่โมะ เอาอีกแล้วนะฟางบอกหลายรอบแล้วนะว่าอย่าเที่ยวแบบนี้!!! “ ทันทีที่เข้าไปในห้องฟางก็บ่นยาวเยียดใส่ว่าที่คู่หมั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ พี่เมานะ “ โทโมะมองหน้าแก้วแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เฮ้ออ ฟางต้องโกหกอีกแล้ว “ ฟางมองหน้าโทโมะอย่างเอาเรื่อง โทโมะยิ้มบางๆ ก่อนจะเดินเข้าไปโอบ   ใหล่ฟางเอาไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ขอโทษน้าเดี๋ยวพาทัวร์ทำบุญ โอเค้!!! “ โทโมะพูด ฟางเชิดใส่ชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ คุณวิศวะคะ ห้องประชุมพร้อมแล้วคะ “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ พวกเราตกลงกันแล้วว่า.... เรายังคงให้โอกาสคุณบริหารงานต่อ “

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ขอบคุณครับ “ โทโมะยิ้มกับเพื่อนๆ ก่อนจะเอ่ยขอบคุณ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ชน!!! “ ทั้ง4 คนพากันมาฉลองที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง  ป๊อปปี้และโทโมะต่างดื่มด้วยกันทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“ พี่ป๊อปคะแก้วว่าพี่เมาแล้วนะคะ “ แก้วพูดกับป๊อปปี้ที่โอบใหล่เธออยู่ ส่วนโทโมะเอาแต่นั่งมองแก้วเงียบๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ อ๊ะ พี่โมะ!! “ ฟางตกใจเมื่อโทโมะมาหอมแก้มเธอ ป๊อปปี้มองทั้ง2คนด้วยสายตาไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ พี่ป๊อปจะไปไหนคะ “ แก้วเห็นป๊อปปี้จะลุกไปไหนสักที่แต่กลับเซเพราะความเมา ก็รีบไปประคองด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ พี่จะไปห้องน้ำนะ แก้วไปส่งพพี่หน่อย “ ป๊อปปี้พูดเสียงอู้อี้ ก่อนที่แก้วจะโอบเอวพาป๊อปปี้ไป โทโมะมองแก้วนิ่งๆ ฟางมองโทโมะแล้วพอจะจับสังเกตได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ พี่โมะชอบแก้วหรอ “ เจ้าตัวหันขวับมองสาวหวานที่ยิ้มบางๆให้เขา โทโมะหัวเราะในลำคอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ มันก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ได้สิ ฟางช่วย! “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ อย่าเลยฟาง อีกไม่นานเราก็จะหมั้นกันแล้วนะ แล้วอีกอย่างแก้วเค้าก็มีเจ้าชายของเขาไปแล้วละ “ โทโมะพูดเศร้าๆก่อนจะดื่มเหล้าจนหมดไปรวดเดียว ฟางมองว่าที่คู่หมั้นก็แอบสงสารไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ พี่โมะ โอเคไหม “ ฟางถามโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ไม่! “ โทโมะหันมาตอบอย่างเต็มใจก่อนจะเอนตัวมาซบใหล่ฟาง สาวหวานก็ยอมให้ชายหนุ่มซบพร้อมกับโอบกอดโทโมะเอาไว้ เป็นจังหวะเดียวกับที่แก้วและป๊อปปี้กลับมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ หวานกันจังเลยนะคะ “ แก้วแซวเมื่อมาถึงโต๊ะ ป๊อปปี้มองฟางเขม็ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ หึ “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ พี่โมะฟางว่าพี่กลับไหม เอ่อแก้วฟางว่าเราะพาทั้ง2คนกลับเถอะ “ แก้วพยักหน้าแล้วมองคนข้างกายที่เอาแต่มองโทโมะและฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ พี่ป๊อปกลับกันเถอะคะ “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ฟาง!! แก้วขออะไรหน่อยได้ไหม “ เมื่อทั้ง2สาว พา 2 หนุ่มมาที่คอนโดของฟางเองเพราะไม่รู้จะพาทั้ง2หนุ่มไปไหน ถ้าพากลับบ้านมีหวังได้โดนตีหัวเละแน่ๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ อะไรหรอแก้ว “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เอ่อคือ พี่ป๊อปเค้าละเมอหาฟางนะ “ แก้วพูดเสียงเบาๆ ฟางมองเพื่อนสาวที่ทำสายตาเศร้าก็สงสัย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ อะเอ่อ ฟังผิดหรือเปล่าอาจจะเป็นแก้วก็ได้ เค้าจะมาละเมอหาฟางทำไม “ ฟางพูดกับ แก้วหลบสายตา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เค้าอาจจะชอบฟางก็ได้ “

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แก้ว !!! “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ฟางชอบพี่ป๊อปหรือเปล่า “ แก้วถามเพื่อนสาวคนสนิท

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เอ่อ...”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ถ้าฟางชอบพี่ป๊อปแก้วก็จะเลิกยุ่งแล้วก็ถอนหมั้นพี่ป๊อปสะ “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แต่แก้วก็รักพี่ป๊อปไม่ใช่หรอ “ ฟางโผลงออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แต่เขารักฟาง “

 

 

 

 

 

 

 

 

"................"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"............."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ฟางไม่ได้รักเขา......“  ฟางตัดสินใจพูดออกมา เธอเห็นน้ำตาของเพื่อนคนสนิทก็แทบเขาอ่อน แก้วเป็นผู้หญิงที่ดูเข้มแข็งแต่ที่จริงเธอกลับอ่อนหวานมากกว่าสะอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

“ .........  “

 

 

 

 

 

 

 

 

“  ฟางมีพี่โมะอยู่แล้วนะ อีกอย่างถึงฟางจะรักกับพี่ป๊อปแต่ความรักของเราก็เป็นไปไม่ได้ ครอบครัวของฟางกับพี่โมะตกลงกันมานานแล้ว แล้วอีกไมกี่วันเราทั้ง2คนก็คงต้องหมั้นกันจริงๆ “ ฟางพูดเสียงเศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ฟางไม่ได้รักพี่โมะ !! “

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ฟาง...”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ เอาเถอะถ้าฟางบอกว่า ฟางไม่คิดอะไรกับพี่ป๊อป แก้วก็จะทำให้พี่ป๊อปหันกลับมารักแก้วให้ได้ ฟางต้องช่วยแก้วนะ^^ “ ฟางยิ้มบางๆให้กับเพื่อนสาว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แต่ตอนนี้ฟางขออะไรแก้วหน่อยได้ไหม “ แก้วเลิกคิ้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แก้วช่วยไปดูแลพี่โมะแทนฟางได้ไหม “

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แก้ว...”

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แก้วก็รู้ว่าพี่โมะรักแก้ว “ ฟางพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แต่แก้วรักพี่ป๊อป “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แก้วความรักบังคับกันไม่ได้ ขอแค่คืนนี้คืนเดียว แก้วช่วยไปดูพี่โมะหน่อยนะ พี่โมะเครียดกับเรื่องงานมานานมาก ฟางอยากให้พี่ชายของฟางมีความสุข “

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ แต่....”

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางขอร้อง!!”

 

 

 

 

 

 

 

 

“ ได้ แต่ฟางก็ต้องไปดูแลพี่ป๊อปเหมือนกัน พอหลังจากคืนนี้ไป ทุกอย่างจะกลับไปเหมือนเดิม ฟางกับพี่โมะ แก้วกับพี่ป๊อป! “ ฟางพยักหน้าแล้วยิ้มบางๆให้แก้ว ก่อนที่ทั้ง2สาวจะแยกกันไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

......................................................................................................

 สุขสันต์วันสงกราต์^^ 

ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะคะ ฝากเรื่องนี้ไว้ด้วยนะคะ